Change!เปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูเย็นชา

หญิงสาวกำลังทานอาหารกลางวันในห้องทำงานอย่างเอร็ดอร่อย และขณะนั้นเสียงโทรศัพท์จากบิดาที่อยู่ต่างประเทศของเธอก็ดังขึ้น

"ฮัลโหลค่ะ คุณพ่อสบายดีไหมคะ ฟางคิดถึงจังเลย" สาวน้อยเมื่อได้รับสายโทรศัพท์จากผู้เป็นพ่อก็ รีบทักทายเสียงใสด้วยความคิดถึง

"อะไรนะคะ คุณพ่อให้ฟางกับนายป๊อปปี้บินไปฝรั่งเศสพรุ่งนี้?" เธอถามด้วยความตกใจ น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปจากประโยคเมื่อครู่ อะไรกันอยู่ๆจะให้ไปเลยเนี่ยนะ ไปทำไมล่ะ เรื่องงานด่วนก็ไม่น่าใช่ แถมทำไมต้องไปกับนายป๊อปปี้ด้วย

"อย่าเพิ่งถามตอนนี้ พ่อให้เลขาเราจองตั๋วเรียบร้อยแล้ว แค่นี้นะ แล้วเจอกันลูกรัก"

"อ้ะ เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนคะ..." เธอพูดไม่ทันขาดคำ ปลายสายก็ตัดสายเสียแล้ว แล้วนี่ยังไงละเนี่ย ตกลงก็ต้องไปแน่ๆแล้วใช่ไหม แล้วงานที่นี่ใครจะดูแล แล้วคุณพ่อนะคุณพ่อไปกี่วันอะไรยังไงก็ไม่บอกให้ละเอียดเลย เธอคิดแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

ก้อกๆ

"คุณฟางค่ะ นี่ตั๋วเครื่องบินที่คุณท่านให้พี่จองไว้ เผื่อคุณภาณุด้วยค่ะ" เลขาสาวนามว่าโฟร์ที่เพิ่งเคาะประตูและเดินเข้ามาในห้องพูด

"พี่โฟร์แล้วพี่รู้มั้ยว่าทำไมพ่อต้องให้ฟางไปฝรั่งเศสกับป๊อปปี้ด่วนขนาดนี้ด้วย" หญิงสาวที่ยังไม่เข้าใจเหตุการณ์ก็ถามขึ้นมา

"พี่ก็ไม่ทราบเหตุผลหรอกค่ะ พี่ว่าคุณฟางรีบไปจัดของดีกว่านะ ไฟท์บินพรุ่งนี้เย็นแล้ว"

"แล้วงานที่นี่ละคะ ?" นักธุรกิจสาวยังไม่วายห่วงเรื่องงานอีกจนได้ ก็ตลอดสามปีที่ผ่านมา หัวใจที่บอบช้ำและเดียวดายของเธอก็มีงานเนี่ยแหละที่อยู่เป็นเพื่อนลดความเหงามาโดยตลอด..

"ไม่ต้องเป็นห่วงคะ เดี๋ยวพี่จัดการไห้เอง"

"ถ้ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อฟางได้ตลอดเลยนะพี่โฟร์ งั้นฟางฝากทางนี้ด้วยนะ นี่ก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับเมื่อไร่เลยเนี่ย"

.
.
.
.

"นายป๊อปมาหาชั้นที่ห้องหน่อยสิ มีเรื่องจะคุยด้วย" หญิงสาวเอ่ยกับผู้ช่วยหนุ่มผ่านทางโทรศัพท์

"มีอะไรเรียกหาผมหรอคร้าบบบ"

"เดี๋ยวเลิกงานแล้วก็รีบไปเก็บกระเป๋าเตรียมของนะ พรุ่งนี้เย็นเราจะบินไปฝรั่งเศสกัน"

"หาา ไปทำไมครับ มีงานอะไรหรอ ไปนานมั้ย แล้วกลับเมื่อไร่" ชายหนุ่มรัวคำถามด้วยความสงสัย(มาก) ซึ่งก็ไม่ต่างจากคนที่เขากำลังตั้งคำถามอยู่เท่าไร่หรอก

"ใจเย้นๆสิ ถามเป็นชุดงี้ใครจะไปตอบทัน อีกอย่างฉันก็ไม่รู้คำตอบด้วย คุณพ่อเพิ่งโทรมาบอกเนี่ย"

"แหะๆ เอะแต่ก็ดีเหมือนกันจะได้กลับไปหา คุณพ่อกับคุณแม่แล้วก็คุณย่าด้วยท่านอายุมากแล้ว ที่สำคัญผมจะพาคุณหนูทัวร์ฝรั่งเศสเอง ถือว่าไปพักผ่อนละกันเนอะ" เขายิ้มหน้าระรื่น พูดอย่างอารมณ์ดี

"นี่ในหัวนายมีแต่เรื่องเที่ยว เรื่องอู้งานใช่ไหมห้ะ ดีใจที่ได้กลับไปหาครอบครัว หรือดีใจที่ได้อู้เนี่ย" เจ้านายสาวบ่นผู้ช่วยหนุ่มเหมืิอนทุกๆครั้ง ก็เขาดูขี้เล่นซะเหลือเกิน

"ดีใจ ที่ได้ไปกับ..คุณหนูต่างหาก" เขาพูดเสียงเบาๆ ทำให้อีกคนได้ยินไม่ชัดเท่าไร่

"นายว่าไงนะ ไม่ได้ยิน"

"อ้อ เปล่าครับบๆ ไม่มีไรแล้วผมขอตัวก่อนนะ"

ชายหนุ่มเดินออกจากห้องไป ในใจของเขาตอนนี้ก็ไม่ต่างจากหญิงในห้องนั้นเท่าไร่ ทั้งคู่กำลังสับสนเกี่ยวกับความรู้สึกของตนที่มีต่ออีกฝ่ายว่าคืออะไร

แต่สำหรับเขามันดูชัดเจนกว่าเธอมาก และถ้ามันใช่จริงๆเขาก็พร้อมเปิดใจกับรักแรกนี้ เพราะถ้าให้พูดตรงๆแบบลูกผู้ชาย เขาก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า คุณหนูเย็นชาคนนั้น ตรงใจเขามากเลยทีเดียว...

เขามีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเธอถึงแม้ว่าเธอจะดูเย็นชา แต่ทุกครั้งที่เธอยิ้มโลกใบนี้ของเขากลับสวยงามขึ้นมา อย่างหาเหตุผลไม่ได้ บวกกับความสัมพันธ์ที่เป็นเพื่อนเล่นกันในวัยเด็กด้วยแล้ว เขายิ่งหวั่นไหวกับเธอไม่น้อย

หากแต่เขาไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดอย่างไร ความจริงแล้วมันดูไม่มีความเป็นไปได้เลยที่เธอจะมาคิดอะไรแบบนั้นกับเขา

แต่ทั้งคู่หารู้ไม่ว่า ลึกๆแล้วอีกฝ่ายนัั้นก็เริ่มที่จะคิดเหมือนกัน...

----พ่อฟางเรียกป๊อปปี้กับฟางไปฝรั่งเศสทำไม ต้องติดตามมนะค่าา-----

-----เม้นพรีสสส โหวตพรีสสส เห็นใจไรเตอร์ตาดำๆหน่อยน้าาา-----