First Love เธอคือรักแรก

                                     กริ้งงงงงงงงงง~~~~

เสียงออดบอกเวลาว่าหมดคาบเรียนของวัน

ตึกๆๆๆๆ เสียงนักเรียนต่างรีบกรูกันออกห้องเรียน

''เฮ้อ'' เสียงชานยอลถอนหายใจและทำท่าบิดขี้เกียจ

''ป่ะ กลับกันเหอะ'' ลู่หานลุกขึ้นจากเก้าอี้และตั้งท่าจะเดินออกไป แต่ก็ชานยอลเพื่อนรักยังนั่งหน้าตาเฉย

''จะนั่งอีกนานมั้ยครับ?''

''ก็อยากกลับแหละนะ แต่คริสบอกว่าจะไปส่ง เฮ้อ แกกลับไปก่อนเถอะ''

''แหม ก็ได้ๆ ไม่อยากอยู่เป็น กขค''

''คุยอะไรกันอยู่เหรอ ท่าทางสนุกเชียว :)'' เสียงคริสดังมาจากทางประตู

ยอลกับลู่จึงหันไปตามเสียงแล้วทำหน้าประมาณว่า ตายยากจริงๆนะพูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ

''เห้อะ ไม่มีอะไรหรอก ดูแลแฟนดีๆนะจ้ะ'' ลู่หานพูดแกล้งๆแล้วเดินออกจากห้องไป

''กลับกันเถอะ ที่รัก''

''ใครเป็นที่รักนายกัน''

''ทำไมล่ะ ฉันไม่น่ารักเหรอ''

''ไม่!!'' ชานยอลพูดเสียงดัง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอย่างที่ใจคิด

คริสจึงแกล้งทำหน้าเศร้าๆ แล้วบอกกับเธอว่า ''ถึงฉันจะน่ารักไม่มาก แต่ท่ายากฉันเยอะนะ ^^''

''พูดอะไรเนี่ย ลามก''ชานยอลทำหน้าโมโหกลบเกลื่อน

''ตกลงเธอจะนอนที่นี่เลยมั้ย? ไม่อยากหลับหรอ''

(หวังว่านายจะไปส่งฉันที่บ้านจริงๆนะ) ชานยอลคิดในใจ

ทั้งสองคนจึงเดินออกมาจากห้องพร้อมกัน