My No Love เกลียดเธอยังไงแต่สุดท้ายก็ต้องยอม
เขียนโดย 
มารุกะ
วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.58 น.
แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 22.35 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ลูกเมียน้อย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ08.00
เพล้งงงงงง!!
เอ๊ะ เสียงอะไรแตกนะแล้วเสียงมาจากไหนต้องรีบไปดูแล้ว และฉันก็รีบวิ่งไปทั่วบ้านและก็มาหยุดอยู่ที่ห้องรับแขก ก็เห็นน้องเฟย์น้องสาวของฉันนั่งพับเพียบอยู่กับพื้นและคุณป๊อปปี้กับคุณแต๊งกิ้วยืนอยู่ตรงหน้าเฟย์โดยคุณแต๊งกิ้วยืนเกาะแขนคุณป๊อปปี้ไว้
"เฟย์เป็นอะไร"ฉันรีบวิ่งไปนั่งกอดน้องสาวไว้
"ฮือๆๆๆๆ พี่ฟาง
"เฟย์ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาหันมากอดฉันไว้
"เกิดอะไรขึ้น คุณป๊อปปี้ คุณแต๊งกิ้วเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ"ฉันเงยหน้าถมาคุณป๊อปปี้กับคุณแต๊งกิ้ว
"คือ..."พอคุณแต๊งกิ้วกำลังจะพูดแต่คุณป๊อปปี้ก็แทรกขึ้น
"ก็น้องสาวเธอน่ะสิ กล้าดียังไงมาทำสนิทสนมกับน้องสาวฉัน!!"
"พี่ป๊อปปี้แต๊งเป็นคนไปชวนเฟย์มานั่งเล่นด้วยกันเอง"
"แต๊งไปชวนมันมาทำไมมันเป็นลูกเมียน้อย!!"
"แล้วไงคะ ลูกเมียน้อยแล้วไงเขาก็มีหัวใจ!"คุณแต๊งกิ้วตอบกลับ แล้วหันมาจะพยุงเฟย์ให้ลุกขึ้น"มาเฟย์ ลุกขึ้นเดี๋ยวเราช่วย"
"มานี่แต๊งกิ้ว"แต่คุณป๊อปปี้ก็ดึงตัวคุณแต๊งกิ้วกลับไป"อย่าไปยุ่งกับมัน มันสกปรก"
"แต่พี่ป๊อปปี้...!"
"หยุดอย่าเถียงพี่ เธอ!เก็บเศษแก้วให้สอาดด้วย! เข้าใจมั้ย!!"พอคุณป๊อปปี้ปรามคุณแต๊งกิ้วได้ก็หันมาตวาดสั่งฉัน
"ค่ะ คุณป๊อปปี้"ฉันก้มหน้าตอบ
"ดี ไปแต๊งกิ้ว"แล้วคุณป๊อปปี้ก็ลากคุณแต๊งกิ้วออกไป
"เป็นไงบ้างเฟย์"ฉันถามเฟย์ที่กอดฉันแน่นตัวสั่นเทา
"ฮือๆๆๆๆ พี่ฟางทำไมเขาต้องรังเกียจเราด้วยเพราะเราเป็นลูกเมียน้อยใช่มั้ย"
"ไม่เอา อย่าพูดแบบนี้เงียบซะ"ฉันปลอบน้อง
สวัสดีค่ะ
นี่เป็นฟิคชั่นเรื่องแรกของมารุกะนะคะ ฝากด้วยน้าาาามีอะไรบกพร่องก็บอกนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
