[เจมส์-เบลล่า] ซุป'ตาร์ตัวร้ายกะยัยนักข่าว

เบลล่า Part

"คุณครับ  คุณเจมส์ฝากมาขอเบอร์โทรศัพท์ครับ"   การ์ดเสียงเข้มเดินถือโทรศัพท์ไอโฟนสีดำ มาหามิว 

"หะ? ฉันเหรอคะ?"  มิวขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย

 

          การ์ดยิ้มให้ พร้อมกับพยักหน้า แสดงอาการว่า ใช่เเล้ว

          มิวหยิบโทรศัพท์ขอเจมส์มากดเบอร์   ก่อนจะยื่นคืนให้กับการ์ด     ฉันยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่ -0-  นี่มันอะไรกัน!

 

"เรียบร้อยคะ"  มิวตอบ

"ขอบคุณครับ"

 

           จากนั้นการ์ดก็เดินจากไป   ทันทีที่เขาเดินไปถึงโต๊ะ  เขาก็ยื่นโทรศัพท์ให้เจมส์

 

"เฮ้ย! เขาขอเบอร์แกด้วยย -0-"  ฉันพูดออกมาด้วยความประหลาดใจ  

"ก็เขาเป็นเพื่อนเก่าฉันนี่หน่าา  ฉันเพิ่งเจอเขาครั้งล่าสุดก็ตอนงานเลี้ยงรุ่นเอง  เเล้วก็มาบังเอิญเจอกันที่นี่เนี่ยแหละ

แหนะๆ อยากให้เขาขอเบอร์แกบ้างอ่ะเดะะ :P"

 

          เอิ่มมิว -..-  T.T  #หมายความว่าอะร้ายยย    พอเถอะๆ จบไปๆ - -'   เรื่องขอเบอร์หน่ะช่างเถอะ 

 

"เออๆช่างเหอะแก เดี๋ยวเย็นนี้ฉันว่าจะไปรีเล็กซ์ที่ฟิสเนตสักหน่อย~" 

"อ้าว?  ฉันว่าแกเบลอแล้วหละเบลล่า  -...-  เย็นนี้เราต้องไปร่วมงานวันคล้ายวันเกิดคุณประวิทย์ไม่ใช่เหรอ?"

"หาาาาา? ฉันลืมงานสำคัญอีกแล้ว -______-'  ฉันนี่มันบ้าบอจริงๆ55"

"เธอนี่ขี้ลืมตลอดเลย  งั้นตอนเย็นฉันไปรับนะ"

 

         ฉันตอบตกลง จากนั้นเราสองคนก็ทานอาหารเสร็จ  และออกจากร้านไปช้อปปิ้งคลายเครียดกันต่อ

 

เจมส์ Part

"คุณเจมส์ครับ  ให้ผมไปขอเบอร์ใครหน่ะครับ  คิดอะไรหรือเปล่าครับเนี่ยย >.<"     การ์ดถามผมพร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"เปล่าครับ  มิวเป็นเพื่อนสมัยเรียนของผมต่างหาก  เราสองคนเพิ่งบังเอิญมาเจอกันหน่ะครับ       เอ่อ.. ผมอิ่มเเล้วครับ   ไปกันดีกว่า"

"ครับ"

 

เบลล่า Part

 

         เมื่อฉันถึงคอนโด  ฉันรีบเร่งฝีเท้าก้าวเข้าไปในลิฟต์   เห้ออ~ ถึงหน้าห้องซะที 

ฉันไม่รีรอที่จะอาบนํ้าแต่งตัว+แต่งหน้า   เพราะฉันรู้ดีว่าฉันเป็นคนที่แต่งตัวช้ามากกกกกกกก *-*  กว่าจะแต่งตัวเสร็จก็โน้นนนนน.. อีกสามชาติ      ความจริงฉันเป็นคนทำงานไวมากนะ  แต่เรื่องแต่งตัวนี่.... เป็นข้อยกเว้น !! 

         ตอนเย็นต้องไปร่วมงานฉลองวันคล้ายวันเกิดของคุณประวิทย์    ใช่สิ! บุคคลผู้สูงส่งและมีเกียรติ  ท่านเป็นถึงผู้อำนวยการช่อง3 เชียวนะะ  ฉันจึงขอแต่งตัวแบบเริ่ดๆสักวันเถอะ  ฮ่าาาาาาาาาๆๆๆ

 

         ...แต่....   เดี๋ยวนะ....  ฉันเป็นนักข่าวนี่  ใส่ชุดเริ่ดๆแบบคนอื่นเขาไม่ได้นี่น่าาา T^T       เฮ้ออ~  

จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น      เอ้ย! มิวโทรมา     ว่าแต่ตอนนี้กี่โมงแแล้วเนี้ยย?

[5 P.M.]  <------ หาาาาา!!!!  ห้าโมงแล้วเหรอเนี่ย  ตายๆๆๆ ToT  

         ฉันรีบสะพายกระเป๋ากล้องถ่ายรูป  วิ่งจํ้าอ้าว  เดินลงไปลานจอดรถ 

 

         จากนั้นไม่นานเราก็ถึงสถานที่จัดงาน  โอ้โห *0*  มันอลังการงานสร้างมากๆเลย   ดาราช่อง3  มาอย่างคับคั่ง  ภายในงานประดับประดาด้วยดอกไม้หลายสายพันธุ์    เหล่าเซเลป  นักข่าว  ช่างภาพ   ถ่ายภาพกันจนแสงแฟลชกระทบเข้าในตาฉัน

 

"โอ้โห  คนเยอะจังเลย     เบลล่า...  เดี๋ยวฉันต้องไปสัมภาษณ์ผู้เข้าร่วมงาน  เธอถ่ายภาพนะ  แบ่งงานกันๆ"   

"ได้เลยย  ฉันเอากล้องมาพอดี  เเล้วเดี๋ยวเราไปเจอกันในงานนะมิว"

"เเล้ว... อย่าลืมถ่ายรูปเจมส์ด้วยนะ ^___^  บก.สั่ง  ฮ่าๆ  ฉันไปละ.."

 

       พูดจบมิวก็เดินจากไป   แง้แง้ TT  เหลือแต่ เบลล่าคนสวยผู้โดดเดี่ยว..     ไหนจะต้องถ่ายภาพท่านประวิทย์    ไหนจะต้องถ่ายภาพเจมส์อีก     ฮึ่ม!! กระต่ายน้อยผู้น่ารักอย่างฉันสู้ตายอยู่เเล้วว !!

       ฉันใช้พลังความตัวเล็กเท่ากระต่ายของฉันมุดเข้าไปให้เหล่านักข่าวที่กำลังมุงถ่ายภาพอยู่     .............อร๊ากก!!!    ฉันมุดไม่ได้ T_T  ความสามารถน้อยจริง   -.-    เอาหวะ! อยู่ข้างหลังถ่ายเอาก็ได้       ไม่ง้อหรอกหน่าาา แบร่ๆๆๆๆๆๆ  

       ตอนนี้ฉันสูง 166 ซม.    เขย่งเอาก็ได้  >..<     ฉันเขย่งตัวขึ้นเพื่อยืดตัวขึ้นถ่ายรูป   แต่ด้วยความที่ฉันไม่คิดหน้าคิดหลัง  ดันใส่ส้นสูงมา        ฉันจึง >>> ล้มหงายหลังจ้าาาาาาา T,.T

 

      แต่เอ๊ะ! ทำไมฉันไม่รู้สึกเจ็บสักนิดเลยหล่ะ   มันเหมือนมีอ้อมแขนประคองด้วยฉันอยู่   ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา   ปรากฎว่า

ผู้ชายร่างสูง  สันดั้งโด่งราวกับราชสีห์  ริมฝีปากแดงเป็นรูปกระจับ  ดวงตาสีดำหวานแหววของเขา  จ้องมองเข้ามาในดวงตาของฉัน        ตอนนี้เขาประคองตัวฉันอยู่! 

      และผู้ชายคนนั้นคือ......  เจมส์  จิรายุ

       เหล่าบรรดานักข่าวกดชัตเตอร์ถ่ายภาพกันอย่างไม่ยั้ง   โหย จะเป็นข่าวไหมเนี้ยยยย !!!  ตายเเล้วววววๆๆๆ

คือเมื่อกี้พวกแกยังถ่ายรูปท่านปนะวิทย์อยู่เลยนะยะะะ!!! 

       ฉันรีบผละตัวออกจากไอ้ตาเจมส์นั้น   หึยย!!!

 

"ปล่อยฉันได้เเล้ว"  ฉันบอกไปด้วยความอารมณ์เสีย

"คนเขาอุตส่าห์ช่วยยังจะมากร่างใส่อีก   ขอบคุณสักคำก็ไม่มี"   เจมส์โต้ตอบฉันด้วยท่าทางกวนๆ

 

      เหล่านักข่าวพอถ่ายรูปเสร็จก็เดินจากไป   พวกเขายืนจับกันเป็นกลุ่มซุบซิบนินทาฉัน   ทำให้ฉันรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

 

"ขอบใจ!!!!!!"   ฉันตอบเขาไปด้วยนํ้าเสียงดุดัน  เพราะนายคนเดียวที่ทำให้ฉันถูกนินทาขนาดนี้    ทำไมต้องเป็นนายด้วยที่มาช่วยฉัน!!!

 

"เดี๋ยว!"  เขากระชากแขนฉัน เละมองหน้าฉัน พลางขมวดคิ้วไป

"อะไรอีก?"  ฉันตอบเขาไปด้วยความรำคาญ

"ฉันเคยเจอเธอที่ร้ายอาหารญี่ปุ่นใช่ไหม?"

 

      เฮ้ย! นี่เขาจำหน้าฉันได้ด้วยเหรอเนี้ย -..-     จะสารภาพดีไหมเนี่ย ว่า ใช่   

 

"เอ้ยย! จำผิดคนป้ะ?  ไม่มีอะไรเเล้วใช่ไหม?  งั้น...ฉันไปก่อนนะ..."  ฉันพูดแก้ตัวก่อนที่จะรีบเดินออกห่างจากเขาให้ไวที่สุด

"แต่ฉันจำเธอได้!! เธอเป็นเพื่อนของมิว  ชื่อว่า....."

"บอกแล้วไงว่าไม่เคยเจอ  พอได้แล้วๆๆๆ  ฉันรีบไปทำงานต่อ"  ฉันพูดคั่นจังหวะก่อน   ฮือTT ทำไมฉันพูดแรงขนาดนี้เนี้ยยย   ยัยเบลล่า เธอนี่มันซื่อบื้อจริงๆเลย งื้ออ

"นี่เธอ! พูดกับฉันดีดีก็ได้ ฉันอุตส่าห์ช่วยเธอไม่ให้ล้มหงายหลังนะ  เธฮนี่มัน... ซ่าจริงๆ"

 

      ฮือๆT^T  โดนคนหล่อด่า แบบนี้มันเจ็บจุงเบย

 

"โอเคๆ  ฉันขอโทษๆ  ฉันผิดไปแล้ว ขอโทษๆๆๆๆ      บายยยย  อย่าเจอกันอีกเลยย"    พูดจบฉันก็ใส่เกียร์120 วิ่งพรวดออกไปทันที

 

เจมส์ Part

 

"ผู้หญิงคนนี้เธอเป็นนักข่าวบันเทิงครับ"  การ์ดซุบซิบให้ผมฟัง

"งั้นเหรอ? ผู้หญิงอะไร๊  ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยสักนิด  หวังว่าผมคงจะไม่เจอเธออีกนะครับ"

"ฮ่าๆๆ  เอาเถอะครับ  เข้าไปในงานดีกว่า"

 

เบลล่า Part

 

"กรี๊ด! ขายหน้าที่สุด"  ฉันบ่นพึมพำ

 

       ช่างมันเถอะราณี  มันผ่านไปแล้ววว   เข้าไปในงานดีกว่า    ว่าแต่...มิวหายไปไหนน่อ?

 

"เบลล่า!"  มิวเรียกฉัน

"ช่วยถ่ายรูปให้หน่อยสิ"  มิวพูดพร้อมกับกวักมือเรียกฉัน    ฉันจึงรีบเดินไปหามิวทันที

 

      แต่เอ๊ะ...  มิวยืนอยู่กับใครหน่ะ?    ผู้ชายอีกแล้ว - -     

อ๊ะ!!  ผู้ชายคนนั้น......... ฉันรู้จัก......!       เขาคือ.... 

 

**โปรดติดตามตอนต่อไป**

 เอ๋! ผู้ชายคนนั้นคือใครกันนะ55555 ลองทายสิค่ะ     วันนี้เบลล่าแสบเป็นบ้าเลยเนาะ   กล้าเถียงได้แม้กระทั่งหนุ่มเจมส์สุดหล่อ5555  มาติดตามตอนต่อไปกันดีกว่า

ปล.ฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงและจินตานาการของผู้แต่งเท่านั้น

ฝากเพจเจมส์-เบลล่าด้วยจ้า ww.facebook.com/JiraneeFanpage