Warning!! อันตรายแผนร้ายจะกลายเป็นแผนรัก
เขียนโดย 
Winelofsไวน์ลอฟ
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.44 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2556 13.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) Thank you...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความThank you...
ขอบคุณ...
“ห๊า!”
ฉันอุทานลั่นเมื่อได้ยินประโยคเมื่อกี้จากนายโซ่
“สนใจป่ะล่ะโอกาสแบบนี้หาที่ไหนอีกไม่ได้แล้วนะ”
ไม่น่าเชื่อเหมือนกันนะว่าตอนที่ฉันกำลังเศร้าอีนายตี๋นี่จะทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นได้ขนาดนี้เอาวะฟ้า
ไหนๆก็ไหนๆญาติดีกับอีตานี่สักวันคงไม่เป็นไรมั้ง...มั้งนะ
“ว่าไงครับยัยเตี้ย เซย์เยสหรือเซย์โน”
“เซย์โน...”
ฉันตอบไปแอบเห็นโซ่หน้าเสียด้วยล่ะฮ่าๆ
“ซะเมื่อไหร่ เซย์เยสต่างหากล่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“นี่แกล้งฉันหรอยัยเตี้ย!”
“หน้านายเมื่อกี้ฮาชะมัด นายหน้าเสียไปเลยนะรู้ตัวรึป่าว~”
”ก็ต้องหน้าเสียสิเกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธศตายุคนนี้เลยสักคน”
“อี๋แหวะ!”
“เอาเป็นว่าเย็นนี้เจอกันด้านข้างโรงยิมละกัน ฉันไปหาไอ้นิวก่อนล่ะ”
“อื้ม”
ฉันมองตามหลังของนายโซ่จนนายนั่นลับสายตาฉันไป ฉันจึงลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจ
“หรือเราจะเลิกจองล้างจองผลาญายโซ่ดีนะ”
ฉันคิดแต่จู่ๆภาพที่นายนั่นเข้ามาสารภาพว่าเป็นคนวางยาถ่ายฉันก็แล่นเข้ามาพร้อมกับใบหน้ากวน
ประสาทของตานั่น...คิดอีกทีญาติดีกันคงยากแล้วล่ะ -*-
...
..
“สวัสดีค่ะ พวกเรา The Arisara ค่ะ!!!”
ตอนนี้ถึงคิวที่ฉันต้องขึ้นแสดงบ้างแล้ววันนี้ฉันกับแครอลมาในเพลงสบายๆอย่างสายตายาวซึ่งก็
เรียกเสียงกรี๊ดและความสนใจได้ไม่น้อย ซึ่งพอจบเพลงสายตายาวแครอลก็สะกิดให้ฉันร้องเพลง
‘ร่มสีเทา’ ฉันก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรหรอกนะแต่ฉันจะร้องได้ดีกว่านี้มากๆเลยถ้าฉันไม่เห็นนายโซ่กับ
นายนิวยืนดูอยู่ในมุมตึกน่ะ! เห็นหน้านายโซ่ทีไรประโยคเมื่อตอนนั้นก็ลอยเข้ามาทุกที
“ก็จบไปอล้วนะคะสำหรับเพลงสายตายาวจากพวกเรา The Arisara ยังไงก็ช่วยโหวตให้พวกเรา
ด้วยนะคะ”
ฉันพูดพลางโปรยยิ้มหวาน
“ความจริงแล้วฟ้ากับแครอลก็มีเพลงที่แต่งเองนะคะ ยังไงก็ถือโอกาศเปิดตัวท่อนฮุคของทั้งฟ้า
และแครอลที่นี่ก่อนเลยละกันเนอะ ^^”
ฉันหันไปพยักหน้าให้แครอล
“ของฟ้าชื่อเพลงว่า ‘โปรดรักษาระยะห่าง’ ค่ะลองฟังท่อนฮุคดูนะคะ...รักษาระยะห่างระหว่างสอง
เรา ให้ฉันและเธอห่างกันครึ่งหัวใจ ให้เราต่างเก็บอีกครึ่งหนึ่งของใจ เอาไว้ น๊านา อยากรักเธอให้
นาน”
“มาถึงของแครอลนะคะของแคชื่อเพลงว่า ‘ให้ทาย’ ค่ะ...ให้เธอทายว่าฉัน คิดถึงใคร ลองเดาได้
มั๊ยฉันคิดอะไร มันเป็นเรื่องที่ไกลหัวใจ คงไม่ยากเกินไปนะคนดี ถ้าตอบถูกฉันมีรางวัล”
กรี๊ด!!!!
เท่านั้นแหล่ะเสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่มไปหมดฉันกับแครอลเดินออกมาหน้าเวทีจับมือกันก่อนจะโค้งตัว
ให้ผู้ชมต่อจากนี้ก็คงต้องรอเวลาประกาศผลในช่วงเย็นล่ะนะว่าผู้ชมจะโหวตให้พวกนายตี๋หรือฉัน
มากกว่าฉันกับแครอลเดินลงมาจากเวทีก่อนที่ฉันจะหันไปพบคนคนหนึ่งที่เดินเข้ามาพร้อมช่อ
กุหลาบช่อโต
“พี่กั้ง...”
“แสดงได้เก่งมากๆเลยครับน้องฟ้า”
พี่กั้งพูดกับฉันแล้วยื่นดอกไม้ช่อนั้นมาให้ ก่อนจะหันไปหาแครอลเช่นกัน
“น้องแครอลด้วยนะ นี่ครับ”
ว่าแล้วพี่เขาก็ยื่นช่อดอกไม้อีกช่อให้แครอล
“ขอบคุณค่ะ”
แครอลพูดขอบคุณขณะที่ฉันได้แต่ยืนกลั้นน้ำตากำมือแน่น สายตาฉันเหลือบไปเห็นคนๆนึงกำลัง
เดินมาทางนี้...โบว์
“พี่กั้ง ><”
“อ้าว น้องโบว์มาพอดีเลยมานี่สิ”
ว่าแล้วยัยเด็กโบว์ก็เดินเข้ามาหาพี่กั้ง
“สวัสดีค่ะพี่ฟ้าพี่แครอลหนูชื่อโบว์นะคะอยู่เกรด 11 หนูชอบพวกพี่มากๆเลยทั้งสวยทั้งเก่ง ยินดีที่
ได้รู้จักค่ะ”
โบว์ยกมือไหว้ฉันกับแครอลทำเอาฉันรับไหว้แทบไม่ทัน
“อ่าค่ะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
แครอลพูดแล้วเลื่อนมือมาบีบไหล่ฉันเบาๆ
“ขอบคุณพี่กั้งมากเลยนะคะที่พาโบว์มาหาพี่ฟ้ากับพี่แครอล ><”
“แน่นอนครับก็พี่รักน้องโบว์ที่สุดนี่นา ว่าแต่เอ๋~ขอบคุณของเราเนี่ยยยย มันไม่ใช่แค่คำพูดไม่ใช่
หรอครับ (:”
เมื่อพี่กั้งพูดแบบนี้ฉันก็เห็นน้องโบว์หน้าแดงอายม้วนไปเลย ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจหรอกแต่พอพี่
กั้งเอียงแก้มเนียนๆเข้าไปใกล้หน้าน้องโบว์เท่านั้นฉันเลยเข้าใจ...ขอบคุณด้วยการหอมแก้มใช่มั๊ย
นี่เขาต้องการอะไร เอาดอกไม้มาให้ฉันแล้วพาแฟนตัวเองที่ปลื้มพวกฉันมาเจอกันแล้วขอรางวัล
จากแฟนงั้นหรอ เขาเห็นฉันเป็นตัวบ้าอะไร!!
“บ้าน่าพี่กั้งพี่ฟ้ากับพี่แครอลมองอยู่นะ”
ผล็อย!
ไม่มีใครสังเกตน้ำตาหยดหนึ่งของฉันก็ร่วงผล็อยออกมาจากดวงตาฉันทนกลั้นมันต่อไปไม่ไหว
แล้ว แครอลบีบไหล่ฉันแน่นกว่าเดิมกำลังจะดึงฉันไปกอดแต่แล้วก็มีมืออุ่นๆของใครบางคนเอื้อม
มาปิดดวงตาทั้ง 2 ข้างของฉันไว้แน่น
“รุ่นพี่ครับ แครอล น้องโบว์ขอยืมตัวฟ้าแปปนึงนะครับ”
เสียงนี้...นายตี๋โซ่สินะ
“จะเอาน้องฟ้าของพี่ไปทำอะไรน่ะโซ่ ห้ามรังแกน้องพี่นะ!”
“ผมยืมไปช่วยเรื่องเสื้อผ้าแปปเดียวครับไปละนะ”
โซ่พูดแค่นั้นก่อนจะจูงมือฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้น
...
..
“แฮ่ก แฮ่ก”
พวกเราหอบแฮ่กๆทิ้งตัวลงนั่งตรวเนินข้างๆทุ่งดอกไม้ที่ต้องผ่านพงหญ้าหนาๆเข้ามาก่อนถึงจะเจอ
“ที่นี่คือที่ลับของฉันกับไอ้นิว ฉันอนุญาตให้เธอเข้ามาได้เป็นกรณีพิเศษ”
“นี่...”
“แล้วอย่างแพร่งพรายเชียวล่ะขืนพวกแฟนคลับรู้ฉันคงอยู่ไม่สุขแน่”
“นี่...”
“เธอนี่ก็จริงๆรู้ว่าทนไม่ไหวยังจะไปเจอหน้า...”
“โซ่”
“!!!”
เมื่อฉันเรียกชื่อนายนี่ก็ถึงกับนิ่งไป เป็นพวกที่ไม่สนใจคนอื่นจริงๆ
“ขอบใจนะ”
“เหอะ ฉะ ฉันก็แค่ไม่อยากให้คู่ควงของฉันในงานคืนนี้ตาบวมน่าเกลียดน่ะสิ ไม่งั้นจะเสียชื่อหมด
เป็นถึงโซ่ Split แต่กลับควงยัยขี้เหร่ที่ไหนไม่รู้มางาน”
“เอ๊ะ! นี่นายจะช่วยฉันจริงๆรึปล่าวเนี่ย”
“ฮ่ะๆ ช่วยสิ”
โซ่หัวเราะแล้วเอามือมาขยี้หัวฉันเล่น หนอยได้ทีเอาใหญ่เลยนะยะ
“แต่อ๊ะ นายบอกว่า ‘ไม่งั้นจะเสียชื่อหมดเป็นถึงโซ่ Split แต่กลับควงยัยขี้เหร่ที่ไหนไม่รู้มางาน’
แสดงว่าที่นายชวนฉันเป็นคู่ควงนายเพราะฉันหน้าตาดีพอใช่ป่ะ *0*”
“พลาดแล้วไง =_______=”
โซ่ทำหน้าเอือมมองหน้าฉันด้วยสายตาประมาณว่า ‘ยัยนี่โรคหลงตัวเองกำเริบ’
“นายต้องตอบคำถามฉันนะ”
“ฉันเคยด่าเธอคำไหนนอกจากคำว่า ‘เตี้ย’ มั๊ยล่ะ”
“นายจะย้ำใส่หน้าฉันเพื่อ?...ก็ไม่นะ”
“งั้นแปลว่าฉันไม่เคยด่าว่าเธอขี้เหร่ไง”
“แล้วมันยังไงล่ะ?”
“โอ้ย ยัยโง่ก็หมายความว่าฉันคิดว่าเธอสวยแล้วไงเล่ายัยเตี้ยเอ้ย!”
พูดจบนายโซ่ก็เอามือจิ้มหน้าผากฉันจนหน้าหงายแล้วเดินออกไปทันทีทิ้งให้ฉันแหงนหน้าทำปาก
พะงาบๆเพราะหาคำพูดไม่ออกพักหนึ่งแล้วจึงออกวื่งตามนายนั่นไป
“นายตี๋กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้แล้วเดินหนีฉันไปน่ะ!!!”
To be continued in Session 11
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
