HURT รักหลอกลวง...
เขียนโดย 
สายลมแห่งตะวัน
วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
23)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความHURT รักหลอกลวง...
ตอนที่23
“แต่งงาน...”
“ก็ใช่น่ะสิ คุณแม่แกมีสัญญาใจไว้กับคุณหญิงนวลลออไม่ใช่หรอ”
“แต่พี่ป๊อปเขามีคนรักแล้ว...ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก”
พิมพูด ก่อนจะยกแบบเสื้อผ้าในมือขึ้นมาดูอีกหน
“โหย ไอ้คนดี แม่ดาราสาวนั่นนะหรอ ประเดี๋ยวก็เลิกกันแล้ว”
“จินนี่ พูดอะไรอย่างนี้ คุณฟางเขาไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย”
“ไม่เป็นแล้วเขาจะมายุ่งกับคู่หมั้นแกหรอ รู้ทั้งรู้...”
จินนี่เอ่ยอย่างสบประมาท ก่อนจะเดินไปกอดอก ทอดสายตามองวิวนอกหน้าต่างอย่างไม่สนใจพิมที่
กำลังเป็นกังวล จิตใจเริ่มแบ่งเป็นสองฝั่งสองฝ่าย ก็จริงอย่างที่เพื่อนสาวว่า หากเธอได้แต่งงานกับป๊อปปี้หนี้สินทั้ง
หมดก็จะถูกลบล้าง แต่เธอไม่ได้รักเขาและเขาก็ไม่ได้รักเธอ แถมเขาก็ยังมีคนรักอยู่แล้ว นี่เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้
เธอไม่อาจจะตัดสินใจอย่างนั้นได้...เธอต้องอยู่ให้รอดด้วยลำแข้งของตัวเอง
สายตาคมจดจ่อไปที่ตัวหนังสือมากมายที่ปรากฏอยู่บนเอกสารสำคัญ หากแต่จิตใจไม่ได้จดจ่ออยู่
กับมันเลย...มันล่องลอยไปหาเจ้าของดวงหน้าแสนหวานที่ติดตรึงอยู่ในใจของเขาตลอดมา...
“ตาป๊อป งานเป็นยังไงบ้างลูก”
น้ำเสียงคุ้นหูทำให้ชายหนุ่มต้องเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือน รอยยิ้มถูกแต้มที่ริมฝีปากหยักลึก ก่อนน้ำ
เสียงเข้มจะเอ่ยถามมารดา
“คุณแม่มายังไงครับ แล้วทำไมไม่พักผ่อนอยู่ที่บ้าน”
ร่างแกร่งเดินไปพยุงมารดาก่อนจะพาร่างบอบบางของท่านมานั่งที่โซฟา
“จะให้แม่พักยังไงไหว ลูกชายคนเดียวก็ไม่เคยกลับบ้านกลับช่อง ไม่รักแม่กับพ่อแล้วหรือไง”
ดวงตาสวยคมตวัดหางตาใส่บุตรชายอย่างแง่งอน เล่นเอาคนมีชนักติดหลังถึงกับต้องรีบออกตัว
“รักสิครับ แต่งานผมยุ่งมากเลย”
ลำแขนแกร่งกอดหมับเข้าที่เอวหนาของมารดาก่อนจะซบใบหน้าลงบนตักอย่างออดอ้อน
“ยุ่งกับงานหรือว่ายุ่งกับสาวกันแน่ อย่านึกว่าแม่ไม่รู้นะว่าตอนนี้เรากำลังคบกับใคร”
“คุณแม่รู้ด้วยหรอครับ”
“ป๊อป เราน่ะ จะสามสิบอยู่แล้วนะ แม่อยากให้ลูกเลิกทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัย เล่นลอยชายไป
ลอยชายมาอย่างนี้ เมื่อไหร่แม่จะได้อุ้มหลาน”
“แต่คนนี้ผมจริงจังนะครับ”
“แม่ดาราสาวคนนั้นน่ะหรือที่ลูกคิดจะเอามาเป็นคู่ชีวิต...ลูกก็รู้ว่าแม่ไม่ชอบพวกเต้นกินรำกิน”
“แต่เธอน่ารักมากนะครับแม่ ถ้าแม่ได้รู้จักฟาง แม่จะต้องรักเธออย่างที่ผมรักเธอแน่นอน”
ชายหนุ่มพูดอย่างเอาจริง ทำเอาคุณหญิงนวลลออลมแทบจับ เมื่อนางกำลังจะได้สะใภ้เป็นดาราเต้นกิน
รำกินเสียจริงๆ
“แม่ไม่รักเธอแน่นอน ป๊อป น้องพิมก็กลับมาแล้วนะลูก ลูกควรจะแต่งงานได้แล้ว”
“แต่เราไม่ได้รักกันนี่ครับ ผมกับพิมเราคุยกันแล้ว”
“แต่ลูกยังไม่ได้คุยกับแม่ และแม่ขอยืนยันว่าไม่ว่าจะยังไง แม่จะไม่ยอมมีลูกสะใภ้เป็นดาราแน่นอน”
“แม่ครับ...”
“เย็นนี้นัดทานข้าวที่บ้านของเรา จะได้คุยเรื่องงานแต่งเสียที”
“แม่...”
เข็มนาฬิกาสั้นยาวชี้ที่เลขสิบสองพอดิบพอดี แต่ทำไมชายหนุ่มยังไม่มารับเธออีก ทั้งๆที่เธอโทรหาเขา
เป็นรอบที่สิบแล้ว...หรือว่าเขาจะลืม...
ก็คงจะเป็นอย่างนั้น...เธอไม่ใช่คนสำคัญสำหรับเขาเสียหน่อย คงจะไม่แปลกที่เขาจะลืม...
“ฟางยังไม่กลับอีกหรอ”
“แก้ว...”
“ฮั่นแน่ หรือว่ารอใครมารับ งั้นให้แก้วอยู่รอเป็นเพื่อนนะ”
“ไม่ต้องหรอก...เขาไม่มาแล้วล่ะ”
“อ้าว...”
สาวร่างสูงโปร่งครางอย่างผิดหวังที่ไม่มีโอกาสได้พบหน้าหนุ่มหล่อสุดเพอร์เฟ็กต์หนึ่งในห้าของ
ประเทศไทย
“อดเห็นหนึ่งในห้าหนุ่มหล่อสุดเพอร์เฟ็กต์เลย...”
“แหม เธอก็มีให้ดูอยู่ที่บ้านอยู่แล้วนี่ พูดอย่างนี้เกิดคุณวิศวะเขารู้เข้า เธอโดนฉีกอกแน่”
“บ้าน่า งั้นให้แก้วไปส่งนะ”
“ไม่เป็นไร ฟางนั่งแท็กซี่ไปเองได้”
“ให้แก้วไปส่งเถอะ นี่ทางเดียวกัน ไปส่งได้ไม่ลำบาก”
ว่าแล้วแก้วก็คว้าข้อมือของเพื่อนสาว ก่อนจะเดินนำไปที่รถ...
คิ้วโก่งสวยขมวดมุ่น มือเล็กที่จับปฏิทินเย็นเฉียบ เมื่อกำหนดรอบเดือนที่เธอวงด้วยปากกาสีแดงไว้ผ่าน
เลยมาหลายวันแล้ว...เหมือนสามเดือนก่อนไม่มีผิด ปกติแล้วประจำเดือนของเธอก็ไม่แน่นอน
บางเดือนก็ไม่มาเลย...แต่หลายเดือนมานี่มันน่าแปลก
มันติดต่อกันจนเกินไป... เธอจะไม่ตกใจเลย หากเธอไม่ได้มีอะไรกับป๊อปปี้...แต่นี่ ถ้าสิ่งที่เธอคิดเป็นจริงขึ้นมา
เธอจะทำอย่างไร... เขาจะรับผิดชอบเธอหรือ...
ในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอจริงๆ สักวันเขาก็ต้องเปลี่ยนใจไปจากเธอ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
