เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

 

 

 

“กลับห้องดีๆนะฮะพี่ฟาง”เจฟโบกมือลาฟางแล้วเดินกลับห้องตัวเองไป ฟางเดินกะเผลกมาเจอ

ป๊อปปี้ที่กำลังเอาขยะมาทิ้งก็เชิดใส่

 

 

“หิวข้าว”ป๊อปปี้รีบเดินไปหาฟาง

 

 

“ก็ไปหาอะไรกินเองสิ มาบอกทำไม”ฟางว่าแล้วไขกุญแจเข้าห้อง ป๊อปปี้มองแล้วชัดกุญแจไปทันที

 

 

“เอามานะ”ฟางว่า

 

 

“ไม่ เป็นอะไรเนี่ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เรื่องของชั้นไปไหนก็ไปเลยป่ะ”ฟางว่า

 

 

“อ่อ ไล่ใช่ม้ะ ได้ งั้นไปละนะ บาย”ป๊อปปี้พูดจบก็เข้าห้องไป

 

 

“นาย เอากุญแจห้องชั้นไปทำไมชั้นจะเข้าห้องยังไง อีตาบ้า”ฟางตกใจรีบกะเผลกๆเข้ามาในห้อง

ป๊อปปี้แต่สะดุดจะล้มป๊อปปี้รีบมาคว้าตัวฟางไว้

 

 

“อ๊าย ปล่อยเลยนะ ไปๆๆๆ”ฟางตีป๊อปปีทำให้ป๊อปปี้ปล่อยฟางหล่นลงพื้นดัง ตุบ

 

 

“โห ป๊อปปี้แกไปแกล้งฟางเค้าทำไมอ่ะดูดิเค้าเจ็บขาอยู่นะไปช่วยเลยๆ”แก้วเดินมาเกาะแขนป๊อปปี้

แล้วทัก ฟางมองขวับเมื่อเห็นแก้วและป๊อปปี้สนิทสนมกัน

 

“ไม่ต้องมาจับ ชั้นลุกเองของชั้นได้ย่ะ”ฟางปัดมือป๊อปปี้แล้วพยายามจะลุกแต่ตัวเองเจ็บเท้าอยู่เลย

ทำให้ล้มลงไปอีกรอบ

 

 

 

“ฮ่าๆ ล้มทีที่พื้นห้องสั่นไปหมดเลย ยัยลูกฮิปโป”ป๊อปปี้หัวเราะเยาะฟาง ฟางหงุดหงิดจึงชกไปที่

หน้าแข้งป๊อปปี้ทีนึง

 

 

“คุณป๊อปไปว่าฟางแบบนี้ทำไม มาครับเดี๋ยวผมช่วย”โทโมะที่เดินลงมาเห็นก็ช่วยฟางทันที

 

 

“ก็อยากอยู่นะช่วยยัยนี่ แต่ทำไงได้ยัยนี่เล่นเล่นตัวงอแงง้องแง้งไรสาระ ใช่จะสวย”ป๊อปปี้นั่งลงข้าง

ฟางแล้วว่า ฟางหันขวับไปแล้วหยิกแขนป๊อปปี้แล้วงอน

 

 

“ยัยแรมโบ้ ยัยพวกชอบใช้กำลัง”ป๊อปปี้ยังคงว่าฟางต่อ

 

 

“โอ๊ยๆๆๆ”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางทุบตัวเองแก้วรีบมาดู

 

 

“แกเป็นอะไรมากป่ะเนี่ย เจ็บมั้ย”แก้วถามป๊อปปี้ทันที

 

 

“เจ็บอ่ะดิแก อ่าวเห้ยนี่ตีแล้วหนีหรอเธอน่ะ”ป๊อปปี้รีบเรียกฟางที่เห็นฟางลุกแล้วกะเผลกจะหนีกลับ

ห้องตัวเอง

 

 

“โทโมะส่งชั้นกลับห้องที”ฟางไม่พูดกับป๊อปปี้แล้วเดินกลับห้องตัวเองโดยมีโทโมะพยุงไปถึงห้อง

 

“หึงคุณป๊อปหรอ”โทโมะพูด

 

 

“ไม่ได้หึง”ฟางว่า

 

 

“ไม่ได้หึงแล้วหงุดหงิดดทำไม”โทโมะพูดต่อ

 

 

“ไม่ได้หงุดหงิดนะ”ฟางว่า

 

 

“แล้วเป็นอะไรทำไมถึงไม่พูดกับคุณป๊อป แถมยังหงุดหงิดเหมือนกำลังหึงยังไงไม่รู้”โทโมะถาม

 

“ชั้นก็แค่โกรธที่หมดนั่นไม่ยอมไปช่วยชั้นตอนตกน้ำตอนเย็นเท่านั้นเอง”ฟางบอก

 

“แต่คุณป๊อปก็ช่วยเธอนิตอนสุดท้าย”โทโมะพูดหลังจากที่แต้งกิ้วเล่าให้ฟัง

 

“ช่วยแต่ตอนแรกไม่ยอมช่วยล่ะน่า”ฟางว่า

 

“ผู้หญิงนี่งอนไร้สาระดีเนาะ”โทโมะพูด

 

“ไม่ได้ไร้สาระซักหน่อยนะ นายน่ะเป็นผู้ชายก็เข้าข้างพวกเดียวกัน”ฟางพูดแล้วเดินปึงปังจะเปิด

ประตูห้อง

 

 

“ชอบป๊อปปี้หรอ”โทโมะพูดทำเอาฟางที่ไชกุญแจชะงัก

 

 

 

“บ้า”ฟางพูด

 

 

 

“รีบๆยอมรับนะเอาเป็นว่าชอบป๊อปปี้น่ะ สาวๆเค้าจีบเยอะ บางทีแค่คู่หมั้นสถานะมันเอาไม่อยู่หรอก

เดี๋ยวก็ถอนหมั้น”โทโมะพูดฟางนิ่งก่อนจะปิดประตูห้องตัวเองทันที

 

 

 

 

“เราไม่ได้ชอบอีตาเจ้าชู้นั่นซักหน่อย เราโกรธเค้าๆ”ฟางรีบท่องเอาไว้ก่อนจะเดินไปอาบน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นะๆแก นี่ชั้นมาวนแกหลายวันแล้วเนี่ย มะรืนนี้ก็จะต้องไปแล้ว ไปกับชั้นเถอะนะ”วันต่อมาแก้วยัง

คงมาง้อป๊อปปี้ให้ไปงานเปิดตัวรีสอร์ตที่เสม็ดของลุงเธอเหมือนเดิม

 

 

“ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจนั่งรถ”ป๊อปปี้ส่ายหน้า

 

 

“ไม่เอาน่า ที่โน่นมีทั้งบิกินี่ ทูพีชของสาวๆนะ นายไม่ไปจริงดิ”แก้วพยายามพูดให้ป๊อปปี้เปลี่ยนใจ

 

 

“อย่ามาพูดดีๆ บอกมาเลยดีกว่าว่ารถออกกี่โมง พักที่ไหน”ป๊อปปี้พูดแบบนั้นแก้วเลยหลุดหัวเราะ

ออกมา

 

 

“แหมๆ แกนี่นะสุดท้ายก็เป็นแบบนี้ตลอดๆ”แก้วพูดแล้วเดินมากับป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงขยี้ผมตามความ

สนิทสนมกัน ฟางเห็นก็ชะงักหยุดยืนดู

 

 

“อะไรคะเนี่ย สนิทกันเกินไปแล้วนะๆ”เนยเดินมาคล้องแขนป๊อปปี้ทันที

 

“อ้าวก็เพื่อนกันคุยกัน เล่นกัน มันแปลกตรงไหนอ่ะ”แก้วพูด

 

“แปลกค่ะ สนิทกันแนบชิดเกินไปแบบนี้น่ะ อย่าลืมสิคะว่าป๊อปปี้เค้ามีคู่หมั้นแล้ว”เนยว่า

 

“ใช่น่ะสิป๊อปปี้เค้ามีคู่หมั้นแล้วทำไมเธอถึงมาแสดงความเป็นเจ้าของเกินหน้าที่ของฟางล่ะ”แก้วพูด

 

“ค่ะ ก็แค่มาเตือนเฉยๆแค่นี้เอง”เนยพูดก่อนจะเดินปึงปัง

 

 

 

“พูดอะไรเนี่ย มาๆไปๆ ไม่เข้าใจจริงๆ”แก้วพูดแล้วยืนแกะอมยิ้มกิน ป๊อปปี้เห็นว่าเป็นรสที่ตัวเอง

ชอบก็ดึงไปอมทันที

 

“อี๋ เอาไปเลย ไม่เอาแล้ว”แก้วพูดแล้วเดินหนี

 

 

 

“อ่ะๆเดี๋ยวซื้อคืนๆ แหมๆนี่ง้อเลยนะๆ”ป๊อปปี้เดินตามแก้วไปทันที ฟางออกมาจากที่ซ่อนแล้ว

น้อยใจ

 

 

“กับเพื่อนล่ะง้อ กับชั้นไม่เห็นจะใส่ใจเลย ทำแบบนี้มาหมั้นกันทำไม”ฟางงอนเดินหนีไปทันที

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ พูดแบบนี้นายหมายว่ายังไงเขื่อน อย่าวางสายนะ อีต้าบ้า”เฟย์โวยวายคุยโทรศัพท์กับ

เขื่อนแฟนหนุ่มแล้วฟางมาเห็นเข้าพอดี

 

 

“ฮัลโหลเขื่อน ฮัลโหลๆ โถ่โว้ย”เฟย์พูดสองสามคำแล้วจะปาโทรศัพท์ทิ้งฟางรีบมาห้ามทันที

 

“เป็นอะไรเฟย์ใจเย็นๆหน่อย”ฟางถาม

 

“ไอ้บ้าเขื่อนพี่ มันหาว่าเฟย์เซ้าซี้กับมันมากไป เฟย์เป็นแฟนนะไม่สนใจความรู้สึกเฟย์บ้างเลย”เฟย์

ระบายอารมณ์กับฟาง

 

“ใช่เป็นแฟนทำไมไม่สนใจความรู้สึกบ้างเลย”ฟางพึมพำนึกถึงเรื่องตัวเอง

 

“พี่ฟางทะเลาะกับพี่ป๊อปหรอคะ”เฟย์ถามทันที

 

“บ้าใครทะเลาะเปล่านิ”ฟางพูดทันที

 

“เอ้าก็พี่ฟางกับพี่ป๊อปเป็นแฟนกันเมื่อกี้ไม่ได้น้อยใจพี่ป๊อปกับพี่เนยพี่แก้วหรอคะ”เฟย์พูดเพราะ

เมื่อกี้แอบเห็นฟางมองแก้วป๊อปปี้และเนยอยู่

 

“ไม่ใช่ เอ่อ ไม่รู้สิ”ฟางพูดก่อนจะนึกถึงที่โทโมะพูดเมื่อคืนก็นิ่งคิดก่อนจะเปลี่ยนไปบอกเฟย์ว่าไม่รู้

เฟย์มองแล้วยิ้ม

 

“ป่ะพี่ฟางไปร้องเกะกัน เฟย์เลี้ยง”เฟย์กอดคอพาฟางไปร้องคาราโอเกะหน้าปากซอยทันที

 

 

 

 

 

 

“หายไปไหนของเค้านะ”ป๊อปปี้ชะเง้อมองห้องฟางทางหน้าต่างที่เห็นดับไปอยู่กับแก้วก็สงสัย

 

“มาทำอะไรกันแถวนี้ไม่เข้าห้องหรอครับ”โทโมะเดินมาก็แปลกที่เห็นป๊อปปี้กับแก้วอยู่ที่หน้าต่าง

ห้องฟาง

 

“ไม่มีอะไรหรอกน่า แล้วนี่อะไรน่ะน่ารักจัง”แก้วพูดก่อนจะเดินไปดูหมวกไหมพรมสีเทาดำรูปหูแมว

มีตัวTปักอยู่

 

 

“แต้งกิ้วเค้าถักหมวกให้ชั้นน่ะ เห็นบอกว่าหนาวแล้ว”โทโมะพูดตามตรงแก้วรีบปาหมวกทันที

 

“โถ่ ที่แท้ก็เคี้ยวหญ้าอ่อน”แก้วแขวะ

 

 

“ใครๆ พูดให้มันดีๆ”โทโมะพูด แก้วเดินหนีโทโมะเดินตาม ป๊อปปี้จึงส่ายหน้ากับคู่นี้ก่อนะเดินกลับ

มาที่ห้อง

 

 

 

 

“โอย แสบคอชะมัด”ฟางเดินกะเผลกๆกลับห้องแล้วจับที่คอเมื่อเฟย์ลากตัวเองไปร้องคาราโอเกะ

เต็ม3ชั่วโมง

 

 

 

"ว้าย"ฟางร้องเมื่อเปิดห้องไปป๊อปปี้พรวดพราดมาแล้วดันตัวเองเข้าไปในห้องของเธอ

 

 

“อีตาบ้า ออกไปเลยนะ”ฟางไล่ป๊อปปี้ออกจากห้อง

 

 

“งอนหรอ”ป๊อปปี้พูดขึ้น“ใครงอน ไม่มีซักหน่อย”ฟางพูด

 

“อย่ามาโกหก โทโมะบอกชั้นแล้วนะว่าเธอน้อยใจชั้นเรื่องที่เธอตกน้ำน่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“โกรธย่ะน้อยใจ งอนมันใช้กับแฟนเราไม่ใช่แฟนกัน ชั้นงอนทำไมเปล่าไม่เหตุผล”ฟางรีบพูด

 

“นั่นน่ะสิ ไม่ใช่ จะงอนทำไม หายงอนได้แล้ว นะๆๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วก็กระแซะตัวเองเข้าใกล้ฟางจน

ฟางหน้าแดง

 

 

“หายก็ได้ แต่เลี้ยงข้าวชั้นนะ”ฟางพูด

 

 

“เปลี่ยนจากเลี้ยงข้าวเป็นไปเสม็ดกันมั้ยเสาร์นี้”ป๊อปปี้ชวนฟาง

 

 

“คิดอะไรป่ะเนี่ยมาชวนชั้นไปเสม็ด”ฟางดีใจแต่ต้องเก็บอาการไว้

 

 

“ก็ง้อไง ไม่รู้ล่ะ บังคับไป ไม่งั้นชั้นงอนบ้าง”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกห้องไป ฟางมองแล้วแอบอมยิ้ม

 

 

“คนบ้า”ฟางพูดแล้วยิ้มกับป๊อปปี้ที่ยื่นมาใกล้ตัวเองเมื่อกี้นี้

 

 

 

อัพเรื่องนี้แล้วขอเม้นกับโหวตกันหน่อยน้า เยอะๆเลยย