เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ผมอธิบายได้นะครับแม่”ป๊อปปี้และฟางที่ใส่เสื้อผ้าแล้วก็ลงมาพูดกับแม่ตัวเอง

 

 

“อธิบายว่าไงห้ะ ไอ้เจ้าลูกคนนี้ ฟางเป็นคู่หมั้นเราก็จริงนะ แต่ไม่ควรจะทำอะไรหนูฟางแบบนี้”แม่

ป๊อปปี้บ่นยาวเหยียด

 

 

“เอ่อ นายป๊อปปี้เค้าไม่ได้ทำอะไรฟางเลยจริงๆนะคะ”ฟางช่วยป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกหนูฟาง หลักฐานมันออกจะชัดขนาดนี้แล้ว หนูกำลังเสียหายนะลูก”แม่ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

“เอ่อ ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมันครับคุณนาย”โทโมะรีบพูด

 

 

“เหตุผลหื่นๆของเจ้าลูกคนนี้น่ะสิโทโมะ ชั้นเห็นกับตานะ ว่าเจ้าของชายของชั้นกับหนูฟางน่ะ เค้า

นอนบนเตียงเดียวกันแถมไม่ได้ใส่อะไรด้วยนะ”แม่ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

“แต่พวกเราไม่ได้ทำอะไรกันจริงๆนะครับแม่ เอ่อ อย่างมากก็แค่จูบ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“จูบ ละทำไมต้องไม่ใส่เสื้อผ้า ตายๆ นี่ถ้าพ่อแม่หนูฟางที่เยอรมันที่ประชุมกับพ่อเราล่ะตาป๊อป ถ้า

พวกเค้ารู้ว่าเราน่ะล่วงเกินหนูฟางมีหวัง ตายๆ”แม่ป๊อปปี้หนักใจ

 

 

 

“เอ่อ ผมขอโทษครับที่คิดอะไรแผลงๆ”โทโมะออกรับแทนป๊อปปี้

 

 

“ไม่ต้องโทโมะไม่ต้องออกรับแทนป๊อปปี้อีกแล้ว มันถึงเวลาที่ป๊อปปี้ต้องรับผิดชอบ”แม่ป๊อปปี้พูด

 

“รับผิดชอบอะไรครับแม่”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แม่จะเลื่อนงานแต่งงานของเรากับหนูฟางให้เร็วขึ้นไงล่ะ จาก2เดือนหน้าเป็นอาทิตย์ข้างหน้า”แม่

ป๊อปปี้พูด

 

 

“อะไรนะครับแม่”ป๊อปปี้ตกใจเพราะความจำฟางยังไม่กลับมาเลย

 

 

 

“ไม่ต้องอะไรเลย เราทำให้หนูฟางเสียหาย เราต้องรับผิดชอบ เอาล่ะ เดี๋ยวแม่จะโทรบอกพ่อแม่หนู

ฟางกับพ่อเราก่อนละกัน ตายๆ”แม่ป๊อปปี้พูดก่อนจะกดโทรศัพท์โทรทางไกลหาพ่อแม่ฟางและสามี

 

 

 

“ชั้นขอโทษฟาง”ป๊อปปี้หันไม่มองฟางที่ทำหน้าเครียดหนัก

 

 

“นี่คือแผนการของนายล่ะสิที่กะจะให้ชั้นดิ้นไปจากนายไม่หลุดน่ะ”ฟางหันขวับมามองป๊อปปี้

 

 

 

“ไม่ใช่นะฟาง”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

“ไม่ต้องเลย นายมันเลวที่สุด ป๊อปปี้”ฟางโวยวาย

 

 

“อย่าโทษคุณป๊อปเลยฟางมันคือความผิดของผมเอง”โทโมะรีบพูด

 

 

“ใช่ แล้วชั้นก็คือคนคิดแผน ไอ้ป๊อปมันไม่เกี่ยวนะ ฟางอย่าโกรธไอ้ป๊อปมันเลย”แก้วออกรับเรื่อง

ราวทั้งหมด

 

 

 

“พวกแกไม่ต้องออกรับแทนชั้นหรอก ชั้นก็ทำแผนนี้เหมือนกับพวกแก ชั้นก็ผิดเหมือนกัน ฟางจะด่า

จะว่าชั้นยังไงก็ได้ ชั้นขอโทษฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะคุกเข่าขอโทษฟาง ฟางมองทั้ง3คนแล้วนิ่ง

 

 

 

“นี่ชั้นไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆใช่มั้ย”ฟางพูดพลางถอนหายใจ

 

 

“ชั้นขอโทษฟางๆ”ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง

 

 

“ไม่ต้องขอโทษอะไรแล้วล่ะ มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ลุกขึ้นเถอะ ทั้งหมดเลย”ฟางพูดแล้วบอก

ป๊อปปี้ โทโมะและแก้วที่คุกเข่าขอโทษตัวเองให้ลุกขึ้น

 

 

“ก็ได้ ชั้นตกลงจะแต่งงานกับนาย แต่นายต้องสัญญากับชั้น ว่าช่วงที่เราแต่งงานกันน่ะ แล้วชั้นยังจำ

อะไรดีๆหรือเรื่องราวของชั้นกับนายไม่ได้ นายห้ามล่วงเกินชั้นเด็ดขาด”ฟางสั่ง

 

 

“ครับ ป๊อปจะให้สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วชู3นิ้วสัญญาให้ฟาง

 

“เอาล่ะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพ่อแม่ของฟางแล้วพ่อเราจะมางานแต่งงานนะ”แม่ป๊อปปี้พูด

 

“อะไรนะแม่ ทำไมมันเร็วอ่ะแม่”ป๊อปปี้ตกใจแล้วหันไปสบตากับฟาง

 

 

 

“เอ้า แกจะไปกลัวอะไรล่ะป๊อป ตอนนั้นเราเมล์มาบอกแม่นิว่าแกกับหนูฟางคบกันแล้ว จะแต่งกัน

ตอนนี้รึว่าตอนไหนมันก็เหมือนกันทั้งนั้นล่ะ”แม่ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่เหมือนค่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

“ทำไมหรอหนูฟาง มีอะไรรึเปล่า รึว่าเจ้าลูกชายคนนี้ของน้าเค้าทำอะไรให้หนูเสียใจบอกน้ามาได้

เลย เดี๋ยวน้าจะจัดการให้เอง”แม่ป๊อปปี้รีบถามฟาง

 

 

 

“ไม่ทันแล้วค่ะ เพราะเค้าทำไปแล้ว”ฟางมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะขอตัววิ่งกลับไปที่ห้องตัวเอง

 

 

 

ปัง

 

 

 

“บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าเกิดอะไรขึ้น”แม่ป๊อปปี้หันไปมองหน้าลูกชายที่ทำท่าจะวิ่งตามฟางไป

 

 

“เอ่อ คือเรื่องเป็นแบบนี้ครับ”โทโมะอาสาจะเล่าแทน

 

 

“ห้ามโกหกนะโทโมะ ไม่งั้นเจอหักเงินเดือน”แม่ป๊อปปี้ขู่ไว้ก่อน ทำให้แก้ว โทโมะและป๊อปปี้มอง

หน้ากันก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้แม่ป๊อปปี้ฟัง

 

 

“เห้อ จะเอาไงต่อไปดีเนี่ย”ฟางหนีมานั่งที่ริมสระน้ำแล้วคิดหนัก ใจนึงก็ยอมรับแล้วว่าต้องแต่งงาน

กับป๊อปปี้ แต่อีกใจนึงเธอกลับไม่อยากแต่งเลย

 

 

 

 

“เอ่อ ขอโทษนะครับ”ชายคนหนึ่งสวมแว่นกันแดดเดินมาหาฟาง

 

“ค่ะ มาเช่าห้องหรอคะ”ฟางถามชายคนนั้น

 

 

“อ๋อ เปล่าครับ ผมมาตามหาคน ไม่ทราบคุณรู้จักผู้หญิงคนในรูปนี้มั้ยครับ”ชายคนนั้นพูดแล้วยื่นรูป

ให้ฟางดู

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อในรูปคือป๊อปปี้หญิง

 

 

“งั้นแสดงว่าคุณรู้จักป๊อปปี้ คุณพาผมไปเจอเธอหน่อยได้มั้ยครับ”ชายคนนั้นพูดแกมขอร้อง ฟางจึง

เดินนำชายคนนั้นมาถึงห้องของป๊อปปี้หญิง

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

“เธอจะตามมาเยาะเย้ยชั้นล่ะสิ บอกเลย ชั้นไม่ยอมให้เธอแย่งป๊อปไปได้หรอก เพราะป๊อปคือพ่อ

เด็กในท้องของชั้น”ป๊อปปี้หญิงเปิดประตูมาแล้วก็รีบว่าฟางทันที

 

 

 

“ถ้าแฟนเก่าป๊อปปี้คือพ่อของเด็กในท้อง แล้วคนที่ได้ชื่อเป็นผัวเธอล่ะ เป็นอะไร”ชายคนนั้นพูดหลัง

จากเดินออกมาจากหลังประตูก่อนจะถอดแว่นตาดำออกมา

 

 

“กวิน”ป๊อปปี้หญิงตกใจรีบปิดประตูห้องแต่กวินดันประตูไว้ได้

 

 

 

“จะหนีไปไหน กลับไปกับชั้นเดี๋ยวนี้นะ ก่อเรื่องมามากพอแล้วป๊อปปี้”กวินว่าป๊อปปี้

 

 

 

“ไม่มีวัน ชั้นไม่มีวันยอมกลับไปให้นายทำร้ายชั้นหรอก เพราะเราเลิกกันแล้ว”ป๊อปปี้หญิงเชิดใส่กวิน

 

 

“เลิกแล้วลูกในท้องของเราล่ะ”กวินถามป๊อปปี้หญิง

 

 

“เคยนึกถึงลูกด้วยหรอ หึ ออกไปจากชีวิตชั้นเลยนะ เพราะชั้นรักคนอื่นไปแล้ว”ป๊อปปี้หญิงพูดก่อน

จะปิดประตูใส่กวินทันที

 

 

 

“ป๊อปปี้ ออกมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อนนะ ป๊อปปี้”กวินพูดแล้วทุบประตู ป๊อปปี้หญิงวิ่งหนีเข้าไปใน

ห้องน้ำแล้วเปิดฝักบัวรดตัวเอง

 

 

 

 

“ฮือๆ ชั้นไม่กลับไป ชั้นเกลียดนายกวิน”ป๊อปปี้นั่งลงกอดเข่าร้องไห้ทันที

 

 

 

 

 

“เอ่อ ตอนนี้ชั้นงงไปหมดแล้ว ช่วยเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ชั้นฟังหน่อยได้มั้ยคะว่าเรื่องราวทั้งหมด

เป็นมายังไง”ฟางพูดขึ้นเพราะทั้งตกใจและงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ป๊อปปี้หญิงเป็นเมียป๊อปปี้นิ แล้ว

ผู้ชายคนนี้คือใคร

 

 

 

 

เอ้า กวินมาแล้วๆ โทษทีน้าที่หนีเที่ยวละลืมบอก กลับมาอัพแล้วน้า แต่ยังไงก็อย่าลืมเม้น

กับโหวตกันนะๆๆๆๆ