หนุ่มเพลย์บอยกับสาวสุดเฟี้ยว

   และแล้วการติวข้อสอบก็เหมือนไม่ได้ติว เพราะฉันกันปั้นสิบเม้ามอยกันสนั่นหวั่นไหวเหมือนคนไม่เคยเจอกันเป็นสิบๆปีแล้วพอเจอก็มีเรื่องมาเม้ากันสารพัด คือทำไงได้คนสวยเก็บกดก็ดูสิแต่ละวันมีเรื่องให้เม้าได้ทุกวันจริงๆ แล้วสกายก็เป็นไปกะเขาด้วยตอนแรกก็เตือนบอกว่านี่ให้มาติวน่ะไม่ได้มานั่งเม้า สักพักนายนั่นก็ระบายทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่เรื่องตอนเด็กยันเรื่องอาบังขายถั่ว ฮ่าๆๆๆๆๆ 

   "พอเถอะฉันว่าเรามาเริ่มติวกันได้แล้วน่ะ" ดูท่าไม่ค่อยจะดีฉันเลยเริ่มพูด เพราะไม่ง้นฉันตกวิชาเคมีแหงๆ

   "โอเคๆ เริ่มจากตรงนี้ก่อนเลยล่ะกัน ปั้นสิบว่าใช้สูตรไหนดี" สกายก็เริ่มหันไปถามปั้นสิบแต่ฉันว่าทำข้อนี้ดีกว่าเลยแย้งแขนยาวพับแขนขึ้น

   "เอาตรงนี้ดีกว่าฉันยังไม่เข้าใจเลย"

   "โถ่ ยัยเบอะ ตรงนี้เขาสอนไปกี่รอบแล้วเนี่ยคราวที่แล้วเธอก็เพิ่งมาถามฉันไปน่ะ อีกอย่างข้อเนี่ยเขาไม่ออกสอบกันแล้ว" สกายพูดจบก็เอามือมาขยี้หันฉันจนยุ้งเหยิงไปหมด ถึงจะบ่นแต่ก็ยังทำตัวน่ารักเสมอ ทำเอาใจดวงน้อยๆของฉันอยู่ไม่เป็นสุขเลย 

   ฟิ้ววววววว ตุบ พลัก โอ๊ะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เสียงสุดท้ายคือฉันร้องเอง อะไรว้ะ ใครเตะอะไรมาโดนหัวฉ้านนนนนนนนนนนน แงงงง หัวจะโนมั้ยเนี่ย ปวดจุงเบย 

   "เฮ้ย ! ขอโทษทีพอดีเตะกันแรงไปหน่อย"

   "สนามมันอยู่ตรงนู่นไม่ใช่ไงทำไมเตะมาทางนี้ล่ะห๊ะ เตะกันไม่ดูตาม้าตาเรือหัวคนเลยน่ะ" ฉันก็ว๊ากๆไปทั้งทียังก้มหน้าก้มตากุมหัวอยู่ ไหนขอดูหน้าคนเตะหน่อยสิ แม่จะเอาลูกบอลทุ่มหัวให้

   "ไง :) " หมอนี่มัน.....ไม่ใช่เด็กโรงเรียนเรานี่นา ชุดนักเรียนแบบนี้มีเทคไทสีแดงเสื้อเชิ้ตแขนยายพับแขนถึงข้อศอกมันโรงเรียนมัธยมไฮสคลูชัดๆ แล้วตานี่มันมาทำอะไรที่นี่ ? เตะบอล ? ฉันมองไปที่ฝั่งโรงเรียนนั้นหมอนั่นเตะข้ามรั้วตาข่ายมาเลยหรือเนี่ย พระเจ้า มันสูงอยู่น่ะ แล้วคำว่า 'ไง' นี่คืออะไรร้อยยิ้มแบบเจ้าเล่คืออาร้ายยยย ทำเหมือนกับฉันรู้จักกับนายงั้นแหละ 

   "ทศกัณฐ์นี่เองคิดว่าใคร ><' นี่ๆปานาคนนี้แหละที่ฉันบอกไปวันนั้นอ่ะ ที่เจอในผับไงจำได้ยัง"

อ๋อ ตานี่น่ะหรอที่ทำท่าเหมือนจะจีบเพื่อนฉันแล้วยังบอกให้ฉันไปที่ผับนั้นวันเสาร์นี้อีกอ่ะน้ะ เหอะๆคิดจะเคลมเพื่อนฉันหรอฝันไปเหอะย่ะ

   "หมอนี่น่ะหรอ ที่เธอพูดถึงว่าหล่อนักหล่อหนา เหอะก็งั้นๆแหละ และที่สำคัญนายบ้าพลังหรือไงห๊ะ ! ดูดราก้อนบอลมากไปหรือไง ถึงได้มีพลังขนาดเตะบอลข้ามรั้วตาข่ายนั่นมาได้เนี่ยห๊ะ" ฮึ้ยยย โมโหๆๆ ฉันเจ็บไงประเด็นมันอยู่ที่ตรงนี้

   "ฉันไม่ได้เป็นหมอ ฉันเป็นนักเรียนอยู่ และที่สำคัญฉันบอกไปแล้วไงว่าพวกฉันเล่นกันมันไปหน่อยเลยเตะแรงไป" เขาพูดไปทำหน้าทะเล้นไปคือไม่สำนึกเลย ฮึ่ยยยย ฉันอยากจะกระโดดขาคู่แล้วถีบเข้ายอดหน้าหมอนี่จริงๆ 

   "อย่าทะเลาะกันเลย ยังไงเราก็ไม่ใช่คนไม่รู้จักกันนะ ป่ะปานาเราไปขึ้นสอบกันได้แล้ว สกายไปเร็วไปแล้วน่ะทศกัณฐ์ไว้เจอกันวันเสาร์น่ะ บาย" ยัยปั้นสิบเอ้ย ใครบอกว่าฉันอยากรู้จักกับหมอนี่ไม่เลย ไม่เลยสักนิดไม่อยากอยู่ร่วมโลกกับหมอนี่เลยจริงๆ ชื่ออะไรน่ะ ทศกัณฐ์เหอะๆ นายไม่เหมาะกับชื่อนี้เลยไอขี้เก๊ก 

   ว่าแล้วพวกเราสามคนก็รีบขึ้นห้องไปสอบเคมี ไม่ได้ติวกันเลยให้ตายเหอะเพราะนายขี้เก๊กนั่นคนเดียวทำให้ฉันต้องไปสอบทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องอะไร โอ้ยยยยย เครียด (ฉันว่าไม่เกี่ยวกับใครเลยน่ะโทษตัวเองเถอะยัยปานาเอ้ยมัวแต่เม้ามอยอยู่นั่นแหละ สมน้ำหน้า) แงงงงงง ฉันต้องตกวิชาเคมีแน่เลย ปั้นสิบกับสกายถึงไม่ติวก็ทำได้เรียนเก่งกันจริ๊ง อิจฉายังไงก็สู้ตายเว้ยยยย