รักวุ่นป่วนใจนายวายร้ายกับยัยน่ารัก

ฟาง พิม แก้ว กำลังนั่งคุยกันอยู่สามคน จู่ๆโทโมะก็พาเคนตะมานั่งด้วย

"ใครให้นายนั่งด้วยไม่ทราบ"แก้วเหลือบมองโทโมะ

"ก็พี่อยากจะนั่ง อีกอย่างที่นี้ก็ไม่ใช่ที่ของแก้วด้วย"โทโมะแย้ง

"เฮ้ย...โทโมะ แกจะไปเถียงกับน้องเขาให้มันได้อะไรวะ"เคนตะว่า

"เออๆ ไม่เถียงล่ะ ฟาง กินข้าวหรือยังครับ"โทโมะหันไปถามฟาง

"ยังค่ะ"ฟางตอบ แก้วมองทั้งคู่อย่างหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

"คุยกันไปก็แล้วกัน ฉันขอตัวก่อน"แก้วลุกออกไปทันที

"อะไรของยัยแก้วมันอ่าแก"พิมมองไปทางแก้วอย่างงงๆ

"ไม่รู้สิ "ฟางเองก็ตามไม่ทันเหมือนกัน

"ฟาง  คบกับพี่แล้วเลิกกับป๊อปปี้เหอะนะ"โทโมะพูดออกมา ฟางอึ้งไป

"ฝันไปเหอะ "จู่ๆป๊อปปี้ก็เดินเข้ามาโอบไหล่ฟาง

"ไอ้ป๊อป..."โทโมะมองป๊อปปี้อย่างเคืองๆ

"เหอะ...แกไม่มีวันได้เมียฉันไปหรอก ฝันไปได้เลย"

"ทำไมวันนี้มารับเร็วจัง"ฟางถามป๊อปปี้

"อยากมาหาแฟนไวๆ มันผิดตรงไหน"ป๊อปปี้หวานใส่ฟาง โทโมะทนไม่ไหวลุกเดิน

หนีไปทันที

"อ้าว...โทโมะ รอด้วยสิวะ"เคนตะจะไปแต่พิมดึงไว้ซะก่อน

"อยู่กับพิมก่อน พิมอยากคุยกับพี่"พิมบอก เคนตะเลยยอมนั่งลง  ด้านโทโมะก็เดินมา

เรื่อยๆจนมาเจอแก้วที่สวนน้ำพุ เธอกำลังนั่งอยู่คนเดียว เขาเลยไปนั่งข้างๆ

"มานั่งทำไม ไปอยู่กับฟางสิ"แก้วว่า

"พี่คงจะตัดใจแล้วล่ะ ฟางกับป๊อปปี้ท่าทางรักกันมาก"โทโมะถอนหายใจ

"นายชอบฟางมากไม่ใช่หรอ"แก้วมองหน้าเขา

"ก็ใช่ แต่ชอบไปแล้วเจ็บ มันก็ไม่ไหวหรอก"โทโมะบอก

"แล้วนายจะชอบใครอีกไหม"แก้วถาม

"เธอถามทำไม เป็นอะไรรึเปล่า โกรธเหรอที่พี่กวนใส่อ่ะ ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"

"ฉันชอบนาย"แก้วพูดออกมา โทโมะนิ่งไปเหมือนช็อกๆ

"เธอว่าอะไรนะ แก้ว"โทโมะมองหน้าเธอแบบไม่อยากจะเชื่อ

"ฉันไม่รู้ว่าชอบตอนไหน ไม่รู้ว่าชอบได้ไง โอ๊ย... เอาเป็นว่า ลืมๆมันไปล่ะกัน"

แก้ววิ่งออกไปด้วยอารมณ์ที่สับสน และเขินอาย

"อะไรวะเนี่ย แก้วชอบเราเหรอ..."โทโมะยังอึ้งไม่หาย พอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งตามแก้วไป

แก้วกับโทโมะจะเปนไงต่อ ติดตามกันนะคะ

"