นายมาเฟียสุดหล่อกับสาวสวยตัวแสบ

"เธอ!!"โทโมะ ป๊อปปี้ เขื่อน เอ่ยเสียงดังพร้อมกัน
"แหม่ๆ ทำไมเรียกพี่ว่าเธออย่างงั้นละจ๊ะน้องรัก"ผู้หญิงที่บอกว่าตัวเองว่าเป็นพี่ของโทโมะ ป๊อปปี้ เขื่อนเอ่ยขึ้น
"ไม่ใช่!!เธอไม่ใช่พี่ของไอ้พวกนี้มัน"อยู่ดีๆก็มีเสียงผู้ชายเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่โมโห
"คุณพ่อ!!"โทโมะ ป๊อปปี้ เขื่อนเอ่ยพร้อมกัน
"อ้าว คุณพ่อสวัสดีคะยังสบายดีอยู่เลยนะคะ หนูนึกว่าคุณพ่อจะตาย!! ไปแล้วสะอีก"ผู้หญิงคนนั้นยกมือไหว้พ่อของพวกโทโมะแล้วเอ่ยเน้นคำว่าตายกับพ่อของโทโมะ ป๊อปปี้ เขื่อน
"เธอ!! กล้าดียังไงมาด่าพ่อของพวกฉันหะ!!"ป๊อปปี้เอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นไปตบหน้าของคนที่บอกว่าเป็นพี่สาวของตนแต่ก็ยังไม่ทันที่จะไปตบก็โดนโทโมะกับเขื่อนดึงเอาไว้"พี่โมะปล่อยผมพี่ ปล่อยผม เฮ้ย ไอ้เขื่อนกูบอกให้มึงปล่อยกูไงปล่อยสิวะ"
"เฮ้ย ไอ้ป๊อปใจเย็นดิวะ"โทโมะเอ่ย
"แต่ว่ามันด่าคุณพ่อนะฮะพี่"ป๊อปปี้เอ่ยพร้อมกับพยายามดึงมือตัวเองให้หลุดออกจากมือของโทโมะและเขื่อน
"ป๊อปปี้หยุดได้แล้วพ่อจัดการเอง"ผู้เป็นพ่อเอ่ย
"แต่ว่ายัยนี่มันด่าพ่อนะฮะ ปล่อยสิวะไอ้เขื่อน ปล่อย!!"ป๊อปปี้เอ่ยพร้อมกับพยายามดึงมือของตัวเองให้หลุด
"ป๊อปปี้!!พ่อบอกให้หยุดไง!!"ผู้เป็นพ่อเอ่ยเสียงดัง
"แต่ว่า.."ป๊อปปี้เอ่ย
"ไม่ต้องมีแต่อะไรทั้งนั้นเข้าใจมั้ย!!"ผู้เป็นพ่อเอ่ยป๊อปปี้ที่ได้ยินพ่อตัวเองสั่งก็ยอมหยุดแล้วเดินไปนั่งข้างๆฟาง
"ส่วนเธอมด มาทำไมที่ ไหนเจริสแม่ของเธอบอกว่าพอหย่ากับฉันแล้วก็จะออกไปจากบ้านนี้แล้วก็จะไม่พาเธอกลับมาเหยียบที่นี่อีกไงหะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย
"จริงๆหนูก็ไม่อยากจะมาเหยียบบ้านหลังนี้หรอกคะ แต่คนที่ทำให้หนูต้องมาเหยียบบ้านหลังนี้คือนี่คะ"มดเอ่ยพร้อมกันชี้ไปทางผู้หญิงคนนึงที่กำลังเดินเข้ามาในห้องโถง
"ริส/คุณเจริส"ผู้เป็นพ่อกับพวกโทโมะเอ่ยพร้อมกัน
"ไงคะคุณแล้วก็ดีจ๊ะลูกๆที่น่ารัก"เจริสหรือเรียกสั้นๆว่าริสเคยเป็นภรรยากับพ่อของพวกโทโมะแต่ปัจจุบันนี้เขา2คนก็ได้แยกกันอยู่
"ริสคุณมาที่นี่ทำไม ไหนบอกว่าจะไม่มาเหยียบที่นี่ไง"พ่อของโทโมะ ป๊อปปี้ เขื่อน เอ่ยขึ้น
"ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณวรพงษ์น่ะคะ ขอคุยด้วยได้ไหมคะ"เจริสเอ่ยขึ้น
"ได้งั้นเธอเอามดไปคุยด้วยผมไม่อยากให้ความเลวของคุณกับลูกมาติดตัวของลูกชายผมแล้วก็ลูกสะใภ้ของผมอีก3คน"วรพงษ์ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นทำเอา2แม่ลูกถึงกับสะดุ้ง
"เอ่อ...คุณพ่อฮะ เมื่อกี้คุณพ่อบอกว่าลูกสะใภ้หรอคนฮะ"โทโมะเอ่ยด้วยความอึ้งๆที่พ่อตัวเองบอกว่าพวกสาวๆ3คนคือลูกสะใภ้
"ก็ใช่นะสิ งั้นพ่อไปแล้ว ตามผมมาริสเธอด้วยมด"วรพงษ์ผู้เป็นพ่อเอ่ยแล้วก็เดินออกไปจากห้องโถงโดยมีมดและเจริสภรรยาเก่าเดินตามไป
"เย้ๆๆ คุณพ่อยอมรับด้วยดีใจเว้ยย คิดว่าคุณพ่อจะไม่ยอมรับสะอีก"เขื่อนเอ่ยด้วยความดีใจ
"ใช่ๆพวกเรายังไม่ได้บอกคุณพ่อเลยว่าพวกสาวๆเป็นแฟนพวกเราพี่ว่าคุณพ่อรู้ได้"ป๊อปปี้เอ่ย
"ไม่รู้อะแต่ตอนนี้อะกูสนใจเรื่องที่ภรรยาเก่าของคุณพ่อมาหาแล้วก็ขอคุย"โทโมะเอ่ยพร้อมกับตะโกนเรียกลูกน้อง
"เดย์!! เดย์!!"โทโมะตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิท
"ครับๆ คุณชายใหญ่ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"เดย์ลูกน้องคนสนิทของโทโมะเอ่ย
"มึงไปแอบฟังเรื่องที่คุณพ่อไปคุยกับยัยผู้หญิงนั่นให้กูที"โทโมะเอ่ยสั่งลูกน้อง
"ได้ครับคุณชายใหญ่"เดย์เอ่ยรับคำพร้อมกับเดินออกไปทำหน้าที่ที่โทโมะสั่ง
"พี่โมะพี่ทำไรอะพี่ถ้าเกิดคุณพ่อจับได้ขึ้นมาละจะทำไงพี่"เขื่อนเอ่ย
"มึงอย่าห่วงเลยเดย์อะมันทำได้ดีอยู่แล้ว"โทโมะเอ่ยพร้อมกับนั่งรอเรื่องราวจากลูกน้อง
ณ สวนหลังบ้าน
"คุณวรพงษ์คะฉันขอกลับมาอยู่บ้านหลังนี้ได้ไหมคะ"เจริสเอ่ย
"นะคะคุณพ่อให้พวกเรา2คนกลับมาอยู่ที่นี่นะคะ"มดเอ่ยขอร้อง
"แล้วทำไมคุณถึงอยากกลับมาที่นี่ละ ไหนตอนแรกบอกว่าหย่ากันแล้วก็จะไม่กลับเหยียบที่อีกไง"วรพงษ์เอ่ยออกมาทำเอา2แม่ลูกถึงกับพูดไม่ออก
"เฮ้อ~อยากอยู่ที่นี่ก็อยู่"วรพงษ์เอ่ยขึ้นพอ2แม่ลูกรู้ว่าวรพงษ์ให้อยู่ก็กำลังจะอ้าปากพูดแต่วรพงษ์ก็พูดออกมาก่อนว่า"แต่มีข้อแม้อยู่2ข้อ ข้อ1ห้ามยุ่งกับลูกชายผมทั้ง3คนแล้วก็ ข้อที่2 ห้ามยุ่งกัยลูกสะใภ้ผมทั้ง3คนเข้าใจไหม"
"เอ่อ... เข้าใจคะ"2แม่ลูกอำอึงอยู่นานกว่าจะเอ่ยออกมา
ทางด้านของเดย์ที่แอบฟังอยู่พอได้ยินเรื่องทุกอย่างก็รีบไปบอกโทโมะ
"คุณชายใหญ่ครับได้เรื่องมาแล้วครับ"เดย์เอ่ย
"ดีมากงั้นเล่ามาให้หมด"พอโทโมะเอ่ยเสร็จทุกคนก็ตั้งใจฟังเรื่องที่เดย์เล่า
"อะไรนะ!!!"ทุกคนเอ่ยพร้อมกันหมด
"บ้าน่าคุณพ่อเนี่ยนะจะให้ยัย2คนแม่ลูกมาอยู่ที่บ้านเรา ไม่อาวววว"ป๊อปปี้เอ่ย
"ป๊อปคะใจเย็นๆสิคะ"ฟางเอ่ย
"ผมก็ไม่เอานะพี่ ไม่อาวว"เขื่อนเอ่ยพร้อมกับทำหน้าจะร้องไห้
"อย่าร้องไห้สิเขื่อนใจเย็นๆ"เฟย์เอ่ย
"นี่ เดย์มึงแน่ใจนะว่ามึงฟังไม่ผิดอะ"โทโมะเอ่ย
"แน่ใจ100%เลยครับคุณชายใหญ่"เดย์เอ่ย
"โอ้-0- เพลียแปป คุณพ่อจะเอายัย2คนนั้นมาอยู่ที่บ้านเรา จะเป็นลม"โทโมเอ่ยเสร็จก็ล้มลงไป
"โทโมะ!!"แก้วเอ่ย
"พี่ชายใหญ่ๆ"ป๊อปปี้กับเขื่อนเอ่ยด้วยความตกใจ
"คุณชายใหญ่ครับๆ"เดย์เอ่ย
"เฮ้ยเดย์มึงรีบพาพี่ชายใหญ่ไปที่ห้องที่เร็ว"ป๊อปปี้เอ่ย ส่วนเดย์ที่ได้ยินป๊อปปี้สั่งก็รีบพาโทโมะไปที่ห้องของเขา
ณ ห้องของโทโมะ
"โทโมะ อย่าเป็นอะไรนะ"แก้วเอ่ยพร้อมกับร้องไห้
"แก้วใจเย็นๆนะ โทโมะไม่เป็นอะไรหรอก"ฟางเอ่ยปลอบน้องสาวของตัวเอง
"เฮ้ย เดย์มึงโทรตามหมอหรือยังวะ"ป๊อปปี้เอ่ย
"โทรแล้วครับหมอบอกว่ากำลังมาครับ"เดย์เอ่ย
"หมอแม่งมาช้าว่ะค่อยดูถ้าพี่ชายใหญ่เป็นอะไรหมอแม่งตาย"เขื่อนเอ่ย
"หมอมาแล้วครับแล้วคุณชาย"เดย์เอ่ยพร้อมกับพาหมอเข้ามาในห้อง
"เอ่อ...หมอขออนุญาติถอดเสื้อคุณชายใหญ่นะครับ"หมอเอ่ย
"ไม่อนุญาติ หมอจะถอดออกทำไม"ป๊อปปี้เอ่ย
"หมอจะได้ตรวจร่างกายได้ถนัดๆไงครับ"หมอเอ่ย("มันเกี่ยวกันด้วยเหรอคะหมอ"ไรเตอร์)("ไม่เกี่ยวหรอกยะฉันแค่อยากเห็นซิคแพ็คของคุณชายใหญ่เท่านั้นเอง")("ว้ายย!! หมอเป็นกระเทย-0-"ไรเตอร์)
"โอเค อยากถอดก็ถอด"ป๊อปปี้เอ่ย
พอได้รับอนุญาติหมอก็ถอดเสื้อของโทโมะออกจนเหนกล้ามหน้าท้องเป็นหมัดพอถอดออกหมดหมอก็มองกล้ามหน้าท้องของโทโมะจนป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิดที่หมอเอาแต่มองไม่ยอมตรวจร่างกายของโทโมะ
"หมอครับจะมองอีกนานไหม รีบๆตรวจได้แล้วเร็วๆเลย"ป๊อปปี้เอ่ยพอหมอได้ยินก็รีบตวรจ
"เอ่อ ตรวจเสร็จแล้วครับอาการของคุณชายใหญ่ไม่ได้เป็นอะไรมากครับแค่พักผ่อนน้อยหรือหักโหมต่อการทำงานส่วนยาหมอจัดให้แล้วนะครับทานหลังอาหารทุกเม็ดนะครับ เอ่องั้นหมอขอตัวนะครับ"หมอเอ่ย
"เฮ้ย เลย์!!! เลย์!!!"ป๊อปปี้ตะโกนเรียกลูกน้องจนคุณหมอที่กำลังจะเดินออกจากห้องถึงกับสะดุง
"ครับคุณหนู"เลย์เอ่ย
"ไปส่งคุณหมอที"ป๊อปปี้เอ่ย
"ได้ครับ"เลย์เอ่ยพร้อมกับเดินไปยืนรอหมอที่ประตูพอหมอออกมาก็ประตูแล้วเดินตามหลังหมอไป
"ป๊อปคะฟางว่าเรากันดีกว่าคะให้แก้วดูแลโทโมะดีกว่านะคะ"ฟางเอ่ย
"โอเคครับที่รัก ไปไอ้เขื่อนปล่อยให้คู่นี้เขาอยู่กัน2คน"ป๊อปปี้เอ่ย
"แก้วงั้นพี่ไปแล้วนะบายจ๊ะ"ฟางเอ่ยพร้อมกับเดินออกไปกับป๊อปปี้
ภายในห้องของโทโมะมีเพียงแค่เสียงแอร์อย่างเดียวเพราะว่าในห้องของเขาตอนนี้เงียบมากๆพอผ่านไปสักพักโทโมะก็ตื่นขึ้นมาแล้วมองมาที่ข้างเตียงก็เห็นแก้วนอนหลับอยู่เขาจึงไม่ปลุกแล้วก็พยายามขยับตัวเบาๆเพื่อไม่ให้แก้วตื่นแต่ยังไม่ทันที่จะขยับตัวแก้วก็ตื่นขึ้นมา
"อ้าว โทโมะตื่นตอนไหนคะ แล้วตื่นมาทำไมไม่ปลุกแก้วละคะ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาอีกจะทำยังไงละคะ"แก้วเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
"ขอโทษครับ ว่าแต่ผมเป็นอะไรไปครับผมจำได้ว่าตอนนั้นผมอยู่ห้องโถงแล้วกำลังฟังเรื่องที่เดย์เล่าแล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยครับ"โทโมะเอ่ยด้วยน้ำเสียงงง
"จะจำได้ได้ไงคะก็อยู่ดีๆโมะก็เป็นลมล้มลงไปรู้ไหมว่าแก้วเป็นห่วงขนาดไหน"แก้วเอ่ยพร้อมกับทำท่าจะร้อง
"โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับ"โทโมะปลอบแก้วที่กำลังท่าจะร้องไห้
พรึบ!! อยู่ดีๆไฟก็ดับภายในห้องมืดสนิทมองไม่เห็นอะไรเลย
"ทะ โทโมะ ฮึก!! นะ นายอยู่ไหนอะ ฮึก!!"แก้วเอ่ยเรียกโทโมะด้วยความกลัวพร้อมกับร้องไห้เพราะว่าเธอกลัวความมืด
"แก้ว!! เธอเป็นอะไร แก้ว!!"โทโมะเอ่ยด้วยความตกใจเพราะว่าได้ยินเสียงของแก้วเรียกตัวเองพร้อมกับเสียงร้องไห้ของแก้ว
"ฮึก!!นายอยู่ไหนอะ ฮึก!!ฉันกลัว"แก้วเอ่ย
"ฉันอยู่นี่เธออยู่นิ่งๆนะ"โทโมะเอ่ยพร้อมกับเขยิบตัวไปใกล้แก้วพอใกล้ตัวแก้วโทโมะก็ดึงตัวของแก้วขึ้นมาให้มานอนข้างๆตัวเองพร้อมกับเอาอีกมือมาโอบที่เอวของแก้วส่วนแก้วก็เขยิบตัวเข้ามาหาโทโมะจนหน้าชิดแผงอกของโทโมะ
"เล่าให้ฟังได้ไหมครับว่าทำไมที่รักถึงได้กลัวความมืด"โทโมะเอ่ยพร้อมกับเอามือลูบหัวแก้ว
พรึบ~อยู่ดีๆไฟก็กลับมาติดเหมือนเดิม
"กริ๊ดดดด!!!!"
จบสะแล้ว ถ้าอยากรู้ว่าใครเป็นคนกริ๊ดและก็กริ๊ดทำไม ยังไงช่วยเม้นกันเยอะๆนะคะ แล้วก็ขอโทษนะคะที่ไม่ได้มาอัพตามที่สัญญา