รักนะ ฤดูฝน

''แครอล มันมีเหตุผลนะ'' ฟ้าเดินเข้าไปใกล้แครอล

''ฟ้า เธอผิดสัญญา กี่ครั้งแล้วที่เธอทำฉันเจ็บ คำขอร้องของฉันมันไม่มีความหมายสำหรับเธอใช่ไหม หรือ ที่จริงเธอไม่เคยคิดที่จะช่วยฉันเลย'' แครอลเอามือปาดน้ำตาแบบลวกๆ แล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก 

''แครอล...'' ฟ้าได้แต่ยืนนิ่งน้ำตาค่อยๆไหลลงมา แครอลเปลี่ยนกลายเป็นคนละคน ตั้งแต่ที่เธอได้เห็นภาพเมื่อกี๊

''ฟ้า เธอร้องไห้ทำไม'' โซ่ที่พึ่งเดินตามมาก็นเห็นฟ้ายืนร้องไห้อยู่หลังห้อง

''เอ่อ ป่าวหรอก'' ฟ้ารีบเอามือเช็ดน้ำตา

  กริ๊ง~

  เสียงออดเลิกเรียนดังสนั่น เย็นนี้ก็เป็นอีกเย็นที่ฝนตกหนัก แต่มันก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อฟ้าซักนิด เธอเดินตากสายฝนกลับ น้ำตาที่ไหลร่วมกับสายฝนเปรอะเื้ปื่อนเต็มหน้าฟ้า

''ปริ๊น'' เธอหันหลังกลับไปมองรถยนต์คันหนึ่งที่มาจอดอยู่ข้างเธอ คนที่อยู่ข้างใน ค่อยๆเปิดประออกมาพร้อมกับร่มสีเขียวอ่อนลายโน้ตเพลง

''นาย'' ฟ้าที่พึ่งมองเห็นว่าเป็นใครก็เตรียมเดินหนี

''เดี๋ยวก่อนสิ'' โซ่วิ่งมาดึงข้อมือฟ้าไว้

''ปล่อยนะ ฮัดชิ้ว''ฟ้าจามใส่หน้าโซ่เสียงดัง

''เธอไม่สบายแล้วนะ มาเดี๋ยวฉันไปส่งบ้าน'' โซ่พยายามดึงฟ้า

''ไม่ ฉันไม่กะ..... ตุ๊บ'' ฟ้าล้มลงในอ้อมแขนของโซ่ เพราะเธอร้องให้หนักเกินไป แล้วเธอก็เดินตากฝนมาตลอดทางด้วย ทำให้เธอต้องหมดสติลง

''ฟ้า'' โซ่ช้อนตัวฟ้ามาไว้ในอ้อมแขน แล้วอุ้มฟ้าขึ้นรถ รีบขับกลับบ้านฟ้าอย่างเร็ว

-------------------------------

ฟ้าอย่าเป็นอะไรนะ อิอิ  อิน

ติดตาม เม้น โหวต ด้วยนะ