รักนี้เหมือเส้นประ

" คือ เฟย์ไม่ให้บอก " แก้วตัดสินใจพูด เขื่อนไม่พูดอะไรแต่เด็นออกไปแล้วขับรถมาที่บ้านเฟย์ทันที

 ณ.บ้านเฟย์

 " เฟย์ เฟย์!!! " เขื่อนวิ่งเข้ามาในบ้านแล้วขึ้นมาบนห้องทั้งๆทีเฟย์ยังไม่อนุยาธิแล้วลูกๆของเธอก็กำลังหลับอยู่

 " นายเข้ามาได้ไงอ่ะ แล้วตะโกนทำมัยเดี๋ยวลูกฉันตื่นหมด " เฟย์ถามเขื่อนทั้งๆทีตัวเองโดนลากอยู่ เขื่อนมองเด็กที่หลับอยู่แล้วน้ำตาไหล เขาไม่ได้ดูแลเธอเขาไม่ได้อยู่ในเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนนึง

 " ลงมาคุยกันข้างล่าง " เขื่อนเอามือหนาปาดน้ำตาที่มันไหลลงมาไม่หยุดด้วยมือข้างเดียวแล้วลากเฟย์ลงมาจากบนบ้าน

 " นายฉันเจ็บ ปล่อย นายร้องไห้ทำมัยอ่า " เฟย์ ที่สังเกตุเห็นน้ำตาของเขื่อนก็ถามด้วยความเป็นห่วง

 " ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ลงมา " เขื่อนไม่สนใจที่เฟย์พูดได้แต่ตะคอกใส่เฟย์

 " นานก็อย่ามายุ่งกับชีวิตของฉันสิ " เฟย์พูดทำเอาเขื่อนชะงัก

 " แล้วชีวิตเธอไม่เกี่ยวกับชีวิตฉันตรงไหนห่ะ! " เขื่อนตะโกนใส่เฟย์ แต่เพราะคำพูดของเขื่อนก็ทำให้เฟย์ พูดไม่ออก

 " เห้ย! ไอ้เขื่อนแกจะทำไรว่ะ " ป๊อปปี้วิ่งมาห้ามเขื่อนแต่ก็ต้องหยุดเพราะอยู่ดีๆก็มีแสงจากตัวเขื่อนทำให้ป๊อปปี้วิ่งเข้าไปไม่ได้และเห็นภาพหลอนจนไม่รู้ว่าเขื่อนอยู่ตรงไหนกันแน่

 " เห้ยนี่มันอะไรว่ะ " โทโมะพูด

 " แก้วแกแก้ไขได้มัยอ่า " ฟางเห็นแก้วท่องอะไรสักอย่างก็เลยถามดู

 " หืกกก ฉันทำอะไรไม่ได้เลยอ้า " แก้วหายใจอย่างแรงเพราะหายใจไท่ทันโทโมะรีบมาประคอง

 " แก้วเธอไหวมัย " โทโมะถามแก้ว

 " ยังไงนายก็ไม่มีสิทธิที่จะมายุ่งกับชีวิตฉันนะ " เฟย์ยังไม่ยอมรับ

" นายโทโมะนายทำอะไรสักอย่างสิ " ฟางพูด

" อืมๆจะลองดู " โทโมะหลับตาแล้วลือมตาออกมามองไปที่ถาพหลอนนั้น ไม่ถึง20 วินาที

 ชู้วๆๆๆ

 " ทำมัยจะไม่มีสิทธิในเมื่อเด็กสองคนนั้นเป็นลูกของเธอกับ ฉัน! " เขื่อนพูดแล้วทำให้น้ำตาไหลออกมา

" ทำมัยเธอไม่บอกฉัน ฉันจะได้รับผิดชอบเธอไง แล้วทำมัยเธอไม่บอกฉัน ห่ะ " เขื่อนเพลอตะโกนใส่เฟย์จนเฟย์สะดุ้ง

 " โอววว พอดีจังหวะเลยอ่า " ป๊อปปี้พูด

 " แล้วถ้าฉันถามว่า นายเคยไฝ่รักกับคนอื่นมั้ยในเวลาที่ฉันอุ้มท้องลูกของฉันกันนายอยู่ " เฟย์พูด เขื่อนเงียบเพราะเขาเคยรักกับป๊อปปี้อยู่

 " แล้วนายเคยไปมีอะไรกับใครมั้ย ในตอนที่ฉันอุ้มท้องลูกของฉันแับนายอยู่ " เฟย์ถามแล้วร้องไก้ออกมา เขื่อนเงียบเช่นเคยเพราะเขาเคยไปมีอะไรกับป๊อปปี้แล้ว

 " ป๊อปปี้นายว่าจะจบมั้ยเรี้ย " ฟางถามป๊อปปี้

 " ไม่รู้เหมือนกันนะ ที่รัก " ป๊อปี้พูดพรางเรียกฟางแปลกไป

 " โทโมะนายว่าเฟย์จะยอมเขื่อนมั้ยอ่า " แก้วถามโทโมะ

 " ฉันว่าเฟย์น่ทจะยอมนะ เพราะอย่างน้อยเด็กก็ต็องการพ่อ นะ ที่รัก " โทโมะตอบเ พรางเรียกแก้วเหมือนที่ป๊อปปี้เรียกฟาง โทโมะหันไปมองป๊อปปี้ก่อนที่จะขยิบตาให้แล้วเอามือล้วงไปที่เสื้อสูทแล้วพยักหน้ากับป๊อปปี้แล้วยิ้มออกมา

 " แล้วคำถามข้อสุดท้าย นายเคยรักฉัน บ้าง อื๊อออออ " เฟย์ยังพูดไม่จบเขื่อนเชยคางมนต์แล้วแล้วประกบปากของเฟย์ด้วยความห่วงใย อ่อนโยน ผสมปนกันไปหมด

 " ฮู้ๆๆ เล่า เลฟซีนปันตรงนี้เลยหรอเนี้ย " โทโมะป๊อปปี้พูด

 " เฟย์ " แก้วกับฟพูดพรเอมกัน

 " นายทำแบบนี้ทำมัย " เฟย์พูด

 " ฉันยอมรับนะว่าข้อที่1 กับ 2 ฉันทำจริงแต่ ข้อที่สามฉันรักเธอนะเฟย์ฉันระเธอตั้งแต่แรกเจอแต่ฉันไม่กล้าพูดก็เลยได้แต่แกล้งเธอเรื่อยไป ฉันไม่รู้จะเริ่มอย่างไง ฉันรักเธอกับลูกนะ เฟย์ " เขื่อนถอนจูบออกฝาแล้วพูกก่อนจะจูบที่หน้าพากมนต์อีกครั้งอย่างหวงแหน

 " เฟย์ / ฟาง / แก้ว " แต่งงานกับผมนะครับ

 " เขื่อน / ป๊อปปี้ / โทโมะ " พูดพร้อมกันแล้วหยิบบางสิ่งออมจากเสื้อสูทแล้วเปิดออกมากลายเป็นแหวนเพชรซึ่งเป็นอักษรย่อ ของแต่ละคู่ ของเขื่อนกับเฟย์ เป็น TF ของโทโมะกับแก้ว เป็น TK ของป๊อปปี้กับฟาง เป็น PF

 " เขื่อน / ป๊อป / โมะ " สาวๆทุกคนต่างเรียกชื่อคนรักของตัวเอง แล้วร้องไห้ออกมา

" นะครับ " ชายหนุ่มทั้งสามพูดอีกครั้ง

 " ค่ะ " สาวๆไม่ลังเลที่จะตอบ

 " คุณยอมรับผมแล้วใช่มั้ย " เขื่อนถามอีกครั้งเพื่อนความแน่ใจ

 " อืม " เฟย์ตอบ

 " ต่อไปนี้ผมขอเป็นสามีของคุณและเป็นพ่อที่ดีของลูกๆนะครับ " เจื่อนพูดพร้อมน้ำตาแห่งความดีใจ ทุกคนกอดกันอย่างเนิ่นนาน

3 เดือนผ่านไป

(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)(-)

ใกล้แล้วเย้ๆๆๆ ไม่นานก็จะจบแล้วเย้ๆ ติดตามเรื่ิงต่อไปด้วยนะ ไม่เห็นมีใครเลือกคู่เลยอ่า