MIT สืบร้าย เจอรัก

"โทโมะ พิมมีอะไรจะบอก" ร่างบางเรียกผมจากด้าน ไม่บอกก็รู้ว่าร่างบางที่ว่าคือใคร เธอคือ พิมประภา สาวน้อย

 

น่าตาน่ารัก คนรักของผมเอง เราคบกันตั้งแต่อยู่ที่อเมริกา และตอนนี้เราก็ย้ายมาเรียนที่ไทยด้วยกัน 

 

   ตามความคิดผมคงคิดว่า เธอเรียกผมมาบอกรักเหมือนเคย มาพร้อมกับดวงตากลมโตสดใส  แต่ความเป็นจริง

 

แล้ว เธอมากับชายหนุ่มน่าตาจัดอยู่ในเกณฑ์ที่ถือว่าดีเลยทีเดียว แล้วผมก็รู้จักพผู้ชายคนนั้นซะด้วยสิ มันคือ พายุ

 

เพื่อนผมที่อเมริกนั่นเอง 

 

"อ่าว...พิมมีอะไรหรอ"ผมเก็บความคิดทั้งหมดไว้ในใจ และทำหน้าให้สดใส

 

"เอ่อ...คือ พิมว่าเราเลิกกันเถอะนะโทโมะ" พิมเอ่ย

 

"อือ..."ผมบอก ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่รั้งเธอไว้ มันคงเป็นเพราะผมเหนื่อที่จะรั้งเธอแล้วล่ะ เธอบอกเลิก

 

ผมหลายต่อหลายครั้ง และทุกครั้งเธอมักจะเอาแฟนใหม่มาให้ผมได้เห็นเสมอ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน

 

"งั้นขอให้โชคดีนะ"ผมบอกแค่นั้น ก่อนที่จะเดินออกมา 

.

.

.

.

.

.

.

.

   ปัจจุบัน

 

"อ่าวไอ่โมะ มานั่งไรตรงนี้วะ"ไอ่เขื่อนตะโกนเรียกผม ผมรีบปิดอัลบั้มรูปผมกับพิม และเลิกคิดถึงพิมทันที 

 

ผมยอมรับว่าผมยังลืมพิมไม่ได้  

 

"ป่าว แล้วแกมีไร"ผมถามเขื่อน

 

"จะมาบอกว่า ครูโฟร์เรียกประชุมแล้ว แกโอเคใช่มั้ยวะ"เขื่อนถาม

 

"เออ โอเค เรื่องมันตั้งนานแล้วนะเว้ย"ผมตอบไอ่เขื่อน ทั้งๆที่ใจไม่ยังไม่โอเค

 

"เออๆ รีบๆมาละกัน เห็นยัยพวกนั้นบอกว่ามีเรื่องจะบอก อย่าเบี้ยวนะโว้ย ยัยแก้วก็เบี้ยวไปคนนึงแล้ว" เขื่อนบอก

 

"เออ ไปเดี๋ยวนี้แหละ"ผมบอก แล้วก็เดินตามไอ่เขื่อนไป ว่าแต่ยัยแก้วแตกนั่นเป็นไร 

 

>>>>ห้องแนะแนว

 

"เอาล่ะ เย็นนี้ครูก็จะแจ้งรายละเอียดต่อเลยนะ"ครูโฟร์พูด 

 

  ส่วนเรื่องรายละเอียดมีดังนี้  

 

    การทำงานของเราในภารกิจแรกจะต้องประสบความสำเร็จ หลักฐานครูโฟร์ได้ไปขอจากทางตำรวจเพิ่มเติมแล้ว

 

และสิ่งที่ได้เพิ่มเติมนั้นคือ ผ้าเช็ดหน้าที่เปื้อนเลือดของพิม มีลอยปักว่า PP ซึ่งเราก็มานั่งแก้อักษรนี้กันอยู่

 

"PP งั้นหรอ" ผมทวนลอยปักนั้นกับตัวเองเบาๆ

 

"มีไรหรอโทโมะ" ยัยแก้วถาม ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมยัยแก้วมาโผล่อยู่นี่ได้ ก็เพราะว่า ยัยนี่ไม่ยอมอยู่ห้องน่ะสิ

 

ทั้งๆที่ตัวเองไม่สบายแต่ก็ยังมานั่งฟังครูโฟร์อธิบายรายละเอียด

 

"อ๋อเปล่าหรอก" ผมตอบไป  ผมว่าผมพอจะรู้แล้วล่ะว่าใครเป็นคนฆ่าพิม ไม่น่าเชื่อว่าผมจะหาคนร้ายได้เร็วขนาดนี้

 

"ครูโฟร์ครับ ผมพอจะรู้แล้วครับว่าใครฆ่าพิม" ผมบอกครูโฟร์ ผมมั่นใจว่าต้องเป็นมันแน่ๆ

 

"ใครหรอ"ครูโฟร์ และทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว

 

"ก็ พายุ แฟนคนปัจจุบันของพิมน่ะสิครับ"

 

"ทำไมถึงคิดว่าเป็นพายุล่ะ" จินนี่ถาม

 

"ก็ PP ย่อมาจาก พายุกับพิม พิมชอบทำของแทนใจ ผมยังได้เลย ซึ่งผมคิดว่าพิมคงไปบอกเลิกพายุ แต่พายุไม่

 

เลิก แล้วก็คงแค้นเลยฆ่าพิม"ผมสรุปให้ครูโฟร์และทุกคนฟัง

 

"เอ่อ ครูเข้าใจที่โทโมะพูดนะ แต่ไอ่ที่พูดว่าผมยังได้เลยมันหมายความว่าไง"ครูโฟร์ถาม ไอ่โทโมะเอ๋ย หลุดปาก

 

จนได้ "พิมเป็นแฟนเก่าผมน่ะครับ ไม่มีอะไรมาก" ผมตอบตามความจริง

 

"อ๋อจ้ะ"ครูโฟร์บอกแค่นั้นก่อนจะหันไปกดแป้นพิมพ์ส่งข้อความอะไรสักอย่าง 

 

"พรุ่งนี้เราค่อยมาเคลียร์คนร้ายล่ะกัน วันนี้ไปพักผ่นกันได้แล้ว ห้องของผู้หญิงจะอยู่ข้างๆห้องครู ฝั่งซ้าย 

 

ส่วนพวกผู้ชายอยู้ฝั่งขวา"ครูโฟร์บอก

 

"เดี๋ยวนะครับครู ครูพูดเหมือนพวกผมต้องนอนนี่ยังงั้นอ่ะ" ไอ่เขื่อนถาม นั่นสิ 

 

"ก็พวกเธอต้องมาอยู่ทีนี่สิจ๊ะ ครูโทรบอกผู้ปกครองให้แล้ว อนุญาติแล้ว ของทั้งหมดอยู่ในห้องแล้วด้วย ไปแยกย้าย"

 

"คร้าบบบบบ"พวกผมขานรับ

 

"ไปแก้ว ไปกลับห้อง เห้ย!!! แก้ว"ฟางหันไปเรียกแก้ว แต่ปรากฏว่า แก้วสลบอยู่บนโต๊ะไปแล้ว

 

"ครูโฟร์คะ แก้วตัวร้อนจี๋เลย" เฟย์บอกครูโฟร์

 

"งั้นโทโมะพาแก้วไปพักที่ห้องครูละกัน เดี๋ยวครูจะไปเอายา สวนที่เหลือไปอาบน้ำให้เรียบร้อย แล้วมาเจอกันที่ห้องครู ตามนี้นะ"

 

.

.

.

.

.

 

"โทโมะ ฉันรักนาย" 

 

__________________________________________________________________

มาแล้ววววววววววว ไรเตอร์กลับมาแล้วนะจ๊ะ หลังจากหายไป ยังมีคนอ่านอยู่ใช่ไหม สุดท้ายพิมก็เป็นแฟนเก่าพี่โทโมะนั่นเอง เฮ้ออออออออ  แล้วตอนต่อไปMITจะจัดการคนร้ายยัง แล้วใครมาบอกรักโทโมะ ติดตามด้วยน้า