รุ่นน้องน่าใสไล่จับหัวใจรุ่นพี่เพลย์บอย!!

ฟิคชั่นเรื่อง : รุ่นน้องน่าใสไล่จับหัวใจรุ่นพี่เพลย์บอย

ตอน ผีหรือคน !?!

หลังจากที่ฉันนั่งสัปปะหงกฟังรุ่นพี่สาธยายความมาสักประมาณครึ่งชั่วโมง! เฮ้อออ..! ได้เวลาแยกคณะเข้าคณะสักที~~

“เฮ้ย! ไอเบ แกรู้ป่ะ? ว่าคณะรัฐศาสตร์อยู่ตึกไหนอ่ะ - -”

“อ้าว! แกไม่ได้ฟังที่รุ่นพี่เค้าบอกหรอ ?”  แล้วถ้าฉันฟัง ฉันจะถามนายป่ะ ?? -*-

“ก็ฟังบ้าง ไม่ฟังบ้าง” ที่จริงไม่ฟังเลยตั้งหาก

“ฉันก็จำไม่ได้ว่ะ!” ขอบคุณสำหรับคำตอบบบบบ TT

“ไม่เป็นไรๆ นั้นแยกกันตรงนี้แหละ บายยย” ในที่สุดฉันต้องเดินหาเองใช่ป่ะ! แล้วไอมหา’ลัยเนี่ย จะสร้างทำไมให้มันใหญ่โตมโหฬารก็ไม่รู้ ป้ายคณะก็เหมือนกัน ทำไมต้องทำเป็นภาษาอังกฤษด้วย! เห็นใจคนโง่ภาษาอังกฤษหน่อยเหอะ -///-

โอ๊ะ! ใครหว่า? หน้าตาหล่อ *0* ท่าทางจะเป็นรุ่นพี่ล่ะมั้ง ลองเข้าไปถามหน่อยดีกว่า ><

“พี่ค่ะ ! ^^ ขอถามอะไรหน่อยค่ะ ว่าคณะรัฐศาสตร์ไปทางไหนอ่ะ ><” แอร๊ย!! อยู่ใกล้คนหล่อมักจะเขินเป็นธรรมดาอ่ะแหละน่ะ

“ตาบอดหรอ?” ห๊ะ! อะไรๆตาบอดน่ะ ? - -;

“เอ๋..?”

“ฉันถามว่าเธอตาบอดหรอ? ก็ไอคณะรัฐศาสตร์มันก้อยู่ตรงหน้าเธอเนี่ย!” พูดจบเค้าก็ชี้ไปยังตึกคณะ ซึ่งฉันก็ทอดสายตามองตามนิ้วที่เค้าชี้ไป เออว่ะ! อยู่ตรงหน้าจริงๆด้วย

“แต่ฉันไม่ได้ตาบอดน่ะ แค่...โง่อังกฤษก็เท่านั้น....” ประโยคหลังพูดเบาๆ

“……..”

“เอ่อ..นั้นขอบคุณมากๆน่ะค่ะ” พอเห็นว่าเค้าไม่พูดอะไร ฉันก็รีบชิ่งไปตึกคณะทันที!!

 

ณ ตึกคณะรัฐศาสตร์

“แฮ่กๆๆๆ เหนื่อยชะมัด!” ฉันว่าพลางมองป้ายคณะ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน แบบอกผายไหล่ผึ่ง ภูมิใจๆ ><

แต่......!!!!

ปึกกก~~

กรรมของเวร!! -0-; หมาตัวไหน มันกล้าเดินชนฉันห๊า ดูสิ!! น่าอายอิ๊บอ๋ายย -///-

“เดินไม่ดูทางเล๊ย ยัยแสบเอ๊ย!” หน็อยย ชนแล้วยังด่าฉันอีกน่ะ ฮึ่ม!

ทันใดนั้นฉันก็รีบลุกขึ้นตวาดใส่ทันที

“ชนแล้วไม่ขอโทษ ยังจะมาด่าฉันอีกน่ะ!!!!”

“เธอกล้าว่าฉันเรอะ” ทำไมจะไม่กล้าล่ะ พี่ฉันอยู่ที่นี่ซะอย่าง - -* แถมพี่ฉันหล่อด้วยน่ะ!!

“ไอ้......เอ่ออ พี่คนนั้นหนิ” กร๊ากกก พอฉันเงยหน้ามอง ก็พบว่า เฮ้ย!! ไอรุ่นพี่หน้าหล่อ (โอ้ววววว...!!)

“ไง! ยัยแสบ” แต่เดี๋ยวน่ะ เมื่อกี้พี่เค้าอยู่หน้าตึกหนิ แล้วไหงมายืนหัวโด่ตรงนี้ว่ะ ฮึ๊ยยย ผีป่ะเนี่ย ต้องใช่แน่ๆ

ฉันยืนตบหน้าตัวเองเกือบ10ที (นางเอกเราเว่อร์! เป็นเรื่องธรรมดา ฮ่าๆๆ)

“ยัยแสบ เป็นบ้าไรของเธอเนี่ย ยืนตบหน้าตัวเองอยู่ได้” อ๊าก! >[]< ตายๆๆ ผีพูดได้ !!!!! แต่ก็พูดตั้งนานแล้วนี่หว่า -[]-

“ต้องฝันไปแน่ๆ ใช่ๆ ฝันแน่เลย”

“ฝันอะไรของเธออออ!” โอ๊ย! พูดไม่พอ ยังจะตบหัวฉันอีก ว่าแต่ผีเค้าสัมผัสตัวคนได้หรอ -0-??

“พี่เป็นผีใช่มั้ย!! ใช่เลย! พี่ไม่ต้องมาหลอกฉันเลยน๊า ฉันกลัวแล้ว เดี๋ยวจะทำบุญทำทานไปให้ จะเอาอะไรบอกมาเลย ไม่สิ! หล่อๆอย่างพี่ ต้องโฟมล้างหน้าคิขุ ดีมั้ยๆ ? ^^!” ฉันยืนพูดไป สวดมนตร์ไป จนคนที่อยู่ในนั้นมองฉันเป็นตาเดียว

“เฮ้ย! ผีเผอไรเล่า เลิกทำตัวไร้สาระได้ล่ะ”

“ผีก็อยู่ส่วนผี คนก็อยู่ส่วนคน ! อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย T^T ถึงพี่จะหล่อขนาดไหน ฉันก็ไม่เอาผีเป็นแฟนหรอกน่ะ” เฮ้ย!!! ฉันพูดอะไรออกป๊าย

“นี่ เธอเป็นไรมากมั้ยเนี่ย -*- ผีที่ไหนกัน ทำไมฉันไม่เห็นเลย” ก็พี่นั่นแหละผี!

“เอ่ออ...” จะพูดยังไงดีว่ะ

“ก็...พ..พี่งัย ~” พูดออกมาจนได้ TOT

โป๊ก!!

เฮ้ย เป็นอะไรกับหัวฉันมากป่ะ ตบเอาๆเนี่ย เดี๋ยวแม่ตีตายเลยหนิ V_V

“มานี่!!” อ้าววว จะพาฉันไปหนายยยยย ไอพี่ผีหน้าหล่อ ><

 

ณ สวนดอกไม้ (โรแมนติกเกิ๊นนน)

“พี่..”

“รู้มั้ย? เมื่อกี้เธอทำฉันขายหน้าห๊ะ!!” อย่าจ้องเซ่!! หน้ากลัวชะมัดเลย ToT ผีบ้าเอ๊ยยยย

“เค้าไม่เห็นพี่หรอกหน่า ก็พี่เป็นผีช่ะม้า ^^” ฉันตอบยิ้มๆให้พี่ผี เอ่อออ...กับผีเนี่ยน่ะ ฉันบ้าอ่ะป่าวเนี่ย อาเมนนนนนนนนนน

“อยากให้ฉันเป็นผีช่ะม่ะ” ก็เป็นอยู่แล้วหนิ - -//

“มะ..หมายความไงง่า”

“ก็ฉันไม่ได้เป็นผีน่ะสิ ยัยแสบเอ๊ย ทำฉันขายหน้ามากเลยน่ะ ผีที่ไหนเค้ายืนคุยกับคน ตบหัวคนได้เล่า !” ก็จริงงง ฉันทำเรื่องหน้าอายลงไปได้ง๊ายยย อยากผูกคอตายใต้ต้นหญ้าแท้

“เอ่อออ...” ฉันกำลังจะเผ่น แต่มือพี่ผี เอ๊ย พี่หน้าหล่อมันจับฉันไว้อ่ะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยไอเฟย์ด้วยโว้ยยยย !!!

“เธอต้องรับผิดชอบ!” รับผิดชอบอะหยัง ?

“ห๊ะ..”

“เธอต้องทำอะไรให้ฉันอย่างนึง” อะไรอีกว่ะ คนหล่อเรื่องมาก โด่วว

“ว่ามาสิ” แล้วพี่หน้าหล่อก็ก้มหน้าลงมาใกล้ๆ และใกล้!!!!!!!!!!!!!!!

“พะ..พี่จะทำอะไรเนี่ย”

“……..” ช่วยสนใจเสียงฉันหน่อยได้ม้าย ไอบ้า

ตอนนี้หน้าเรา 2 คน อยู่ใกล้กันมากกก เน้น ใกล้มาก! ใจฉันเต้นแรงเหมือนเสียงรถไฟที่ดัง ฉึกฉักๆ (ใช่หรอ ?)

“เอ่ออ -///-” ทำได้แค่เขิลจริงๆน่ะ

“หึๆ ” เค้าหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินจากไป เฮ้ย งง ค่ะ! (เค้าก็งง *0 * : ไรท์เตอร์)

หลังเลิกเรียน

18.30 น.

ครืด~ ครืด~ (เสียงโทรศัพท์)

โอ๊ะ แม่สุดที่รักนี่เอง

“ฮัลโหลวค่า” ฉันกรอกเสียงหวานแจ๋วลงไป

(วันนี้แม่ไปรับไม่ได้น่ะ มีประชุม กลับกับตาป๊อปไปก่อนน่ะลูก) ห๊ะ !! กลับกับไอป๊อป !!

“แม่ค่ะ! ไม่เอาอ่ะ แม่! แม่! ฮัลโหลวๆ” แม่ตัดสายทิ้งอย่างรวดเร็ว เฮ้อออ กลับกับไอป๊อปเนี่ยน่ะ กรรม !

ฉันเลยรีบต่อสายไปหาไอป๊อปพี่ชายสุดห่วย (ที่ใครๆก็บอกว่ามันหล่อ -*-)

“ฮัลโหลว ป๊อปพูดคร๊าบบบ”  หืมมมม กระล่อนเชียว แน่ใจว่านี่คือเสียงพี่ฉัน

“ไอพี่ป๊อป มารับหน่อย”

“ไม่ว่าง อยู่กับแฟน แค่นี้น่ะ” ดูสิค่ะ มันเห็นแฟนสำคัญกว่าน้องง่ะ

“แม่บอกให้พี่มารับหนิ แล้วตอนนี้อยู่ไหนอ่ะ อยู่ในมหา’ลัยรึป่าว”

“ก็แถวๆคณะบัญชีอ่ะ แกก็มาหาฉันสิ ขี้เกียจไป” ขี้เกียจ?????

“เออ!!” ฉันตะโกนลงไป แล้วรีบตัดสาย ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังตึกบัญชี แต่มันอยู่ตรงไหนอ่ะ !?!

ฉันเลยลองหาสัญลักษณ์ ที่คิดว่ามันต้องใช่คณะบัญชี

โอ๊ะ !! ไอพี่ป๊อปนี่หว่า หึๆๆๆๆ ไม่ต้องหาแล้วเรา

“ไอพี่ปอปปปปปปปปปปปป” ฉันแกล้งเรียกพี่ป๊อปไป แล้วมันก็หันมา พร้อมเดินมาหาฉันกับผู้หญิงคนนึง สวยว่ะ!

“นี่!! พูดอะไร เกรงใจแฟนฉันหน่อย” นี่หรอแฟนพี่ป๊อป??  พี่เธอคงโชคร้ายที่ได้พี่ชายฉันเป็นแฟน T^T

“หวัดดีจ้ะเฟย์ ^^” พี่เธอส่งยิ้มให้

“เนี่ยอ่ะฟาง แฟนพี่ ! -.,-” ทำไมต้องทำหน้าหื่นด้วย -0- ไอพี่ปอป

“ส่วนคนนี้ไอ้เฟย์ น้องสาวสุดน่ารักของผม” พี่ปอปแกแนะนำฉันให้พี่ฟาง แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีคำว่า ‘ไอ้’

“ ^^ ” ฉันยิ้มพอเป็นพิธี

“ป๊อปจะไปส่งน้องไม่ใช่หรอค่ะ ”

“อืมมม ยังไม่แน่ใจอ่ะคร้าบ อยากอยู่กับฟางต่ออ่ะ”

“>//< พูดอะไรอายฟ้า ดิน ก้อน หินต้นหญ้าบ้างสิค่ะ” พี่ฟางขา หนูก็ยืนอยู่ตรงนี้น่ะ - -

“ก็แฟนผมน่ารักหนิครับ”

“>//////<” ฉันยืนมอง 2 คนคุยกันสลับไปมา ตกลง!! ฉันจะได้กลับมั้ยบ้านเนี่ย

“ไอเฟย์แกกลับไปก่อนน่ะ วันนี้ฉันคงกลับดึก ฝากบอกแม่ด้วย”

“อ้าว! แล้วฉันจะกลับยังไงละ..” พูดไม่ทันจบพี่แกก็พาพี่ฟางขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ม่ายน่ะ!! แล้วฉันกลับยังง๊ายยย

 

ฉันเลยเดินออกมาหน้าโรงเรียนหวังว่ามันจะมีแท็กซี่น่ะ *0* แต่แบบว่ามันจะมืดแล้วนี่สิ

หมับ!

ใครอ่ะเนี่ย ????  ฉันหันไปก็พบว่า พี่หน้าหล่อ หึยยย โลกบังเอิญหรือกลั่นแกล้งเนี่ย !!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กร๊ากกกกกกกกกก นางเอกของเราทั้งเว่อร์ ทั้งแสบเลย เริ่มจะปํญญาอ่อนแล้วด้วยสิเนี่ย - -

แต่อยากรู้มั้ยล่ะ?? ว่าทำไมวันนี้พี่ปอป เอ๊ย พี่ป๊อปของเฟย์เย่ถึงกลับบ้านดึก !! -.,-