กลับมารักกันใหม่อีกครั้งได้ไหม

     จากนั้นไม่นานโทโมะกับพี่มากิได้เวลาเดินทางกลับประเทศไทย ก่อนกลับเมืองไทยโทโมะเอง

ดันงอแงไม่ยอมกลับเสียเองจนร้อนถึงแก้ว

             ย้อนความไปยังวันเดินทางกลับ

      ณ.สนามบิน 

       "ไม่อยากกลับแล้วอ่ะอยากอยู่นี่เลย เจ๊ดร๊อปเรียนโอ้ยย เจ็บๆแก้วตีโมะทำไมครับ" ชายหนุ่ม

ร้องโอ้ยมาทันทีเพราะเขายังพูดไม่จบหญิงสาวก็เดาออกทันทีว่าเขาคิดอะไร เลยประทานฝ่ามือ

พิฆาตไปที่ไหล่ของเขาทันที

      "ก็มันน่าไม่ล่ะ  มาดงมาดร๊อปเรียนอะไรนี่อย่าคิดอะไรบ้าบิ่นเลยน่ะอีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบ

แล้ว มาทำตัวเหลวไหลแบบนี้น่ะ" เธอว่าพร้อมชี้หน้าชายทันที ชายหนุ่มได้แต่ตีหน้าเศร้าเพราะ

เขาผิดแบบเต็มๆ ส่วนพี่สาวของโทโมะได้แต่ส่ายหน้ากับความเอาแต่ใจของน้องชายตัวเอง

       "เอ้าทำหน้าง้อเป็นตูดไก่ไปได้ ผู้ชายซะป่าวโทโมะ นี่ถ้านายทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้ ฉันคง

ขอกลับไปคิดใหม่ล่ะน่ะ......." กิ่งที่มองอยู่นานก็พูดออกมาเพื่อกวนประสาทโทโมะทันที

      "ขอคิดอะไรเจ๊กิ่ง .... อย่าเงียบสิเจ๊ บอกมาๆๆ"

      "ยกน้องสาวฉันให้แกดูแลจะรอดไหม กะอีแค่นี้ดันจะใจเซาะดร๊อปเรียนมาเฝ้ายัยแก้วนี่น่ะทีมัน

หนีมาเรียนสองสามปี ไม่คิดเนอะ เหอะ"

       "โอเคๆ ผมจะกลับไปเรียนให้จบ แก้วสัญญากับโมะก่อนว่า จะเรียนอีกแปดเดือน เรียนจบ

เมื่อไหร่แก้วต้องกลับเมืองไทยเลยน่ะครับ ถ้าไม่งั้นโมะจะมาตามกลับด้วยตัวเอง" เขากล่าวด้วย

ความจริงจังเพราะไหนๆก็เถียงไปมีแต่แพ้กับแพ้ แต่ก่อนกลับเขาได้กระซิบบางอย่างกับแก้ว ให้ได้

ยินเพียงสองคนจนหญิงสาวหน้าแดงทันที (อย่าให้โมะได้มาตามน่ะที่รักเพราะเราจะกลับ โมะจะพา

กลับพร้อมตัวเล็กในท้องแก้วด้วย)

      ลอนดอน

     "ไงยัยตัวแสบ มานั่งหลบมุมอ่่านหนังสือคนเดียวทำไม คิดถึงนายแป้งเด็กอยู่เหรอ

นั่งเหม่อเชียว นี่ยัยแก้วๆๆๆ" กิ่งที่เดินมาในมุมห้องรับแขกก็เจอน้องสาวตัวนั่งกางหนังสือเรียน แล้ว

นั่งเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง เธอก็รีบสะกิดถามแก้วทันทีจนเธอสะดุ้งจากภวังค์ของตนเอง

      "อ้าวพี่กิ่งมานานหรือยัง"

      "ก็มานานพอเห็นแกเผลอเหม่อใจลอยไปหาผู้ชายแป้งเด็ก ที่เมืองไทยนี่ล่ะ"

      "บะ บ้า.......เฮ่ออออ พี่กิ่งแก้วบอกตรงๆน่ะ จนถึงตอนนี้....อืม......เฮ่อออ"

      "ก้อะไรล่ะว่ะ เอ๋อย่าบอกน่ะว่าแกอยากไปเรียนที่นู่นตาม......"

      "ไม่ใช่แค่แปดเดือนเอง จะเสียเวลาไปเรียนเมืองไทยทำไมไม่ได้จำเป็นขนาดนั้นสักหน่อย

แต่ที่แก้วไม่แน่ใจเพราะ....เอิ่ม... แก้วยัง..ยัง..เฮ่อ....."

      "นี่ๆถ้ายังไม่พร้อม หรือ รอยยักในสมองในด้านการสังการในกานสั่งการพูดยังไม่ทำงานก็ไม่

ต้องพูดนั่งอมไว้เลย ไปล่ะน่ารำคราน" กิ่งพูดออกไปเพราะเริ่มนอยส์กับท่าทางของน้องสาวตนเอง

      "แก้วแค่ยังไม่มั่นใจในตัวโทโมะเขา แก้วยังกลัวว่าเขาจะนอกใจ กลัวว่าเขาจะทิ้งแก้วไปอีก

กลัวว่าสักวันเขาจะเบื่อแก้วอีกครั้ง แก้วกลัว แก้วกลัวพี่กิ่ง"

      "ยัยบ้า คิดมาก รักกันก็ต้องเชื่อใจกันสิ พี่ว่าแกให้โอกาสเขาแล้วก็ก็ลองดูสิว่ามันจะเป็นไง

แต่พี่เชื่อน่ะว่าแกใจกว้างมองแง่บวกจะดีเองน่ะ ....รักกันต้องเชื่อใจกันสิ...." กิ่งพูดพร้อมลูบศรีษะ

น้องสาวตัวเองอย่างอ่อนโยน เธอเข้าใจว่าน้องสาวตนสับสนไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เมื่อรักแล้วจะกลัว

ทำไม ในเมื่อดูก็รู้ว่าเขาสองคนตัดกันไม่ขาดหรอก........

มาอีกตอน เพราะไม่ว่างจริงๆ ว่างก็รีบมาอัพทันที ปกติว่างไม่กี่นาทีเลยเป็นแค่คนอ่าน

รักทุกคนน่ะค่ะ จุฟ