hunhan forever รักร้ายของนายจอมโหด(nc+) the end

"งื้ออออออ"ผมลืมตาขึ้นมาอย่างลำบาก ตอนนี้ผมรู้สึก...ตากระตุกหัวแตกแขนลีบขาเป็นปอริโอผมกระเซอะ
 
กระเซิงไตไม่ทำงานตับขยับหัวใจล้มเหลวผมรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย+_+(อ่อมม....คือคุณมึงจมน้ำหรือพิการแดก
 
ค้ะ???) เง้ออ คือแบบผมรู้สึกปวดหัวอย่างเดียวก็ได้- -*
 
"ฟื้นแล้วหรอย้ะ คิดว่าจะนอนเป็นปลากระโห้ขึ้นอืดตายซะอีก นอนกินแรงคนอื่นจริงๆ"หลังจากที่ร่างายของผมเริ่ม
 
ขยับได้ ก็ได้ยินเสียงของอีนางมารดังเข้าโสตประสาททันที อ้ากกกกกกก-0-!!!
 
"เงียบๆน่า น่ารำคาญ"ยังไม่ทันที่ผมจะเถียงกับไปก็มีเสียงอันหล่อเหลาของคนข้างๆดังขึ้น
 
"เซฮุนอ้าาา โอ้ยยยปวดหัว"นังแพคฮยอนดิ้นเร่าๆแล้วก็ลงไปล้มกลิ้งบนพื้น
 
"ตายๆไปซะไป"เซฮุนพูดอย่างงั้นแล้วก็เดินมาหาผมด้วยสายตาเป็นห่วง ส่วนนังแพคฮยอนรีบลุกขึ้นมองผมด้วย
 
สายตาอาฆาตรพยาบาทแล้ววิ่งออกไป
 
"เป็นไงมั่ง"เซฮุนถามพร้อมกับบีบมือผมเบาๆ
 
"กำลังจะลอยย เอ้ยย ปวดหัวนิดหน่อย"ผมใจเต้นแรงและทำหน้าเคลิ้มอย่างมีความสุข เซฮุนมองผมแล้วยิ้มมุม
 
ปากอย่างน่ารัก ห้ะะ?? เซฮุนยิ้มม พระเจ้าา><
 
"อ่ะนี่ยา กินๆเข้าไปจะได้หายแล้วไปทำกิจกรรมต่อถ้าคะแนนฉันขาดไปฉันเอานายตายแน่ขี้เกียจต้องนั่งแก้ทีหลัง
 
ผมรู้สึกห่อเหี่ยวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกที่มาดูแลเพราะว่ากลัวหายไม่ทัน แล้วจะทำให้คะแนนของนายขาดหายไป
 
น่ะเหรอ คิดได้แค่นี้หรอ?? ผมรู้สึกฉุนขึ้นมามากๆ กำลังจะระเบิด บู้มม กลายเป็นโกโก้คร้าน เลิกเล่นเถอะ - -
 
"ถ้ากลัวมากนักก็ไปทำกิจกรรมเองคนเดียวสิ จะมาเสียเวลาดูแลทำไม"ผมตอบและเบือนหน้าไปอีกทาง ขอบตา
 
เริ่มร้อนผ่าว น้ำตาหยดลงมาเผาะแผะ ผมน้อยใจนี่นาTT
 
"โหว แค่พูดเล่นๆเองทำเป็นจริงจังไปได้ ลุกขึ้นมาเร็วๆอย่างอลน่าา"เซฮุนพูดแล้วสะกิดผมเบาๆ
 
"............"ผมเงียบบ ไม่ยอมขยับใดๆทั้งสิ้น
 
"นี่จะลุกขึ้นไปเองดีๆ หรือว่าจะให้อุ้มแล้วลงไปถึงข้างล่าง"เซฮุนขู่-*-
 
"เออๆ ก็ได้ๆ ลุกขึ้นเองๆได้ อย่ามายุ่ง"ผมร้องห้ามทันที เมื่อเซฮุนทำท่าเหมือนจะอุ้ม
 
"หึ"เซฮุนหัวเราะในลำคอ และเดินนำไป ผมทำได้เพียงแยกเขี้ยวอย่างหมันไส้อยู่ข้างหลัง และเดินตามไป
 
50%
------------