Your Girl รักนะ...หลาวสาวของอา

หลังจากที่เฟย์ ฟาง แก้วและเขื่อน ได้เดินไปช้อปปิ้งในเมืองกรุงเทพฯ ที่แก้วไม่คุ้นเคยสักเท่าไร เพื่อนของเธอจึงพามาเปิดหูเปิดตากับเมืองที่ไม่เคยหลับใหล และได้ไปเดินเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ จนเวลานี้ 22.29 น.

“เฟย์ฟาง แก้วว่าแก้วควรกลับดีกว่ามั้ย ตอนนี้ก็ดึกพอควรแล้วน้า” แก้วว่าพลางมองดูนาฬิกาของเธอ

“แต่พรุ่งนี้ไม่มีเรียนนิแก้ว เที่ยวต่อดีกว่านะ” เฟย์ยังชักชวนแก้วอยู่ต่อ

“มันจะดีหรอเฟย์”

“ดีสิแก้ว ฟางว่าเราไปเที่ยวผับแห่งหนึ่งมั้ย ไม่ไกลหรอกนะ อยู่แค่นี้เอง มันเป็นผับของลูกพี่ลูกน้องของฟางกับเฟย์เอง ผับที่นี้ดีมากเลยนะ ไม่ผิดกฎหมายด้วย อีกอย่างที่นี้ไม่มีสารเสพติดใดๆทั้งสิ้น แถมเป็นกันเองอีกด้วยเนอะเขื่อน ^^” ฟางพูดเพื่อยากให้แก้วอยู่ต่ออย่างมาก เพราะพวกเธอกำลังสนุกจึงไม่อยากขาดตอน

“ใช่ๆ นะแก้วอยู่ต่ออีกนิดนึงนะ” เขื่อนเองก็หวานล้อมแก้วอีกคน

“แล้วอาฉันล่ะ ถ้าอากลับมาแล้วถ้าไม่เจอฉันโดนด่าแน่ๆเลยอ่าดิ” แก้วเองทำหน้าอยากจะกลับเต็มทนแล้ว เพราะไม่อยากโดนอาโมะต่อว่าเธออีก

‘อะไรๆ ก็ต้องขึ้นกับอาเธอคนเดียวเลยหรือไง ทำอยากกะเป็นเจ้าข้าวเจ้าของนักแหละ!!!’

ประโยคดีคงดังขึ้นอยู่ในจิตใจของหญิงสาวใกล้ตัวของเธอ ที่รู้สึกกำลังเดือด เมื่อแก้วพูดถึงอาหนุ่มของเธอ

“งั้นเฟย์ว่าแก้วกลับก็ได้นะ นี่ก็ดึกแล้วจริงๆแหละ พี่ฟางงั้นให้แก้วกลับเถอะ เดี๋ยววันหลังค่อยให้แก้วขออามาก็ได้ เขื่อนเดี๋ยวเขื่อนช่วยไปส่งแก้วที่คอนโดนะ” เฟย์พูดอย่างใจเย็นเมื่อมองดูนาฬิกาว่ามันดึกแล้วจริงๆ เมื่อถึงเวลานอนของเด็กดีอย่างแก้วแล้ว

“ก็ได้จ้ะ แต่สัญญานะว่าวันหลังแก้วต้องมากับพวกเราอีก ดูสิวันนี้สนุกมากเลยนะ แต่แก้วต้องกลับซะแล้วหมดสนุกเลยอ่า -^- ” พวกเพื่อนฉันนี่จริงๆเล้ยยย 55 ได้เจอเพื่อนๆดีแบบนี้ฉันเองก็ดีใจล่ะ นึกว่ามาเมืองไทยจะมีเพื่อนยากสักอีก^^

“ไปเถอะแก้ว เดี๋ยวเขื่อนไปส่งเอง" เขื่อนพูด

“เขื่อนเฟย์ฝากแก้วด้วยนะ ดูแลดีๆล่ะ เสร็จแล้วไปหาเฟย์กับพี่ฟางที่ผับของจินนี่น้า” หลังจากที่ทุกคนอำลาแล้วส่งแก้วเข้านอนเรียบร้อย ตอนนี้เขื่อนก็ขับรถมาถึงคอนโดที่แก้วพักอยู่

“ขอบคุณเขื่อนมากเลยนะที่ลำบากมาส่งแก้วเนี่ย”

“โถ่แก้วไม่เห็นลำบากตรงไหนเลย คิดมากน่า เพื่อนกันอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้เขื่อนช่วยได้สบายยยย^O^”

“5555 จ้าๆ แก้วไปก่อนนะ ขับรถดีๆล่ะ บะบายยย>3<" แก้วลงจากรถเขื่อนแล้วโบกมือบ๊ายบายเขื่อน แล้วเธอก็เดินขึ้นคอนโดทันที

“เห้ออ.. อาโมะจะกลับมายังเนี่ย เมื่อเช้าตื่นมาก็ไม่อยู่ ไปไหนก็ไม่บอก ไม่รู้บ้างหรือไงเนี่ย ว่าหลานสาวเพิ่งมาอยู่เมืองไทยได้ยังไม่ถึงเดือนเลยนะ ตัวเองกับหนีหายไปไหนไม่รู้ ไม่ติดต่อมาเลยดูสิ เป็นอาที่แย่จริงๆเลย -^- " ระหว่างที่แก้วเดินไปพูดไปก็ทำใจไปด้วย เพราะกลัวอาโมะจะกลับแล้วไม่เจอฉันก็ยุ่งนะสิ -^-

เอี๊ยดดด !

(._.  ) (   ._.) มองซ้ายมองขวา

“เห้ย!ทำไมห้องไฟยังดับอยู่อ่า อาโมะยังไม่กลับอาอีกหรอ” แก้วที่เปิดประตูห้องออกมาก็พบเจอแต่ความเงียบปกคลุม ห้องยังคงมืดมิดเหมือนดั่งเคย ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องยังคงปกติดี ก็กำลังสงสัยว่าทำไมทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม -*-

“แต่เอ๊ะ?นี่มันก็ดึกมากแล้วนะ ทำไมอาโทโมะยังไม่กลับมาอีกเนี่ย หรือว่า.. จะหลับแล้ว” แก้วคงคิดว่าโทโมะคงหลับไปแล้ว เพราะเนื่องจากดึกมากพอสมควร

เอี๊ยดดด !

เสียงเปิดประตูห้องของโทโมะเปิดออกอย่างช้าๆ เนื่องจากประตูห้องไม่ได้ล็อก แล้วในห้องยังคงว่างเปล่า -*-

“เอิ่มมม.. นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยทำไมไม่มีใครเลยแหละ (._. ) ( ._.)” ก็ไม่มีใครนอนอยู่บนเตียงอยู่ดี-0-

“เห้อออ.. หายไปไหนของเขาเนี่ย หายไปตั้งแต่เช้าแล้วนะ จู่ๆก็หายไป ไปไหนก็ไม่บอก แถมยังไม่ติดต่อมาอีก รู้บ้างมั้ยเนี่ย คนทางนี้เขาเป็นห่วงนะ -[]- ”

รุ่งเช้าต่อมา

กริ๊ง! กริ๊ง!

“เช้าแล้วหรอเนี่ยงึมงำๆๆ -0-” ความง่วงยังคงครอบงำแก้วอยู่นะค่ะตอนนี้ - -

----------------------------------------------------------------------------------

มาอัพตอนที่ 13 ให้แล้วน้าาา^^  ขอโทษที่หายไปนานนะเอออออ   ตอนนี้ไรเตอร์ปิดเทอมแล้ว จะพยายามเร่งแต่งนิยายให้จบไว้ๆล่ะกันนะ  อย่าเพิ่งลืมกันน้าาาาาา ><