สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 

 

 

“เป็นยังไงบ้างครับหมอ”เมื่อหมอออกมาจากห้องตรวจป๊อปปี้ก็รีบลุกไปถามอาการฟางทันที

 

“คนไข้แค่พักผ่อนน้อยและไม่ได้ทานอะไรเลยมาทั้งวันทำให้คนไข้อ่อนเพลียไม่มีแรง วันนี้ก็ให้คนไข้นอนที่โรงพยาบาลนี่ก่อนคืนนึงละกัน ละหมอจะจัดยาให้ภรรยาคุณนะครับ”หมอพูดจบก็เดินไป ป๊อปปี้ชะงักนิดนึงกับคำว่าภรรยาก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน

 

“หึ รู้ตัวว่าไม่กินอะไรแล้วชอบเป็นลมก็ไม่คิดจะพักผ่อนเลย อวดเก่งตลอดเลยนะเธอ”ป๊อปปี้เดินมานั่งข้างฟางที่นอนหลับอยู่ก็บ่นทันที

 

 

“หัดดูแลตัวเองหน่อยสิยัยบ้าเอ้ย”ป๊อปปี้ลูบผมฟางอย่างอ่อนโยนพร้อมกับมองฟางด้วยสายตาที่เป็นห่วงคนที่นอนอยู่มาก ก่อนจะเดินไปที่โซฟาแล้วล้มตัวนอนเพื่อเฝ้าฟาง

 

 

 

 

 

“อะ อืม”ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นมาในตายใกล้เที่ยงมองไปรอบๆ แล้วก้มมามองตัวเองที่อยู่ในชุดคนไข้ของโรงพยาบาล เธอมาอยู่นี่ได้ไงนะ

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางพูดเบาๆเมื่อหันไปเห็นป๊อปปี้นอนหลับอยู่ที่โซฟา ฟางจึงค่อยๆลุกลงจากเตียงมาที่หน้าป๊อปปี้แล้วนั่งมองเขาหลับ

 

 

 

“คงมีแค่ตอนหลับละมั้ง ที่ไม่ปากเสีย ไม่ใจร้ายกับชั้น”ฟางมองป๊อปปี้แล้วพูดอย่างเศร้าๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้เรื่องลูกก็รีบเขย่าตัวป๊อปปี้ให้ตื่นทันที

 

 

“นี่เธอ เขย่าทำไมเนี่ย คนจะหลับจะนอน”ป๊อปปี้โวยวายงัวเงียลุกขึ้นตื่น

 

 

“ไม่ต้องมาหลับ ลูกชั้นอยู่ที่ไหน บอกมานะ นายเอาลูกของชั้นไปไว้ที่ไหน”ฟางก็รีบถามป๊อปปี้ทันที

 

 

“ลูก ลูกอะไร”ป๊อปปี้ยังไม่เข้าใจว่าฟางมาถามลูกอะไรกับเค้า

 

 

“ไม่ต้องมาเฉไฉเลยนะ ลูกของชั้นไง กระเป๋ายังอยู่ที่บ้านนาย บอกมานะว่านายเอาฟินกับเฟรมไปไว้ไหน”ฟางพูดและโวยวายไม่หยุด

 

 

“อ๋อ ฟินกับเฟรมอ่ะนะ อยู่บ้านชั้นไง เค้าบอกออกมาตามหาพ่อเค้า แต่เดี๋ยวนะ เธอบอกว่าฟินกับเฟรมเป็นลูกเธอ แล้วใครเป็นพ่อของเค้าล่ะ”ป๊อปปี้ตอบก่อนชะงักรวบรวมคำถามใหม่ละถามฟางกลับ ลูกของเธอ ละใครเป็นพ่อเด็ก

 

 

“จะใครนายไม่ต้องมาสนใหรอกน่า”ฟางอึกอักเลี่ยงที่จะไม่ตอบ

 

 

“ตอบชั้นมาสิ ว่าใครเป็นพ่อเด็ก ไม่งั้นเด็กสองคนนั่นคงไม่ออกตามหาพ่อเค้าหรอก รู้บ้างมั้ยว่ามันอันตรายแค่ไหนถ้าชั้นไม่ไปเจอเด็กสองคนนั่นพวกเค้าอาจจะโดนลักพาตัวไปเลยก็ได้นะ”ป๊อปปี้นึกขึ้นได้ก็รีบดุฟางทันที

 

 

 

“เรื่องของชั้นล่ะน่า หลีก ชั้นจะไปตามลูกกลับบ้าน”ฟางเปลี่ยนเรื่องแล้วผลักป๊อปปี้ไปเพื่อจะกลับบ้าน

 

 

 

"ไม่ คุยกับชั้นก่อน ตอบคำถามชั้นมา"ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นมาขวางและถามฟางอีกครั้ง

 

 

 

"ไม่ ชั้นไม่ตอบคำถามบ้าบออะไรของนายทั้งนั้นล่ะ ชั้นจะไปหาลูก"ฟางไม่ยอมรีบว่าและพยายามจะออกจากห้องแต่ป๊อปปี้ไม่ยอม

 

 

 

 

“ฟินกับเฟรมเป็นลูกของชั้นใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดขึ้นมา ฟางนิ่งยืนอยู่กับที่ไม่ยอมตอบ

 

 

“พูดอะไร เหลวไหล ฟินกับเฟรมเป็นลูกของชั้นคนเดียวเท่านั้นล่ะ”ฟางตอบบ่ายเบี่ยงไปมาป๊อปปี้หมั่นไส้จึงดึงวางมานั่งที่ตักตัวเองทันที

 

 

 

“อ๊ะ ปล่อยชั้นนะ”ฟางดิ้นไปมาขัดขืนชายหนุ่ม

 

 

 

“ลูกของเธอคนเดียว พูดมาได้ เมือกอนเธอนอนกับชั้นคนเดียวมาตลอดถ้าไม่ท้องกับชั้นแล้วจะท้องกับใครห้ะ”ป๊อปปี้ดุฟางอีกรอบ

 

 

 

“แต่เราไม่ได้เจอกันมาตั้ง6ปี ชั้นอาจจะไปมีใครใหมแล้วท้องกับใครที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่นาย ว้าย”ฟางตอบทันควัน แต่โดนป๊อปปี้ผลักลงโซฟาไปโดยที่

ชายหนุ่มขึ้นคร่อม

 

 

 

 

“จะบอกว่า6ปีที่ผ่านมาเธอนอนกับใครก็ได้แล้วมีฟินกับเฟรมงั้นหรอ ลูกคงเสียใจแย่ที่มีแม่สำส่อนแบบนี้ ทำอะไรไม่คิด”ป๊อปปี้โมโหจึงว่าฟางไป ฟาง

โกรธผลักป๊อปปี้ แล้วตบหน้าชายหนุ่มจนหน้าหันทีนึง

 

 

 

 

 

“ชั้นจะนอนกับใครแล้วจะทำไม ในเมื่อชั้นคลอดฟินกับเฟรมมาละเลี้ยงลูกมาเองตลอด ต่อให้นอนกับใครเป็นร้อยเป็นพันลูกต้องเข้าใจชั้น ว้าย”ฟางโมโหป๊อปปี้ จึงย้อนกลับไป ทำให้ป๊อปปี้ที่โกรธจัดอยู่นั้นฟังเข้าก็ยิ่งเดือดไปใหญ่ จัดการอุ้มฟางออกจากห้องทันที

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ นายจะพาชั้นไปไหน คนเค้ามองกันหมดแล้วเนี่ย”ฟางดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้โวยวาย

 

 

 

 

“เงียบซะ ไม่งั้นชั้นไม่พาเธอไปเจอลูกแน่”ป๊อปปี้ยืนคำขาดทำเอาฟางหยุดดิ้น จนมาถึงรถป๊อปปี้ก็พาฟางขับรถออกไปด้วยความเร็วจนฟางเกร็งเอามืกจิกเบาะรถด้วยความกลัว

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

“นายจะทำอะไรน่ะ”ฟางร้องเมื่อโดนป๊อปปี้พามาที่โรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่งแล้วจัดการโยนฟางลงเตียงไป

 

 

 

 

 

“ก็ในเมื่อเธอเองบอกว่าจะนอนกับใครก็ได้แล้วไม่แคร์เลยว่าลูกเธอจะถูกมองว่ามีแม่แย่ยังไง ดี งั้นก็นอนกับชั้นไปอีกคนตัวเธอคงจะไม่สึกไปมากกว่านี้หรอก เพราะมันเน่าไปหมดแล้วนิตัวเธอน่ะ”ป๊อปปี้ที่โกรธฟางอยู่จากเมื่อกี้ก็ว่าฟางไปอย่างเจ็บแสบ

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

“อื้อออ”ฟางที่ตบหน้าป๊อปปี้แล้วจะหนีแต่ถูกป๊อปปี้กระชากลงเตียงไปอีกครั้งก่อนจะก้มลงจูบฟางไปอย่างรุนแรงด้วยอารมณ์โกรธปนน้อยใจที่เห็นฟางกลายเป็นคนทำอะไรไม่แคร์ความรู้สึกลูกตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

แคว้ก

 

 

 

เสียงฉีกชุดคนไข้ของฟางออกอย่างแรงเผยให้เห็นผิวขาวใต้เนื้อผ้านั้นก่อนที่ป๊อปปี้จะก้มลงซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวๆแล้วเนินอกของฟาง จนเป็นรอยจ้ำๆแดงไปหมด

 

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้ถ้านายกำลังจะแต่งงานกับยัยแก้วนะ”ฟางที่เริ่มกลัวป๊อปปี้รีบร้องขอเพื่อให้ได้สติ

 

 

“สำหรับเธอ ผู้หญิงใจง่ายไม่เห็นแก่ลูกอย่างเธอ ชั้นจะไม่มีวันสงสารคนอย่างเธออีก”พูดจบป๊อปปี้ก็ถอดเสื้อของตัวเองออก ก่อนจะคร่อมร่างฟางอีกครั้ง

 

 

 

 “อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อถูกกระชากบราออก ก่อนจะเกร็จตัวเมื่อป๊อปปี้กำลังเล่นสนุกบนเนินอกของเธอ เสียงร้องห้ามเริ่มเบาลงและเปลี่ยนเป็นเสียงคราง ป๊อปปี้รู้สึกพอใจที่ฟางตอบรับสัมผัสของเขา ก่อนจะจูบไล่ลงมาถึงกางเกงคนไข้ ป๊อปปี้จัดการถอดมันออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจูบไล้ลงไปถึงเรียวขาวบาง ฟางถึงกับเกร็งไปกับสัมผัสของป๊อปปี้ทันที

 

 

“อ๊ะ ไม่นะ”ฟางร้องตกใจเมื่อถูกชายหนุ่มถอดกางเกงตัวจิ๋วแล้วโยนไปที่พื้นห้องก่อนจะเอามือลูบไล้ขาเรียวของฟางจนมาถึงจุดไวต่อสัมผัสของผู้หญิงก่อนจะสอดนิ้วเข้าไป หึ ผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วนแต่ยังคับแน่นดีนิ ฟางเกร็งตัวด้วยความเสียวรีบเอามือจับที่หัวไหล่ป๊อปปี้เพื่อหาที่ยึดทันที

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าเธอต้องการมัน”ป๊อปปี้ยิ้มยั่ว ก่อนจะสอดนิ้วเพิ่มเป็น2นิ้วแล้วรัวนิ้วเข้าออกรวดเร็วจนฟางร้องคราง

 

 

“มะ ไม่ไหวแล้ว”ฟางบิดไปมาด้วยความเสียว ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะก้มลงไปจูบฟางอย่างดูดดื่ม

 

 

“จะรีบไปไหนล่ะ ยังไม่ถึงเวลาสนุกเลย”พูดจบป๊อปปี้ก็จัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลือตัวเองออกจนหมด ก่อนจะขยับสะโพกตัวเองเข้าไปในร่างกายฟางรวดเร็ว

 

 

 

“อ๊า เจ็บนะ เบาๆหน่อย”ฟางตกใจใจเผลอเอามือโอบรอบคอป๊อปปี้ทันที ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆขยับสะโพกตัวเองเข้าออกจากช้า เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนฟางต้องเอาเล็บจิกที่หลังป๊อปปี้เพื่อระบายอารมณ์ของตัวเอง

 

 

 

 

“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้ร้องเรียกชื่อฟางขณะที่ยังคงขยับตัวเข้าออกจากตัวฟาง ฟางเองก็เผลอตอบสนองมันด้วย จนทั้งคู่ใกล้จะถึงจุดหมาย ป๊อปปี้จัดการปล่อยธารสีขาวใส่ไปในตัวฟางและถอนตัวออกจากตัวฟางแล้วเข้าห้องน้ำไป

 

 

 

 

 

 

“จะร้องทำไม ในเมื่อกี้นี้ยังสนุกกับชั้นอยู่เลย”ป๊อปปี้เยาะหลังเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นฟางร้องไห้และพยายามปาดน้ำตานั่นทิ้งเมื่อเขามา

 

 

“เสร็จแล้วใช่มั้ย ชั้นอยากไปหาลูก ชั้นไม่มีเวลามาทำเรื่องไร้สาระอะไรแบบนี้กับนายนะ”ฟางกอดตัวเองหันหลังให้ป๊อปปี้อยู่พูดออกมา ป๊อปปี้หมั่นไส้

จึงค่อยๆเข้าไปกอดฟางจากด้านหลังแล้วจูบที่ไหล่เปลือยเปล่าฟาง

 

 

 

"อย่าทำแบบนี้อีกนะป๊อป นายกำลังจะแต่งงาน"ฟางรีบว่าและเตือนสติป๊อปปี้และพยายามขัดขืนเขาแต่ไม่เป็นผล

 

 

“ลูกมีคนดูแลแล้วจะรีบไปไหนล่ะ หืม”ป๊อปปี้พูดจบก็ซุกไซร้ซอกคอของฟางอย่างซุกซน

 

 

“ไม่เอานะ ป๊อปปี้ ฟะ ฟางจะไปหาลูก”ฟางพยายามข่มอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ให้แตกกระเจงไปกับการกระทำป๊อปปี้

 

 

“มีเวลาเหลือน่า ขออีกรอบละกันนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็จูบฟางเพื่อปิดปาก ก่อนที่ทั้งคู่จะบรรเลงเพลงรักกันอีกรอบโดยที่ฟางขัดขืนมันไม่ได้

 

 

 

อัฟละนะจ้ะๆ ส่วนอีกเรื่อง เดี๋ยวจะอัฟให้น้า เม้นกะโหวตให้เราเยอะๆล่ะ