รักของแม่มดกับแวมไพร์

     คืนนั้นเอง. .

          พวกพิม หวาย แจม ได้ไปดืมที่ผับแก้อารมณ์เสีย ตอนนั้นเองก็มีคนเดินเข้ามาคุยกับพวก

พิม

(...) พวกเธอรู้จักพวกโทโมะไหม...

(พิม) พวกแกรู้จักโทโมะได้ไง..

(...) เอาเป็นว่าพวกฉันรู้จักละกัน..ฉันชื่อซิลนะ

(...) ฉันชื่อทู

(...) ฉันไอ

(หวาย) พวกฉันรู้จักพวกโทโมะ ว่าแต่มีอะไร

(ไอ) ได้ข่าวว่าเพิ่งโดนพวกนายนั่นไล่ออกจากบ้านมา

(แจม) นี่! พวกเธอจะมาหาเรื่องพวกฉันใช่ไหม

(ทู) ใจเย็นๆ พวกฉันแค่จะมาช่วยเท่านั้นเอง...

(พิม) พวกเธอจะช่วยพวกฉันยังไง

(ไอ) พวกผู้หญิงที่อยู่กับพวกโทโมะคือปัญหาของพวกเธอ...

(พิม) ใช่!! ถ้าไม่มียัยพวกนั้น พวกฉันคงได้อยู่กับพวกโทโมะ 

(หวาย) พวกเธอจะช่วยพวกฉันกำจัดยัยพวกนั้นออกไปหรอ!

(ทู) ไม่...แต่เราจะให้พวกหนุ่มๆมาหลงพวกเธอเอง แล้วยัยพวกนั้นจะได้ออกไป..

(แจม) แล้วจะทำไงวันนี้พวกฉันก็โดนไล่ออกมานะ ไม่เห็นพวกนั้นจะสนใจพวกฉันสักนิด

(ซิล) ก็วางยาเลยสิ...

           พอซิลพูดเสร็จ ซิล ทู ไอ ก็หยิบขวดแก้วเล็กๆขึ้นมาในนั้นมีน้ำสีน้ำเงินอมดำอยู่

(ไอ) เอายานี้นะไปใส่ในเครื่องดื่มสีแดงที่พวกนายนั่นเคยดื่มบ่อยแล้วถ้าให้แน่ใจควรจะเป็นสีแดง

เข้มนะ

(หวาย) ว่าแต่..มันคือยาอะไร

(ซิล) ยาที่ใครกินเข้าไปมันจะทำให้คนที่กินนั้นจะหลงคนที่เอายาให้กินแบบเงยหัวไม่ขึ้นเลย

(แจม) แบบนี้ก็แจ่มนะสิ...

(ทู) แต่พวกเธอมีโอกาศแค่ครั้งเดียวนะ ยานั้นถ้าใส่ไปแล้วเกินชั่วโมงนึงฤิทธิ์ยาจะหมดทันที

แล้วถ้าจะมาขอพวกฉันใหม่ละก็บอกเลนว่าไม่มี..

(พิม) ทำไมละ..

(ซิล) ยานี้ไม่ใช่ยาธรรม...กว่าพวกฉันจะได้มันมา มันไม่ใช่เรื่องง่าย...

(ไอ) พวกเธอต้องทำให้สำเร็จ...

     

                    แล้วทั้งสามคนก็ยื่นยาให้กับพวกพิม แล้วเดินออกจากผับไป 

 

 

(ไอ) แค่นี้ก็เราก็มีโอกาศสูงที่จะได้ "ทับทิม" แล้วสินะ

(ซิล) ถ้ายัยพวกแม่มดรู้ว่าพวกนายนั่นนะโดนวางยามันจะต้องหาทางช่วยแน่นอน

(ทู) แล้วกว่าจะหาทางช่วยก็คงอีกนาน ยัยพวกนั้นก็อาจลืมเรื่องทับทิมแล้วก็ได้ [ไรเตอร์ : ขนาด

ไรต์ยังลืมเลย 555555]

(ซิล) แค่นี้อะไรๆมันก็ง่ายขึ้นแล้ว..

 

 

วันต่อมา. . . .

 

          พวกเฟย์ ฟาง แก้วตื่นขึ้นมาทำความสะอาดส่วนพวกหนุ่มๆตื่นมาทีหลัง

(โทโมะ) นี่พวกเธอคืนนี้พวกฉันไม่อยู่บ้านนะ ดูบ้านให้ดีๆดู

(แก้ว) พวกนายจะไปไหนอะ..

(ฟาง) ก็คงไปเที่ยวหาสาวๆเหมือนเดิมนั่นละ

(ป็อบปี้) ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของพวกฉันเข้าใจ๋

(เขื่อน) แล้วพวกเธอห้ามออกไปไหนตอนกลางคืนนะ

(เฟย์) เออไม่ออกหลอกหน่ะๆ

 

คืนนั้น. . . . เวลา 01:00 น.

 

     พวกโทโมะออกไปแล้วไปตรงที่ๆหนึ่งที่ไม่มีคน แล้วก็ว๊าบบบหายไปอยู่ที่โลกแวมไพร์ทันที

พวกโทโมะ ได้ไปที่ห้อสมุดแวมไพร์ตรงใจกลางเมืองแวมไพร์ 

(โทโมะ) พี่ครับผมขอหนังสือเอ่อ..เรื่องทับทิบที่หายไปหน่อยครับ

(พนักงาน) ได้คับรอสักครู่นะคับ

 

ระหว่างที่รอ พวกโทโมะก็คุยกันไป

(ป็อบปี้) นี่ทำไมถึงไม่ให้ยัยพวกนั้นออกมาตอนกลางคืนอ่ะ

(เขื่อน) อ่อฉันเห็นว่าแถวๆนั้นนะ มีแวมไพร์เหมือนกัน ยิ่งพวกนั้นเลือดหอมๆอยู่ แวมไพร์ที่อยู่

แถวๆนั้นคงไม่ยอมปล่อยไว้แน่

(โทโมะ) ห่วงเฟย์ว่างั้น

(เขื่อน) อะไรๆมั้วละๆ แล้วพวกพี่อะไม่ห่วงฟาง กับแก้วอ่อ

(ป็อบปี้) ยัยนั่นนะ....เออวะยัยนั่นยิ่งไม่ชอบฟังคนอื่นอยู่

(โทโมะ) แก้วก็เหมือนกัน

(เขื่อน) มันก็ไม่ยอมฟังกันทั้งแก๊งนั่นละ

(โทโมะ) นั้นยืมหนังสือแล้วกลับบ้านเลยปะ

(ป็อบปี้) เอาดิๆ

(เขื่อน) เป็นห่วงฟางกับแก้วนะสิ

 

         แล้วพนักงานก็เอาหนังสือมาให้พวกโทโมะ

(โทโมะ) พี่ครับผมขอยืมไปอ่านนะคับ

(พนักงาน) ได้ครับแต่เอามาคืนในวันคืนพรุ่งนี้นะคับ

(ป็อบปี้) ขอบคุณคับ

 

     แล้วทั้งสามคนก็กลับมาที่บ้านแล้วก็พบว่า พวกผู้หญิงไม่ได้อยู่บ้าน... แล้วทั้งสามคนออก

ตามหากันให้ทั่ว

 

"ทางด้าน เฟย์ ฟาง แก้ว" 

 

         ทั้งสามคนกลับมาที่โลกแม่มดแล้วไปที่ห้อสมุดแม่มด แล้วหาหนังสือเกี๋ยวกับทับทิมที่หาย

ไป ทั้งสามคนหามาได้สักพักหนึ่งก็เจอ

(แก้ว) เค้าบอกว่า ทับทิมเม็ดนี้สำคัญมากเพราะเป็นทับทิมที่รวมกันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของทั้ง

สามดินแดน เมื่อ100 ปีที่แล้วได้มีคนขโมยไป แล้วก็พวกแวมไพร์ แม่มด เทพ ก็จัดการสังหารคน

ที่ขโมยทับทิมไป แล้วคนที่เอาทับทิมไปซ้อนและปิดพนึกมันเอาไว้คือแวมไพร์กับแม่มดทั้งสองคน

มีใจให้กัน แต่ว่าทางฝ่ายหัวหน้าแม่มดและแวมไพร์และผู้ใหญ่ไม่เห็นด้วย และพยามขัดขว้างทั้ง

สองคน แวมไพร์และแม่มดสองคนนี้มีพลังสูงทั้งคู่ แล้วทั้งสองคนก็อาสาจะเอาทับทิมไปซ้อน

ทั้งสองคนไปที่ ที่เป็นความทรงจำของพวกเค้าสองคน และทั้งสองคนก็ปิดชีพของพวกเค้าเอง

พร้อมกับทับทิมเพื่อที่จะได้ดูแลทับทิมเม็ดนี้ไปจนกว่าจะมีคนมาเจอ แล้วมีความเชื่อว่า ทั้งสองยัง

คงรักกันและคอยดูแลทับทิมเม็ดนี้ด้วยกัน จนถึง ณ ปัจจุบันนี้

(ฟาง) หู๊ยยยย เศร้าอะยอมตายเพื่อที่จะปกป้องทับทิม

(เฟย์) อย่างนี้อะเค้าเรียกว่ารักแท้...รักแท้ยังไงก็ไม่แพ้ความต่างหลอก..

 

         พอทั้งสามคนหาข้อมูลเสร็จแล้วก็กลับบ้าน ตอนนั้นเวลา ตี3 กว่า เฟย์ ฟาง แก้วเลยแวะ

เข้าเซเว่นก่อน ตอนระหว่างทางกลับนั่นเอง..ก็มีผู้ชาย3คนเดินมาดักหน้าพวกฟาง

(...) น้องสาวจะไปไหนจร๊ะ ให้พวกพี่ไปส่งไหม...

(แก้ว) ไม่ต้อง..

(...) ฉันชื่อปลื้มนะ

(...) ส่วนฉันปอร์เช่จ๊ะ

(...) ฉันปีเตอร์นะ

(ฟาง) ใครถามมิทราบ...

(เฟย์) หลบไปฉันจะกลับบ้าน

   เฟย์กำลังจะเดินไปแต่ปอร์เช่ขว้างไว้ก่อน

(ปอร์เช่) เดี๋ยวสิไม่คุยกันหน่อยหรอ...

(ปลื้ม) พวกเธอนี่หอมจริงๆ 

 

         ตอนนั้นเองพวกปลื้มเดินเข้ามาใกล้ๆเฟย์ ฟาง แก้ว สาว ตอนนั้นเองก็พวกโทโมะ ป็อบปี้ 

เขื่อนก็เดินเข้ามา

 

     โทโมะเดินไปอยู่ตรงหน้าแก้ว และจับมือแก้วไว้

(โทโมะ) โทษนะคนนี้แฟนฉัน

      ส่วนป็อบปี้เดินไปอยู่ข้างฟางและกอดเอวฟางไว้

(ป็อบปี้) คนนี้ของฉัน คนอื่นอย่าแตะ

       ส่วนเขื่อนเดินไปอยู่ข้างๆเฟย์และควงแขนเฟย์ไว้

(เขื่อน) คนนี้ฉันจองแล้ว ฉันแตะได้คนเดียว เข้าจ๋ายยยย

 

      ตอนนั้นเองโทโมะ ป็อบปี้ เขื่อนที่ตาสีดำตอนนี้ตาสีแดงเพื่อแสดงให้ปลื้ม ปอร์เช่ ปีเตอร์เห็น

ว่าพวกเราเป็นแวมไพร์เหมือนกับพวกเค้า แล้วทั้งสามคนก็ทำหน้าเซ็งๆแล้วก็เดินออกไป

(เขื่อน) ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าออกมาตอนกลางคืน..

(เฟย์) พวกฉันแค่หิวเลยออกมาเซเว่นกัน

(ป็อบปี้) ออกมาเซเวานตั้งสองชั่วโมงเนี่ยนะ..

(ฟาง) เอ่อ ฉันจะไปหาพวกนายที่ผับแล้วไม่เจอฉันก็เลยดื่มนิดหน่อยแล้วก็ไปเซเว่นไงๆ

(โทโมะ) วันหลังเชื่อฟังฉันหน่อยสิยัยบ๋อง

(แก้ว) เอาหน่าไม่เห็นเป็นไรเลยๆ

(โทโมะ/ป็อบปี้/เขื่อน) ไม่เป็นไรได้ไงพวกฉันเป็นห่วงพวกเธอนะ

 

     ทั้งสามพูดออกมาพร้อมกัน แล้วเมื่อพูดเสร็จทั้งสามคนก็ต่างหน้าแดง

 

(แก้ว) ห๊ะ อะไรนะ

(ฟาง) เมื่อกี้พวกฉันได้ยินไม่ผิดใช่ปะ

(เฟย์) นี่พวกนายเป็นห่วงพวกฉันด้วยหรอ

 

     ทั้งสามหนุ่มไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินกลับบ้านพร้อมกับสาวๆ พอมาถึงบ้านแก้วดึงโทโมะไปที่

หลังบ้าน ส่วนฟางดึงป็อบปี้ไปในบ้าน ส่วนเฟย์กับเขื่อนก็อยู่ที่เดิม

 

"ทางโทโมะ" 

(แก้ว) เรื่องเมื่อกี้นายพูดจริงปะ..

(โทโมะ) ฉันพูดว่าไรอะ..

(แก้ว) อย่ามาทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย ฉันไม่รู้หลอกนะว่าจริงหรือไม่จริงแต่ก็ขอบคุณมากนะ

 แล้วแก้วก็เดินเข้าไปในบ้าน หลังจากนั้นโทโมะก็ตามเข้าไป

 

 

"ทางป็อบปี้"

(ฟาง) ขอบใจนะที่เป็นห่วง

(ป็อบปี้) อะไรใครเป็นห่วงเธอ

(ฟาง) หรออออออออออ 

(ป็อบปี้) อื๊มมมม

(ฟาง) นายนี่มันปากแข็งจริงๆฉันไปละ

 

 

"ทางเขื่อน" 

(เฟย์) นี่นายเป็นห่วงฉันจริงๆหรอ

(เขื่อน) ไม่เป็นห่วงแล้วจะพูดปะละ

(เฟย์) ขอบใจมากนะ

(เขื่อน) เปลี่ยนจากขอบใจมาเป็นแบบว่า..หอมแก้มไรงี้ได้ปะ

(เฟย์) หยี๋ หวังไปเหะ

  แล้วเฟย์ก็เดินเข้าไปในบ้าน แล้วเขื่อนก็ตามเข้าไป

 

                                            "ขอบใจนะที่เป็นห่วง"

 

---------------------------------------------------------------------------------

 ///////// ไรต์อัพแล้วนะคะ ถ้ามีเวลามาอัพบ่อยๆนะคะ

 ////////// ไม่ชอบขอโทษด้วยนะคะ