แผนร้าย มัดใจยัยตัวแสบ nc+
เขียนโดย 
monow
วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.38 น.
แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 13.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ไม่น่ะ !! จดหมายของช้านนน !!!!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[1.คำนำ] เมื่อฉัน [มิ้น] จะต้องมาเป็นคนคอยดูแลรับใช้ เขา [ไอซ์] เหตุผลเพียงว่า
จดหมายรักแสนหวาน ที่ฉันส่งไปให้รุ่นพี่ที่ฉัน แอบปลื้มแสนปลื้อตกไปอยู่กับนายนั่น
เขาจึงมีข้อต่อรองกับฉัน โดยการ ให้ฉันคอยดูแลเขา แล้วคราวนี้ชีวิตฉันจะเป็นเป็นยังไงเนี่ยนน โอ๊ยยย~ 
ไม่น่ะ !! จดหมายของช้านนน !!!!!! [2]
วันนี้เป็นวันที่เปิดเทอม เทอม2 วันแรก ฉันอยากมาโรงเรียนเป็นพิเศษ เพราะ ฉันจะเอาจดหมายรักที่ฉันมีความใน
ใจให้....
พี่ฟิวส์ รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบมานาน ตั้งแต่ ม.1 จนตอนนี้ฉันอยู่ ม.4 แล้ว
"ยัยมิ้นท์" ระหว่างที่ฉันคิดอะไรเพลินๆอยู่เสียงเล็กแหลมของเพื่อนสนิทฉัน ก้อดังขึ้น พลางเดินมาที่ฉัน
"ยัยนานา" ไม่ได้เจอกันตั้ง 2 เดือนกว่า ยัยนี้ดูสวยขึ้นเยอะเลยแฮะ
"เห้ย แก นี้จะแปดโมงขึ้นห้องกันเหอะ" ฉันไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับคำ
พอขึ้นมาถึงห้องก็เห็นเพื่อนๆหลายคนนั้งที่นั้งประจำอยู่แล้ว ฉันจึงเดินไปนั่งที่ประจำพร้อมกับยัยนานา
"นานา" ทันทีที่นั่งที่เสร็จฉันก้อเรียกชื่อนานา เพื่อจะขอให้มันช่วย เรื่องจดหมาย
"มีอะไรเหรอ ?"
"วันนี้ ฉันมีเรื่องให้แกช่วยหน่อยน่ะ แกช่วยฉันน่ะ นานา"
"ได้ดิ ว่าแต่เรื่องรัยอ่ะ"
"แก ช่วยเอาจดหมายฉบับนี้ไปให้พี่ฟิวส์ได้ป่ะ"
"ได้ดิ....ฉันรู้น่ะว่ามันต้องไม่ใช่จดหมายธรรมดาแน่ แกจะให้ฉันเอาจดหมายรักไปให้พี่ฟิวส์ใช่ป่ะ ?"
เกียจคนรู้ทัน 
"อืม"
"เออๆเดี๋ยวตอนพักกลางวันฉันจัดการให้ล่ะกัน"
หลังจากนั้นก้อเข้าคาบเรียน 3 ชั่วโมงสุดท้ายก้อพักกลางวัน สักที
"นี่นานา แกจะไปไหนน่ะ"
"ก็เอาจดหมายไปให้พี่ ฟิวส์ ไง" ตายแล้ว !! ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย
"อืม รีบไปรีบมาน่ะ ฉันจะรออยู่บนห้อง" นานา แค่พยักหน้า ให้แล้วรีบเดินออกไป
ฉันรอนานาได้แค่ครึ่งชั่วโมงนานาก้อวิ่งหอบๆขึ้นมา
"นานา นี่แกเป็นอะไรเนี่ย ?"
"เฮอ เฮอ คือว่า เฮออ คือว่า" อะไรของมันเนี่ย
"นานานี่แกเป็นอะไร คือว่าอะไรของแก"
"หอบบบ เฮอ ขอน้ำก่อน" ยัยนี่เป็นอะไรของมันเนี่ย
พอกินน้ำได้ ก้อเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟัง
"คือว่า..?#@%++?@#!! ^&8&45!@#@"
"ห้ะ !! ไม่น่ะจดหมายของช้านนน !!!!!" ฉันล่ะอยากจะกรี๊ดออกมาดังดัง ก้อยัยเพื่อนตัวแสบของฉันน่ะสิ ดันไปนั่งกิน
ขนมแล้วลืมจดหมายเอาไว้บนโต๊ะที่โรงอาหาร พอกลับ จะมาเอาอีกที ก้อมีคนเก็บได้ไปแล้ว ไม่น่ะ
"ฉันอยากจะฆ่าแกจริงๆ นานา"
"เห้ยยย แกอย่าคิดอะไรบ้าๆน่ะมันไม่ใช่ความผิดของฉันเลย" ยัยเพื่อนบ้าเอ๊ยย
เวลา 16.00 เป็นเวลาเลิกเรียน
ฉันมานั่งรอยัยเพื่อนตัวแสบเข้าห้องน้ำที่ใต้ต้นพิกุล ก็มีผู้ชายคนหนึ่งดูหล่อเลยล่ะเดินตรงมาที่ฉัน
หรือจะมาจีบฉันน่ะ ถึงจะเป็นอย่างนั้นฉันก้อต้องวางฟอร์มเอาไว้ก่อน อิอิ
นายนั้นตรงมาที่ฉันจริงๆด้วย ในมือ ' ถือกระดาษอะไรมาก้อไม่รู้
"นี่ของเทอใช่มั้ย ? " อะ..อร้ายยยย !!! ฉันอยากจะกรี๊ดออกมาดังดังกระดาษในมือนายนั่นที่แท้ก้อคือ
จดหมายของฉันเองหรอกเหรอเนี่ย
"นี่นายเอามาจากไหนอ้ะ เอามานี่น่ะ" ฉันตั้งท่าเตรียมจะแย่ง แต่นายนั้นชูจดหมายเอาไว้เหนือศีรษะของ
เขาและปัญหาก้อคือ นายนั้น สูงมาก ต่างกับฉันที่เตี้ยมาก สูงแค่ไหล่ของเค้าเอง
"หึ ฉันให้แน่แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนน่ะ" อะไรของนายนี่หะ..เห้ยนายจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันทำไมฉัน
เขินน่ะเฟ้ย >_<
" นะ..นี่นายจะทำอะไร อุ๊ป !!!" นะ..นายนี่จูบฉันนนน อร๊ายยไม่น่ะ เฟิร์ชคิดส์ของฉันนนน
ฉันพยายามดิ้นแต่นายนี่แรงเยอะชะมัด จูบนี่มันช่างร้อนแรงแต่ก้อค่อยๆอ่อนหวานลงเรื่อยๆ
"อืม" นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ยฉันครางเหรอ น่าอายชะมัด สักพักก้อเริ่มมีน้ำอุ่นๆไหลออกจากตา
ฉันก้อไม่เข้าใจว่ามันไหลออกมาได้ไง แต่ ' นั้นมั้นทำให้ชะงักโดยทันทีและอยู่ดีดีฉันก้อมีอารมณ์
โกรธขึ้นมาสะงั้น (นางเอกของเราอารมณ์แปรปวน[คนแต่ง])
"นี่ใช่มั้ย ข้อแรกเปลี่ยนของนาย นายได้มันไปแล้วก้อเอาจดหมายของฉันคืนมาสิ" ฉันพูดทั้งน้ำตา
ตอนแรกนายนี่ทำหน้าเหมือนจะรู้สึกผิด แต่สักพัก ' ความรู้สึกผิดกลับกลายเป็นความเย็นชา
"ไม่ใช่!! มันไม่ง่ายขนานนั้นหรอก" ห้ะ!! แร้วนายนี่ต้องการอะไรอีก
"แร้วนายต้องการอะไรอีก" ฉันพูดพลางปากน้ำตาที่กำลังจะเหือดแห้ง
"เทอต้องเป็นนางบำเรอของฉัน คอยรองรับอารมณ์ ของฉัน และคอยทำตายคำสั่งของฉัน"
ห้ะ!!นี้มันจะมากไปแล้วน่ะ
"แล้วอีกอย่างฉันเป็นพี่เทอ 1 ปี เทอต้องเรียกฉันว่า พี่..พี่ไอซ์ ฉันชื่อไอซ์ เทอชื่ออะไร ?"
"ฉันจะชื่อะไรไม่สำคัญ แต่ที่แน่ๆคือฉันจะไม่ทำตามข้อแลกเปลี่ยนของนาย..นายไอซ์"
แล้วฉันก็หยิบกระเป๋าเตรียมจะเดินหนีแต่..เขาคว้าข้อมือฉันไว้
"เทอต้องเรียกฉันว่า พี่ไอซ์ ถ้าเทอไม่อยากโดนจูบอีก"
"..." ฉันเงียบไม่ได้พูดอะไร
"แร้วอีกอย่างถ้าเทอไม่ทำตามข้อแลกเปลี่ยนของฉัน พรุ่งนี้ ทุกคำทุกพยางค์ในจดหมายนี้จะถูก
กระจายเสียงที่ห้องเครื่องเสียง เอาไงล่ะจะยอมรับข้อเสนอมั้ย ?"
ฉันเงียบไปสักพักหนึ่งเพื่อนครุ่นคิดแต่บางสิ่งบางอย่างมันบังคับให้ปากฉันพูดออกไปว่า...
"ได้ ฉันยอมรับข้อเสนอนาย"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
