ถ้าหากฉันรักนาย จะผิดไหม

  ~แครอล

''ฟ้า เปิดประตูนะ' ฉันทุบประตูดาดฟ้าอย่างแรง หวังว่าเพื่อให้คนที่อยู่ข้างในได้ยิน แต่ก็ไม่มีใครได้ยินเลยอ่ะ ฮือๆ

''เฮ้อ'' เอ๊ะ! ใครอ่ะ ฉันสังเกตเห็นคนยืนอยู่ตรงขอบตึกหรือว่าเขาจะฆ่าตัวตาย ไม่ได้นะ ฉันต้องเป็นพลเมืองดีสักหน่อย

''คุณคะ'' ฉันใช้นิ้วสะกิดหลังเขาเบาๆ

''นิว'' ฉันตกใจกับคนตรงหน้า นิวนายมายังไงเนี่ยหรือว่า โดนยัยฟ้าลากมา เอ๊ะ ไม่น่าใช่ หรือว่ามาฆ่าตัวตาย ไม่น่าใช่ใหญ่

''แครอล คือ ฉัน....'' นิวอ้ำอึ้ง แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย

''มีอะไร'' ฉันยืนบิดไปบิดมา หรือว่าเขาจะของฉันแต่งงาน บ้าจริง ฉันยังไม่พร้อมเลยนะ (คิดไปเองแล้ว??:ไรเตอร์)

''ฉันชอบเธอ เป็นแฟนกันไหม'' นิวก้มหน้าพูดแก้มของนิวสีแดงแปร๊ดเลยอ่ะ อ้าว แล้วเมื่อกี้นายนั้นมันพูดว่าไงเนี่ย

เมื่อกี้นายพูดว่าไงนะ

''ฉันชอบเธอ เป็นแฟนกันไหม'' จะตะโกนทำไม ก็รู้แล้วว่าขอฉันเป็นแฟน เอ๊ะ!! ขอเป็นแฟน อ๊ายยยยยเขินจัง

''อ...อืมเป็นก็ได้'' ฉันใช้นิ้วชี้จิ้มกันไปมาที่หน้าตัวเอง เขินเป็นบ้า

  ฟ้า~

''โซ่ขึ้นห้องเรียนกันเถอะ'' ฉันชวนโซ่ที่กำลังเดินดูขนมอยู่

''อืม'' โซ่ละสายตาจากขนมมามองฉัน แล้วพยักหน้างึกงัก

''เราลืมอะไรหรือปล่าว'' ฉันที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องก็ถามโซ่เสียงดัง เพราะไม่มีคนอยู่

''อืม ปล่าวนิ'' โซ่ทำท่าคิดแล้วก็นั่งลงบนโต๊ะ ขอย้ำบนโต๊ะ ป.ล.โต๊ะฉันเอง

''นี่นายลุกไปเลยนะ นี้โต๊ะฉัน'' ฉันผลักโซ่ให้ลุกขึ้น

''หืม'' โซ่ค่อยๆลุกแล้วหันมามองหน้าฉัน มองทามมาย เขินนะ โซ่ค่อยๆโน้มหน้ามาใกล้ฉัน ใกล้ขึ้นเรื่อยๆจนฉันยังสัมผัสได้กับลมหายใจอุ่นๆของโซ่

  ~อาจจะยังไม่ค่อยชัด จะบอกรัก ก็ต้อง~

''เฮ้ย!! โซ่นายเอาหน้าออกไปเลย'' เสียงโทรศัพท์เรียกสติฉันคืนมา ฉันใช้นิ้วชี้ดันหน้าโซ่ออกไป

''อดเลย'' อดบ้าอดบออาร๊ายยยยยยย

''ฮัลโหล'' ฉันกดรับสายแครอล

''แกลืมอะไรหรือปล่าว'' แครอลตอบกลับมาเสียงแข็ง

''ลืม ลืมอะไร'' ลืมอะไร  ลืมตาหรอ

''ลืมฉันไว้บนดาดฟ้า'' แครอลตะโกนใส่หูฉันแล้วตัดสายฉันทิ้ง

''โซ่ เราลืมแครอลกับนิวไว้บนดาดฟ้า'' ฉันรีบเงยหน้าไปบอกโซ่ที่ยืนเขียนกระดานเล่น

''เออใช่ ไปเปิดประตูกัน'' โซ่ดึงฉันไปที่ดาดฟ้า แต่ไม่ได้ดึงหรอก ลาก!!!

----------------------------

วะฮะฮ่า กลับมาอัพแล้ว

หนุกป่ะ

ก็ติดตามอ่าน เม้น โหวต กันด้วยนะ