The opera concerto เำพลงรักในยามวิกาล

 

 บทที่สี่ I'm In Love (ฉันรักเธอ)

 

 

 

 

                                                       

 

     วันนี้เป็นวันที่พยากรณ์อากาศกล่าวว่าจะมีพายุเข้าทางภาคกลาง เวลาตอนประมาณสิบโมงก็มีสัญญาณเตือนแล้วว่าฝนทำท่าที่จะตกเสียงฟ้าร้องครวญครางไม่ทันเสียแล้วฝนเวรกรรมตกขึ้นมาทันใด ผู้คนต่างวิ่งหาที่หลบฝนไม่ก็กางร่มสบายใจที่ว่าตัวเองไม่เปียกและเดินเบียดผู้คนที่กำลังขวั่กไขว่อย่างเหนื่อยหอบ รถที่กำลังวิ่งอยู่นั้นกำลังปัดไล่ฝนออกจากหน้ารถเพราะพวกเขามองไม่เห็นทาง เมฆกับพลอยที่เพิ่งไปโรงพิมพ์มานั้นกำลังวิ่งกันไปที่รถเพื่อกลับบ้าน

 

“ฝนมาตกอะไรวันนี้ก็ไม่รู้นะค่ะ”เธอเอ่ยขึ้นเมื่อมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้วกับเมฆอย่างอารมณ์ฉุนสุดขีดว่าฝนบ้ามาตกอะไรตอนนี้

 

“นั้นสิ! ดีนะที่ไปโรงพิมพ์เสร็จมาแล้วเนี่ยะ”เขาเอ่ยขึ้นและกำลังขับรถออกจากโรงพิมพ์นิตยสารของ สคาย

 

“ดีนะค่ะ ที่ต้นฉบับส่งทันเวลาพูดถึงวันนั้นเหนื่อยเลยค่ะ”

 

“เดี๋ยวน้องได้เหนื่อยอีกแน่ครับ เพราะเราต้องคิดโปรเจกซ์ใหม่แล้วนะ”เขาเอ่ยขึ้นและหันไปจับมือแฟนอย่างเอาอกเอาใจ

 

“ค่ะ พลอยหน่ะพร้อมเต็มที่อยู่แล้ว”เธอเอ่ยและยกนิ้วสองนิ้วเหมือนกับว่าสบายมาก

 

“ครับที่รัก”เขาพูดคำนี้ทีไรเอาทำเอาสาวน้อยหน้าแดงไปตามๆกัน และทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงฟ้าร้องอย่างเสียงดังขึ้นมาทันใดทำให้เขาคิดได้ว่าพลอยกลัวปรากฏการณ์นี้แค่ไหน “พลอยครับ วันนี้พี่ขอไปกินข้าวบ้านพลอยนะ นะครับ”เขาเอ่ยอย่างอ้อนวอนนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอหลายครั้งซะด้วยซ้ำ

 

“หืม...ทำไมต้องบ้านพลอยค่ะติดใจฝีมือทำกับข้าวของพลอยหล่ะสิ”เธอยักคิ้วใส่ชายหนุ่มอย่างน่ารัก

 

“ติดใจครับ ติดใจทั้งอาหารและคนทำเลยแหละ”เขาพูดจบก็รู้สึกเจ็บแปลบๆที่แขนเหมือนโดนใครหยิกก็สาวน้อยนั้นแหละที่หยิกเขา “โอ๊ย ! หยิกพี่ทำไมครับคนดีพี่พูดจริงหนิ”

 

“พี่เมฆชอบแกล้งพลอยอยู่เรื่อยเลย”เธอย่นจมูกใส่เขาอย่างน่าหมั่นเขี้ยวทำให้เขาอยากจับเธอหอมแก้มสะนี่

 

“ก็คนมันรักไงพี่ถึงชอบแกล้งเรา”เขาพูดจบก็เลี้ยวมาถึงบ้านพลอยจนได้

 

      บ้านพลอยเป็นบ้านปูนเปลือยน่ารักๆสไตล์ฝรั่งเธออยู่กับป้านมและแจ่มสาวรับใช้ในบ้าน ส่วนพ่อแม่ของเธอเสียตั้งแต่เธออายุ 10 ขวบเพราะเกิดอุบัติเหตุทางรถในวันที่มีพายุหนักเธอยังจำภาพนั้นได้ติดตาและน้าของเธอก็รับเธอไปเลี้ยง พลอยจบม.ปลายที่โรงเรียนใน ยุโรป ก็มาเรียนที่มหาวิทยาลัยในกรุงเทพบ้านหลังนี้น้าเธอก็ซื้อให้เธอ นานๆครั้งน้าเธอจะมาเยี่ยมเดือนต่อครั้ง

 

“คุณพลอยกลับมาแล้วเหรอค่ะ”แจ่มที่เพิ่งเก็บผ้าเสร็จวิ่งมารับพลอยและหน้าแดงขัดๆที่เห็นเมฆเดินตามลงมาด้วย เมฆหล่อขนาดนี้ใครไม่เขินก็บ้าแล้วหล่ะ

 

“สวัสดีแจ่ม”เมฆกล่าวทักทายแจ่มที่กำลังเขินหน้าแดงซ่านอยู่

 

“อ่ะ เอ่อ...สวัสดีค่ะคุณเมฆ คุณพลอยคุณเมฆเข้ามาในบ้านเร็วๆสิค่ะ ตายแล้วเดี๋ยวได้เปียกหมดเลยนะค่ะ”แจ่มตื่นขึ้นมาจากพวังและชวนพลอยกับเมฆเข้ามาหลบฝนในบ้านเร็วๆ

 

หลังจากที่ป้านมเอาน้ำมาให้เมฆกับพลอยดื่ม พลอยก็ชวนเมฆไปนั่งในห้องนั่งเล่น มีทั้งโทรทัศน์ โซฟาตัวยาว ชั้นหนังสือ พลอยมานั่งดูโทรทัศน์และเมฆก็ตามมาและนอนลงบนตักของพลอยทันทีโดยพลอยไม่ทันระวังตั้งตัวพลอยเลยอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ

 

“อุ๊ย! พี่เมฆค่ะมานอนทำไมตรงตักพลอยค่ะ”เธอถามอย่างดุๆ

 

“พี่ง่วงหนิครับขอพี่นอนบนตักแฟนสาวสุดที่รักหน่อยนะๆ”เขาอ้อนเธอสุดขีด

 

“พี่เมฆนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ”เธอเอ่ยขึ้นและก้มลงไปมองแฟนหนุ่ม

 

“น้องก็ทนหน่อยนะครับคนดี เพราะพี่เป็นอย่างนี้นานแล้ว”เขาเอ่ยและดึงมือเธอมาหอมตั้งสามสี่ครั้งทำเอาสาวน้อยเขินไปตามๆกัน

 

“อื้อ...พี่เมฆพอแล้วค่ะ มือพลอยได้ช้ำกันพอดี”เธอเอ่ยอย่างหน้าหมั่นเขี้ยวและดึงมือเธอออกมาจากเขา

 

“งั้นขอพี่นอนอย่างนี้หน่อยนะพลอยนะ พี่ง่วงมากๆเลย”เขาทำเสียงอ้อน

 

“ค่ะ”เธอเอ่ยอย่างยิ้มๆและหยิบนิยายที่อยู่บนโต๊ะมาอ่านต่อที่เธอคั่นไว้เมื่อเธออ่านไปเกือบๆราวสองสามบทแล้วก็ก้มลงมองเมฆที่กำลังหลับอยู่บนตักของเธออย่างน่าเอ็นดูอดลังเลใจไม่ได้ที่จะเอามือสัมผัสกับหน้าของชายหนุ่มทันใดนั้นเสียงฟ้าร้องก็ส่งเสียงออกมาอย่างเร็วทัน

 

ครืน !!!

 

“กรี๊ด!!!”พลอยอุทานเสียงหลงและยกมือขึ้นมาปิดหู เมฆตื่นขึ้นมาทันใดเห็นสาวน้อยที่เขากำลังหนุนตักอยู่นั้นกำลังสั่นอย่างหวาดกลัวและน้ำตาคลอเบ้าตกใจสุดขีด

 

“พลอยครับ พลอย!”เขาเรียกชื่อเธอและสวกอดเธออย่างเร็วทันคนตัวเล็กนั้นสั่นอย่างตกใจสุดขีดน้ำตาที่กำลังคลออยู่เริ่มไหลมา “ไม่เป็นไรแล้วนะคนดีไม่มีอะไรแล้วนะ”เขาปลอบเธออย่างเป็นห่วงและจูบลงบนหน้าผากเธออย่างห่วงใย

 

“พี่เมฆค่ะพลอยเกลียดฟ้าร้องมันทำให้พลอยนึกถึงคุณพ่อคุณแม่ ฮือ...”เธอร้องออกมาทันใดและความหวาดกลัวยังไม่หายไปไหน

 

“ไม่เป็นไรแล้วนะครับ พี่เมฆจะอยู่กับน้องพลอยไม่ไปไหนนะครับ”เขาเอ่ยขึ้นและเอามือลูบหลังเธออย่างห่วงใย เธอไม่ตอบแต่ยังอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มอยู่สั่นหวาดกลัวอยู่อย่างนั้นและร้องไห้ไม่หยุด

 

ย้อนกลับไป 14 ปีก่อน

 

‘ฮัลโหลคุณพ่อคุณแม่ค่ะ คุณพ่อคุณแม่จะกลับมาแล้วใช่ไหมค่ะ’สาวน้อยพลอยอายุ 10 ปีกำลังคุยโทรศัพท์กับคุณพ่อคุณแม่ของเธออยู่วันนี้คุณพ่อคุณแม่ของเธอจะกลับมาจากไปเยี่ยมคุณยายเพราะคุณยายป่วย และวันนี้พวกเขาจะกลับบ้านไปเลี้ยงฉลองวันเกิดของลูกของเขา พลอยที่กำลังจะอายุ 11 ปี

 

(จ้ะลูกพลอยอยู่บ้านกับคุณน้าพินก่อนนะจ้ะ อีก1ชั่วโมงแม่กับพ่อจะไปทันฉลองงานวันเกิดลูกแน่นอนค่ะ)คุณแม่ของเธอเอ่ยขึ้น

 

‘ค่ะ คุณพ่อคุณแม่อย่าลืมของขวัญวันเกิดของพลอยนะค่ะ’เธอเอ่ยเสียงใสและยิ้มหน้าบาน

 

(จ้ะลูกพ่อกับแม่ไม่ลืมอยู่แล้วจ้ะ)

 

‘คุณแม่แค่นี้ก่อนนะค่ะคุณน้าเรียกพลอยไปทำคุกกี้ค่ะแค่นี้ก่อนนะค่ะ’เธอเอ่ยและรีบวางสายทันที

 

(จ้ะ อ้าวลูกคนนี้นี่จะวางก็วาง)

 

          สองชั่วโมงผ่านไปไม่มีวี่แววของพ่อแม่ของพลอย เพื่อนๆของพลอยมากันครบหมดแล้ว และพลอยดูเหมือนว่าจะไม่สนุกเลยเพราะเธอมัวแต่ชะโงกดูหน้าต่างว่าเมื่อไหร่คุณพ่อคุณแม่ของเธอจะมาแต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าทำไมเธอไม่โทรโทรศัพท์เลยบอกให้คุณน้าของเธอโทรให้

 

‘ฮัลโหล พี่เมื่อไหร่พี่จะมาถึงค่ะยัยพลอยรอจนไม่สนุกแล้วนะ’น้าสาวของเธอเอ่ยแต่แล้วก็ได้ยินเสียงใครไม่รู้พูดทางโทรศัพท์มา

 

(เอ่อ...นี่ใช่ญาติของเจ้าของโทรศัพท์ไหมครับ)เสียงผู้ชายพูดออกมาจากทางโทรศัพท์

 

‘เอ่อใช่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ?’

 

(คือญาติของคุณเสียชีวิตแล้วครับ เกิดอุบัติเหตุตรงถนนครับ ฮัลโหลคุณครับคุณ ฮัลโหล)ไม่มีเสียงตอบรับจากน้าสาวของเธอ

 

    ‘น้องพลอย...’น้าสาวของเธอเรียกหลานที่กำลังทำหน้ามุ่ยว่าเมื่อไหร่คุณพ่อคุณแม่ของเธอจะมาสักที

 

‘ค่ะคุณน้า คุณพ่อคุณแม่มาถึงหรือยังค่ะ’

 

‘คุณพ่อคุณแม่จะไม่มาแล้วลูก จะไม่มาอีกแล้ว ฮึก...”น้าสาวของเธอกลั้นไม่ไหวน้ำตาร่วงหล่นลงมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

 

‘คุณน้าเป็นอะไรค่ะ ร้องไห้ทำไม ทำไมคุณพ่อคุณแม่มาไม่ได้ค่ะ’

 

‘คุณพ่อ ฮึก...กับคุณแม่ของน้องพลอย จากเราไปแล้ว จากไปแล้ว’น้าสาวเธอร้องไห้อย่างคร่ำครวญและคนตรงหน้าของเธอก็น้ำตาไหลเช่นกัน พร้อมสะบัดหน้าไปมาเหมือนกับไม่เชื่อ มันเป็นไปไม่ได้

 

‘ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ คุณพ่อคุณแม่หนูยังไม่ตายคุณน้าโกหก คุณน้าโกหก ฮือ’เธอไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของเธอ เพื่อนของเธอมองเธออย่าง งงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น น้าของเธอจึงบอกว่า งานวันเกิดเลิกแล้วทุกคนกลับกันไปก่อนจากที่เพื่อนของพลอยไปกันหมดเธอจึงไปตามพลอยที่ร้องไห้อยู่ในห้องออกมาไปโรงพยาบาลด้วยกัน และพลอยก็ยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีก เมื่อเห็นพ่อและแม่ของเธอกำลังนอนหน้าซีดอยู่โดยไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

 

‘คุณพ่อ คุณแม่ตื่นขึ้นมาคุยกับพลอยสิค่ะฮือ อย่าจากพลอยไปแบบนี้ ฮือ พลอยจะอยู่กับใครค่ะ ฮือ คุณพ่อ คุณแม่ตื่นขึ้นมาสิค่ะ’

 

‘พลอย คุณพ่อคุณแม่จากเราไปแล้ว อย่าทำให้ท่านเป็นห่วงเลย’น้าของเธอลากหลานสาวให้ออกมาจากพ่อและแม่ของเธอ

 

‘ฮือ...คุณพ่อ คุณแม่’เธอร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของน้าของเธออย่างคร่ำครวญ

 

         งานศพจัดแบบไสตล์ของฝรั่งทำพิธีแบบฝัง พลอยร้องไห้ทั้งวันทั้งคืนจนมาถึงวันที่ต้องจากลากันจริงๆเมื่อไปถึงหน้าหลุมศพพลอยเอาดอกไม้ลิลลี่สีขาวที่แม่ของเธอชอบมาไว้ตรงหน้าหลุมศพ วันนี้เป็นวันที่มีพายุเข้า เมฆสีดำล้อมรอบตรงหน้าโบสถ์พลอยที่อายุ 11 แล้วแต่ไม่มีความสุขเลยเมื่อคุณพ่อคุณแม่ของเธอจากไป

 

‘คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงพลอยนะค่ะ พลอยจะเป็นเด็กดีของคุณน้า จะทำให้คุณพ่อคุณแม่ไม่กังวล หลับให้สบายนะค่ะ ชาติหน้ามีจริงพลอยขอเกิดมาเป็นลูกของคุณพ่อคุณแม่นะค่ะ ฮึก...’เธอกลั้นน้ำตาไม่อยู่อีกแล้วและก็ไหลรินออกมาจนได้ เธอรีบปาดน้ำตาออกกลัวว่าท่านจะเป็นกังวลและฝืนยิ้มหน้าหลุมศพของสองท่าน

 

               เสียงฟ้าร้องอวดโอยเปรี้ยงปร้างลงมาและทันใดนั้นฝนเวรกรรมก็มาตกพอดี สายฟ้าแลบปะทะกับฟ้าร้องทำให้หญิงสาวจำภาพนั้นได้ติดตา ก็คือวันที่พ่อและแม่ของเธอจากไปเธอไป     ลาก่อนนะค่ะคุณพ่อคุณแม่  พลอยรักคุณพ่อคุณแม่ค่ะ

 

“คุณพ่อคุณแม่!”เธอตื่นขึ้นมาจากพวังค์ความฝันและเห็นคนตัวโตกำลังนอนกอดเธออยู่และเราหลับได้ยังไงกัน เมื้อกี้เราได้ยินเสียงฟ้าร้องนี่? เธอถามตัวเองอย่างสงสัย

 

“พลอยตื่นแล้วเหรอครับ?”เขาถามเธออย่างห่วงใย

 

“คะ พี่เมฆพลอยหลับไปตั้งแต่ตอนไหนค่ะ?”

 

“ก็เราร้องไห้และหลับคาอกพี่ไปเลยพี่เลยกอดเราอยู่บนโซฟานี่ไง ก็เราสั่นอยากกับลูกนกหนิ”เขาแซวเธอและโดนเธอตีดัง ป๊าป! อย่างหน้าหมั่นไส้

 

“พี่เมฆหนิพลอยร้องเพราะตกใจเสียงฟ้าร้องต่างหาก”เธอบ่นอุบอิบใส่เขา

 

“พี่รู้ทันหรอกนะ คิดถึงเรื่องคุณพ่อคุณแม่ใช่ไหม”เขาถามเธออย่างห่วงใย

 

“คะ...พี่เมฆรู้ได้ไงค่ะ”

 

“พี่เป็นแฟนเรามาตั้งห้าปีนะ เรื่องแค่นี้พี่จะไม่รู้ยังไง”เขาพูดพลางและลูบหัวเธออย่างรักใคร่ว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอไปไหน

 

“ค่ะทราบแล้วค่ะ ว่าแต่กี่โมงแล้วค่ะพี่เมฆ?”

 

“บ่ายสองแล้ว”

 

“หะ ! พลอยหลับไปสามชั่วโมงเลยเหรอค่ะ”

 

“ก็ใช่นะสิ พี่ทั้งกอด ทั้งหอม ทั้งจูบพลอยแทบคลั่งรู้ไหมพลอยก็ไม่ยอมตื่นสักที ถ้าไม่ตื่นนะพี่ทำจริงๆด้วย”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง

 

“พี่เมฆพูดจริงหรือค่ะ?”เธอเอ่ยอย่างสั่นๆ ว่าเมฆหักห้ามใจเพื่อเธอจริงๆเหรอ

 

“จริงสิครับ พลอยทั้งน่ารักอย่างนี้ใครไม่หลงก็บ้าแล้ว”เขาพูดพลางก้มลงไปหอมแก้มเธออย่างนานขนาดคราบน้ำตาเธอยังอยู่นะ เขายังได้กลิ่นหอมของเธอขนาดนี้ถ้าเขาได้แต่งงานกับเธอเมื่อไหร่จะขังเธอให้อยู่กับเขาอย่างนี้แหละไม่ต้องไปไหน ให้เขาได้ชมความงามของเธอเพียงคนเดียว

 

“พี่เมฆ...”เธอเอ่ยเสียงใสพร้อมกับสวมกอดเขาที่เขาไม่ทำอะไรเธอจนกว่าจะถึงวันที่เธอและเขาตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน “พลอยขอบคุณนะค่ะ ขอบคุณจริงๆที่พี่เมฆอยู่เคียงข้างพลอยมาตลอด ขอบคุณที่พี่เมฆรอพลอยจนกว่าจะถึงวันนั้นพลอยขอบคุณนะค่ะ”เธอเอ่ยขึ้นและน้ำตาหยาดใสๆก็รินอาบแก้มของเธออย่างทันใด

 

“ครับพี่เมฆคนนี้จะอยู่กับน้องพลอยตลอดไม่ไปไหน”เขาพูดเสร็จก็ผละออกจากเธอและจูบซึมซับคราบน้ำตาที่รินไหลลงจากตาของหญิงสาวอย่างรักใคร่ “น่ารักขนาดนี้ใครทิ้งก็บ้าแล้ว”เขาเอ่ยจบก็หอมแก้มเธอสักสองสามฟอดและสวมกอดเธออย่างรัก

 

“พี่เมฆเจ้าเล่ห์ตลอดเลยนะค่ะ ฮิๆ”เธอกอดตอบและอิงหัวกับอกของชายหนุ่ม เขากอดเธออย่างหวงแหนไม่อยากให้ใครได้แตะต้องสัมผัสผู้หญิงคนนี้นอกจากเขา

 

“พี่เมฆคะ พี่เมฆหิวไหมค่ะเดี๋ยวพลอยไปทำสปาเกตตี้ให้ที่พี่เมฆชอบ”เธอผละออกจากเขาแต่เขาทำสายตาเป็นประกายเหมือนหวังอะไรสักอย่าง

 

“ไม่อยากกินข้าวอยากกินพลอย”เขาทำสายตาอ้อนๆแต่เธอดูเหมือนจะไม่เล่นด้วยและทำสายตาดุๆอีกต่างหาก

 

“พี่เมฆ! แกล้งพลอยอีกแล้วนะค่ะ”เธอย่นจมูกใส่เขาแต่ทันใดนั้นเขาก็ลงมาหอมแก้มเธออย่างเร็วทันจนแก้มเธอจะช้ำเพราะเขานี้แหละ

 

“หอมจัง กินพลอยแล้วอิ่มกว่ากินข้าวสามมื้ออีกนะ”เขาพูดเจ้าเล่ห์ใส่เธอและก้มลงหวังจะหอมเธออีกจนเธอต้องตีแขนเขาดัง เพียะ!

 

“พอแล้วค่ะ ไปกินข้าวกันดีกว่าไม่งั้นพลอยไล่กลับนะ!” เธอพูดน้ำเสียงอย่างแน่วแน่ เขาต้องแพ้ผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมเนี่ยะ

 

“ครับๆ แฟนคนนี้จะเชื่อฟังครับจะไม่ดื้อไม่ซนแล้วครับที่รักครับ”เขาพูดจบก็ทำสามนิ้วลูกเสือสามัญให้เธอดูทำเอาเธอยิ้มออกมา

 

“งั้นข้อแรกพี่เมฆต้องไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าวค่ะ ห้ามมายุ่งตอนพลอยทำอาหารนะ”เธอเอ่ยอย่างอารมณ์ดีที่เขายอมเชื่อฟังเธอ นานๆทีเขาจะเชื่อฟังเธอบ้างแล้วกันนะ ขอทีนึงเพราะที่ผ่านๆมา เธอต้องเชื่อฟังเขาตลอดเวลาเลย

 

“ครับ ศรีภรรยาในอนาคต”เขาเอ่ยขึ้นทำเอาสาวน้อยหน้าแดงซ่านไปตามๆกัน

 

“พี่เมฆ!”เธอเอ่ยเสียงดุๆ

 

“ครับๆยอมแล้วครับ”เขาเอ่ยเสียงอย่างหวาดกลัวแต่ถ้าสาวน้อยคนนี้ดุเมื่อไหร่นะ ตายเหมือนกัน

 

           หลังจากที่เล่นพ่อแง่แม่งอนกันมาหลายชั่วโมงแล้ว พลอยเลยเริ่มลงมือทำสปาเกตตี้โดยมีป้านมเป็นคนช่วยหลังจากที่ป้านมกลับมาจากตลาด เลยช่วยกันทำสปาเกตตี้ผัดขี้เมาให้คนในบ้านทาน กลิ่นหอมฉุนในกระทะทำเอาชายหนุ่มอยากไปกอดหญิงสาวจากข้างหลังและทานจากเตาร้อนๆทันทีโดยมีเธอป้อนแต่ก็เพียงได้แค่คิดเพราะหลังจากที่โดนหญิงสาวดุเข้าไปแล้วทำเอาเขายังไม่อยากเจ้าเล่ห์กับเธอตอนนี้ ในที่สุดหญิงสาวก็ออกจากครัวและถือจากสปาเกตตี้ผัดขี้เมามาให้เขาทานอย่างหอมฉุน

 

“พี่เมฆลองทานดูสิค่ะ ว่าฝีมือพลอยยังเหมือนเดิมหรือเปล่า”เธอชอบมองที่คนกินอาหารจากฝีมือเธอ เธอคิดว่าคงจะมีความสุขไม่น้อยที่เห็นอาหารที่เราตั้งใจทำมีคนทานอย่างเอร็ดอร่อย เมฆจึงไม่รอช้าที่จะจัดการกับของกินข้างหน้าตัวเอง เพราะมันกำลังส่งกลิ่นหอมโหยให้เขาต้องตักส้อมลงมือทาน

 

“เป็นไงค่ะ อร่อยมั้ย?”เธอถามอย่างลุ้นเอาการ

 

“อืม...จะให้ตอบยังไงหล่ะครับ”เขาคิดแผนที่จะเล่นกับเธอออกแล้ว

 

“พี่เมฆตอบมาเถอะค่ะ”เธอย่นจมูกใส่เขา เพราะรู้แผนเขาดี

 

“อร่อยมากเลยพลอยฝีมือพลอยนี้อร่อยสุดยอดไปเลยครับ”เขาเอ่ยอย่างจริงจัง นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทานฝีมือเธอออจะบ่อยเป็นครั้งที่ร้อยแล้วด้วยซ้ำที่เขาติดใจฝืมือเธอมากมายจนอยากให้เธอย้ายไปอยู่ในบ้านเขาเสียตอนนี้ ให้เธอตื่นขึ้นมาทำอาหารให้เขาทานทุกๆวัน

 

“จริงนะค่ะ?”เธอเอ่ยเพราะเมฆชอบล้อเธออยู่เป็นประจำ

 

“จริงสิที่รักครับ ฝีมือที่รักนี้ใครเทียบไม่ติดหรอก อร่อยสุดยอดเลยเดี๋ยวแจกรางวัล”เขาพูดเสร็จก็รีบฉกหอมแก้มเธอทันที หญิงสาวตอนนี้กำลังขมวดคิ้วอย่างกับจะพูดว่า ‘เจ้าเล่ห์ไม่เลิกจริงๆไม่น่าเหลิงให้เลยเรา’

 

                หลังจากที่เขาทานข้าวเสร็จพลอยก็ไล่เขากลับบ้านเพราะตอนนี้ฝนหยุดตกแล้วและนี้ก็ห้าโมงเย็นแล้วด้วยกลับบ้านมืดๆจะไม่ดีเอา เมฆทำหน้าบูดบึ้งเหมือนไม่อยากจะกลับแต่ก็ต้องกลับเพราะมันจะไม่ดีเอาพร้อมยังกอดเธอไว้เหมือนกับจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วแต่แล้วเธอก็ต้องผละออกและดันเขาไปที่รถและโบกมือลาเขาอย่างน่ารักมันทำให้เขาอยากลงไปจับเธอจูบซะเดี๋ยวนี้เลย แต่ก็ต้องจำใจโบกมือลาเธอและหันหน้ากลับบ้านซะโดยดี

 

            เมื่อเขามาถึงบ้านแล้วก็ตรงแจ้นไปนั่งบนโซฟาอย่างอารมณ์ดีบ้านของเขาความจริงอยู่กันพ่อแม่ลูกรวมหมอกด้วย บ้านของเขาเป็นบ้านปูนเปลือยเช่นเดียวกับของพลอยแต่อาจจะใหญ่กว่าเล็กน้อย มีห้องรับแขกที่มาติดต่องานกับคุณพ่อ ห้องนั่งเล่น ห้องเปียโนของเขาและหมอก ห้องครัว และข้างบนจะเป็นห้องนอนและสร้างเพิ่มคือ ห้องหนังสือของหมอก ความจริงเคยสดใสกว่านี้ถ้ามีหมอกอยู่ด้วยยัยน้องสาวจอมโก๊ะที่ตอนนี้กำลังนอนโรงพยาบาลเพื่อเตรียมตัวผ่าตัดครั้งใหญ่ของเธอ ทำให้เขาต้องอยู่คนเดียวและเผลอคิดเรื่องอดีตที่เขาอยู่กับน้องสาวของเขาสองคนตอนที่พ่อกับแม่ของเขาไปทำงานที่ต่างประเทศ เขาเดินมาที่ห้องเปียโนทำให้เขาคิดถึงอดีตเหลือเกิน...

 

‘พี่เมฆหมอกกลับมาจากโรงเรียนแล้วค่ะ มีอะไรให้กินบ้าง’น้องสาวเขาวิ่งแจ้นมาหาเขาที่กำลังหยิบขนมปังออกมาจากตู้เย็นและทีท่าจะกินแต่น้องสาวแย่งไปก่อน

 

‘อ่ะอ่าวยัยหมอก’เขาอุทานเสียงหลงที่น้องสาวฉกขนมปังจากมือของเขาไปและวิ่งแจ้นไปตรงโซฟาเปิดโทรทัศน์อย่างสบายใจ

 

‘พี่เมฆมากินด้วยกันสิ’

 

‘พี่ต่างหากที่ต้องพูดคำนั้นยัยแสบเอ้ย!”เขาพูดจบก็ไปนั่งข้างๆเธอและหยิกแก้มของน้องสาวอย่างจัง

 

‘โอ๊ย! เอ็บอ้ะ’เธอร้องเสียงหลงและหยิบขนมปังที่กินครึ่งหนึ่งเมื้อกี้ยัดใส่ปากพี่เธออย่างจงใจ

 

‘ยัยหมอกเฮ้ยกัดแล้วนี่หว่า’เขาคลายขนมปังออกมาและบ่นมุบมิบใส่น้องสาว

 

‘ฮ่าๆๆ’น้องสาวเขาหัวเราะอย่างตลกสุดขีดโดยที่พี่ชายของเธอเขกหัวเธออย่างจัง

 

                  เมฆตื่นขึ้นมาจากพวังค์และอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัวว่าตอนที่หมอกอยู่ทำให้เขาปวดหัวมากแค่ไหนแต่...สักวันหนึ่งมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างแน่นอนเขาไปที่ห้องเปียโนที่ตอนนั้นเขากับหมอกแย่งกันที่จะเล่นเพลง I’m in love กันอย่างไม่มีใครยอมใครเขานึกถึงวันนั้นแล้วเขาก็ไปนั่งลงตรงบนเปียโนและเริ่มเล่นเพลง I’m in love ทันทีทันใด

 

 

 

No tears, no tears no more, I'm done cryin' now
No pain no pain, said I found another way 
No games, not like before, not up here on this cloud 
No time for yesterday, 
Let me explain 

I got a new woman, lovin' me in every way that she can, 
All she wanna be is part of my plan, 
Safe to say that I'm in a better way, a better way hey 

Got a new woman loves to walk around just holdin' my hand 
Cupid must have found us lovin' like that 
Lovin' this woman 

Does anybody understand 
That I'm in love (love love) 
And I think I found the real thing (real love) 
Kind of love to make your heart say (love love) 
You got me singin' lalalalala 

Said I'm in love (love love) 
And I think I found the real thing (real love) 
Kind of love to make your heart say (love love) 
You got me singin' lalalalalalalala

I'm in love 
And I think I found the real thing (real love) 
Kind of love to make your heart say (love love) 
You got me singin' lalalalalalala 

Lalalalala I'm in love