เลขาสุดเฉิ่มกับท่านประธานหน้าสวย >nc!!<

"โมะค่ะโมะตื่นได้แล้วนะค่ะ เดี๋ยวไปทำงานสาย" หญิงสาวปลุกชายหนุ่มที่ยังนอนหลับอยู่

"โอเคครับตื่นแล้วๆ ฟอดด ~" ชายหนุ่มขโมยหอมแก้มหญิงสาว 

"ไปอาบน้ำเถอะค่ะ - / / / -"

"คร้าบบบ :D"

ณ ที่บริษัท 

หญิงสาวกับชายหนุ่มไม่ได้มาด้วยกันเพราะไม่อยากให้ผิดสังเกต

"เอ่อ สะ สวัสดีค่ะท่านประธาน"

"สวัสดีครับผมฝากชงกาแฟแก้วนึงนะครับ"

"ค่ะ"

จากนั้นหญิงสาวก็เข้าไปชงกาแฟแต่กลับมา...

"โอ๊ย ขอโทษค่ะท่าน ดิฉันขอโทษจริงๆค่ะ T/\T"

"ระวังๆหน่อยสิ่ครับ ซุ่มซ่ามๆจริงๆเลย"

ชายหนุ่มทำท่าสายหัวด้วยความระอา 

"ค่ะดิฉันจะระวังให้มากกว่านี้"

จากนั้นหญิงสาวก็ไปนั่งทำงานต่อโดยไม่มีใครพูดอะไรกันอีกเลย

"อ้าว พิม" ชายหนุ่มร้องเรียกเมื่อมีคนรู้ว่ามีคนมาหา

"สวัสดีค่ะโมะ"ผู้หญิงผู้ที่มาใหม่แต่งตัวกระโปรงสั้นเหนือเข่า3คืบซึ่งเมื่อชายหนุ่มเห็นดูท่าจะดีใจมากที่ผู้หญิงคนนี้มาหา

"เป็นยังไงบ้างค่ะท่านประธานคนใหม่ของบริษัท ฮะๆ มีเลขาสวยเชียว"เธอพูดออกแนวประชดตอนนี้เธอขี้นไปนั่งบนโต๊ะของผู้บริหาร แล้วนั่งไขว่ห้างทำให้กระโปรงของเธอถลกขึ้นมาอีก

"อ่ะ เอ่อ พิมคุณอย่าประชดคนอื่นนักสิ่ ดูสิ่เราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ"

"ค่ะไม่ได้เจอกันนานแล้วอยาฟื้นความหลังไหมค่ะ ?"ในขณะที่ทั้ง2คนคุยกันหญิงสาวได้แต่ก้มหน้าทำงานไปทั้งๆท่ีหูไม่อยากแต่ก็ได้ยินเต็มๆทั้ง2รูหู 

"อ่ะ เอ่อ เชิญพวกคุณตามสบายนะค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะออกไปข้างนอกแปปนึง"

"คุณเลขาจะโดดงานงั้นเหรอครับบบ ? อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสิ่ คนเยอะสนุกออก ...อื้อ"

"อื้อ..โมะ เค้าอยากไปก็ให้เค้าไปสิ่ค่ะ"

"O_o"

หญิงสาวอีกคนผู้ที่เข้ามาใหม่เข้าไปจูบผู้ชายตรงหน้าของตัวเองโดยที่เขาไม่ขัดขืนใดๆเลย"

"อ่ะ เอ่อ ดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ" หญิงสาวเดินออกไปด้วยท่าทีร้อนรนแต่ทว่าถูกมือหนาจับไว้ไม่ให้ไปไหน

"อยู่นี่แหล่ะครับอย่าโดดงานสิ่ เดี๋ยวผมไล่ออกไม่รู้ด้วยน้าา"

"เอ่อ ค่ะๆ ก็ได้ค่ะ"

จากนั้นหญิงสาวผู้ที่เข้ามาใหม่คนนั้นก็ไปนั่งตักของชายหนุ่มโดยหันหน้าเข้าหาชายหนุ่มและจูบชายหนุ่มอีกครั้งอย่างเร่าร้อนชายหนุ่มไม่ขัดขืนแถมยังโต้ตอบซะด้วย แล้วหญิงสาวผู้นั้นก็ลูบไล้แผงอกของชายหนุ่ม

"อื้อ..พิมพอก่อน มีคนอยู่นะ"

"นี่ถ้าไม่มีคนอยู่เราทำกันได้ใช่ไหมค่ะโมะ ?"

"นี่ท่่ีทำงานผมนะคุณกลับไปได้ล่ะไป"

"ก็ได้ค่ะไว้พิมจะมาหาใหม่นะค่ะ จุ้บ"หญิงสาวคนนั้นจูบที่เรียวปากชายหนุ่มอีกนี่รอบท่่ี3แล้วนะดีที่ห้องทำงานของเขาเป็นห้องทึบ แต่ก็ยังมีหนึ่งคนที่เห็นอยู่ซึ่งยังอึ้งอยู่เธอไม่คิดว่านี่ที่ทำงานจะกล้าทำกันได้ขนาดนี้ ชายหนุ่มจึงเข้าไปกระซิบที่หูของหญิงสาวว่า

"เมื่อกี้โมะค้างอยู่ ตอนเย็นเราต่อด้วยกันได้ไหม?"

"อ่ะ เอ่อ ทำงานเถอะค่ะท่านประธานท่านเหลืองานอีกเยอะนะค่ะ"

"แก้วตอบโมะมาก่อนซิ"ชายหนุ่มกระซิบข้างๆหญิงสาวอีกครัั้ง

"นี่ที่ทำงานนะค่ะท่าน!!"

หญิงสาวพูดจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องทำงานเพื่อสงบสติอารมณ์เธอไม่ได้โกรธที่เค้าพูดกับเธออย่่างงั้นแต่เธอโกรธที่เค้าไม่ขัดผู้หญิงคนนั้นเลยสักนิดแถมยังโต้ตอบเธออีกต่างหาก 

"อ่ะ เอ่อ ขอโทษนะค่ะดิฉันมาแล้ว"

"หึ"ชายหนุ่มพูดเท่านั้นจากนั้นก็ไม่ใครเอ่ยปากพูดอะไรอีกเลยทำงานไม่มองแม้แต่มองหน้ากันเลย จนกระทั้งตอนเย็น 

"ฮัลโหล ป๊าครับจะกลับแล้ว ครับๆ"ชายหนุ่มพูดก่อนจะวางสายโทรศัพท์ที่คุยกับบิดาของตน

"นี่คุณเลขาครับวันนี้ผมจะไปทานข้าวกับคุณพ่อผมนะครับฝากเก็บของบนโต๊ะด้วย"

"ค่ะๆ"เธอพูดเท่านั้นก่อนท่่ีชายหนุ่มจะออกไปจากห้องทำงานและเธอก็เก็บของให้เขาจนเสร็จ ก่อนที่เธอก็กลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเธอและเก็บกระเป๋าเธออ้างว่าจะไปอยู่คอนโดของที่ทำงาน พอเธอเข้ามาบ้านก็เกือบมืดซะแล้วเพราะบ้านเธอกลับคอนโดของชายหนุ่มห่างกันพอสมควร

"มาแล้ววค่าา"

"ไปหาใครมาห้ะ!?!ทำไมกลับมาช้ากว่าโมะอีก"เธอมองของในห้องรกรุงรักมาก

"อ่ะ เอ่อ แก้วไปเก็บกระเป๋ามาค่ะ ขอโทษนะค่ะที่ทำให้โมะต้องรอช้า"

"อ้อ ทำไมไปนานขนาดน้้ันจังหล่ะห้ะ?"ชายหนุ่มบีบขอมือหญิงสาวเขาไม่ได้โกรธเธอที่เธอมาสายขนาดนั้นแต่เค้าโกรธมาจากที่เขาโดนพ่อดุเลยพาลมาลงท่่ีเดิม 

"อ่ะ เอ่อ โมะปล่อยแก้วก่อนนะค่ะ แก้วเจ็บ" หญิงสาวพูดเพราะชายหนุ่มบีบข้อมือเธอแรงเกินไปจนเกิดรอยแดง

"ไม่ เธอต้องบอกก่อนว่าทำไมถึงกลับช้าขนาดนั้นแล้วแถมต้องกลางวันยังตะคอกใส่ฉันอีกทำไมๆห้ะ!?!"ชายหนุ่มพูดไปพลางเขย่าแขนหญืงสาวไป

"อ่ะ เอ่อ..."

"อ้ำๆ อึ้งๆอยู่นั่นแหล่ะมานี่!!"ชายหนุ่มกระชากแขนหญิงสาวอย่างแรง

"อ๊ายย" 

------------------------------------------------------------

555555 เราว่านิยายเรามันแปลกๆ 555 ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนเคิ้บเราจะอัพอยู่เรื่อยๆเปิดดูได้ตลอด ^/\^