ความรักงั้นหรอ..ตลกสิ้นดี!!

ทงเฮและยุนอานั่งสวีทกันอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่งโดยมียูรินั่งมองอย่างเซ็งๆ สาวตาเธอมองไปยังร่างหนาที่กำลัง

ยิ้มให้กับแฟนสาวด้วยท่าทีมีความสุข ยูริถอนหายใจออกมาด้วยความไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูก เธอมักจะรู้สึกหงุด

หงิดทุดครั้งเมื่อเห็นสองคนนี้คุยกันอย่างสนุกสนาน

"ยัยคุณหนู! เป็นอะไรของเธอห๊ะ" ทงเฮหันมามองร่างบางด้วยท่าทีสงสัย ยูริก็สะบัดหน้าหนีและตักสเต็กเข้าปาก

ด้วยความไม่สบอารมณ์ ยุนอามองเพื่อนรักด้วยความงุนงงก่อนจะหันมามองแฟนหนุ่มของเธอเองด้วยท่าทีเหมือน

จะถามว่ายูริเป็นอะไร ส่วนทางด้านนายแบบหนุ่มสุดหล่อก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความไม่รู้

"ชั้นอิ่ม! จ่ายด้วยนะ!!" ยูริพูดจบก็เดินออกจากร้านอาหารสุดหรูไปทันที ปล่อยคู่รักนั่งนิ่งด้วยความสับสนอยู่ที่ด้าน

ในของร้าน ขาเรียวยาวก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ทิศทาง ยูริแค่เดินเล่นเพื่อระงับอารมณ์ที่ตัวเธอเองก็ไม่รู้สาเหตุว่า

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเดี๋ยวนี้ต้องรู้สึกอารมณ์เสียเมื่อเห็นยุนอาและทงเฮอยู่ใกล้ๆกัน มันผิดยังไงในเมื่อทั้งสอง

เป็นแฟนกันจะอยู่ด้วยกันก็ไม่เห็นแปลก แล้วทำไมเธอต้องอารมณ์ไม่ดีด้วยล่ะ

"โอ๊ยยยย! หงุดหงิด!!" ยูริพูดออกมาเสียงดังท่ามกลางสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจับจ้องมายังเธอ

"หงุดหงิดไรคุณ" เสียงคุ้นหูดังขึ้นข้างหลังร่างบาง ทำให้เธอต้องหันไปมองด้วยความอยากรู้ แต่ก็ต้องร้องอ๋อทันที

เมื่อเห็นว่าใครที่มายืนอยู่ด้านหลังเธอ

"ไอฉ่อย!!"

"โห!! ครั้งที่แล้วเรียกไอม้าบ้า..ครั้งนี่เรียกไอฉ่อย น่าปลื้มใจจังนะครับ" ยูริแยกเขี้ยวใส่ร่างสูงที่ยืนโค้งตัวนิดๆเพื่อ

ให้ความสูงของเค้าอยู่ที่ระดับเดียวกับเธอ

"นายมาทำอะไรที่นี่ยะ" ร่างบางเปิดประเด็นถามด้วยน้ำเสียงแหลมๆอย่างที่ซีวอนเคยได้ยินเมื่อครั้งที่แล้วที่เจอกัน

ในบริษัทของ คิม แจจุง เพื่อนสนิทของพี่ชายเค้า ซีวอนยืดตัวขึ้นก่อนจะลอบมองคนตรงหน้านิดๆและยิ้มออกมา

"ตามคุณมาน่ะครับ คุณนกหวีด"

"ตามชั้นเนี่ยนะ!!" ยูริชี้นิ้วมาที่ตัวเองและแสดงสีหน้างุนงง ร่างสูงเห็นท่าทีของเธอก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างไม่

สามารถที่จะหยุดได้ ยูริขมวดคิ้วมองซีวอนด้วยความไม่พอใจที่เค้ามาหัวเราะเธอแบบนี้ ก่อนจะเท้าสะเอวและมอง

ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างต้องการจะหาเรื่อง

"หัวเราะอะไรของนายห๊ะ"

"ฮะๆๆๆๆ! หัวเราะคุณนั้นแหละ ฮะๆๆๆ!!"

"หัวเราะชั้นทำไมยะ!!!" ซีวอนสูดหายใจลึกๆก่อนจะหันมามองยูริอีกครั้ง เมื่อกี้เค้าพูดได้เลยว่าท่าทางของเธอมัน

ก็ดูน่ารักดีแต่ว่ามันก็ดูตลกด้วยเหมือนกัน

"คุณเชื่องั้นหรอว่าผมตามคุณมา" ยูริย่นคิ่วลงก่อนจะมองไปทางอื่นเป็นเชิงว่าเธอกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

และหันมามองร่างสูงอีกครั้งนึง

"ก็เมื่อกี้นายบอกเองนี่นา ใครจะไปรู้ล่ะยะ"

"ผมมาเดินเล่นคร้าฟ!!" ซีวอนพูดพร้อมเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ๆยูริเพื่อเป็นการแกล้ง และเธอก็เขยิบออกมาอย่างที่

เค้าได้คิดเอาไว้ ร่างบางมองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ซีวอนอยู่ในชุดสูทที่ดูยังไงก็เหมือนจะไปออกงานหรูๆที่

ไหนซักแห่งแน่ๆ แต่เค้ากลับบอกว่ามาเดินเล่น มาเดินเล่นทำไมต้องแต่งตัวซะเต็มขนาดนี้ล่ะ

"ตอนมืดผมต้องไปงานเลี้ยง" สมองของยูริเหมือนเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ในทันที เธอสัญญากับพ่อตัวเองเอาไว้ว่าคืนนี้

เธอจะไปง่นเลี้ยงต้อนรับบริษัทกรุ๊ปใหม่ที่พึ่งสร้าง แต่นี่อะไร..เธอยังไม่ได้เตรียมตัวเลยด้วยซ้ำ งานนี้คงจะโดนพ่อ

ระงับบัตรเอาแน่ๆเลยล่ะ ซวยจริงๆเลยเชียว

"ไปกับผมมั๊ยล่ะ?"

"มีชุดที่ไหนเล่า" ยูริทำหน้าง้ำงอเหมือนเด็กและกอดอกอย่างเซ็งๆ ซีวอนก็อมยิ้มออกมาก่อนจะจับมือเธอและพา

เธอเดินตามตัวเองไป ยูริมองหลังร่างสูงด้วยความงุนงง

"จะไปไหน?" เธอเปิดปากถามด้วยความสงสัย

"พาคุณไปซื้อชุดใส่ไงล่ะ" ซีวอนหยุดเดินและหันมามองยูริที่ยืนมองเค้าอยู่ มือหนาก็ยังคงกุมมือบางของยูริเอาไว้

ก่อนที่จะเอ่ยปากพูดบางอย่างขึ้นมา

"ไปงานเลี้ยงกับผมนะครับคุณ ควอน ยูริ!"

Part Donghae!

ตอนนี้ผมอยู่ในงานเลี้ยงต้อนรับบริษัทกรุ๊ปใหม่กับยุนอาึครับ งานนี้หรูหราสมกับที่ประธานชื่อดังอย่างประธานควอน

เป็นเจ้าของงานนี้ ก็พ่อยัยยูริจัดงานนี้ขึ้นมาเองน่ะสิครับ แต่ถึงยังไงคนที่เด่นก็ไม่ใช่ท่านซะทีเดียว ยังมีนายแจจุง

นั่นที่ดูนักข่าวจะให้ความสนใจมากพอๆกับจุนซูที่เปิดตัวแฟนสาวอย่างเจสสิก้าให้แก่สื่อได้รับรู้ในงานนี้

"ทงเฮ ชั้นไปหาเครื่องดื่มก่อนนะ"

"เดี๋ยวทงเฮไปเอง" ผมพูดจบก็เดินไปหยิบแก้วไวท์ใสที่บรรจุน้ำสีสวยอยู่ข้างในและเดินมายื่นให้ยุนอา ตอนนี้ผม

กำลังมองหาใครบางคนอยู่ครับ ยัยคุณหนูจอมเหวี่ยงนั่นยังไม่มาซักที ชักเป็นห่วงซะแล้วสิ หรือว่าจะลืมว่าจะต้อง

มางานนี้กันนะ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรหาเธอ แต่ที่รักของผมก็แย่งมือถือไปเสียก่อน

"ไม่ต้องโทรแล้วล่ะ มาโน่นแล้ว!" ผมรีบหันไปมองตามนิ้วมือของยุนอาทันทีครับ เสียงฮือฮาดังกระหึ่มเมื่อเห็นยูริ

เดินเข้ามา จะไม่ให้เป็นอย่างนั้นได้ยังไงล่ะครับ ในเมื่อนี้มันงานสำหรับผู้ดีก็ควรจะแต่งตัวที่มันมีความเป็นสตีหน่อย

ถูกไหมล่ะครับ แต่ยัยนี้มาแบบจัดเต็มเลยล่ะครับ ผมว่างานนี้ได้มีปากมีเสียงกันบ้างล่ะ เฮ้ออออ! ผมล่ะเหนื่อยใจ

"เพื่อนชั้นมันไหวไหมเนี่ยทงเฮ" เจสสิก้าเดินมาพูดกับผมโดยที่มีจุนซูยืนมองไปยังยูรด้วยสีหน้าอมยิ้มเหมือนจะ

ถูกใจในการแต่งตัวของเธอซะเหลือเกิน

"ได้เวลาแล้วล่ะ!" แฟนผมพูดขึ้นด้วยท่าทีเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างก่อนที่จะมีชายสูงวัยเดินตรงไปยังยัยคุณหนู

ก่อนที่เสียงเรียกชื่อจะดังขึ้นอย่างน่าตกใจ

"ยัยยูริ!!"

แงๆๆๆๆ ลงรูปไม่ได้เลยอ่ะ TT

พอดีเครื่องไรท์ไม่ค่อยดีเลยเอารูปมาลงไม่ได้ ถ้าลงได้จะรีบเอามาลงให้น้า