รักนี้ไม่มีคำว่าสาย

ตอนที่ 3 เสียความบริสุธิ์...พี่น้องแสนดี

“รอก่อนสิ...เดี๋ยวฉันช่วย” ป๊อปปี้พูดก่อนจะสตาร์ทรถและออกไปจากสถานที่นี้ ไปยัง….คอนโด ของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวตรงหน้าวางบนเตียง และคิดว่าจะทำอย่างไรดี เขาไม่อาจช่วยเธอได้แน่ ถ้าจะช่วยก็ต้องทำ

เรื่องอย่างว่า เขาไม่อยากทำร้ายเธอ แต่เธอทำให้เขาต้องเจ็บปวด เธอทำให้เขาต้องเลิกกับเธอคนนั้น เขาคิดได้

ดังนั้นก็รู้สึกโกรธ ‘ในเมื่อเธออยากนัก…ฉันจะทำให้’ เขาคิดก่อนจะยิ้มมุมปากน้อยๆ ก่อนจะก้มลงไปประกบจูบ

รุนแรง ชายหนุ่มสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากบางของหญิงสาว ซึ่งทำให้หญิงสาวเคลิ้ม ชายหนุ่มค่อยๆถอนจูบและ

เลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวและทำรอยตีตราเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าของ มือหนาอยู่ไม่สุขเลื่อนลงมาเคล้นคลึงอก

สวยอย่างเมามัน ก่อนจะค่อยๆปลดซิบเดรสตัวสวยออก เผยให้เห็นอกสวยที่ล้นบราตัวน้อยออกมา ทำให้ความอด

ทนของชายหนุ่มหมดไป เขาเอื้อมมือไปปลดตระขอบรา ทำให้มันดีดออก เผยให้เห็นอกสวยที่ชูชันขึ้นมา เขาอด

ใจไม่ไหวเลื่อนหน้าลงมาที่อดสวยก่อนจะครอบครองด้วยปาหยักของชายหนุ่ม ทำให้เกินความเสียวซานให้กับ

หญิงสาว เสียงครางหวานๆดังออกมาทำให้สติที่มีอยู่น้อยนิดของชายหนุ่ม หายไปในที่สุด ชายหนุ่มค่อยๆถอดเสื้อ

ผ้าของตนออก ทั้งๆที่ปากยังครอบครองอกสวยอยู่ ก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเขาไปในช่องทางสวาดของหญิงสาวและ

ค่อยๆขยับเข้า-ออก

“อืม…พะ พี่ป๊อป…อ๊ะ เจ็บ” หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก เพราะความเสียวและเจ็บปนเปรอกันอยู่

“เงียบๆหน่า…แค่นี้ก็เจ็บแล้วหรือ นี่ไม่ใช่ของจริงซะหน่อย” เขาเอ่ยออกมาก่อนจะขยับนิ้วจากช้าๆค่อยๆเร็วขึ้นๆ

หญิงสาวครางออกมาไม่เป็นศัพท์ก่อนจะร่างของเธอจะกระตุกเกร็งบ่งบอกว่าเธอได้แตะสวรรค์แล้ว

“หึ เสร็จแล้วสินะ ฉันยังไม่เสร็จเลย” เขาเอ่ยจบก็สอดแกนกลางเข้าไปในช่องทานสวาดของเธอจนมิด ทำให้หญิง

สาวกรีดร้องอย่างดัง ทำให้ชายหนุ่มเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ โดยไม่เคยคิดเลยว่าคนใต้ร่างจะเจ็บแค่ไหน และ

แล้ว...

“อ๊าห์/อ๊า” สองเสียงครางพร้อมกันบ่งบอกว่าทั้งสองถึงขอบสวรรค์แล้ว ชายหนุ่มปล่อยสายธานแห่งชีวิตเข้าสู่ร่าง

เล็กของหญิงสาวจนหมดและล้มตัวลงนอนข้างๆหญิงสาวที่หลับไปแล้ว ก่อนจะพูดว่า

“ฉันชักจะติดใจเธอแล้วล่ะสิ หึ แต่อย่าหวังเลยว่าฉันจะ…รักเธอ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเหยียดๆ ก่อนจะเข้าห้วงนิทรา

ตามหญิงสาวไป

------------------------------------------

แสงแดงสอดส่องมาที่ร่างสองร้างที่นอนอยู่บนเตียง หญิงสาวค่อยๆตื่นขึ้นมาเห็นภาพตรงหน้าอย่างเบรอๆ ก่อนที่

เธอจะกระพริบตาปรับแสง และมองไปข้างกายของเธอ ซึ่งทำให้เธอตกใจไม่น้อยเพราะเขาคนที่เธอรัก กำลังนอน

หลับอยู่

‘นี่เธอคือผู้หญิงใจง่ายอย่างนั้นหรือ ที่เธอมานอนกับเขาง่ายๆ’ หญิงสาวคิดอย่างหนักเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน ก่อนที่

ต้องออกจากภวังค์เพราะ

“อืม...อ้าวนี่ ตื่นแล้วเหรอ กี่โมงแล้ว กลับบ้านไปได้แล้ว” เสียงทุ้มๆของชายหนุ่มดังขึ้น ทำให้เธอต้องกลั้นน้ำตา

กับประโยคที่ชายหนุ่มพูด เธอนี่ไม่ต่างจากโสเพณีเลยนะ มานอนกับผู้ชายง่ายๆ แล้วที่สำคัญเขาไม่ได้รักเธอด้วย

ซ้ำ

“พะ พี่ป๊อป” เธอเรียงชื่อเขาเสียงเบา เพราะหมดแรงที่จะพูดแล้ว ทำไมเขาทำกับเธอแบบนี้นะ ไม่คิดจะรับผิด

ชอบเลยหรือไง ทำไมเขาใจร้ายแบบนี้นะ

“ทำไม…เรียกฉันทำไม” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบปนลำคราญ ทำให้หญิงสาวกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นไม่อยู่

“พี่ป๊อปจะไม่รับผิดชอบฟาง ฮึก เลยหรอคะ ฮึกๆ” หญิงสาวถามไปพร้อมเสียงสะอื้น ตอนนี้เธอเสียใจมาก

“อยากได้ความรับผิดชอบหรอ หึ ผู้หญิงอย่างเธอฉันรับผิดชอบไม่ลง” เขาพูดก่อนจะเหยียดยิ้มให้เธอ

เพี๊ยะ !!!

หญิงสาวตบหน้าชายหนุ่มอย่างแรง ชายหนุ่มหันไปตามแรงของเธอก่อนจะหันกลับมาแล้วตะคอกใส่เธออย่างแรง

“เธอกล้าตบฉันหรอ ห๊ะ!!” เขาตวาดใส่เธอเสียงดัง ทำให้เธอยิ่งร้องหนักกว่าเดิม แล้วเธอต้องร้องเสียงหลงเพราะ

เธอโดนเขากดลงที่เตียง และทำกิจกรรมอย่างว่ากับเธอ ครั้งนี้มีแต่ความโกรธความโมโหและมุทะลุ ทำให้ร่างเล็ก

บอบช้ำอย่างมาก

6 โมงเย็นของวันนั้น

“เธอไปได้แล้ว ฉันคงไม่ต้องไปส่งนะ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อทั้งสองแตะสวรรค์กันเรียบร้อย ครั้งนี้หญิงสาวไม่ลังเล

เลยที่จะวิ่งไปชำระร่างกาย

หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ก็ต้องตกใจเมื่อเปิดประตูออกมาต้องปะทะกับอกแกร่งของร่างสูงที่มายืนตอนไหน

ไม่รู้

“ถ้าฉันให้เธอมาหา เธอก็ต้องมา…ไม่งั้น ฉันจะไปตามเธอถึงบ้านและเธอก็จะโดนหนักด้วย...เข้าใจไหม!!” เธอ

สะดุ้งที่เขาตะโกนประโยคสุดท้าย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสั่น

“ขะ…เข้าใจค่ะ” เธอรีบวิ่งออกจากห้องไปพร้อมน้ำตาที่ไหนลงมาไม่ขาดสาย และโบกแท็กซี่ไปที่บ้านของเธอ

------------------------------------------

ณ คฤหาสน์นีระสิงห์

หญิงสาววิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด จึงทำให้น้องสาวแสนดีของเธอต้องวิ่งตาม

ไปข้างบน เฟย์ยืนหน้าห้องพี่สาวอยู่สักพัก ก่อนจะเคาะประตู

ก๊อกๆๆๆ

“พี่ฟางคะ…เฟย์เข้าไปได้ไหมคะพี่ฟาง” หญิงสาวได้ยินเสียงของน้องสาวก็รีบปาดน้ำตาแบบลวกๆก่อนจะเดินไป

เปิดประตู

“เข้ามาสิเฟย์” ฟางยิ้มให้เฟย์บ้างๆ เฟย์ยิ้มตอบ เธอรู้รอยยิ้มนี้พี่สาวเธอฝืนเพราะนัยน์ตาของพี่สาวเธอบอกว่าเจ็บ

ปวดมากแค่ไหน เฟย์เข้าไปกอดปลอบฟางอย่างให้กำลังใจ ฟางกอดเฟย์ตอบและปล่อยโฮออกมา ‘เธอบอกน้อง

ไม่ได้ น้องรู้ไม่ได้’เธอคิดในใจ เพราะเรื่องนี้ใครคนไหนก็รู้ไม่ได้ ถ้ามีคนรู้เธอคงอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

แน่ๆ เธอเสียความบริสุทธิ์ให้กับชายที่เธอรัก แต่เขาไม่ได้รักเธอ

“พี่ฟางเป็นอะไรคะ ใครทำอะไรพี่ฟาง” ผู้เป็นน้องถามด้วยความร้อนรนเพราะเธอรักพี่สาวเธอมาก เธอรู้ดีว่าพี่สาว

เธออ่อนแอ แต่ก็เป็นคนที่อดทนเหมือนกัน จึงเรียกว่าอ่อนแอไม่ได้

“ไม่มีอะไรหรอกเฟย์” ฟางผละออกจากกอดของน้องสาว ก่อนจะยิ้มบ้างๆให้ น้องสาวยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้พี่สาว

ก่อนจะเอ่ย

“พี่ฟางอย่าร้องนะคะ เฟย์ไม่รู้ว่าพี่ฟางเป็นอะไร...แต่พี่ฟางอย่าร้องเลยนะคะ” เฟย์พูดให้กำลังใจพี่สาว ก่อนที่พี่

สาวอีกคนจะเอ่ยขึ้น

“เป็นอะไรกันสองคนนี้...เอ้าฟาง...ร้องทำไม ใครทำอะไรเธอ เฟย์ใช่ไหม” ฟ้าเดินเข้ามาก็ต้องตกใจเมื่อน้องสาว

คนรองของเธอกำลังร้องไห้

“พี่ฟ้าอ่ะ เฟย์จะทำร้ายพี่ฟางทำไมเล่า ฮุ๊!” เฟย์พูดก่อนจะทำหน้ายู่ และพาฟางเข้าห้องพร้อมกับพี่สาวคนโต

“แล้วฟางเป็นอะไรไป ใครทำอะไรฟาง” ฟ้ายังถามอยู่ เพราะเธอไม่ค่อยชอบเวลาน้องร้องไห้หรือโดนรังแก อย่าง

น้องสาวคนนี้อีก ทั้งอ่อนไหวง่าย อ่อนแอบ้าง เธอห่วงน้องสาวของเธอ เธอไม่รู้ว่าน้องสาวมีอะไรในใจ แต่เธอจะ

ทำให้น้องสาวเธอสบายใจ ยิ่งมีแฟนหนุ่มที่ปลอบคนเก่งอยู่ด้วย เธอก็ต้องโลงเพราะเธอจะให้แฟนหนุ่มของเธอมา

ปลอบน้องสาวเธอเอง

“เปล่าหรอกฟ้า...ฟางแค่มีเรื่องเครียดน่ะ เรื่องเดิมๆ” แค่เธอเอ่ยขึ้นมาก็ทำให้เฟย์หน้าเปลี่ยนสี น้องสาวเธอรู้ดีว่า

เรื่องเดิมๆมันคือเรื่องอะไร เพราะเวลาเธอถามพี่สาวว่าเป็นอะไรพี่สาวก็จะตอบแบบนี้และจะไม่รู้ได้อย่างไร ในเมื่อ

ทุกครั้งที่เธอถามจะเห็นน้ำตาของผู้เป็นพี่ทุกที ก่อนที่น้องสาวเธอจะเอ่ยชื่อใครบางคนขึ้นมา

“พี่ป๊อปปี้” เฟย์เอ่ยเสียงเบา แต่ทำให้ฟ้าที่อยู่ใกล้ๆได้ยิน ถึงจะไม่ชัดแต่เธอแน่ใจว่าน่าจะชื่อ ป๊อปปี้ ที่เฟย์เอ่ย

ก่อนจะถามน้องสาวขึ้น

“ใครหรือเฟย์ ป๊อปปี้ ชื่อแปลกๆ” ฟ้าถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงงงๆ ก่อนเฟย์จะลากเธอออกจากห้องเพื่อให้ฟาง

พักผ่อนก่อนจะเล่าว่าป๊อปปี้เป็นใคร มีอะไรเกี่ยวข้องกับฟางบ้าง ทำให้ฟ้าเริ่มเดือด เพราะเธอไม่คิดเลยว่าจะมีใคร

กล้าทำน้องเธอเจ็บปวดถึงขนาดนี้

“ฉันเข้าใจแล้ว” ฟ้าเก็บอารมณ์เอาไว้ ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้องสาวคนรองด้วยความโมโห ‘ทำไมนะน้องเธอถึงให้

ป๊อปปี้ทำร้ายจิตใจขนาดนี้’เธอคิดก่อนจะเปิดประตูไปดูน้องสาวเธอที่นอนอยู่ เธอมองน้องสาวอย่างคิดสงสารก่อน

สารตาจะไปสะดุดที่รอยแดงตามลำคอขาวของน้องสาวเธอ ‘นี่ฟางเสียความบริสุทธิ์ให้มันงั้นหรือ แล้วนี่คงไล่น้อง

สาวเธอกลับมาน่ะสิ ถึงทำให้น้องเธอได้มานอนร้องไห้แบบนี้’ เธอคิดอย่างโมโห เธอค่อยๆเอามือไปปลดซิบคนที่

นอนหันหลังให้อยู่ เธอค่อยๆเลือนเดรสลงไปถึงเนินอก เธอถึงรู้อีกอย่าง น้องสาวเธอโดนทำร้ายถึงขนาดนี้เลยหรือ

รอยแดงเต็มไปหมด ทั้งรอยนิ้วด้วยมันคงขมเหงน้องเธอสินะ เธอคิดอย่างโกรธจัด และครั้งนี้ก็โกรธมากๆ เพราะ

เธอไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้กับน้องเธอเลย เธอไปเอาอ่างน้ำเล็กๆและผ้าเล็กๆมาวางไว้ เพื่อจะเช็ดตัวให้น้องสาว

เมื่อเช็ดเสร็จเธอก็เปลี่ยนชุดให้น้องสาว ก่อนจะน้ำอ่านเล็กและผ้าไปเก็บ ก่อนจะเดินออกมา

“ฉันหวังว่าเธอจะเข็มแข็งขึ้นนะฟาง...ฝันดีนะ” เธอเอ่ยก่อนจะออกไปจากห้อง ไม่ลืมปิดไฟให้คนตัวเล็กที่นอน

หลับไม่รู้เรื่องราวอยู่ด้วย ก่อนจะเดินลงไปน้องในห้องรับแขก

“ที่รักครับ เป็นอะไรหรือเปล่า...ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะครับ” พิชชี่ที่เดินมาเห็นแฟนสาวเลยทักขึ้น นี่มันก็สี่ทุ่มแล้ว

จริงๆแล้วเธอต้องหลับไปแล้วด้วย

“ฟ้ามีเรื่องลำบากใจนิดหน่อยน่ะค่ะ...ไปนอนกันก่อนดีกว่า” ฟ้าเอ่ยก่อนจะเดินนำหน้าพิชชี่ขึ้นไปบนห้องของเธอ

...................................................................................................................................................

อ๊ากกกกก !! อัพแล้วนะ เราแต่ง NC ไม่ค่อยได้น้า ตอนนี้อาจแปลกๆนะคะ

ใครพอให้คำปลึกษาได้บอกหน่อยนะ T^T

แต่ง NC ไม่ค่อยได้ง่ะ เม้นๆหน่อยน้า ไม่สนุกขอโทษนะคะ :')