รักนี้ไม่มีคำว่าสาย

ก๊อกๆๆๆ [เสียเคราะประตู]

“เข้ามาสิ” เสียงชายหนุ่มหยุดลงและคนตัวเล็กก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มเชกเช่นทุกวันที่เธอมา

“เอ่อ…พี่ป๊อปค่ะ ฟางทำแซนวิชมาฝากค่ะ ทานหน่อยนะคะ” หญิงสาวเดิมเข้ามาหน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม เขามองเธอแว๊บนึงก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อให้เสร็จ

“เอ่อ….พี่ป๊อปว่างไหมคะ คือ…ฟางจะชวนพี่ป๊อปไปทะ” ฟางยังไม่ทันพูดจบร่างสูงก็ตอบสกัดเธอขึ้นก่อน

“ไม่ว่าง! ไปคนเดียวได้ใช่มั้ย ถ้าได้ก็รีบๆไปซ้ะ!!” เขาพูดเสียงดังด้วยความลำคาญ ทำเอาหญิงสาวตกใจก่อนจะกลั้มน้ำตาไม่อยู่ เลยเอ่ยลาชายหนุ่ม

“งั้น…ฟางไปก่อนนะคะ อย่าลืมหาอะไรทานด้วยนะคะ” เธอเอ่ยก่อนจะรีบเดินออกจากห้องทำงานของเขาไปที่ห้องน้ำ

เดินไปหยุดตรงหน้ากระจกบานใหญ่ ก่อนจะปล่อยโฮออกมา

“ฮือๆๆๆ พี่ป๊อปไม่เคยเห็นค่าเราเลยหรือไง ฮึก ทำไมไม่เคยใส่ใจเราบ้างนะ ฮืออออออ” ร่างเล็กปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร เพราะไม่มีใครอยู่ สักพัก เธอก็ออกจากห้องน้ำมาด้วยตาที่แดงก่ำ ซึ่งบ่งบอกว่าเธอเพิ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักมา เธอโบกรถแท็กซี่ ก่อนจะขึ้นไปยังบ้านนีระสิงห์

------------------------------------------

ณ บ้านนีระสิงห์

“พี่ฟางๆๆ พรุ่งนี้พี่ฟ้ากลับมานะ ดีใจที่สุดเลย…. พี่ฟางคะ พี่ฟาง พี่ฟาง!!!” เธอเอ่ยก่อนจะตะโกนเรียกพี่สาวคนสวยที่เดินเหมอมานานตั้งแต่ลงจากรถมา

“ห๊ะๆๆ ว่าไงนะเฟย์ ฮึก” ยังมิวายเสียงสะอื้นดังขึ้นมาอีก ทั้งๆที่เธอกลั้นมันไว้สุดความสามารถ

“พี่ฟางเป็นอะไรไป ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ใครทำอะไรพี่ฟางคะ บอกเฟย์หน่อยได้มั้ย” ผู้เป็นน้องสาวเอ่ยขึ้นก่อนที่พี่สาวจะโพลงเข้ามากอดน้องสาวก่อนจะปล่อยโฮยกใหญ่อีกครั้ง

“ฮือๆๆ เฟย์…พี่ป๊อปเขาไม่เคยสนใจพี่เลยหรือ ฮึก  ทำไมถึงเย็นชากับพี่ได้อย่างนี้ ฮือออ” เธอเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา

ใช่…เธอไม่เคยเห็นเขายิ้มหวานๆให้เธอเลย

ไม่เคยได้รับความอ่อนโยนจากเขาเลย…

ไม่เคยได้สายตาอันหวานเชื้อมจากเขาเลย

ไม่เคยได้คำพูดอ่อนโยนและความเป็นห่วงจากเขาเลย

“พี่ฟางอย่าคิดมากสิคะ เฟย์ว่าพี่ฟางเหนื่อยมามากแล้ว ไปนอนเถอะนะคะ พรุ่งนี้ต้องไปรับพี่ฟ้าแต่เช้า” น้องสาวเอ่ยด้วยความเห็นใจพี่สาวอย่างมาก เธอเห็นพี่สาวร้องไห้แบบนี้มาหลายครั้งแล้ว แล้วทุกครั้ง เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปลอบ

แล้วช่วงนี้เธอจะต้องกลับบ้านดึก เพราะงานที่บริษัทเยอะท้วมหัว เลยไม่มีเวลาดูแลพี่สาวเธอเลย เธอดีใจนะที่พี่สาวคนโตจะกลับมา จะได้มาอยู่เป็นเพื่อนของพี่สาวคนรองของเธอ แต่ก็ต้องทำใจเพราะพี่สาวเธอบอกว่า จะมาแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็จะกลับแล้ว ก่อนที่เธอจะหลุดออกจากภวังค์เพราะ

“เฟย์ๆ ฟ้าจะกลับมาจริงๆหรอ ใช่มั้ยเฟย์” เสียงหวานของพี่สาวที่แผ่วเบาราวกับคนไม่มีแรงจะพูดทำให้เธอถอนหายใจด้วยความหนักใจ เพราะถ้าพี่สาวเธอกลับมา อาจจะดูแลพี่สาวคนนี้ไม่ได้ เพราะพี่คนโตนั้นบอกว่า ไม่เคยปลอบใครเลย แล้วพี่สาวคนโตจะดูแลพี่ฟางได้อย่างไร พ่อและแม่ต้องไปๆมาๆกับต่างจังหวัด แล้วที่ฟางเรียกพี่สาวคนโตว่าฟ้าเฉยๆก็เพราะว่าฟ้าออกมาสู่โลกพายนอกก่อนแค่ไม่กี่นาที

“ใช่ค่ะ พี่ฟางจะได้มีเพื่อนอยู่ด้วยแล้วนะคะ แล้วทีนี่เฟย์จะแยกพี่สาวของเฟย์ออกมั้ยเนี่ย” ผู้เป็นน้องเอ่ยน้ำเสียงติดตลก เพราะเธอไม่อยากให้พี่สาวเครียด และก็ได้ผล พี่สาวของเธอหัวเราะอย่าชอบใจ

“ฮ่าๆๆๆๆๆ เฟย์นี่แปลกนะ พี่ไม่หมือนฟ้าสักหน่อย”พี่สาวเอ่ยออกมาเสียงติดตลกเช่นกัน ก่อนทั้งสองจะนอนอยู่ในห้องเดียวกัน

------------------------------------------

เช้าวันใหม่กับแสงแดดอ่อนๆที่ยังไม่เต็มที่นักขึ้นมาส่องร่างเล็กของผู้เป็นพี่ได้รู้สึกตัวก่อนที่เธอจะปลุกน้องสาวให้ตื่น เพราะวันนี้พี่สาวคโตจะกลับบ้านนี่นา ทำไมน้องสาวเธอยังไม่ตื่นเสียที นอนดึกหรือก็ไม่ใช่ เพราะเธอและน้องหลับไปพร้อมๆกัน

“เฟย์ๆ เฟย์ เฟย์ๆ ยัยเฟย์ตื่นเดี๋ยวนี่นะ เช้าแล้ว!” เธอตะโกนบอกน้องที่ทำถ้าจะไม่ยอมตื่น

“อือ…พี่ฟางตื่นแล้วหรอ” น้องสาวถามด้วยน้ำเสียงติดงัวเงีย

“จ้ะ วันนี้ไปรับฟ้าไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ตื่นเช้าๆมาปลุกพี่ล่ะ” คำของพี่สาวทำเอาเฟย์สะดุ้งสุดตัว เพราะเธอลืมไปเลยว่าต้องไปรับพี่สาวสุดสวยของเธอ เธอคิดก่อนจะเปิดโทรศัพท์ดูพี่สาวเธอโทร.มาเป็นสิบๆสาย แต่ก็คงไม่ติด เพราะเธอปิดเครื่องไว้ตอนประชุม แล้วลืมเปิด เธอรีบลุกไปทำธุระส่วนตัวในห้องตัวเองก่อนจะเดินนำพี่สาวคนรองไปที่รถคันหรู

“พี่ฟ้าจะว่ามั้ยเนี่ย สายตั้งหลายนาทีเลย เฮ้อ” เธอถอนหายใจอย่างหนักใจ กลัวว่าพี่สาวเธอจะดุเธอ เพราะไปรับช้าตั้งครึ่งชั่วโมง

------------------------------------------

ณ สนามบิน

“เฟย์ นั่นฟ้าหรือเปล่าอ่ะ” ฟางถามน้องสาวด้วยความสงสัย เพราะคนที่เธอชี้หน้าเหมือนเธอจนแยกไม่ออก ถึงแม้จะมีแว่นดำอยู่ ก็ไม่ทำให้เธอลืมหน้าตาที่เป็นเหมือนหน้าของเธอเลย

“ใช่ๆ ไปกันพี่ฟาง คงโดนหนักนะ” เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงติดตลกก่อนจะเดินไปหาร่างเล็กอีกคน ซึ่งเธอตัวสูงว่าพี่คนรองนิดเดียวเท่านั้น

“อ้าวยัยเฟย์ ฟางทำไมมาช้าจังห๊ะ!” นั้นไงยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรเลยก็โดนซะแล้ว

“เอ่อ…คือ…เฟย์ขอโทษนะพี่ฟ้า” เฟย์เอ่ยด้วยแววตาขอโทษ จนฟางหลุดขำ

“ขำอะไรฟาง เธอก็ด้วยนะ ถ้าฉันมาเร็วกว่านี้ คงรอเป็นชั่วโมง” ฟ้าพูดก่อนจะชี้หน้าคาดโทษ

“เปล่าซะหน่อย…เอ๊ะ! นั้นใครกันฟ้า อย่าบอกนะว่า…”เธอลากเสียงยาวทำให้ฟ้าหน้าแดงก่ำ จนผู้ชายที่ยืนข้างๆต้องตอบแทน

“ผมขื่อพิชชี่ครับ เป็นแฟนของฟ้าเองครับนี่คงจะเป็นแฝดของฟ้าใช่มั้ยครับ” พิชชี่เอ่ยทักอย่างยิ้มๆ

“อ้อ.. ใข่แล้วค่ะ ออกมาติดๆเลยค่ะ”เสียงหัวเราะของทุกคนดังขึ้น ก่อนจะมุ่งหน้าเข้าสู้บ้านนีระสิงห์

“เฟย์ฟาง…ทำไมบ้านถึงเงียบแบบนี้ล่ะ พ่อแม่ไปไหนหรอ”ฟ้าเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อไม่เห็นพ่อแม่ผู้บังเกิดเกล้าของเธอ

--------------------------------------------------------------------------------------------

ฝากหน่อยนะ เรามือใหม่จริงๆ อาจทำอะไรผิดบ้างนะ ขอโทษนะคะถ้าไม่สนุก :)

พรุ่งนี้ไม่รู้จะอัพหรือเปล่านะ อาจจะเย็นๆหรือไม่ก็ได้นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ