เลขาหน้าใสป่วนหัวใจนายตัวดี

''ไม่มีใครกล้าพูดกับชั้นแบบนี้ เธออยากตายใช่มั้ย" ป็อปปี้พูด (ตะคอก) ใส่ฟาง

"ชั้นขอโทษ ก็นายหน้าเหมือนหมีจริงๆนี้หน่า" ฟางตอบป็อปปี้ไปอย่างใสซื่อ (เจ๊ฟางคร้าเจ๊ฟางจะซื่อไปไหนค่ะจะตายอยู่แล้วยังไม่วายไปกวนอีก) (อ้าวก็มันจริงนี้:ฟาง)

"นี่เธอ"ป็อปปี้พูดขึ้นแล้วชี้หน้าฟาง

"ชั้นขอโทษ ฮึก...ชะ...ชั้น..ฮึก....ชั้น.....ฮึกๆๆ T^T" เอาแล้วไงเจ๊ฟางร้องไห้แล้ว

''เห้ย! ไม่เอาไม่ร้องน่ะ ชั้นขอโทษ อย่ามาทำตัวเป็นเด็กขี้แงซิ''ป็อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้น

poppy past

มาอยู่กับผมบ้างน่ะ ตอนนี้นี้ผมกำลังปลอบยัยเด็กขี้แงอยู่ความจริงผมก็ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอกเพราะว่าน้องผมมันก็ชอบเรียกผมว่าหมีพูห์อยู่แล้วแต่แค่อยากแกล้งเธอเฉยๆเพราะว่าเธอน่ารัก อ่อนหวาน เลยแค่อยากรู้ว่าภายในของเธออ่อนหวานเหมือนภายนอกรึป่าวก็แค่นั้น ผมก็เลยทดสอบโดยการตะคอกใส่เธอถ้าเธอเข้มแข็งเธอจะตะคอกผมกลับแต่เธออ่อนแอมากๆแบบนี้ผมชอบน่ะผมมีเสป็คว่าต้องเป็นผู้หญิงน่ารักๆ อ่อนหวาน แล้ะอ่อนแอ มันจะทำให้รู้สึกว่าผมอยากปกป้องเธอแต่เรื่องนั้นตอนนี้ไม่สำคัญที่สำคัญผมจะปลอบกระต่ายน้องของผมยังไงดีต่างหากช่วยผมคิดทีซิ ผมก็ยืนคิดอยู่ตั้งนานผมก็ได้ไอเดียนี้มามันผุดขึ้นมาเฉยๆเลยแต่ผมว่าวิธีนี้น่าจะได้ผลน่ะนั้นก็คือการ ขู่ นัน้เองแล้วผมรู้แล้วหล่ะว่าจะขู่คำว่าอะไรดี

''เงียบน่ะ ไม่เอา ไม่ร้อง ร้องไห้แบบนี้มันไม่สวยเลยน่ะ" ผมพูดปลอบเธอก่อนดีกว่าเผื่อจะเงียบแล้วผลก็คือ

"ฮึก..ฮึก...ฮึก TT'' ยังไม่อยุดแหะต้องขู่จริงๆซิน่ะ

"ถ้าเธอไม่หยุดชั้นจะจูบเธอน่ะ "

"............." เย้ๆๆๆ ได้ผลเธอเงียบแล้วสงสัยจะกลัวผมจูบเธอจริงๆล่ะมั้ง

"ดีมาก ไม่ร้องแบบนี้ซิถึงจะน่ารัก"ผมพูดออกมา

"^/////^'' ผมเห็นเธอหน้าแดงด้วยแหละน่ารักชะมัดเลย

"เอาหล่ะ เธอชื่ออะไร"ผมถาม

"ฟางค่ะ''ชื่อน่ารักจัง พูดจาไพเราะสมกับกิริยาท่าทางจริงๆ

"ฟางหรอ ยังไงเราก็เป็นคู่หมั้นกันอยู่แล้วฟางต้องเรียกตัวเองว่าฟางส่วนชั้นก็จะแทนตัวเองว่าป็อปปี้แล้วเวลาเธอเรียกชั้นก็ต้องเรียกว่าป็อปปี้ส่วนชั้นจะเรียกเธอว่าฟาง OKน่ะ" ป็อปปี้ร่ายยาว

"ค่ะ....ป็อปปี้"

"ดีมากส่วนงานเธออยู่ที่โต๊ะมีอะไรถามได้น่ะ"ผมบอกฟาง

"จ้ะ แปปน่ะป็อปปี้สุนัข5ตัวด้านหน้าอ่ะชื่ออะไรหรอ"ฟางถามแล้วเอียงคออย่างสงสัย น่ารักเป็นบ้า

"อ้อ...เป็นสุนัขของชั้นกับพวกน้องๆน่ะของชั้นชื่อโซลน่ะ"

"อ้อ ชั้นอยากเล่นกับมันอ่ะ ขอเล่นกับมันได้มั้ย"

"ได้ซิเดี๋ยวป็อปไปเอาโซลมาให้"พอพูดเสร็จผมก็เดินไปเปิดประตูแล้วเรียกโซลให้เข้าม

"โซลมาหาพ่อมา" ผมเรียกโซลให้เข้ามาพอโซลเข้ามาด้านในก็วิ่งไปหาฟางเลยแหะสงสัยคงจะชอบฟางน่าดู ผมเดินเข้าไปในห้องแล้วไปกระซิบกับโซลเบาๆว่า "นี้แม่เราน่ะลูก" โซลเหมือนจะเข้าใจพยักหน้านึดนึงด้วยตลอดทั้งวันผมไม่เห็นฟางทำงานเลยน่ะเห็นอยู่แต่กับโซลแต่ก็ไม่เป็นไนหรอกผมว่าถ้ามีแบบนี้ทุกวันก็คงดีไม่น้อยเลยน่ะ

จบ popy past

จบไปแล้วกับPF ตอนหน้าอยากได้คู่ไหนก็บอกน่ะ