เลขาหน้าใสป่วนหัวใจนายตัวดี

เช้า~

"อืม~ ยัยตัวแสบ"ควานหาร่างบางแต่กลับพบเจอกับความว่างปล่าว

"แก้ว!! อยู่ไหนออกมาเดี๋ยวนี้เลยน่ะ"เดินออกไปเรี่อยๆก็เจอร่างบางนั่งเอาขาจุ่มลงไปในทะเลอยู่ที่หน้าบ้าน

"อ้าว โทโมะตื่นแล้วหรอค่ะ"

"ทำไมลุกมาไม่บอก!!"โทโมะตะโกนออกมาเสียงดังใจนึงก็โกรธที่เธอไม่ยอมบอกใจนึงก็กลัวกลัวว่าเธอจะหนีเค้าไป

"ก็ ฮึก กะ แก้ว ฮึก เห็น ทะ ฮึก โทโมะ หลับ ฮึก อยู่ นี่"ร้องไห้อีกแล้ว ทำไมเธอคนนี้มีอิทธิพลต่อหัวใจของผมจังน่ะ

"อ่า อย่าร้องไห้สิ โมะขอโทษ"

"โมะ ฮึก ใจ ฮึก ร้าย"

"โมะขอโทษน่ะ โมะแค่กลัวแก้วหนีโมะไปแค่นั้น"

"ทำไมแก้วต้องหนีโมะไปโมะไม่ได้ทำอะไรผิดนี่"

"ใช่โมะไม่ได้ทำอะไรผิด แต่โมะแค่กลัว กลัวแก้วหนีไป"

"แก้วไม่หนีหรอก"

"อยากเล่นน้ำมั้ย"

"อยาก!!"

"งั้นไปเปลี่ยนเสื้อกัน"

"อืม"

20นาทีผ่านไป

"แก้วเสร็จรึยังครับ"

"อืม"จากนั้นแก้วก็ออกมาในชุดเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวและกางเกงขาสั้นย้ำว่าสั้นมากกกกกก

"แต่งตัวน่ารักจัง แต่อย่าแต่งแบบนี้ให้ใครดูน่ะ"

"ทำไมอ่ะ"

"โมะหวง"คำง่าย สั้นๆที่ออกมาจากปากชายหนุ่มมันทำให้หญิงสาวหน้าแดงได้โดยที่เธอไม่รู้ตัว

"เออ งั้นเราไปเล่นน้ำกันเถอะ"

~อย่าทิ้งฝัน มะ~

"อ๊ะ โทรศัพท์มาอ่ะโมะ"

"ครับ" จากนั้นโทโมะก็เดินไปรับโทรศัพท์ ลินซี่

"hi tomo เป็นไงบ้า"สาวสวยน่ารักหุ่นดีเอ่ยถามโทโมะทางสาย

ได้แค่นี้จริงๆน่ะ โทโมะสาวเยอะจุงต้องให้ม๊างอนบ่อยๆซะแล้ว

ม่ายเม้นม่ายอัพอิอิ