Bad plan แผนร้ายกับดักรัก

   หลังจากที่เขามาส่งเธอที่หอพักเธอก็รีบวิ่งขึ้นห้องทันทีไม่พูดไม่จากับใครไม่ว่าเซฟจะถามอะไรเธอก็ไม่ตอบ

 

    เธอก็แค่อยากอยู่คนเดียว อยากใช้ความคิดอยู่กับตัวเอง...

 

    เธอแค่รู้สึกว่าทุกอย่างมันกำลังจะเปลี่ยนไป...

   

    วันนี้เนลโร่บอกว่าจะย้ายมาเรียนที่เดียวกับเธอ...

 

    วันนี้แองเจิ้ลพูดจาแปลกๆกับเธอ...

 

    วันนี้เขาบอกว่ายังรักเธอ...

 

 นี้มันตลกชะมัด!เธอเจอเหตุการ์ณแปลกๆภายในวันเดียวกัน

 

 

         Rrrrrrrrrrrr

 

เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดิ้นไปดิ้นมาอยู่บทที่นอนที่เธอเพิ่งวางมันไปเมื่อกี้

 

   

     'No remember'

 

 

        ไม่โชว์หมายเลขงั้นเหรอ ใครโทร.มากัน ?

 

"สวัสดีค่ะ แก้วพูดสายค่ะ"เธอตัดสินใจกดรับและกรอกเสียงหวานๆลงไปในโทรศัพท์

"(...)"เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย

 

           โรคจิตโทร.มาก่อกวนเหรอ

 

"ถ้าไม่พูดจะว่างแล้วนะ..."เธอกำลังจะวางสายลงถ้าไม่ติดว่าปลายสายได้เรียกชื่อเธอไว้

"(แก้ว...)"

"ใคร...ค่ะ?"

"(..ชิ!ยัยบ้าเธอลืมเสียงของฉันไปได้ยังไงกัน!?)"ปลายสายโวยวายออกมาเล็กน้อย

 

         ลืม?...แสดงว่าเธอต้องเคยคุยกับผู้ชายในปลายสายนี้สินะ...

 

"เอ่อ...ขอโทษนะฉันจำไม่ได้จริงๆว่าแต่นายคือใครเหรอ"เธอถามผู้ชายปลายสาย

"(มาเปิดหน้าต่างนี้สิ..)"ปลายสายบอกเธอทำให้เธอต้องหันไปมองหน้าต่างที่อยู้ด้านริมของห้อง

 

               เงาผู้ชายร่างสูง...

 

เธอค่อยๆก้าวเดินไปตรงหน้าต่างและเปิดมันออกมาอย่างช้าๆก็พบเข้ากับผู้ชายร่างสูงจมุกโด่งเป็นสั่่นหน้าตาหล่อมีนัยน์ตาสีฟ้า...

 

"O_oเนลโร่!มะ...มาได้ไง"เธอเรียกชื่อผู้ชายตรงหน้าอย่างตกใจ

 

          ให้ตายสิ!มาได้ยังไงเนีย นี้มันหอพักหญิงนะ!

 

"ก็ปีนขึ้นมาไงครับ J "เขาฉีกยิ้มให้เธอแล้วปีนหน้าต่างเข้ามานั้งบนเตียงอย่างถือวิสาสะ

"ตะ...แต่มันอันตรายมากเลยนะ"

"คิดว่ากลัว?...เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหน"เขาพูดแล้วใช้สายตาสำรวจห้องนอนสีเขียวของเธอ"เธอยังชอบสีเขียวอยู่อีกเหรอ..."เขาเลิกสนใจห้องของเธอแล้วหันมาสนใจเธอแทนที่กำลังยื่นทำหน้ามึนอยู่ตรงหน้าต่าง

 

 

               น่ารักชะมัด!-///-

 

"อืม...ฉันยังเหมื่อนเดิมทุกอย่าง"เธอตอบเขาแล้วเดินไปนั่งข้างๆ

 

          แปลกนะ...ที่เธอไม่ไล่เขาออกจากห้อง

 

          แปลกนะ...ที่อยากให้อยู่เป็นเพื่อน

 

          แปลกนะ...ทั้งๆที่เธออยู่กับเนลโรแต่เธอกลับคิดถึง...ใครอีกคน

 

"แล้ว...หัวใจของเธอยังเหมื่อนเดิมอยู่หรือเปล่า?"เขาถามเธอแล้วจ้องเขาไปในดวงตาคู่สวยของเธออย่างหาคำตอบ

 

      เหมื่อนแรงดึงดูดจากโลกดึงให้ใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ใบหน้าของเธอก่อนจะหยุดไว้ที่ปลายจมูก

 

"จูบ...นะ"เขาทาบริมฝีปากอุ่นของเขาลงมาบนริมฝีปากนุ่มของเธอก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากเพื่อฉกฉิมความหวานอย่างช้าๆเธอหลับตาตอบรับรสจูบที่อ่อนโยนจากเขา

 

        แต่อยู่ๆในความคิดของเธอก็ผุดคิดถึงผู้ชายอีกคนขึ้นมา

 

        'โทโมะ'

 

"อื้อ..."เธอร้องประท้วงในลำคอเมื่อเริ่มรู้กำลังจะขาดอากาศหายใจทำให้เขาต้องถอดจูบออกมาอ่อยอื้ง

"เอ่อ...ขอโทษนะ"เขาก้มหน้าขอโทษเธอที่กำลังสูดอากาศเข้าปอด

"ห้ะ...อะ...เอ่อ มะ ไม่เป็นไร"เธอหันหน้าหนีเขาเพราะความเขินแต่ก็ถูกมือเรียวสวยของเขาจับให้ไปเผชิญหน้า

"ฉันไปล่ะนะ..."เขาพูดกับเธอแล้วรีบวิ่งกระโดดลงหน้าต่างไป

"นะ เนลโร่!!"เธอร้องเสียงหลงเพราะเขากระโดดจากหน้าต่างห้องเธอลงวไปข้างล่างนี้มันสูงตั้ง 3 ชั้นนะ

 

           นายนี้มันซนจริงๆ!

 

"ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่เป็นไร ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว"เนลโร่ลุกยื่นขึ้นแล้วฉีกยิ้มกว้างให้เธอก่อนจะเดินไปขึ้นรถ

 

            เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรจริงๆเหรอ มันสูงตั้ง 3 ชั้นนะ!

 

.

.

.

.

      แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามากระทบตาของร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง...

  

      และใครอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ...?

 

"อือ...ครายอ่าาาาา"เธอที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกใครบางคนจ้องก็เอ่ยถามออกไป

 

             เนลโร่เหรอ?

 

    ไม่ใช่หรอก หมอนั้นตื่นสายจะตายไป

 

"...ฉันเอง"ผู้ชายตรงหน้าตอบเธอ

 

           เสียงนี้มัน...?

 

"...O_oพี่โทโมะ!!!!"เธอแทบจะกระโดดลุกจากเตียงเมื่อลืมตาขึ้นมามองดีๆก็พบเข้ากับผู้ชายที่ทำให้เธอคิดถึงแทบจะตลอดทั้งคืน

 

         เกิดเรื่องบ้าอะไรกับเธอเนีย!?

 

         เมื่อคืนก็เนลโร่...

 

         แล้วตอนนี้ก็โทโมะ...

 

"ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ"เขาถามเธอเสียงเรียบ

"กะ...ก็เข้ามาในนี้ได้ไง นี้มันหอพักหญิงนะ!"

"เธอก็รู้ว่าฉันเป็นใครหนุ่มหล่อเบอร์ 1 คนมหา'ลัยเชี่ยวนะ"อ๊างงง เธอลืมไปได้ไงว่าพวกบรรดาหนุ่มหล่อมีสิทธิพิเศษพอๆกับผู้อำนวยการมหาวิทยาลัย

"แล้วพี่...มาทำไมค่ะ"

"เธอไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่หรอกแล้วก็ไม่ต้องพูดค่ะค่ากับฉันด้วย มันดูเป็นทางการเกินไปและที่ฉันมาที่นี้ฉันจะชวนเธอไปดูหนังด้วยกัน"เขาตอบเธออย่างกระจ่างแจ้งทุกประการ

"ไปเที่ยว?"

"ใช่!ไปแต่งตัวซะ...เดี๋ยวนี้!"เขาฉุดเธอให้ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วผลักเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะโยนทุกเสื้อผ้าอะไรก็ไม่รู้มาให้

 

 

 

                        เรามาเริ่มต้นใหม่กันนะ...แก้ว:)

 

 

 

.....................................................................................................

 

อู้ว์เย่!ในที่สุดก็มาอัพ!!รู้สึกดีใจที่ได้กลับมาเจอลีดเดอร์อีกครั้ง

 

ไรเตอร์มีไรจะสารภาพที่ไรเตอร์ไม่ได้มาอัพเพราะไรเตอร์ลืมรหัสผ่าน!!-0-

 

แล้ววันนี้ไรเตอร์ลองมาใส่รหัสผ่านแบบไม่ได้ตั้งใจดันเข้าได้ซะงั้น- -

 

ยังไงก็มาอัพให้แล้วนะ อย่าโกรธละกันที่หายไปนานมากกกกกกกกกกก