ออฟฟิตจิตป่วน.. กวนหัวใจยัยเด็กฝึกงาน

ออฟฟิต.. จิตป่วน.. 

กวนหัวใจยัยเด็กฝึกงาน..

 

ตอนที่ 1 ออฟฟิตจิตป่วน

 

05:30 แล้วนะจ้ะ

ปี๊บ... ปี๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เสียงแตรรถดังสนั่น ลั่นท้องถนน รถวันนี้ติดมากๆ คิดตั้งแต่แถวๆสยาม ยาว..... ไปถึงไหนก็ไม่รู้ ตอนนี้หนุ่มครึ่งญี่ปุ่นรอรถติดมากว่า 1 ชั่วโมงแล้ว รถยังติดอยู่ที่มากจน... เอ่อ.. ให้หนุ่มคนนั้นสามารถ..

 

"อุ้ย!! ไม่เอาน่าโทโมะ นี่มันรถนะคะ ไม่ใช่เตียงที่บ้านน่ะ อื้ม.. อย่าซนสิคะ จะถอดทำไมเล่าฮ่ะ ไม่น่ารักเลยนะ อย่า.. อื้ม.. แรงไปนะ ไม่เอา เบลล์เจ็บ"

 

"โถ่คนดี.. ยังไม่ชินอีกหรอครับ"

 

"ไม่ชินหรอก โทโมะอ่ะเปลี่ยนได้เกือบทุกวัน เบลล์ตั้งรับไม่ทันนี่นา.."

 

"ฮึๆๆ ก็กลัวเบลล์เบื่อนี่ครับ เบลล์ยิ่งเป็นคนขี้เบื่อด้วย ถ้าไม่เปลี่ยน เดี๋ยวเบลล์เบื่อขึ้นมา ผมจะแย่นะครับ"

 

"เบลล์.. "

 

"คะ.."

 

"โทโมะรักเบลล์ รักมากๆเลยนะ ถ้าผมขาดเบลล์ไป ผมต้องขาดใจแน่ๆเลยอ่ะ"

 

"อย่ามาเว่อร์น่า... ฮิฮิ รักโทโมะเหมือนกันน้า"

 

ปี๊บ... ๆๆๆๆๆ

 

"เฮ๊ย!!! ไอ้รถคันข้างหน้าน่ะ มึงจะจู๋จี๋กันอีกนานม่าย.. กูรีบ.. มึงรู้มั๊ยว่าท่าไอ้เจ้านายบ้ากามมันรู้ว่ากูไปสาย กูจะโดนอะไร"เสียงจากเจ้าของรถคันหลังที่ชะโงกหน้าออกมาจากรถตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด

 

 ชายหนุ่ม ที่มีนามว่า" โทโมะ" ลดกระจกลงแล้วชะโงกหน้าออกไปมองรถคันหลังอยู่พักนึง ก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วพูดขึ้นว่า..

 

"แล้วแกจะทำไมว่ะ ไอ้สมชาย.."

 

"จะ.. เจ้านาย ซวยแล้วกู"

 

"เมื่อกี้.. แกด่าฉันใช่มั๊ย"โทโมะถาม

 

"ปะ เปล่าครับ ผมไม่ได้.."

 

"เอาไว้ถึงออฟฟิตแล้ว แกไปพบฉันที่ห้องด้วยละกันนะ"

 

ไฟเขียวพอดี โทโมะก็กลับเข้าไปในรถ ใส่เกียร์ ก่อนจะเหยียบคันเร่งจนมิด แล้วบึ่งไปที่ออฟฟิตทันที

 

 

บริษัท Kamikaze (ไม่)จำกัด มหาชน

 

Tomo Say

หวัดดีคร๊าบ.. My name is Tomo นะครับ ผมเป็นลูกเจ้าของบริษัทนี้นะครับ ตอนนี้ผมมาดำรงตำแหน่งเป็นผู้บริหารแทนป๊ะป๋านะครับ เนื่องจากท่านอายุมากแล้ว เลยทำงานไม่ไหว ก็เลยให้ผมมาทำงานแทน แฟนหรอ.. มีแล้วจ้ะ.. ก็ผู้หญิงที่อยู่ในรถนั่นแหละคร๊าบ...

 

ห้องผู้บริหาร