Rumor in love ข่าวฉาว? ข่าวลือ? ยังไงฉันก็รักเธอ

                            26

                        The end

"ฟางๆๆ ฟาง!!" วิ่งมาจนถึงลานจอดรถ ร่างสูงถึงจะจับตัวร่างบางเอาไว้ได้ แล้วรับรวบตัวเข้ามากอดเอาไว้ทันที

 

"ปล่อยนะ ปล่อยฟางนะ ฮึก ปล่อย!!" ร่างบางได้แต่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเขา "ได้โปรดเถอะนะ ฮึก ฟางไม่อยากให้เฟย์เป็นอะไรไป ฮึก ได้โปรด..."

 

'ยังห่วงคนอื่นอยู่เหมือนเดิมนะฟาง...'

 

"เฟย์จะเป็นอะไรไปได้ล่ะครับฟาง หรือมีใครรังแกฟางหรอ หืม?" เชยคางร่างบางขึ้น ก่อนจะสบตาดวงตากลมที่มีม่านน้ำตาบดบังอยู่

 

"ไม่ได้ ฟางบอกพี่ป็อปไม่ได้ ปล่อยนะ ปล่อยสิ!!" ร่าบางด้ินขลุกขลิกอยู่นาน กว่าจะหมดฤธิ์ ก็ทำเอาร่างสูงแทบจะหมดแรงกันเลยทีเดียว

 

"ฟาง เรามีอะไรให้กลัวอีกล่ะ หรือใครขู่อะไรไว้" ร่างสูงถามด้วยความเป็นห่วง ซึ่งทำให้ร่างบางสะดุ้งกับคำว่า 'ขู่' ของร่างสูง

 

ที่จริงเรื่องนี้เขาก็รู้มาก่อนแล้วว่ามีใครขู่ร่างบางเอาไว้ แต่ก็แค่ยังอยากได้ยินจากปากของร่างบางตรงหน้ามากกว่า...

 

"หืม บอกพี่ได้มั้ย? พี่ยังรักยังรอฟางอยู่เหมือนเดิมนะ" น้ำเสียงอันออดอ้อน ซึ่งได้ผลกับร่างบางอยู่เสมอๆ

 

"..."

 

'คราวนี้ห้ามใจอ่อนเด็ดขาดนะ ยัยฟาง!'

 

คิดในใจอย่างหวั่นๆ กับน้ำเสียงที่ต้องได้ผลกับเธอได้ซะทุกครั้ง

 

"..." เธอจะมีความสุขอยู่คนเดียว แต่น้องสาวโดนทำร้านไม่ได้หรอกนะ!

 

"ได้โปรดเถอะ..."

 

"..." ไม่ เธอห้ามใจอ่อนเด็ดขาด!

 

"ได้โปรดเถอะ..."

 

"..." ห้ามเด็ดขาด!!

 

"ขอร้องเถอะนะฟาง..."

 

"..." ไม่ได้้นะ ยัยฟาง!!

 

"นะฟาง..."

 

"..." อย่าเผลอใจอ่อนล่ะ!

 

"ฟาง..."

 

"..."  อย่านะ...

 

"เฮ้อ...เอาเป็นว่าเรื่องที่ฟางโดนขู่น่ะ พี่รู้เรื่องแล้วนะ" ร่างสูงจำเป็นต้องบอกไปตามความจริง หากปล่อยให้รู้จากปากของคนตัวเล็กคงจะยาก...

 

ส่วนร่างบางที่ได้ยินคำตอบของร่างสูง ถึงกับเบิกตาโพล่งอย่างไม่เชื่อ

 

'เป็นไปไม่ได้ เรื่องนี้เธอรู้แค่คนเดียวหนิ แล้วทำไม...'

 

"ไม่จริง...พี่รู้ได้ไง งั้นแบบนี้เฟย์ก็ ฮึก..." พูดอย่างไม่เชื่อ พลางร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม

 

"โอ๋ๆๆ ฟางๆ เฟย์ไม่ได้เป็นอะไร เฟย์เป็นห่วงฟางมากนะ กลับไปอยู่กรุงเทพเถอะ" ร่างสูงปลอบคนตัวเล็กที่เอาแต่โทษตัวเอง พลางร้องไห้จนตัวโยน

 

"ฟางกลับไม่ได้ ก็พี่..."

 

"เฮอะ! ยัยนั่นไปตายที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ไม่ได้ข่าวกลับมาเลย แต่เห็นว่าหนีไปอยู่ต่างประเทศแล้ว เป็นไง ทีนี้กลับได้รึยัง?"

 

"พี่ป็อปแน่ใจหรอคะ ว่าพี่พิมจะไม่มา..." ไม่ทันทีร่างบางจะพูดจบ ร่างสูงก็รีบแทรกขึ้นมาทันที

 

"ไม่มีทาง! แต่ถ้ายังกล้าจะมาล่ะก็ หึ อาจจะเสียโฉมไปเลยก็ได้" ร่างสูงพูดพลางเหยียดยิ้มอย่างสะใจ จนร่างบางต้องตีแขนของเขาแรงๆ ไปทีนึง จนเขาร้องโอดโอยออกมา

 

"พี่พิมเค้าเป็นผู้หญิงนะ ไปทำกับเขาแรงๆ ได้ไง!"

 

'ขนาดคนที่คิดทำร้ายยังจะเป็นห่วงอีกนะ ยังไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ...'

 

ร่างสูงคิดในใจอย่างยิ้มๆ ก่อนจะถามออกไปอย่างสงสัย

 

"แต่เค้าคิดร้ายกับฟางนะ"

 

"ก็อโหสิกรรมไปสิ จะจองเวรจองกรรมกันไปทำไม" ร่างบางตอบยิ้มๆ

 

"งั้นก็ให้หายงอนพี่แล้วใช่มั้ยล่ะ" ถามอย่างมีความหวัง พลางฉีกยิ้มกว้าง แต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเพราะ...

 

"ไม่!!!" พูดพลางแลบลิ้นใส่ พลางลุกขึ้นแล้วรีบกลับเข้าไปทำงานมันที

 

'ไม่น่าเผลอเลย ยัยตัวแสบเอ๊ย!!'

 

ตกเย็น...

 

"ฟาง!!"

 

ในขณะที่ร่างบางกำลังเดินคุยกับเพื่อนของเธอ ตามประสาผู้หญิงๆ ก็มีเสียงเข้มอันแสนคุ้นเคยเรียกเธอเอาไว้ พลางรีบเข้ามาขวาง จนร่างบางแทบจะกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ

 

"ปะๆ พี่พากลับเอง" ร่างสูงรีบคว้าข้อมือของร่างบางทันที

 

'นี่เล่นมาเฝ้าเธอตั้งแต่เช้าเลยหรือไง'

 

"เดี๋ยวววว!! ฟางจะกลับเอง ปล่อยนะ ปล่อยสิ!" พูดพลางแกะมือเหนียวหนึบของร่างสูงออกแต่ไม่ได้ผล จึงหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนอีกสองคน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย จนเขาลากมาถึงรถ "พี่รู้หรือไงว่าฟางพักที่ไหน"

 

"ไม่จำเป็น"

 

"อะ อ้าว -0-"

 

 

 

"พี่ตั้งใจจะพาฉันไปไหนกันแน่เนี่ย!!!" ถามเสียงดังอย่างตกใจ เมื่อเห็นร่างสูงจอดรถลงที่หน้าโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง

 

"เดี๋ยวก็รู้แหละน่า ลงมาเร็วฟาง"

 

"ไม่! ฟางจะไม่ลงจนกว่าพี่จะบอกฟาง" พูดพลางนั่งกอดอกเชิดหน้าไปอีกทาง

 

"ถ้าไม่ลง พี่อุ้มแล้วนะ" ร่างสูงขู่ ซึ่งทำให้ร่างบางถึงกับรีบลุกขึ้นทันที

 

ไม่ใช่กลัวอะไรเขามากหรอกนะ แต่คนในโรงแรมเล่นเยอะซะขนาดนั้น ถ้าให้เข้าอุ้มเข้าไปก็คง...

 

...ได้อับอายไปตลอดชีวิต!!!

 

หน้าห้อง 309

 

หลังจากที่ฉุดกระชากลากถูกันมา จนจอนนี้ทั้งสองได้มาถึงยังหน้าห้องห้องหนึ่ง ก่อนที่เขาจะใช้คีย์การ์ดเปิดเข้าไปในห้องๆ นั้น

 

"นายหมีพูห์? พะ พี่ฟาง!!" หญิงสาวที่กำลังนั่งกดโทรทัศน์เปลี่ยนช่องดูเรื่อยๆ ก็หันกลับมามองหน้า 'เขา' อย่างสงสัย ก่อนที่จะเรียกชื่อของ 'เธอ' อย่างตกใจ พลางรีบเข้าไปกอดซะแน่นกันเลยทีเดียว

 

"จะตะโกนอะไรนักหนาเนี่ยยัยเฟย์!  ก็แค่นายหมี กับ ฟะ ฟาง!!!" ตะโกนชื่อของ 'เธอ' ออกมาอย่างตกใจพลางรีบวิ่งเข้าไปกอดเช่นเดียวกัน

 

"ฮึก พี่ฟางหายไปไหนตั้งนานคะ เฟย์คิดถึง ฮือ..." ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร จนคนเป็นพี่ต้องปลอบน้องก่อนจะพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ก็เล่นไม่ได้เจอกันมาตั้ง 2 ปีเชียวแหนะ

 

ก่อนที่ร่างบางจะปลีกตัวไปยืนรับลมที่หน้าระเบียงคนเดียว...

 

"ฟาง..." พึมพำชื่อร่างบางเบาๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง

 

"อ๊ะ พี่ป็อป..."

 

"พี่รักเรานะ ให้อภัยกันได้รึเปล่า" พูดพลางเกยคางลงบนบ่าบอบบาง

 

"ค่ะ ฟางให้อภัยพี่มานานแล้ว" ร่างบางพูดพลางหมุนตัวกลับมาสบตากับเขา

 

"ขอบคุณนะฟาง ขอบคุณที่ยังรักกัน" พูดพลางกอดร่างบางแน่นขึ้น

 

"ค่ะ"

 

"แต่งงานกับพี่นะ" อยู่ๆ ร่างสูงก็พูดขึ้น ซึ่งมำให้ร่างบางตกใจไม่น้อยเลยกับคำๆ นี้

 

มันไม่ใช่คำๆ เดียว มันเป็นคำที่มีผลต่อชีวิตคู่อีกครึ่งชีวิต ถ้าเราเลือกผิด ก็อาจจะเสียใจไปตลอดกล แต่ถ้าถูก...

 

...ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฎิเสธ...

 

"แต่งงานกับพี่นะฟาง"

 

"ค่ะ" ร่างบางตอบอย่างหนักแน่น ก่อนที่น้ำตาเม็ดโตจะไหลออกมาจากดวงตากลมอย่างดีใจ

 

"ร้องไห้อีกแล้วนะเราน่ะ"

 

"ก็คนมันดีใจนี่นา ฮึก" ร่างบางพูดปนสะอื้น พลางเข้ามากอดร่างสูงอย่างรวเร็วจนเจ้าตัวแทบรับไม่ทัน

 

"พี่รักเรามากนะฟาง..."

 

"ฟางก็รักพี่ค่ะ ฮึก" ร่างบางเอ่ยออกมาก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะเลื่อนลงมาประกบริมฝีปากหวานอมชมพูของเธอ...

 

 

 

                                  The end ♥