당신을 사랑해요...สาวน้อยน่าใสขโมยหัวใจรุ่นพี่ที่รัก

"เฟย์^^"

เฮือกกกก0_o

"เอ่ม...มีอะไรรึเปล่าค่ะ"จะบ้าตาย! เจอแต่อุปสรรคชีวิตฉัน ผู้ชายที่อยากให้รักไม่รักแต่ผู้ชายที่ไม่อยากให้รักดันรักหัวปักหัวปำ ฆ่าหนูเถอะค่ะพระเจ้าT^T

"เฟย์มาเชียร์พี่ใช่ม่าาาา"

"เฟย์มาเชียร์พี่โทโมะอ่าค่ะ"

"เฟย์! ไอบ้านั่นมันไม่ได้รักเฟย์สักนิดแล้วเราจะไปรักมันทำไม ลองหันมามองคนหน้าตาดีอย่างพี่บ้างสิ พี่รักเฟย์ขนาดไหนเราก็รู้"

"พี่เลย์ห้ามว่าพี่โทโมะแบบนั้นน่ะ!!!!!!"(เลย์คือสมาชิกหนึ่งในexo-mนะคะ^^)

"เอ่อ...พี่ขอโทษ เฮ้!เฟย์จะไปไหน"ฉันไม่รอฟังขอโทษจากเค้าก่อน แต่รีบวิ่งเข้าไปที่สนามเทควันโดทันที ไม่ทันจริงๆด้วยพี่โทโมะแข็งเสร็จแล้วว (T . T)

"พี่โทโมะ"

"มาทำไม"แค่เรียกชื่อเองนะ(･･;)ดูก็รู้ว่าเค้ากำลังโกรธอยู่แหงๆ แต่...ฉันชินแล้วเถอะ

"อา...ฉันรู้ว่าพี่ทำเต็มที่ที่สุดแล้ว คนเราก็ต้องมีแพ้บ้าง..."แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบพี่โทโมะก็แทรกขึ้นมาซะก่อน

"อย่ามาทำเป็นพูดดีทั้งที่เธอก็ไม่ได้มาดูตั้งแต่แรก!"ที่ฉันรู้ว่าเค้าแพ้ก็เพราะได้ยินเสียงนักเรียนหญิงเค้าพูดกันอ่ะนะ

"เฟย์แค่อยากให้กำลังใจ"

"ฉันไม่ต้องการ"พูดจบพี่โทโมะก็มองฉันด้วยสายตาเย็นเหยียบ ก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้าพาดบ่าแรงๆแล้วก็เดินไปอีกทาง

"พี่โทโมะ"

"..."

"ฉันขอผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นได้มั้ย"ต้องมีกลิ่นเหงื่อเค้าติดอยู่แน่ๆ(≧∇≦）

"ยัยโรคจิตร"จบคำนั้นผ้าเช็ดหน้าของพี่โทโมะก็ลอยมาแปะบนหัวฉัน ก่อนที่เค้าจะเดินเข้าห้องพักนักกีฬาไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามอง ได้ผ้าเช็ดหน้าก็ยังดี(>_<)

 

@บ้านโอเซฮุน

"วันนี้ฉันได้ผ้าเช็ดหน้าเค้ามาด้วยแหละ นี่ๆๆๆ"ฉันว่าพลางเอาผ้าเช็ดหน้าของพี่โทโมะโบกไปมาตรงหน้าเซฮุน หมอนี่ก็แค่ยิ้มๆก่อนจะพลักหัวฉันเบาๆ

"ยัยโรคจิตร"

"เฮ้! นั้นมันคำที่พี่โทโมะด่าฉันนะ ทำไมนายพูดเหมือนเค้าเลย"

"แล้วเธอจะให้ฉันพูดว่าอะไร น่ารักจังเลย อย่างงี้เออะ"มันก็ต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้ว^o^

"ฮี่ๆๆ จะอะไรก็ช่างพูดๆ มาเถอะเพราะยังไงฉันก็ไม่ถือวันนี้อารมณ์ดี อนุญาติให้ด่าได้หนึ่งวันอิอิ"

"พอเลย ตกลงที่มาบ้านฉันเนี้ยเพราะต้องการจะอวดไอ้ผ้าเช็ดหน้านี่ใช่ป่ะ"

"ถูกต้องแล้วค่าาาาา"

"จริงๆ เลยแล้วนี่พี่ป๊อปกลับมารึยัง ถ้าขืนรู้มาเธอมาบ้านฉันนะมีหวังโดนแช่งไปสิบชาติ(−_−＃)"

"นายก็พูดเกินไป พี่ฉันมันก็บ้าๆ บอๆ แบบนี้แหละอย่าถือเลย"

"ไอเฟย์กลับบ้านนนนนน"

"ตายยากจริงๆ"ฉันพึมพำกับเซฮุนก่อนจะเดินไปหาพี่ป๊อปที่ยืนจังก้าอยู่หน้าบ้าน เท่ส์ตาย-_-++¥

"ว่าแล้วว่าต้องอยู่บ้านไอ้ตุ๊ดติ๋มนี่"(ตุ๊ดติ๋มเป็นฉายาที่คนไทยใช้เรียกเซฮุนวงexo-kค่ะ อิเน่ไม่ใช้ตุ๊ดนะอย่าเข้าใจผิด^^"

"ไอ้พี่ป๊อป เซฮุนไม่ใช่ตุ๊ดนะเพ่!"

"แกยังไม่รู้อ่ะดิ ว่าไอบ้านี่มันชอบอาลู่เพื่อนพี่อ่ะ"(อาลู่หรือลู่ฮานหนึ่งในสมาชิกexo-mนะคะ^^)

"พี่มีเพื่อน?"

"ไอ้น้องเวร(ｰｰ;) อย่างน้อยแกก็น่าจะสำนึกว่าไอโทโมะมันก็เพื่อนฉัน"เออนั่นน่ะสิ(_ _)

"พี่อ่ะมั่วเซฮุนก็แค่ชวนอาลู่ไปกินชานมไบ่มุกด้วยกันตอนฉันไม่ว่าง อย่ามาเป่าหูซะให้ยากเถอะ-_^"

"จะอะไรก็ช่าง แต่ตอนนี้แกต้องกลับบ้านกับฉันเว้ยไม่งั้นตาย"

"เออๆๆ ก็จะกลับอยู่เนี้ย"

"ดี! ส่วนแกไอตุ๊ดติ๋มระวังตัวไว้หลายรอบแล้วนะๆ"พี่ป๊อปว่าพลางชี้หน้าเซฮุนเป็นการขู่ทั้งที่ความจริงแล้วพี่ชายฉันมันก็สู้อะไรฮุนไม่ได้อยู่แล้ว เทควันโดสายดำนะจะบอกให้

"ครับผมมมม"ฮ่าๆ หมอนี่ก็กวนประสาทพี่ฉันไปเรื่อยแหละไม่ได้กลัวอะไรหรอก

"แล้วพรุ่งนี้เจอกันที่หน้าบ้านฉันนะ"ฉันโบกมือลาเซฮุนก่อนจะเดินตามพี่ป๊อปไป ความจริงแล้วบ้านเราอยู่ใกล้กันมากพ่อแม่ก็รู้จักกันแถมยังทำธุรกิจร่วมกันอีกพวกเราเลยสนิทสนมกันไวมากตั้งแต่ป.1ล่ะมั้ง ฉันมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวคือเซฮุนไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลยเพราะไม่มีใครอยากคบฉันเป็นเพื่อน พวกนั้นบอกว่าฉันน่าหมั่นไส้ที่มีทั้งพี่ชายแล้วก็เพื่อนสนิทเป็นหนุ่มป๊อปติดอันดับ1ใน3ของโรงเรียนและแน่นอนที่1ก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่โทโมะส่วนที่2ก็เซฮุนและที่3ไอ้พี่ป๊อป ไม่เข้าใจว่าใครมันเลือกนักใช้ตาหรือบาทาดูก็ไม่รู้-*-

 

 

 

 

 

 

 

 

วู้ๆๆๆๆๆได้ฤกษ์เปิดฟิคเรื่องใหม่>___<ชอบกันป่าววว

ตอนแรกแต่งไว้อีกเรื่องนึงแต่อยู่ๆเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาเลยแต่งใหม่

เพราะไปอ่านนิยายเล่มนึงมันคล้ายๆนิยายเล่มนั้นเลยแต่ไม่เหมือน

ไม่ได้ลอกนะจ้าาอิอิเดะเข้าใจผิดแค่คล้ายเฉยๆ^0^

เรื่องนี้อาจจะไม่ได้ตอนเยอะเหมือนไม่ใช่อิจฉาแต่ทุกตอนอาจจะยาวนิดนึง(มั้ง)

ส่วนตัวละครก็โมะเฟย์แต่เพิ่มเกาหลีมานิดหน่อยใครที่ไม่รู้จักใครก็ไปดูในบทนำได้นะ

ที่เพิ่มมาและเป็นตัวหลักก็แค่เซฮุนคนเดียวเท่านั้นนะส่วนนางร้ายก็ยังติดไม่ออก

แต่ก็ต้องติดตามนะอิอิตั้งใจแต่งมากเรื่องนี้แต่งไปฟินไปเพราะมีเซฮุน555

ใครอ่านไม่เม้นนะจะไม่อัพตอนต่อไปขอเกิน5เม้นพอตอนแรก

แล้วพรุ่งนี้จะอัพตอนใหม่ให้นะอัพวันเว้นวันและวันอังคารจะไม่อัพเพราะเรียนพิเศษ

สส่วนวันอื่นปกติจ้า