สลับร่าง..สลับ(ร้าย)ของนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ

6:00น.(หกโมงเย็น)

[Specail:Fah]

เมื่อยัยแครอลและแฟนของหล่อนได้กลับบ้านไปแล้ว ทำให้ฉันต้องเดินขึ้นห้องไอ้โซ่มาพักผ่อนตามคำสั่งของป้านม ฉันเดินขึ้นบันไดแล้วหาว่าห้องไหนเป็นห้องโซ่ แต่ก็หาไม่เจอเพราะบ้านโซ่ใหญ่มาก(เท่าบ้านฉันนะ-^-!)ฉันจึงรีบหยิบiphoneของไอ้โซ่(ลืมบอกไปว่าสลับเครื่องกันแล้ว)แล้วเข้าLINE

SOSoo:นี่ห้องนายมันอยู่ไหนว่ะ

Fah^^':ทางซ้ายริมสุด แล้วห้องเธอล่ะ

SOSoo:ห้องที่ระเบียงตรงข้ามกับห้องนายก็มีห้องเดียวอ่ะ

Fah^^':ขวาริมสุด?

SOSoo:อือ

Fah^^':อือ

ฉันเก็บiphoneลงกระเป๋ากางเกง แล้วเดินเข้าห้อง ว๊าวว! ห้องเท่จังเลยอ่ะ ผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินทั้งห้องมีกลิ่นของโซ่เต็มไปหมด(ฟังดูโรคจิตยังไงไม่รู้อ่ะ-.,-!)ห้องตกแต่งให้เป็นสไตล์ผู้ชายม.ปลาย ฉันมองไปทางระเบียงห้องของโซ่ที่ตรงข้ามกับระเบียงห้องตัวเองที่ฉันกับโซ่ชอบยืนทะเลาะกันไม่เว้นวันหยุดราชการ(เกี่ยว?)ฉันมองรอบห้องของโซ่ โอ้โห! รูปไซส์จัมโบเป็นรูปฉัน โซ่ นิว แครอลกอดคอกัน4คนที่สวนสนุก ซึ่งนิวกับแครอลบอกให้ฉันกับโซ่ช่วยทำหน้าเหมือนเป็นเพื่อนรักกันมาสิบๆปี แต่พอเอาเข้าจริงรูปนั้นเหมือนกับฉันและโซ่รักกันมาร้อยปีก็ว่าได้ (มันคือการแสดง-^-!)แล้วนี่อะไรน่ะ เขาตอนเด็กกับผู้หญิงสองคนที่สูงกว่าเขาเล็กน้อย

ก๊อกๆ!

แอ๊ดดด!

"คุณโซ่คิดถึงคุณเนยคุณแจมหรอคะ อีกไม่กี่วันก็กลับมาแล้วนี่คะ"คนรับใช้ที่บ้านโซ่มาตั้งแต่เมื่อไหร่

"อืม...เข้ามามีอะไรหรือเปล่า"

"ป้านมให้เอาขนมมาให้น่ะค่ะ นับวางไว้ตรงนี้นะคะ"

"อืม"

[End Specail:Fah]

[Specail:So]

ผมเดินขึ้นมาอยู่ที่หน้าห้องยัยฟ้า พอเปิดประตูไปเท่านั้นแหละ!

"บ๊อกๆๆ!/บ๊อกๆๆ!"จู่ๆก็มีลูกหมาสองตัววิ่งมาหาผม ตัวแรกสีครีม อีกตัวสีน้ำตาลอ้วนๆมีจุกบนหัวมีโบว์สีชมพู

"นี่น่ะหรอแรมโบ้ โรบิ้น"ผมอุ้มไอ้ตัวสีครีมขึ้นมาที่ปลอกคอมีตัวอักษรน่ารักๆไว้ว่าRambo  มันดิ้นไม่ยอมให้ผมอุ้ม ผมเลยวางมันลงแล้วอุ้มตัวสีน้ำตาลขึ้นมาแทนมีตัวอักษรน่ารักไว้ว่าRobinมันนิ่งๆยอมให้ผมอุ้มแล้วยังหลับบนแขนผมอีกแตกต่างจากแรมโบ้โดยสิ้นเชิง

"บ๊อกๆๆ!" ไอ้แรมโบ้ไปนั่งด้านหน้าผมแล้วสั่นหางด้วยความดีใจ

ผมเดินไปรอบห้องโดยที่ยังไม่วางโรบิ้นลงจากอ้อมอก นี่มันอะไรเนี่ยรูปของผมไอ้นิวแครอลและฟ้านี่ ยัยแสบ ยัยฟ้ามันวาดหนวดให้ผม ผมดูรูปอื่นบ้างส่วนใหญ่จะเป็นรูปของฟ้าถ่ายคู่กับเจ้าแรมโบ้ โรบิ้นด้วยสีหน้าอารมณ์ดี

"บ๊อกๆๆๆ!"แรมโบ้คาบลูกบอลเล็กๆมาหาผม ผมคิดว่าบางทีมันอาจจะอยากเล่นกับผมก็ได้

"อยากเล่นกับฉะ...เอ่อ...นางฟ้าหรอแรมโบ้"ผมวางโรบิ้นลงบนที่นอนช้าๆ แต่จู่ๆมันก็ตื่นแล้วมาอ้อนผม ผมโยนลูกบอลไปไอ้แรมโบ้กับโรบิ้นก็วิ่งไปเอา แต่โรบิ้นที่อยู่ที่เท้าผมวิ่งเร็วกว่าแรมโบ้ที่อยู่ห่างจากลูกบอลประมาณ20ซม. แล้วโรบิ้นก็เดินเชิดๆมาหาผมอย่างผู้ชนะ นี่ขนาดโรบิ้นอ้วนยังขนาดนี้เลยอ่ะ

"เก่งจังเลยนะโรบิ้น"ผมอุ้มโรบิ้นแล้วเดินไปที่ระเบียงห้องที่ตรงข้ามกับห้องของผม

"น่ารักอ่ะดิ"

"เฮ้ย! มาตั้งแต่เมื่อไหร่"ยัยฟ้าทักผมจนทำโรบิ้นเกือบตกจากอ้อมแขน

"อย่าทำโรบิ้นตกนะ"

"ทำไม...มันอ้วนเกิน กลัวมันท้องแตกหรอ"ยัยฟ้าทำหน้าจิตตกใส่ผม

"มันไม่ได้อ้วนนะ หุ้นมันดีออก"

"พุงป่องขนาดนี้เนี่ยนะ"

"ที่ป่องเพราะมันท้อง ไม่ได้อ้วน"

"อ้าว! ท้องหรอกหรอ"ผมมองท้องของเจ้าโรบิ้น

"เจ้าโรบิ้นก็แบบนี้แหละ...ขี้อ้อนชอบให้อุ้ม อุ้มปุ๊บนอนปั๊บ ส่วนเจ้าแรมโบ้เนี่ย อวดเก่งไม่ชอบให้อุ้ม ชอบเล่น แต่พอเล่นอะไรก็แพยัยโรบิ้นทุกทีนั่นแหละ...ฉันไปอาบน้ำนอนดีกว่า"

"อืม"

[End Specail:So]

คอมเม้นกันด้วยน้าาาา^O^!

09/04/2013

[Merin_zZ]