กับดักหัวใจ ของนายปีศาจ

ณ ปราสาท Black Hart ที่ๆน่ากลัวที่สุดในโลกแห่งปีศาจ ไม่เคยมีใครที่เข้ามาและสามารถกลับออกไปได้ เพราะเป็นที่รวมตัวของสัตว์ร้ายๆนาๆชนิด แต่กลายเป็นที่อยู่ของพญาปีศาจทั้งสาม ซึ่งเป็นบุตรของราชาแห่งโลกปีศาจที่ถูกเนรเทศให้มาอยู่ที่นี่ เพราะพละกำลังอันแข็งแกร่งเกินควบคุมของทั้งสามทำให้ชาวเมืองปีศาจต่างหวาดกลัวและรวมตัวกันประท้วงให้ขับไล่ทั้งสามคนออกนอกเมือง ทั้งสามคนจึงตัดสินใจตัดปัญหาด้วยการมาอยู่ที่นี่ ที่ๆไม่เคยมีใครอยากเข้ามา ทุกเดือนๆจะมีของบรรณาการส่งมาถึงพญาปีศาจทั้งสาม แต่ก็ถูกทำลายทิ้งทั้งหมด เดือนนี้ก็เช่นกัน

“ข้าบอกให้เอาออกไปไง แล้วก็ไม่ต้องเอาเข้ามาให้ข้าเห็นอีก ฟังไม่รู้เรื่องรึไง” เสียงอันทรงพลังที่ดังขึ้น ทำให้ปีศาจองครักษ์ซึ่งทำหน้าที่นำเครื่องบรรณาการมาส่งถึงกับตัวสั่นด้วยความกลัว และรู้ว่านี่เองคือความน่ากลัวของพญาปีศาจทั้งสามที่ผู้คนร่ำลือกัน พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาทำให้ได้เห็นพญามังกรตัวสีแดง ขนาบข้างด้วยมังกรตัวสีน้ำเงินและสีเขียว

“แต่ข้าได้รับคำสั่งให้นำของพวกนี้มาส่งให้ถึงมือของพวกท่านชายทั้งสามนะขอรับ” ตอบด้วยความตะกุกตะกัก เพราะไม่ว่าจะเป็นเสียงอันทรงพลังหรือร่างกายที่เป็นมังกรนั้นใครที่พบเห็นก็ต้องหวาดกลัวเหมือนกัน

“ข้าว่าเจ้ากลับไปก่อนเถอะ แล้วฝากบอกท่านพ่อกับท่านแม่ด้วยว่าพวกข้าขอบคุณมาก” มังกรตัวสีน้ำเงินเอ่ยกับปีศาจองครักษ์ เพราะดูท่าแล้วถ้าเกิดปีศาจองครักษ์อยู่ต่อพี่ชายของเขาจะต้องฆ่าเขาตายแน่ๆ

“ใช่ แล้วก็บอกด้วยว่าคราวหน้าไม่ต้องส่งเข้ามาก็ได้” มังกรตัวสีเขียวเอ่ยบ้าง

“ขอรับ ข้าจะไปบอกท่านราชาและราชินีตามที่ท่านชายต้องการ ข้าขอลาขอรับ” พูดจับปีศาจองครักษ์ก็เดินออกไปทันที พอลับหลังปีศาจองครักษ์ มังกรทั้งสามก็คืนร่างกลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม 3 คนซึ่งเป็นร่างที่แท้จริง

โทโมะ ปีศาจผู้พี่ ผู้มีพลังธาตุไฟ มีร่างแปลงคือมังกรสีแดง อารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด โมโหง่าย

ป๊อปปี้ ปีศาจคนรอง ผู้มีพลังธาตุน้ำ มีร่างแปลงคือมังกรสีน้ำเงิน ใจเย็น มีเหตุผล และคอยเป็นคนห้ามพี่ชายอยู่เสมอ

เขื่อน ปีศาจผู้น้อง ผู้มีพลังธาตุลม มีร่างแปลงคือมังกรสีเขียว อารมณ์ดี สนุกสนาน เฮฮา รักและเคารพพี่ชายทั้งสองมาก

“ป๊อปปี้ เจ้าปล่อยพวกนั้นไปอีกแล้วนะ” เสียงปีศาจผู้พี่เอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิด

“ข้าก็แค่ไม่อยากให้ท่านพี่ทำบาปก็แค่นั้น” ชายหนุ่มตอบกลับอย่างใจเย็น แต่ช่างต่างกับผู้เป็นพี่ที่ตอนนี้อยากจะฆ่าน้องชายตัวแสบนัก แต่ก็ทำไม่ลง

“ทำบาปงั้นเหรอ แล้วสิ่งที่พวกมันทำกับเราล่ะเรียกว่าอะไร เจ้าลืมไปแล้วเหรอ” ร่างสูงตวาดใส่น้องชายอย่างโกรธเกรี้ยว

“ใจเย็นก่อนท่านพี่ ข้าว่าพี่ป๊อปคงจะมีเหตุผลถึงได้ทำอย่างนี้” เขื่อนรีบห้ามเมื่อเห็นว่าพี่ชายของตนเริ่มจะทะเลาะกันอีกแล้ว

“ข้าไม่เคยลืมว่าเขาทำอะไรกับเรา แต่พวกเขาก็มีสิทธิ์ที่จะรักชีวิตของเขาเหมือนกับเรา เราไม่มีสิทธิ์ที่จะไปทำอะไรพวกเขา” ชายหนุ่มยังคงตอบกลับอย่างใจเย็นเหมือนเดิม

“โธ่เว้ย ข้าอยากจะฆ่าเจ้านัก” พอพูดจบโทโมะก็พ่นไฟใส่กล่องซึ่งเป็นของบรรณาการไปทีละกล่องเพื่อระบายอารมณ์ โดยมีน้องชายทั้งสองยืนมองอย่างไม่เห็นด้วยนัก แต่ก็ไม่กล้าที่จะขัดอารมณ์ผู้เป็นพี่ จนมาถึงกล่องสุดท้าย

“เดี๋ยวก่อนท่านพี่ ข้าได้กลิ่นแปลกๆจากกล่องนี้” เขื่อนเอ่ยห้ามพี่ชายเมื่อสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของสิ่งที่อยู่ในกล่อง แต่ก็ไม่ทันเมื่อพี่ชายพ่นไฟใส่กล่องใบนั้นไปแล้ว

“โธ่ ท่านพี่ก็ ข้าบอกว่าข้าได้กลิ่นแปลกๆไง” เขื่อนโวยวายเมื่อเห็นไฟลุกไหม้กล่องใบนั้น

“ไม่มีอะไรหรอกน่า มันก็แค่กล่องธรรมดา เจ้าก็คิดมากไปได้” โทโมะหันไปว่าน้องชาย แต่อยู่ๆก็มีเสียงดังออกมาจากกล่องใบนั้น

“กรี๊ด ช่วยด้วย ใครอยู่ข้างนอกช่วยพวกเราด้วย”