(Fic Talesrunner ) The Secret of Tales

บทที่ 4

 

ไอ้เจ้าปีศาจ!

 

 “มากิ กลับไปเป็นคนชาเย็นเหมือนเดิมอีกแล้วอ่า” โชวอนพูดกลับทุกคนเมื่อเดินทางมาถึงปราสาทเจ้าหญิงแห่งเมืองเจ้าชายกบ

 

“เย็นชา” หมิงหมิงแก้ให้กับคำพูดที่(ตั้งใจให้)ผิดเพี้ยนของเจ้าหนูหัวทุเรียน

 

“=___= เฮอะๆๆ มากินี่เดาใจยากจริงนะว่ามั้ย” พาด้าหันไปหากายที่ยืนอยู่ข้างๆ กายก็เพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้นก่อนจะเดินนำไปหาเสนาอำมาตย์คนหนึ่งที่ยืนรอเหล่านักวิ่งอยู่แล้ว

 

“เดี๋ยวสิ รอด้วย!” พาด้าพูดจบก็วิ่งตามไป และคนอื่นก็ตามไปอีกรอบ

 

 

“มากิ เมื่อกี้เธอ....” ผีพี่เลี้ยงของมากิแอบกระซิบกับมากิ มากิหันไปมองนิดหน่อยก่อนจะเอ่ยเบาๆว่า

 

“ก็แค่นึกถึงความรู้สึกต่างๆนานาที่ฉันลืมไปเท่านั้น” ผีพี่เลี้ยงได้ฟังก็ยิ้มกริ่ม ดีใจที่มากิเริ่มเปิดผนึกน้ำแข็งของตัวเองแล้ว

 

มากิเดินไปหาเพื่อนๆทุกคนที่อยู่ในห้องรับแขกของปราสาท ในนั้นมีเจ้าหญิงผู้งดงามอยู่ด้วยพร้อมกับกบที่อยู่ในอ้อมแขนนั้น

 

“สวัสดีค่ะ ท่านนักวิ่งทุกคน ฉัน เจ้าหญิง*แพลนตินัม โกลว์ ไดอาน่า เรียก ไดอาน่าเฉยๆก็ได้ค่ะ” เจ้าหญิงผมทองดุจทองคำเอ่ยกับเหล่าเทลส์รันเนอร์ (*เป็นชื่อสมมติ)

 

“คือ พวกเราได้รับภารกิจจากกษัตริย์เฮนรี่ผู้สร้างนิทานให้มาสำรวจนิทานแต่ละเมืองค่ะ ว่ามีสิ่งผิดปกติไปจากนิทานหรือไม่ค่ะ”ลีน่าเริ่มเปิดบทสนทนากับเจ้าหญิง เจ้าหญิงได้ยินดังนั้นก็เบิกตาโตและยิ้มกริ่มออกมา นัยน์ตาเป็นประกาย เหมือนดีใจที่เจอทางออก

 

“เยี่ยมจริงค่ะ! ฉันกำลังทุกข์ใจอยู่เลย คือ กบตัวนี้น่ะค่ะ คือ...เขาเป็นเจ้าชายที่กำลังจะอภิเษกสมรสกับฉันค่ะ” เจ้าหญิงพูดไปก็หน้าแดงไป สร้างความเอ็นดูให้กับทุกคน “แต่อยู่ๆเขาก็กลายเป็นกบอีก ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ฉันก็ลองทำเหมือนเมื่อตอนที่เจอเขาครั้งแรกคือจูบ แต่กลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ได้โปรดช่วยเขาด้วยค่ะ ฉันจะตอบแทนทุกคนให้สมกับค่าแรงเลยค่ะ” เจ้าหญิงหันมาขอรองทุกคนด้วยแววตาจริงจัง บิ๊กโบที่ไม่ได้มีบทพูดอะไรเลยตั้งแต่ บทนำ ก็เอ่ยออกมา

 

“ถึงไม่ต้องขอร้อง พวกเราก็ช่วย เพราะเราคือนักวิ่งเทลส์รันเนอร์ ผู้ที่วิ่งเพื่อความสุข ของทุกคน ใครเดือดร้อนทุกข์ใจอะไร พวกเราก็จะช่วย” เมื่อบิ๊กโบพูดเสร็จ เพื่อนๆที่เหลือก็ได้แต่ทำหน้าตาแบบนี้กันทุกคน

 

“O[]O” ในใจทุกคนตอนนี้คือ ‘มันพูดดีก็เป็นด้วยเฮ้ย’

 

เจ้าหญิงดีใจมากที่ทุกคนจะช่วย “ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆๆๆ ฉันจะตอบแทนให้ ท่านอยากได้อะไรค่ะ”

 

“อาหาร 20 มื้อ!!” บี๊กโบตอบอย่างมั่นใจ ส่วนทุกคนที่เหลือก็ล้มโครมกันไปเป็นแถวๆเป็นที่เรียบร้อยแล้วพลางคิด ‘สุดท้ายก็เรื่องกินสิน่า’

 

“เอาล่ะทุกคน พร้อมหรือยัง!” เนสสึปลุกพลังทุกคน เพื่อนๆที่เหลือกพากันยิ้มกริ่มพร้อมกับพูดพร้อมกันว่า “พร้อม! ลุย!”

 

 

“ฉันว่าเกี่ยวกับความมืดที่กษัตริย์เฮนรี่บอก” ราฟพูดเปิดฉากเป็นคนแรกหลังจากที่ออกมาจากปราสาทนั้นแล้ว ทุกคนเองก็เห็นด้วยกับราฟ

 

“ปัญหาคือ อะไรทำใหเจ้าชายนั่นกลายเป็นกบ” กายเสริมต่อ ทุกคนก็พยักหน้าอีกรอบ

 

“...นี่ เจ้าผีไปสำรวจดินแดนนิทานนี้ให้ทั่วเลยนะ”มากิ กระซิบบอกผีพี่เลี้ยงของตัวเอง ผีพี่เลี้ยงที่มาด้วยก็อยากมีส่วนร่วมอยู่แล้วจึงรับคำสั่ง แล้วบินไปดูเมืองนี้

 

“แบ่งเป็น 2 กลุ่ม” มากิพูดสั้นๆแต่ก็ทำให้ทุกคนหันมาสนใจ เมื่อเห็นว่าทุกคนรอฟังเธออยู่ มากิจึงเอ่ยต่อ “เมืองนี้ใหญ่มาก ถ้ารวมตัวกันจะหายากและเป็นจุดที่จะทำให้ศัตรูโจมตีเราได้ง่ายๆ เพราะฉะนั้นแยกเป็น 2 กลุ่มดีที่สุด”

 

“เป็นความคิดที่เยี่ยมยอด แล้วเราจะแบ่งกลุ่มยังไงล่ะ” พาด้าถามมากิ

 

“ชาย หญิง”

 

“โอเค งั้น ฝ่ายหญิงจะไปสำรวจในเมือง ส่วนฝ่ายชายไปสำรวจในคลองกบซะ” พาด้าสั่งพวกผู้ชาย ซึ่งพวกผู้ชายก็ได้แต่ทำหน้าเหวอ

 

“ไหงงั้นอ่ะ นี่พวกเธอไม่อยากตัวเปียกน้ำล่ะสิ” เนสสึโวยเป็นคนแรก แล้วก็ตามด้วยคนอื่นๆ

 

“นี่ ! พวกนายไม่เห็นเหรอ ว่าพวกเราน่ะเป็นผู้หญิง จะให้ไปบุกน้ำลุยไฟอย่างผู้ชายได้ยังไงกันเล่า!” ดีดี้สวนบ้าง

 

“อ้าก! ไม่ยุติธรรม ผมฉันจะเสียทรงนะ ถ้าลงน้ำน่ะ!!”

 

“แล้วไงล่ะยะ ....ไปเถอะสาวๆ” พูดจบดีดี้ก็ดันสาวๆทุกคนเดินไปทางเข้าเมือง ทิ้งให้หนุ่มๆที่เหลือทำหน้าซังกะตาย มากิแอบชำเลืองนิดหน่อย ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ...

 

 

“ฮ่ะๆๆๆๆ ตลกเป็นบ้าเลย ดูหน้าพวกนั้นสิ” พาด้าที่ร่าเริงกว่าใครหันมาพูดกับเพื่อนสาวเมื่อเข้ามาถึงในเมืองแล้ว

 

เมืองนี้เป็นเมืองที่สงบสุขมากดูจากผู้คนและเด็กๆที่วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานร่าเริง ของกินของจุกจิกทั้งหลายก็มีแต่ของดีๆ ทั้งนั้น ช่างเป็นเมืองที่วิเศษมากเลย

 

“มากิ ...วันนี้เธอเยี่ยมมากเลยที่ออกความเห็นแบบนี้” ลีน่าหันมาพูดกับมากิที่ยืนอยู่ข้างๆ พลางจับมือของมากิไปด้วย

 

“เธอจับทำไม” มากิถามเสียงเรียบแต่นั่นไม่ได้ทำให้ลีน่ากลัวเลยสักนิดเดียว แต่กลับยิ้มกว้างกว่าเดิม

 

“โฮะๆ พวกเราเป็นเพื่อนกันไง”

 

“หา?” มากิยิ่งงงเข้าไปใหญ่ เธอไม่เข้าใจว่า เป็นเพื่อนกันทำไมต้องจับมือ

 

“อืม เท่าที่ดูแล้วนะ เมืองนี้ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรผิดปกติเลยนะ” ดีดี้เอ่ยขึ้นมา ทำให้ทุกคนหันมาสนใจกับคำพูดของดีดี้

 

“ฉันก็ว่างั้นค่ะ” หมิงหมิงเห็นด้วยกับดีดี้  พาด้าก็พยักหน้าเห็นด้วยตาม

 

“มากิ!!!” เสียงตะโกนของผีพี่เลี้ยงดังมาแต่ไกล ดึงความสนใจจากทุกคนให้หันมามอง ท่าทางที่ร้อนรนแลดูตลกแบบนั้นทำให้มากิกุมขมับ “ฉันเจอแล้วๆๆๆ”

 

“เจออะไร”

 

“ตรงหัวมุมเมืองตรงนั้นมีหลุมอะไรไม่รู้อย่างใหญ่เลยข้างในมีหมอกสีดำเต็มไปหมด”

 

“นำไปเลย”

 

“โอเค”

 

 

ฝั่งทางผู้ชาย

 

ทุกคนกำลังแหวกว่ายอยู่ในน้ำหาสิ่งผิดปกติของเมืองนี้ แต่มีผู้หนึ่งที่ไม่ยอมลงน้ำ คนนั้นคือ เนสสึ เขาอ้างด้วยเหตุผลที่ว่า เดี่ยวผมเสียทรง เหตุผลนี้ทำเอาทุกคนอยากชกเนสสึให้ตายไปเลย

 

“ไอขี้เก๊กนั่นน่าฆ่าให้ตาย” กายบ่นพึมพำ

 

“เห็นด้วย” โชวอนเสริม

 

“อืมๆ” ราฟพยักหน้า แล้วหันไปหาบิ๊กโบ บิ๊กโบอ้วนมากจนทำให้ว่ายน้ำอืดไปหน่อยเลยอยู่นิ่งๆกับที่ไม่ได้ไปไหน ซึ่งอันนี้ราฟเข้าใจ แต่เนสสึนี่สิ กะอีแค่ผมเสียทรงจะอะไรนักหนา

 

“พาด้าจะเป็นยังไงบ้างนะ” กายพึมพำเบาๆ แต่เจ้าราฟดันหูดีได้ยินหมดทุกอย่าง เมื่อราฟได้ยินอย่างนั้นถึงกับทำหน้าเจ้าเล่ห์ แล้วยิ้มแบบแปลกๆ ออกมา

 

“นี่นาย... ชอบพาด้าใช่มั้ย หึๆๆๆ”

 

“เปล่าสักหน่อย ยัยนั่นพึ่งไม่ได้แล้วก็ไมได้เรื่อง เห็นอะไรเป็นเรื่องสนุกไปหมด ตอนที่ฉันไปทำภารกิจกับพาด้ามานี่แทบกุมขมับ ปกติภารกิจนี้ใช้เวลาเคลียร์แค่ 5 วันแต่นี่ล่อไป 2 อาทิตย์เพราะยัยนั่นนั่นแหละ” กายหันมาพูดกับราฟด้วยแววตาที่ดูน่ากลัว จนราฟขนหัวลุกพลางคิด ‘มันอาจจะไม่ได้ชอบพาด้าจริงๆแฮะ’

 

“จะว่าไป นายไปจูบมากิทำไม” เนสสึที่อยู่บนขอนไม้ตะโกนลงมาถามราฟที่กำลังว่ายน้ำอยู่

 

ราฟชะงักไปนิดหนึ่งแต่ก็รวบรวมสติไว้ได้ก่อนจะตอบกับเนสสึว่า

 

“ฉันก็แค่อยากจูบเท่านั้นเอง~ ยิ่งเป็นคนเย็นชาอย่างมากินะ น่าเสี่ยงสุดๆ”

 

“นายมันไอ้บ้าคาสโนว่า” กายที่ได้ยินบทสนทนาก็ขอแจมด้วย

 

“คุยไรกันเหรอ” โชวอนที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ถามขึ้น ราฟอมยิ้มหน่อยๆก่อนจะพูดว่า

 

“เรื่องของวัยรุ่น เด็กไม่เกี่ยว”

 

“ง่ะ! ไม่ยุติธรรม”

 

“งั้นแกก็รีบๆโตสิ” เนสสึบอกโชวอนแล้วหัวเราะในลำคอ โชวอนได้แต่ทำหน้าไม่พอใจก่อนจะว่ายหนีออกไป แล้วทันใดนั้นเสียงกรีดร้องลั่นก็ดังขึ้น สร้างความงุนงงกับหนุ่มๆนักวิ่งทั้งหลาย

 

“เสียงหมิงหมิง!!!!” โชวอนเป็นคนเอ่ยคนแรกหลังจากที่เสียงกรีดร้องนั้นเงียบไป ทุกคนเข้าใจดีว่า

 

โชวอนนั้นรู้จักหมิงหมิงดีกว่าใคร แต่ไม่คิดว่าจะจำเสียงกรีดร้องของหมิงหมิงคนนั้นได้

 

“เสียงมาจากทางไหน!” เนสสึตะโกนถาม ทุกคนก็ได้แต่เงี่ยหูฟังมาจากทางไหน เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นอีกคราวนี้ไม่ใช่เสียงคนเดิมแต่เป็น...

 

“พาด้า!” กายตะโกนขึ้นมาก่อนจะวิ่งไปทางที่ได้ยินเสียงนั้นชัดที่สุด ทุกคนก็เลยวิ่งตามไปทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า กายจะไปทางไหน พวกผู้หญิงพวกนั้นอยู่ทางไหน

 

เมื่อใกล้ถึงหัวเมือง ผีพี่เลี้ยงของมากิก็โผล่ออกมาจากหลุมขนาดยักษ์ใบหน้านั้นหวาดกลัวอะไรบางอย่าง ราฟที่จำได้ว่านั่นคือผีพี่เลี้ยงของมากิจึงวิ่งเข้าไปถาม

 

“เกิดอะไรขึ้น”

 

“ข้างในหลุมนั่น... มีปีศาจอยู่ พวกมากิก็อยู่ในนั้น ตอนนี้มากิถูกปีศาจจับไป ก่อนที่จะไปมันบอกว่า...จะเอามากิไปเป็นเจ้าสาว!!”

 

“เจ้าสาว!!” ราฟดูจะอึ้งกว่าใครเพื่อนรีบตรงดิ่งลงไปในหลุมยักษ์นั่นทันทีตามด้วยพวกหนุ่มๆที่เหลือ

 

 

ทุกคนต่างตะลึงงันกับภาพตรงหน้า ร่างของผู้หญิงทั้ง 4 คนนอนสลบเหมือดอยู่ หนุ่มๆนักวิ่งจึงรีบไปช่วยเพื่อนๆของเขาทันที

 

“หมิงหมิง ตื่นสิๆๆ”โชวอนเขย่าร่างของสาวน้อยในอ้อมแขนใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจ ผ่านไปสักพักสาวน้อยก็เริ่มลืมตาขึ้นมา เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใครก็รีบโผกอดเข้าไปทันที

 

“มันน่ากลัวมากเลยนะ รู้มั้ย” หมิงหมิงพูดเบาๆ โชวอนได้แต่เงียบและฟังอย่างเดียวพลางเอามือไปกระชับอ้อมกอดมากขึ้น

 

“ดีดี้ๆ เฮ้! ยัยป้า มหาปะไร ตื่นสิ” เนสสึไม่กล้าแตะต้องตัวดีดี้สักเท่าไหร่เลยได้แต่ตะโกนกรอกหูดังๆ

“ใครป้ายะ!” แล้วดีดี้ก็ตื่นขึ้นมาทันที เนสสึเห็นดังนั้นก็โล่งใจทันที

 

“ฉันว่าแล้ว เธอน่ะไม่ตายง่ายๆหรอก เธอถึกจะตาย” แต่เนสสึก็ยังไม่วายจะแหย่ดีดี้อยู่ดี

 

“เฮ้ พาด้า เป็นอะไรมากมั้ย” กายถามพาด้าเบาๆแล้วจับหน้าของพาด้าทันใดนั้น พาด้าก็ลืมตาตื่นขึ้นมาทันที

 

“ในใช้วิธีนี้ปลุกฉันอีกแล้ว” พาด้าพูดสั้นๆแล้วยิ้มออกมา กายก็ยิ้มไปด้วยที่พาด้าไม่ได้เป็นอะไรไป

 

“ถ้าไม่ตื่นจะทับล่ะนะ!”บิ๊กโบตะโกนกรอกหูลีน่าก่อนจะทำท่าเหมือนจะล้มลงมาทับจริงๆ และลีน่าเหมือนรู้งานก็รีบลืมตาแล้วถีบบิ๊กโบออกไปจากตรงนั้นทันที

 

“ฉันไม่ต้องการการปลุกที่ทุเรศแบบนี้” ลีน่าทำหน้ารับไม่ได้ ก็เธอเป็นคุณหนูนี่นะ

 

“ทุกคนไม่เป็นอะไรกันนะ” ราฟถามผู้หญิงทุกคน พวกเธอพยักหน้ารับว่าไม่เป็นอะไร

 

“แต่คุณมากิถูกจับตัวไปค่ะ เจ้าปีศาจนั่นจะเอาคุณมากิไป.... เขาเรียกว่าอะไรอ่ะค่ะ”หมิงหมิงหันไปถามลีน่าอีกที ลีน่าก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เพราะคำพูดพวกนั้นมันเป็นอะไรที่หน้าอายมาก

 

“เด็กอย่างหมิงหมิงอย่ารู้เลย” ดีดี้พูดกับอาหมวยน้อย ก่อนจะบอกให้พาด้ากับลีน่าเอามือปิดหูโชวอนและหมิงหมิงเอาไว้ แล้วก็เอ่ยกับหนุ่มๆด้วยความกระดากปาก

 

“มากิถูกปีศาจนั่น เอาไปทำเป็น..แม่พันธุ์ =__=”

 

“หา!!!!!!!! =[]=”

 

ไอ้เจ้าปีศาจ….จงตายเสียเถอะ!!!