รัก...ไม่มีสิ้นสุด

               

 

             "ทำไมค่ะ ทำไมฉันต้องช่วยคุณด้วย" ใช่ ทำไมเธอต้องช่วยเขาในเมื่อเพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่นาทีที่ผ่านมา

 

ถึงแม้เธอจะเป็นคนใจดี แต่ไม่ใช่กับทุกเรื่อง และเรื่องนี้ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเขาต้องให้เธอเป็นแฟนเขาด้วย 

 

 

"ช่วยผมเถอะนะ ผมมีเหตุผลจริงๆ นะครับ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสายตาี่วิงวอน   ทำให้เธอใจอ่อนลงมา...เพียง

 

น้อยนิด 

 

 

"ไม่ค่ะ คุยจะเอาฉันไปเกี่ยวข้องทำไม คุณจะเป็นอะไรก็เรื่องของคุณ"เธอสะบัดมือที่เกาะกุมมือของเธออยู่ ยังไง

 

เธอก็ไม่อยากเข้าไปเกี่ยวกับชีวิตคนอื่น

 

 

"ผมมีเหตุผม คุณช่วยผมเถอะนะ ขอร้อง คุณเป็นที่พึ่งสุดท้ายของผมแล้ว"เขากุมมือเล็กของเธออีกครั้งและ

 

พยายามอ้อนวอนเธออีกครั้ง

 

 

 

"ขอเหตุผลหน่อยได้ไหมค่ะ ว่าทำไมฉันต้องช่วยคุณ"เธอเอ่ยถาม และขอเหตุผลจากเขา

 

 

"คือผม...."เขายอมเปิดปากเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง เมื่อชายหนุ่มเล่าจบทำให้เธอเงียบไปชั่วคราวเหมือนกำลังคิด

 

อะไรบางอย่าง

 

 

"ฉัน......"หญิงสาวเอ่ยไม่จบคำก็มีเสียงของบุคคลที่สามเอ่ยแทรกขึ้น

 

 

"ช่วยเขาเถอะนะฟาง ฉันขอ นะฟาง นะนะ"แก้วเดินเข้ามาเขย่ามือเธอเล็กน้อยพร้อมเอ่ยขอร้องหญิงสาว

 

 

"ช่วยผมเถอะนะ  คุณต้องการอะไรผมยอมทุกอย่าง"ชายหนุ่มพยายามขอร้องหญิงสาวอีกแรง แรงอ้อนวอนของ

 

ทั้งสองทำให้เธอใจอ่อนยวบ เธอเงียบไปสักพักก่อนะเอ่ยออกมา...

 

 

 

"ก็ได้ค่ะ ฉันจะช่วยคุณ"หญิงสาวเอ่ย ทั้งสองร้องลั่นด้วยความดีใจ แต่คนที่ดีใจที่สุดเหมือนว่าจะไม่ใช่ชายหนุ่ม

 

แต่กับเป็นเพื่อนสาวของเธอที่วิ่งไปกอดชายหนุ่มคนรักอย่างตื่นเต้นแต่พูดอะไรสักอย่างกับคนรักซึ่งเธอไม่อาจรู้

 

เมื่อเธอหันไปก็พบกับชายหนุ่มที่ยืนยื้มให้เธออยู่

 

 

"ปะ ครับ"เขาเอ่ยก่อนจะจูงมือเธอเดินไป แต่ต้องชะงักเมื่อหญิงสาวรั้งมือเขาไว้

 

 

"ไปไหน คุณจะพาฉันไปไหน"เธอเอ่ยถามเขาด้วยสีหน้าสงสัย

 

 

"ไปหาแม่ผม ผมต้องยกเลิกงานหมั้นให้เร็วที่สุด"เขาเอ่ยด้วยสีุจริงจัง ซึ่งหญิงสาวก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ

 

 

"ฉันขอไปปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้ไหม"เธอเอ่ยก่อนจะก้มดูชุดของตนเองที่ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างกับตุ๊กตาตัวซืดๆ

 

 

"ได้สิ เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงนึง ไปสิ เดี๋ยวผมไปส่ง"เขาเอ่ยพร้อมกับก้มดูนาฬิกาในข้อมมือ

 

 

"ไม่เอาค่ะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันกลับเอง"เม่อเธอกำลังจะเดินผ่านเขาแต่กับถูกเขารั้งไว้

 

 

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมไปส่ง"เขาไม่รอคำตอบของหญิงสาวรีบเดินจูงมือเธอไปที่รถทันที

 

...................................................................................................................................

 

 

ณ ภัตตาคารหรู ที่ที่เต็มไปด้วยผู้ดีทั้งหลาย และเป็นที่ที่มารดาของเขาได้นัดคู่หมั้นของเขาเอาไว้

 

 

"สวัสดีครับ"ชายหนุ่มก้มไหว้อย่างน้อบน้อม และกระชับมือคนข้างกายที่เดินมาพร้อมกับตน และเขาร็สึกได้ว่าเธอ

 

อึดอัดใจไม่แพ้กับเขา

 

 

"สวัสดีค่ะ"หญิงสาวไหว้มารดาของเขาอย่างน้อบน้อม แต่ปรายตามองหญิงสาวหน้าตาน่ารักที่นั่งอยู่ตรงข้างกับเธอ

 

เธอรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่เห็นใบหน้าหวานของเธอคนนั้น

 

 

"ใครกันตาป๊อป เพื่อนหรอ"มารดาของเขาเอ่ยถามเขาขึ้น และหวังไว้ว่าเด็กผู้หญิงคนที่มากับลูกชายตนเป็นอย่าง

 

ที่นางคิด

 

 

"นี่ฟางครับ แฟนผม"เขาเอ่ยแนะนำเธอ พร้อมกับฐานะของเขาและเธออย่างชัดเจน เหมือนกับจงใจให้ทุกคนที่

 

ร่วมโต๊ะได้รู้

 

 

"อะไรกันคุณหญิง แล้วจะเอา พิม ไปไว้ที่ไหน"บิดาของหญิงหน้าหวานนามว่า พิม เอ่ยท้วงมารดาของชายหนุ่ม

 

ทันที ซึ่งสังเกตได้ดีว่าหญิงสาวหน้าหวานสะอื้นอยู่ ทำให้เธอใจกระตุกวูบทันที แต่ต้องหลุดจากภวังค์และหันไป

 

สนใจคนที่ถูกต่อว่าอยู่

 

 

"อะไรกันตาป๊อป ไหนบอกแม่มาซิ"มารดาของเขาเอ่ยอย่างเอาเรื่อง และชายหนุ่มก็เอ่ยสวนกลับทันที

 

 

"เรารักกันครับ ผมรักฟาง ผมจะรักใครมันก็คือเรื่งของผม ผมขอเลือกเองได้ไหม"เขาเอ่ยความอึดอัดที่มีอยู่ในใจ

 

ออกมาทั้งหมด หญิงสาวเห็นว่าเหตุการ์ณในตอนนี้ไม่ดีเท่าไหร่ เธอจึงเอื้อมมือไปจับมือหนาของเขาพร้อมกับ

 

กระชับแน่นขึ้น เพื่อเตือนสติเขา ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ตัว

 

 

"ผมว่าเราค่อยคุยกันดีกว่านะครับ ยังไงผมก็ไม่หมั้น ผมขอตัวนะครับ"ชายหนุ่มไม่รอฟังคำใดๆทั้งสิ้นรีบจูงมือร่าง

 

เล็กเเละเดินออกจากร้านทันที

 

...............................................................................................................................

 หายไปนาน