look only at me {daragon or skydragon}
เขียนโดย 
minty_minty_sinsay
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 08.57 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2556 09.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความที่ๆเธอเคยไป (TOPBOM) /(SKYDRAGON)/(DARAGON)
KWONJIYOUNG EVENT
“ต้องให้ฉันบอกนายกี่ครั้งกัน…-”
“ดาร่า..ดาร่า..ตื่นสิ..ตื่น” ผมพร่ำบอกดาร่าไปก่อนที่เธอจะค่อยๆตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
“อะ..จี ^ ^ ” ดูยัยเศร้าทำหน้าสิครับผมชักจะอยากรู้แล้วว่าเธอมาที่ตรงนี้อีกทำไมกัน??
“ตื่นสักทีนะ..ไปกินข้าวได้แล้วตอนนี้จะบ่าย 2 แล้วนะ…ป่านนี้ยัยเป็ดรอฉันตายเลย!!!”
“อืมๆ…ไปสิ” ยัยนั้นพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนผมเองยังอดสงสัยไม่ได้
“ดาร่าทำไมเธอถึงยังมาที่นี้อีกล่ะ??” ผมไม่กล้าถามแต่มันก็ขัดกับใจของผม ผมเลยเลือกที่จะถามยัยเศร้าออกไป
“ฮึๆ…นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอกเพราะมันไม่ใช่เรื่องของนาย” ยัยเศร้าพูดพรางหันไปมองต้นไม้ที่ตอนนี้ก็ได้ห่างไกลต่อสายตาของเราทั้งคู่มามากเลยทีเดียว
“ก็คงงั้น…” ผมรู้ดีว่าผมเกี่ยวข้องแต่ผมก็ไม่กล้าถามเรื่องหมอนั้นกับเธอหรอกครับเพราะอะไรนะหรอครับ?? ขอให้มันเป็นความลับระหว่างเราสามคนเถอะครับ ไว้สักวันพวกคุณจะรู้เอง ยังไงซะความลับก็ไม่มีอยู่แล้วนิครับ
ป่านนี้ยัยนั้นจะเป็นยังไงนะ…คิดแล้วก็เป็นห่วงขึ้นมาเฉยเลย ผมนี้มันจริงๆเลย ขนาดตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดี
ผมต้องทำยังไงดีครับผมถึงจะได้เข้าใจตัวเองสักที ผมควรทำอย่างไงดี ช่วยผมด้วยครับ ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเรียกว่า “อะไรกันแน่นระหว่างแชริน ผม และก็เธอยัยเศร้า” เรายังคงเป็นเพื่อนที่รักกันเหมือนเดิมนะ ผมขอเถอะ
ถ้าท้องฟ้า สายลม ก้อนเมฆ โปรดส่งสานนี้ไปยังสรวงสวรรค์ให้ช่วยบอกผมที . . .
.
.
.
.
. . . . . .
PAST TOPBOM
1 เดือนก่อนหน้านั้น
เวลา 20.30 น.
ณ. โรงพยาบาลโซล
BOMMI PAST :
ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลโซลฉันมองไปทั่วก่อนจะตรงเข้าไปถามพยาบาลเรื่องห้องฉุกเฉินตอนนี้หัวใจของฉันราวกับมันจะแตกสลายและตอนนี้เหมือนลมหายใจของฉันขาดหายไปเป็นบางช่วง มันเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอของฉันยังไรก็ไม่รู้สักค่ะฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงดี ฉันไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำพูดได้เลยทั้งตอนนี้น้ำตาของฉันกำลังไหลออกมาโดยที่ฉันนั้นยังไม่รู้สึกตัว ในความคิดของฉันตอนนี้ฉันคิดว่าต่างๆนานา ว่า “ตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง?? พอตื่นมาเขาจะจำฉันได้หรือเปล่า…..” ฉันอยากจะให้เขาเรียกชื่อฉันเป็นคนแรก ฉันอยากจะ..ฮึๆ…ฮึๆ…ฟื้นขึ้นมานะท็อปนายช่วยตอบคำถามของฉันก่อนได้ไหม?? “ทำไมคุณท้องฟ้าถึงได้เล่นตลกกับดวงที่แทบจะได้มีโชคของฉันจังเลยค่ะ” ฉันขอล่ะขอให้เราฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเถอะ แม้ว่าจะด้วยวิธีอะไรก็ตามฉันจะยอมทำตามแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตอันไร้ค่าของฉันก็ตาม!!!
. . . . . . .
TOP DRAME PAST :
“ท็อป”
“ท็อป”
“บะ..บอมเธอ. . .” ผมเรียกชื่อเธอก่อนที่จะยิ้มออกมา ตอนนั้นใบหน้าสวยร้องไห้อย่างหนักพรางพยายามบอกกับผมว่า “ถ้านายเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะโทษตัวเองเลยคอยดู!!! นายต้องฟื้นขึ้นมาเหมือนกับตอนแรกที่เราเจอกันสิ!!!”
“ยะ..ยัยบ้า..หะ..ห้าม..ทะ..ทำ..แบบนั้น..ดะ..เด็จขาด!!!”
ผมพยายามตะเบ็งน้ำเสียงพอเท่าที่ผมจะทำได้ในขณะที่รถโรงพยาบาลที่เข็นรถของผมเขาห้องฉุกเฉินก่อนที่ผมจะได้เห็นใบหน้าสวยเป็นครั้งสุดท้าย ผมอยากบอกให้เธอยิ้มแม้ว่าอะไรจะต้องเกิดขึ้นกับผม ผมอยากบอกให้เธอเข้มแข็งแม้ว่าผมจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกแล้ว ผมอยากให้เธอไม่ร้องไห้หรือเสียใจกับผม ผมอยากเห็นใบหน้าของเธอยิ้มและหัวเราะ ผมอยากจะทำอะไรให้เธอมากกว่านี้ผมอยากจะกลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีตที่ผมนั้นเอาแต่ทำให้เธอเจ็บปวดแม้แต่รอยยิ้มของเธอยังไม่มีแต่มันกลับแทนที่ด้วยน้ำตาเมื่อผมทำร้ายเธอตอนนี้ผมเจ็บไปหมดทั้งร่างกายที่ตอนนี้กำลังอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด และที่แย่ที่สุดคือสภาพจิตใจของเธอที่ตอนนี้กำลังร้องไห้เพราะผมเคยบอกกับเธอว่าผมกลับมาแล้วผมจะให้คำตอบเธอ แต่….ตอนนี้…สภาพแบบนี้…ผมคงไม่สามารถที่จะอยู่บนโลกนี้ได้อีกแล้ว
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
ตึกๆ-----ตึกๆ-----ตึกๆ------ตึกๆ-----ตึกๆ----ตึกๆ----ตีด---------------------
“หมอค่ะ..”
“เอาเครื่องกระตุ้นหัวใจมาให้หมอเร็วเข้าๆ”
“ปึก-----ปึก-----ปึก---ปึก”
“เป็นไรบ้างจินซูอิน…”
“ไม่ดีขึ้นเลยค่ะหมอ..”
“ปึก-----ปึก-----ปึก----ปึก”
. . . . . . . . .
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
