รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ
เขียนโดย 
salut
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.34 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 19.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
54) เริ่มต้นกันใหม่นะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเริ่มต้นกันใหม่นะ
Tomo>>>
ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าโคตรสบายใจ ทุกอย่าเคลียร์หมด ไม่เหลืออะไรเลย ตอนนี้ก็เหลือแค่ดำเนิน
การง้อเบลเท่านั้นแหละ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลย มัวแต่ซ้อม และซ้อมวันวันอยู่แต่ห้องซ้อมมากกว่า
เจอหน้าเบลอีกนะ ผมได้ยินเบลพูดว่าจะหางานทำ ตอนนี้อาจจะหาอยู่ก็ได้ แต่ไม่แน่หรอก เบลเก่ง
จะตาย
“เหนื่อย เขื่อนน้อยเหนื่อยครับเฟย์จ๋า อยากกินน้ำ” ผมได้ยินสองคนนี้ตลอดไม่ว่าใครซ้อมจะ
เหนื่อยแค่ไหน ก็ยังดูแลกันเหมือนเดิมไม่ห่างกัน ไม่ต่างจากฟางกับป๊อบหรอกคู่นั้นเค้าหวานกัน
มากแล้ว ซ้อมเสร็จเค้าคงหาที่สวีทกัน เอ๊ะ เอ๊ะ แปลกใจมั้ยทำไม่ผมไม่พูดถึงแก้ว หรืออาจะไม่
แปลกใจก็ได้ แก้วเปลี่ยนไปมาเลยนะ ผมรู้ว่าแก้ว ไม่ได้รู้สึกเหมือนที่แสดงออกมาหรอก อาจจะ
ทำให้ทุกคนเชื่อว่าแก้วโอเค แต่ผมรู้ว่าแก้วไม่โอเค แต่ผมก็คงต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นหรอกนะ
“โมะ โมะ เหม่ออะไรอยู่เหรอ”
“ป่าวน่ะ คิดอะไรเพลินหน่อย แก้วมีอะไรหรือป่าว”
“ชวนไปกินน้ำ ไปด้วยกันมั้ย” คงไม่ต้องรอคำตอบ เมื่อเค้าชวนมาเราก็ต้องตอบสนอง เราเพื่อนกัน
อยู่แล้วนิครับ คิดอะไรให้มากความ ในเมื่อแก้วโอเค ผมก็ต้องโอเค
#RRRRRRRRRRRR#
คงงงกันใช่มั้ยครับ เสียงริงโทนโทรศัพท์ผมเอง เพลงมาตรฐานไอโฟน ผมเปลี่ยนริงโทนแล้วนะครับ
จากที่เมื่อเป็นเพลงของเรา ตอนนี้ก็ยังเป็นเราอยู่นะครับ แต่อาจเปลี่ยนสถานะกันนิดหน่อย
-ครับเบล- โทรหาผมแล้ว ผมคิดถึงจัง ไม่เจอกันตั้งหลายวัน มัวแต่ซ้อม
-โมะอยู่ไหน เบลอยู่ข้างล่างบริษัทมาหา-
-ครับเดี๋ยวโมะลงไปหานะ- ติ๊ด ๆๆๆ
“เอ่อ แก้วโมะไปรับเบลก่อนนะ แก้วไปกินน้ำก่อนเลยก็ได้” ขอโทษนะแก้ว แต่คนที่เค้ารอโมะอยู่
สำคัญกับโมะนะ
“ไม่เป็นไร เดี่ยวแก้วเอามาเผื่อให้ก็ได้”
“ขอบคุณครับ” ทันทีที่จบบทสนทนาของเราสองคน ผมก็ตรงดิ่งลงมาหาเบลทันที ก็คนมันคิดถึงนิ
ครับ อย่าเพิ่งหมั่นไส้กันนะครับ อยู่ด้วยกันก่อน
“เบล”
“โมะ เบลคิดถึงจังซื้อขนมมาให้ด้วย น้ำด้วยเผื่อว่าโมะเหนื่อย” น่ารักจังเลย คนรักของผม
“ขึ้นไปข้างบนเหอะ ข้างนอกมันร้อนนะครับ” เป็นห่วงเดี๋ยวผิวสวยๆ เกิดเสียขึ้นมาทำไง เป็นผู้หญิง
ต้องรู้จักดูแลตัวเอง
“ค่ะ เบลซื้อขนมมาฝากทุกคนเลยนะ !@#$%%^&^*” ตลอดทางเดินขึ้นมาบริษัทผมก็คุย
กับเบลมาตลอดทาง เธอทำให้ผมยิ้ม หัวเราะ และมีความสุข ถึงแม้มันจะเป็นคำที่แสนจะธรรมดา ที่
เราคุยกันทั่วไป แต่เวลารักใครสักคน เค้าจะพูด จะหัวเราะ จะยิ้ม หรือจะร้องไห้ แล้วก็จะเป็นเหมือน
กันเสมอเสมอ เฮ้อออออ รักจัง
“สวัสดีค่ะ ทุกคนเบลซื้อขนมมาฝาก......โมะคะเดี๋ยวเบลมานะ นี่น้ำค่ะกินก่อน จะได้หายเหนื่อย”
“ขอบคุณครับ” อยู่ในห้องซ้อมก็ต้องซ้อม ใช่มั้ยครับ แต่แปลกที่คู่รักอันหวานชื่นถ้าเห็นขนมก็ต้อง
ตาตั้งใช่มั้ยหล่ะ คุณจะรู้หรือป่าวว่าใคร เหอะๆ เดี๋ยวผมเฉลย
“เขื่อน เฟย์ ไม่กินขนมกันเหรอ” เฉลย เป็นไง รู้กันหรือยัง
“ตามสบายเลยโมะ เฟย์มีเยอะแล้ว เดี๋ยวโมะไม่อิ่ม”
“ตามใจนะเฟย์ อย่ามาร้องไห้ที่หลังหล่ะ”
.
.
.
“โมะแก้วเอาน้ำมาให้อ่ะ.............อ่าวมีแล้วนิ แก้วกินสองขวดก็ได้”
“คุณแก้ว เบลก็ว่าคุณแก้วหายไปไหน”
“เอ่อ.............เรียกแก้วก็ได้ค่ะมันดูห่างเหินเกินไป”
“งั้นคุณ.............เอ้ย แก้วต้องเรียกว่าเบลเหมือนกันนะคะ เพราะแก้วก็เป็นเพื่อนโมะ เพื่อนโมะก็
เหมือนเพื่อนของเบลนะคะ”
“ค่ะ” รอยยิ้มของทั้งสองที่แสดงออกมา ถ้าดูให้ดีเหมือนมันจะไม่มีอะไร แต่ถ้าหากมองลึกลงไป
รอยยิ้มของเบล มันดูจริงใจ ใส่ซื่อ แต่รอยยิ้มของแก้ว มันดูเศร้า ดูเหงายังไงก็ไม่รู้ ดูมีความทุกข์
หรือบางทีผมอาจจะคิดมากเกินไปก็ได้
__________________________________________________________
เรามาอัพให้แล้วนะก่อนนอน คืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ ค่ะ
เม้น + โหวต หน่อยนะคะ น้อยเหลือเกิน เห็นแล้วอ่อนใจ กระซิก กระซิก (ร้องไห้)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
