รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ

เวลาของเรามันมีแค่นี้เองเหรอ

 

 

 

 

Kaewjai>>

 

 

 

คำพูดบางคำ ถ้าฟังดีๆ มันคือคำที่ทำร้ายจิตใจที่เจ็บ เจ็บมาก เจ็บมากมาก โคตรเจ็บมาก ครั้งแรกที่

 

ได้ยินคำพูดนั้น มันออกมาจากปากผู้หญิง ที่สวยนะ มองครั้งแรกแล้วก็อยากมองอีก เค้าคนนั้นคือ

 

เบล แฟนเก่าโทโมะ ไม่แปลกใจเลย โมะมันตาถึงนะ ว่ามั้ย? แต่ทำไม ถึงรู้สึกแปลกๆ เค้าไม่ได้จะ

 

มาทำร้าย แต่ก็รู้สึกไม่ดี ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ดี แต่มันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้กลัว กลัวว่ามัน

 

จะเป็นอย่างที่คิดไว้ มัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนมาถึงห้องซ้อม ไม่รู้ว่าใครพูดอะไรบ้างมัน เหมือน

 

ไม่ได้ยินกะทันหัน มันตื้อ มันอื้อ มันไม่อยากรับฟังอะไรแล้ว แต่รู้มั้ย ว่าได้ยินคำว่า เบล ชัดเต็มสอง

 

หู ไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด แต่รู้ว่าน้ำเสียงที่พูดนั้น บ่งบอกได้เลย ว่ารู้สึกแปลกๆเหมือนกัน

 

 

 

“เบลมาได้ยังไง” ถ้าหันไปตามเสียงที่พูดออกมาเหมือนถาม ไม่สิถามเลยมากกว่า

 

 

 

“ป๊อบถามแปลกๆนะ เบลก็กลับมาหาโมะสิ เบลมันโง่เอง” กลับมาหาโมะ หมายความว่าไง ไม่จริง

 

ใช่มั้ย อย่าทำร้ายกันแบบนี้สิ ใจไม่ดีนะ

 

 

 

“ที่พูดหมายความว่าไง..........โมะพูดมาสิว่าหมายคำว่าไง” แน่นอนว่าคนที่พูดไม่ใช่แก้วหรอก

 

เพราะถ้าจะให้พูด ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดว่าไงมันพูดไม่ออก มันอยากอยู่นิ่งๆ ไม่อยากรับรู้ว่าใครพูด

 

อยากให้ตรงนี้มีแค่โมะ อยากให้โมะอธิบาย

 

 

 

“เฟย์ใจเย็นสิ ขอโทษแทนน้องด้วยนะคะ”

 

 

 

“พี่ฟางอ่ะ ก็มันพูด..........”

 

 

 

“เฟย์ทำไมพูดไม่เพราะเลย ฟางขอโทษอีกครั้งนะคะ เขื่อนพาเฟย์ออกไปก่อน”

 

 

 

“ได้ครับพี่สะใภ้”

 

 

 

“เอ่อ.....ป๊อบขอโทษที่พูดเมื่อกี้ มันตกใจจนไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดี”

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรเบลไม่ถือ เราคงได้เจอกันคุยกันอีกเยอะจนเบื่อไปเลยแหละ”

 

 

 

“เอ่อช่วยอธิบายให้ฟังหน่อยได้มั้ย”

 

 

 

“อ่อใช่สิ นี่เบลนะฟาง ป๊อบว่าเราไปคุยกันร้านกาแฟที่ข้างล่างบริษัทดีมั้ย บางทีอาจมีคนอยากคุย

 

 

กัน”

 

 

 

“อะเอ่อ...เบลไปกับฟางนะคะ อยากรู้จักจัง สวยอ่ะ >//<”

 

 

 

“อ้อได้คะ 55 ฟางก็น่ารักนะคะ เบลเขินนะ ชมกัน โมะเดี่ยวเบลมานะคะ”

 

 

“ครับ” ถึงเวลาพูดแล้วใช่มั้ย ถึงเวลาของเราสองคนจริงแล้วใช่มั้ย ไม่สิ เรางั้นเหรอมันน่าตลกว่ามั้ย

 

ทำไมมันรู้สึกเหมือนว่าจะไม่มีเราอีกแล้วหล่ะ

 

 

 

“เอ่อแก้ว คือโมะ โมะ....”

 

 

 

“มันเกิดอะไรขึ้นเหรอโมะ มันจะไม่มีเราแล้วเหลือ ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจัง แก้วยังมความสุขอยู่

 

เลย” ทุกคำที่มันพรั่งพรูออกมา มันเป็นคำร้ายแรงเหลือ ทำไมมันรู้สึกว่ามันบีบ มันอั้น จนไม่ไหว

 

ทำไมแค่คำพูดไม่กี่คำ ทำให้ขอบตามันร้อนผ่าว มันจุกที่อยู่ที่อก เหมือนมีอะไรที่กลืนไม่เข้า คาย

 

ไม่ออก ทำไมถึงทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ แก้วเป็นคนมีหัวใจนะ รักใครก็เป็น ลืมใครก็อยากนะ

 

 

 

“แก้ว โมะ โมะขอโทษ แก้วอย่าร้องไห้เลยนะ โมะรู้ว่าโมะผิด โมะยอมรับทุกอย่างเลยนะ โมะมี

 

อะไรจะบอก” จะบอกแก้ว จะบอกว่าไม่มีเราอีกแล้วงั้นเหรอ ไม่จริงใช่มั้ย คิดไปเองน่า มันไม่จริง

 

หรอก

 

 

 

“คือว่าคืนนั้น ที่มันเป็นคืนเริ่มต้น เรื่องราวแบบนี้ของเราสองคน โมะแค่อยากจะบอกว่า เรา ..........

 

เรา.................. เอ่อ.....ยังไม่ได้มีอะไรกัน มันอาจจะทำให้แก้วไม่เชื่อในสิ่งที่โมะพูด โมะ

 

สาบานอย่างลูกผู้ชายเลยนะ เรายังไม่เคยมีอะไรกัน จะไปตรวจก็ได้” คืนนั้นงั้นเหรอ ไม่ได้มีอะไร

 

กันงั้นเหรอ แล้วทำไมถึงพึ่งมาบอก ทำไม ทำไม ทำไมไม่นึกถึงใจกันบ้าง ว่ามันเจ็บนะ

 

 

 

“แล้วทำไมถึงมาบอกกันตอนนี้ เห็นแก้วเป็นอะไร จะทิ้งแก้วแล้วเหรอโมะ จะไม่มีเราแล้วเหรอ”

 

 

“โมะของโทษ จะทำอะไรโมะก็ยอมขอแค่ ให้อภัย เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะมันอาจจะยากสำหรับ

 

 

สิ่งที่โมะทำ โมะขอโทษ โมะ ผิดเอง ผิดหมดเลยทุกอย่าง โมะมันเห็นแก่ตัว พออยากจะมาก็มา

 

อยากจะไปก็จะไปจากแก้วง่าย ๆ ขอโทษ” หมดเวลาแล้วสินะ จะให้พูดยังไงเหรอ ในเมื่อบอกกัน

 

อย่างนี้ รั้งก็ไม่ได้ จะปล่อยก็ไม่ได้ มันรักไม่แล้วนิ ทำไงได้ จะตัดใจงั้นเหรอ................มันคง

 

ต้องเป็นอย่างหลังสินะ ตัดใจก็ได้ งั้นเหรอ ไม่สิ ถ้าตรงนี้มันคือที่แห่งหนึ่งมันกว้าง มันไร้ผู้คน มัน

 

วังเวง มันเหมือนอยู่คนเดียว ทั้งที่คนรอบกายก็มีผู้คนเต็มไปหมด มีรอยยิ้มเต็มไปหมด มันมาทั้ง

 

ความดีใจ ทั้งความเศร้า แต่ถ้าจะให้ยิ้มกันตอนนี้ มันอาจจะเป็นรอยยิ้มที่มันหมดแล้วทุกสิ่ง ต่อไปนี้

 

ต้องอยู่คนเดียวแล้วเหรอ ไม่มีคนมากวนใจแล้วเหรอ ต้องทำอะไรคนเดียวแล้วงั้นเหรอ มันเร็วไปมั้ย

 

ไม่สิ มันไม่เร็วหรอก เพราะเค้าว่ากันว่าเวลาแห่งความสุขมันมักจะเร็วไปเสมอ

 

__________________________________________________________

 

เรามาอัพแล้ว.วันนี้นิยายเราครบรอบ 1 ปี

 

ดีใจมากกก ที่ยังมีคนติดตาม คนอ่าน คนเม้นอยู่ ดีใจมากๆๆ อยู่กันอย่างนีจนกว่านิยายเราจะจบนะ

 

เม้นให้ด้วย

 

เม้น + โหวตตตตตตต