รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ

ไม่ได้โกหก

 

 

 

Kaewjaiii>>

 

 

 

 

“ทำไมโมะถึงพูดแบบนี้”

 

 

 

“ป่าวหรอก แก้วเหมือนไม่สนใจโมะเลย” ไม่สนใจงั้นเหรอ นายใช้อะไรคิด ที่ฉันถามนายอยู่ตอนนี้ฉัน

 

ไม่สนใจนายงั้นเหรอ

 

 

 

“แล้วที่แก้วถามโมะว่าโมะเป็นอะไร โมะยังคิดว่าแก้วไม่สนใจโมะอีกเหรอ”

 

 

 

“โมะขอโทษ” ขอโทษ เวลานายทำผิดนายก็ขอโทษทุกครั้ง ครั้งนี้นายก็ทำผิดนายก็ยังขอโทษเหมือน

 

เดิม

 

 

 

“โมะรู้มั้ย แก้วยอมรับว่าเราเป็นแฟนกันตั้งนานแล้ว ไม่ใช่เป็นเพราะการบังคับหรือว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น 

 

แต่เป็นเพราะแก้วเรื่องที่จะเปิดรับและไม่สนใจอดีตที่มันแก้ไขไม่ได้อีก” ฉันไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไปบ้าง

 

แต่ทุกคำพูดที่ออกมามันออกมาอย่างจริงใจ มันเป็นคำพูดที่อยากให้คนตรงหน้าได้รับรู้ว่าตอนนี้คิด

 

อะไรอยู่ อยากให้รู้ว่าพร้อมที่จะเดินด้วยกัน พร้อมที่จะใช้เวลาด้วยกัน ไม่รู้ว่าเวลาของเราสองคนจะนาน

 

แค่ไหน แต่ฉันก็พร้อมที่จะทำให้ทุกเวลามีค่ามากที่สุด

 

 

 

“จริงนะแก้ว ไม่ได้โกหกให้โมะดีใจนะ” สุดท้ายกว่าจะเข้าใจนะ เหนื่อยจริง ๆ

 

 

 

“อืม ทีนี้โมะรู้แล้วนะว่าต้องดูแลเอาใจใส่แก้วให้ดีที่สุด” พูดคำนี้ออกไปทำไมเขินจัง ขอบอกเลยนะ

 

นานจะได้เห็นแก้วใจคนนี้หวานบ้าง

 

 

 

 

“ครับ เราจะดูแลเอาใจใส่กันทุกเรื่องตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป โมะขอโทษเรื่องเมื่อกี้ด้วยนะ”

 

 

 

“อืมแก้วเข้าใจ แต่บางทีเราทั้งคู่ก็ต่างอยากมีเวลาเป็นส่วนตัวเท่านั้น”

 

 

 

“ครับ โมะจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของแก้วแต่ถ้าแก้วอยากปรึกษาโมะก็พร้อมที่จะรับฟังและให้ปรึกษานะ”

 

เราได้คุยกัน เล่าความรู้สึกต่าง ๆ มันทำให้ฉันรู้ว่าโทโมะ นายพร้อมที่จะดูแลฉันและฉันก็พร้อมที่จะ

 

ดูแลนาย ฉันคลี่ยิ้มบางๆ ให้คนตรงหน้าได้เห็น ให้เขาได้รับรู้ว่าฉันยอมรับทุกอย่างต่อจากนี้ไป

 

 

 

“ยัยแก้ว ฉันง่วงอ่ะ” อีกแล้วนะยัยเฟย์ แกบ่นมาตั้งแต่ยังไม่ถึงห้องประชุม จนตอนนี้มานั่งได้ตั้งนานแล้ว 

 

 

 

“แกก็เอาเวลาที่รอเฮียไปนอนสิ”

 

 

 

“ไม่เอาฉันกลัวโดนเขื่อนว่า” ยัยเฟย์กลัวเขื่อนงั้นเหรอ 55+ ทุกทีต้องเป็นเขื่อนไม่ใช่เหรอที่ต้องกลัวยัยเฟย์

 

 

 

 

“แกกลัวเขื่อนงั้นเหรอ...แปลกจริง”

 

 

 

 

“หรือว่าแกไม่กลัวโทโมะ ถ้าเราหลับตอนนี้มีหรือที่เขื่อนกับโทโมะไม่สงสัยว่าเมื่อคืนทำอะไรถึงไม่นอน แล้วแก

 

จะบอกกับโทโมะว่ายังไง” จริงด้วยสิ ลืมไปเลย ง่วงก็ง่วงต้องมาอดหลับอดนอนอีก นอนก็ไม่ได้เดี่ยวก็รู้อีกว่า

 

เมื่อคืนยังไม่ได้นอน มิฉะนั้นแก้วใจโดนบ่นยาวแน่

 

 

 

“อืม ก็อดทนไปก่อนละกัน”

 

 

 

“อดทนเหรอ แล้วจะทนกันได้สักกี่น้ำกัน TT” จริงอย่างที่ยัยเฟย์พูด คนง่วงนอนจะห้ามไม่นอนคงเป็นไปไม่ได้

 

แต่ก็ขออย่าให้จับได้ละกัน

 

 

 

“เด็ก ๆ โทษทีนะที่เฮียมาสาย” ตอนนี้เฮียเข้ามาแล้ว ต้องมานั่งฟังเฮียอธิบายอีก ง่วงแน่ยัยแก้วใจ

 

 

 

“มันอาจจะเร็วไปนะกับมินิคอนเสิร์ตที่จะมีขึ้นในไม่กี่อาทิตย์แต่เฮยคิดว่าทุกคนคงพร้อมแล้ว......!$%*/#@"    

 

อะไรบ้างหลังจากนี้ เพราะแก้วใจหลับ ก็คนมันอดทนไม่ไหวแล้วนิ ทนไม่ได้แล้วด้วย ขอนอนหน่อยนะ ฉันขยับ

 

ตัวพิงเก้าอี้ให้มันสบายขึ้นเวลานอนหลับจะได้ไม่ปวดหลังเท่าไหร่ แล้วก็ยังแอบเห็นยัยเฟย์หลับเหมือนกัน นึก

 

ว่าจะแน่จริง สุดท้ายก็เหลวแหลกกันทั้งคู่  และก็เข้าสู่ห้วงนินทราที่แสนจะยาวนานหรือป่าวไม่รู้ ..... หลับอยู่ก็

 

เหมือนฝันเพราะรู้สึกเหมือนมีคนให้พิงไหล่ แต่มันสบายดีจริงๆ นอนที่เก้าอี้แล้วมันปวดหลัง เราอาจจะฝันไป

 

ก็ได้ แอบหลับอยู่นิ ไม่มีใครเห็นหรอก…….

__________________________________________________________________

 

อัพแล้ว เย้ เย้ เย้ (ใครดีัใจบ้าง) เราทำการบ้านตลอดเลย แต่เราก็จะอัพหน้า เร็วบ้าง ช้าบ้าง ก็ไม่เข้าใจตัวเอง

เหมือนกัน "การบ้านเยอะ" ก็ยังมาแต่งฟิคอยู่ 555+

สโลแกนของเราทุกตอนเลย เม้น+โหวต กันเยอะๆนะค้าาาาาาาา