รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ
เขียนโดย 
salut
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.34 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 19.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
25) มารับทำไม?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความมารับทำไม?
Kaewjaiii>>
เซ็ง! แก้วใจยังง่วงอยู่เลยยย หาว Zz เช้าแล้วสินะ คงต้องเตรียมตัวรับมือกับข่าวที่จะออก
มา ไม่รู้ว่าจะออกมารูปแบบไหน แต่ที่รู้เลย คือเป็นข่าวแน่ ดีนะที่เตรียมคำตอบไว้ตั้งแต่เมื่อ
คืนแล้ว เพราะจะตอบคำถาต้องทำให้ตัวเองไม่เสียหายที่สุด ไม่รู้ว่าโทโมะจะตอบว่าไงบ้าง
นะ แต่ก็ขอให้มันผ่านไปได้ด้วยดีก็แล้วกัน เพราะยังไงนักข่าวก็ต้องสัมภาษณ์คู่กันอยู่แล้ว
“แก้ว ตื่นได้แล้วนะลูกกก” อ๊ะ ม๊าเรียกแล้ว หนูแทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ เพราะหนูมัวแต่
คิดเรื่องข่าวว
“แก้วตื่นนานแล้วม๊า กำลังจะลงไป” ตอนนี้ชัลรีบวิ่งลงบันไดมา เพื่อที่จะมาทานอาหารเช้า
แสนอร่อยของม๊านะสิ แต่เจ๊กิ่งหายไปไหน ต้องโกรธเรื่องเมื่อคืนแน่
“ม๊า เจ๊หายไปไหนคะ?” ต้องไปขอโทษเจ๊ให้ได้
“ยังไม่ตื่นเลย เมื่อคืนไม่รู้ว่ากลับมากี่โมง” เจ๊ยังไม่ตื่นอีกเหรออ ไปหาเจ๊ดีกว่า ไปขอโทษเจ๊
เพราะยังไงเราก็ผิด ไม่อยากให้มีปัญหากัน เดี่ยวม๊ากับป๊าจะไม่สบายใจ
“เจ๊ เจ๊ เจ๊” เคาะประตูเรียกเจ๊ตั้งหลายรอบทำไมไม่ตอบนะ
“มีอะไร = =” กว่าจะเปิดหน้าบูดมาเชียว
“ม๊าให้ตามไปกินข้าว”
“ชัลยังไม่หิวแกไปกินกับม๊าเหอะ” โกรธเรายังไม่หายอีกเหรอ
“เจ๊โกรธแก้วเรื่องเมื่อคืนเหรอ”
“ป่าว ไม่ได้โกรธ” โกรธชัวร์ เค้าไม่ได้ตั้งใจนะ
“เจ๊ แก้วขอโทษ แก้วไม่ได้ตั้งใจนะ”
“ชัลก็ไม่ได้โกรธอะไรแกมาหรอกนะ ยังไงเราก็พี่น้องกัน” นั่นไง โกรธเลย
“ขอบใจนะเจ๊ ไปกินข้าวเหอะ” โล่งใจดีจัง เจ๊หายโกรธแล้ว
“มาแล้วเหรอพี่น้องคู่นี้ กินข้าวเหอะ ม๊ารอนานแล้ว” ตอนนี้ชัลม๊าแล้วก็เจ๊กำลังกินข้าวกัน
อยากมีความสุขถึงป๊าจะไม่อยู่ก็เหอะ เหงาจังคิดถึงป๊า
กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“เดวแก้วไปเปิดให้ค่ะ” ใครมาหาแต่เข้าเนี้ย
“อ่าว!! โทโมะนายมีไร” นึกว่าใครโทโมะเอง มาทำไมน๊ะ
“จะมารับไปบริษัทอ่ะ” มารับงั้นเหรอ นายบ้ารึป่าวเนี้ย
“นายไม่สบายหรอไง มารับชัลทำไม”
“ก็อยากมารับ เร็วๆ สิ เดี่ยวรถจะติด” นายบ้าไปแล้ววว
“ชัลไม่ไปกับนายหรอก นายจะบ้ารึไงโทโมะ”
“เทอมากับชัลเหอะ เดี่ยววันนี้เราต้องแก้ข่าวนะ” ข่าว??
“ข่าวอะไร”
“ก็ข่าวเรื่องรูปไง มันต้องลงหนังสือพิมพ์แน่” เอ่อจริงด้วย ดีนะที่เตรียมตัวแก้ข่าวจนไม่ได้
หลับไม่ได้นอน
“อ๋อเดี่ยวไปบอกม๊าก่อนนะ นายรอนี้แหละโทโมะ” ไปกับนายก็ดีเหมือนกันนะ ประหยัดน้ำมัน
อิอิ
“ม๊า เแก้วไปบริษัทแล้วนะ”
“แล้วไปกับใครละลูก นึกว่าจะให้ม๊าไปส่งซะอีก”
“ไปกับโทโมะค่ะ เค้ามารอแก้วหน้าบ้านแล้ว”
“แค่ก ๆ อะไรนะยัยแก้ว โทโมะมารับแกงั้นเหรอ มหัศจรรย์จริง ๆ” เจ๊สำลักอาหารเหรอ แล้ว
ทำไมเจ๊ต้องตกใจด้วย ก็แค่มารับ ยังมีอะไรที่เจ๊ยังไม่รู้อีกเยอะ แต่แก้วก็ยังไม่อยากพูด
“ไม่มีอะไรหรอกเจ๊ แก้วไปแล้วนะคะ ไปนะเจ๊” ตอนนี้ชัลเดินออกมาที่รถโทโมะจอดอยู่ นาย
โทโมะไปไหนเนี้ย บอกให้รอแล้วก็หายไปเนี้ยนะ
“แก้ว ไปเหอะ เดี๋ยวรถจะติด” นึกว่ามีไหน นายขึ้นรถตอนไหนวะ
“อืม” ชัลนั่งรถมาพร้อมกับโทโมะ นายโทโมะก็เป็นคนดีนะ ถ้าไม่คิดเรื่องคืนนั้นชัลว่านายดี
เลยแหละ คิดแล้วมันเศร้านะ แล้วถ้าไปถึงบริษัท นักข่าวจะมาเยอะมั้ย แต่ชัลก็มั่นใจนะว่า
ข่าวมันจะต้องออกหนังสือพิมพ์แน่ ทำไมน่ะเหรอ จำที่ชัลได้ยินมั้ยหล่ะว่าใครแอบถ่ายแต่ก็
ยังไม่เห็นหน้าคนทำเซ็ง!!
________________________________________________________
ช่วยกันเม้นหน่อยน้า อย่าเป็นแค่คนอ่่านอย่้่างเดีัยว "ขอร้องหล่ะ"
ตอนหน้าจะรู้กันแล้วว่าจะบอกนักข่าวยังไง(แอบเล่นตัวนิดนึง อิอิ)
รักคนอ่านและคนเม้นนะ เม้นเยอะ ๆ รักเยอะจ้า 55+
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
