รักครั้งนี้ถูกเลือกให้เป็นเธอสินะ
เขียนโดย 
salut
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 00.34 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 19.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19) ต้องรู้ให้ได้ว่าใครทำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความต้องรู้ให้ได้ว่าใครทำ
Kaewjaiii>>
เสียใจ ถ้าป๊ากับม๊ารู้จะทำยังไง ลูกคนนี้มันแย่จริง ๆ แล้วข่าวหล่ะ พรุ่งนี้จะออกมายังไง ชัลคงดูแย่มาก
สินะต่อไปนี้ ชัลยังคงร้องไห้อยู่เหมือนเดิม แต่ต่างกันตรงที่ชัลเดินมาเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย ชัลอยาก
อยู่คนเดียวไม่อยากให้ใครเห็นชัลในสภาพแบบนี้ มันดูน่าสมเพชมากแน่
“นี่ภาพที่หลุดออกไป ตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว” ชัลไม่ได้หูแว่วนะ ภาพอะไรอ่ะ ช่างมันเหอะอย่าไปใส่ใจ
“ครับ ตอนนี้ทุกอย่างโอเคแล้วครับ ผมเห็นคุณแก้วกับคุณโทโมะคุยอะไรกันก็ไม่รู้ คุณแก้วร้องไห้ด้วย
ครับ ผมว่ามันแรงเกินไปนะครับ” เห้ย ! มันเรื่องของชัลกับนายโทโมะนี่ ภาพที่หลุดก็คงเป็นฝีมือของ
คนในบริษัทสินะ ใครอ่ะ
“ไม่หรอก ร้องไห้ด้วยงั้นเหรอ...แผนประสบความสำเร็จอีกขั้นแล้วสินะ” แผน ใครวางแผนอะไร แล้วใคร
เป็นคนพูด ชัลเดินเข้าไปดูใกล้ เห็นผู้ชายสองคนยืนคุยกันอยู่ลับ ๆ ทำไมนะถึงไม่หันหน้ามา อยากจะ
เข้าไปถามนักว่าทำทำไม อยากได้อะไร ต้องการให้ชัลเสียหายงั้นเหรอ ชัลเดินเข้าไปใกล้ประตูเรื่อย ๆ
เริ่มเห็นแล้วว่ามีผู้หญิงท่าทางมีอายุด้วย อยู่ข้างกับผู้ชายซึ่งชัลไม่เห็นหน้า...ผู้ชายอีกคนกำลังเดินมาที่
“แก้วมาทำอะไรตรงนี้...ฟางเป็นห่วงแทบแย่” กำลังจะรู้อยู่แล้วเชียว ทำไมฟางต้องมาตอนนี้ด้วยนะ
“แก้วกำลังจะไปน่ะฟาง”
“แก้วร้องไห้ทำไม ทะเลาะอะไรกับโทโมะงั้นเหรอ” อย่าถามเลยได้มั้ยฟาง แก้วยังไม่พร้อมที่จะเล่าให้ใคร
ฟัง
“คือแก้ว...แก้วว่ารีบไปเหอะ” รีบเดินหนีฟางออกมาก่อนที่ฟางจะถามอะไรมากกว่านี้ ไม่งั้นความลับถูก
เปิดเผยแน่ ยิ่งถ้าฟางอยากรู้ยิ่งถึงทางตันของแก้วใจ
“แก้ว...จะรีบเดินไปไหน” ตอนนี้ชัลกับฟางมาถึงห้องอัดแล้ว ทุกคนก็นั่งอยู่เหมือนเดิม แต่ว่ามีนายโท
โมะเพิ่มมาด้วย ทำไมถึงต้องมองหน้าด้วยนะ
“แก้วจะเดินหนีทำไม บอกมาสิว่าร้องไห้ทำไม” ฟางจะพูดเสียงดังทำไม
“แก้วร้องไห้งั้นเหรอ” นายโทโมะพูดขึ้น พร้อมกับลากชัลไปข้างนอกอีกรอบ ทุกคนก็คงงงยิ่งกว่าเดิมสินะ
“แก้วเทอเป็นอะไร ชัล..” นายจะพยายามพูดมันออกมาอีกทำไม ชัลบอกแล้วว่าไม่อยากฟัง
“โทโมะ ลืมเรื่องคืนนั้นไปซะ” พูดอะไรออกไปรู้ตัวมั้ยยัยแก้ว ลืมงั้นเหรอตัวเองลืมได้หรือยังห๊ะ
“เทอพูดอะไรออกมา ลืมงั้นเหรอได้สิ” ในที่สุดนายก็พูดออกมาจนได้ นี่ไงหล่ะนิสัยของนาย จะอธิบาย
งั้นเหรอ ความจริงก็คือความจริงโกหกยังไงก็คือความจริง จากนั้นโทโมะก็เข้าห้องไป ชัลก็เดินตามไป
พร้อมกับน้ำตาคลอนิด ๆ
“แก้ว เทอเป็นอะไรบอกมาสิทุกคนเป็นห่วงนะ” ฟางอย่ากดดันได้มั้ย แก้วยังไม่พร้อมที่จะบอกใคร
“พอเหอะ ถ้าแก้วจะเล่าก็เล่าเองแหละ” ขอบคุณมากนะจองเบ ช่วยได้มากเลยทีเดียว
“งั้นคืนนี้ไปฉลองกันมั้ยอ่ะ..จะได้ไปคลายเครียดด้วยไงแก้ว” ปฏิเสธได้มั้ยอ่ะเฟย์ แก้วยังไม่อยากไปไหน
ทั้งนั้น
“จริงด้วยครับเฟย์ แก้วเทอต้องไปนะพวกชัลคงไม่ให้เทออยู่บ้านเองคนเดียวหรอก” เขื่อนนายบังคับ
ชัลลล
“ยังไงอ่ะ ชัลไม่เข้าใจ” หมายความว่าไงเขื่อน อยู่บ้านคนเดียวอ่ะ
“ก็พี่เทอโทรมาหาโทโมะ บอกว่าวันนี้ไม่กลับบ้าน” แล้วทำไมพี่ไม่โทรหาชัล จะฟ้องม๊า เจ๊ไม่ยอมดูแล
“อืม” อยู่บ้านคนเดียวก็ดี จะได้หาวิธีแก้ตัวกับม๊าเรื่องข่าวที่จะเกิดขึ้น
“แก้วไปนอนกับฟางก็ได้นะ”
“ใช่แก้ว ไปนอนกับเฟย์กับพี่ฟางเหอะนะเป็นห่วงอ่ะ” พี่น้องคู่นี้น่ารักจริงนะ
“ขอบคุณนะ แต่แก้วอยากอยุ่คนเดียวอ่ะ”
“แต่มันอันตรายนะ” ใครที่ไหนพูดอ่ะ
“โทโมะ นายเป็นห่วงแก้วด้วยเหรอ แสดงว่าข่าวนั้นก็....” นายจะพูดออกมาทำไม ทุกคนจะลืมกันแล้ว
เชียว
“ก็อะไรบอส ไม่มีรัยหรอก” ใช่ไม่มีอะไรหรอก ในเมื่อชัลบอกให้นายลืมทุกอย่างไปแล้วนิ
“รีบไปซ้อมเหอะโทโมะแก้ว จะได้เสร็จเร็ว ๆ” จองเบนายอีกแล้วที่ช่วยอ่ะ
“อืม ๆ จะสี่โมง (เร็วเนอะ) แล้ว ไปซ้อมเหอะเดี่ยวพวกชัลจะกลับไปอาบน้ำแล้วไปเจอกันที่ผับ KZ นะ”
แล้วจะไปยังไง ไม่มีใครคิดจะถามแก้วใจบ้างเหรอ
“ไอ่โมะไปส่งแก้วด้วยนะเว้ย” เขื่อนขอบคุณนะที่ยังนึกถึงชัล แต่จะดีมากถ้าไม่ใช่โทโมะ
“แล้วอย่ากัดกันหล่ะ เฟย์เป็นห่วง” คงไม่หรอกนะเฟย์ หน้ากันยังไม่มองเลย เฮ้อ ! เมื่อไหร่ครูจะมาสักที
อึดอัดนะที่ต้องอยู่กับโทโมะสองคน ถ้าเป็นเมื่อก่อนนายคงโดนชัลแกล้งไปแล้วสินะ
“เด็ก ๆ ท่อนสุดท้ายจะเสร็จแล้วนะ” ครูมาแล้ว คงงงกันสินะว่าอัดเสีสยงกันตอนไหน (รวบยอดเลยนะ)
ร้องมาเรื่อย ๆ ท่อนสุดท้ายแล้วนี่ ทำให้ดีที่สุด ถึงอารมณ์เพลงมันจะสนุก แต่ใครจะรู้บ้างว่าข้างในมัน
เศร้านะเสร็จสักที ชัลต้องกลับบ้านกับนายโทโมะจริง ๆ เหรอ
“แก้วกลับเหอะ ต้องรีบไปอาบน้ำอยู่”
“ชัลไม่อยากกลับบ้านกับนาย” จะอะไรกับชัลนักหนานะโทโมะ
“แล้วเทอจะกลับกับใครแก้ว อย่าไร้เหตุผลนะ” ชัลไม่มีเหตุผลอยู่แล้วนิ
“นายจะยุ่งกับชัลทำไม นายจะกลับก็กลับดิ” เหมือนนายจะฟังที่ชัลพูดนะ ชัลไม่ยอมกลับบ้านกับนายโท
โมะ แต่นายนั่นกลับมาลากไปขึ้นรถ โหดมากอ่ะ นายลากชัลไปถึงรถแต่ชัลจะไม่ขึ้นรถนายหรอก
“เทอจะขึ้นไม่ขึ้น” ชัลเลือกที่จะเงียบไม่ตอบคำถาม นายโทโมะอุ้มชัลแล้วโยนใส่รถทันที จะขัดขืนก็ไม่
ได้ รู้ตัวอีกทีก็นั่งอยู่ที่เบาะรถนายโทโมะเรียบร้อย
______________________________________________________________
ใครแอบถ่ายรูปกันน๊า
เม้น + โหวตค๊า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
