รักวุ่นวายยัยน่ารัก

8.4

เขียนโดย i_fai

วันที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.44 น.

  5 session
  8 วิจารณ์
  12.37K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 มีนาคม พ.ศ. 2556 18.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แก้ว // แต่ฉัน

โทโมะ // ไม่มีแต่ อะไรทั้งนั้น หรือว่าเธออยากจะ ย้ายออกห๊ะ 

แก้ว // นายมันใจร้าย ฉันมีทางเลือกที่ไหนล่ะ ไอ่บ้า

โทโมะ // เอานาาคบกับฉันไปซักพักล่ะกัน ไม่ตายหรอกนาา  เธอน่าอิจฉา ออก ที่มีแฟนที่หล่ออย่างฉัน

แก้ว // แหวะ อย่างนายเนี่ยน่ะเรียกว่าหล่อ  

โทโมะ // ใช่ แล้วจะทำไม  แล้วตกลงเธอว่าไง

แก้ว // เออ เป็นก็เป็นว่ะ ฉันไม่มีทางเลือกอยู่แล้;

โทโมะ // ดีมาก ตั้งแต่ วินาทีนี้ เราเป็นแฟนกันแล้วน่ะ แก้วใจสุดสวยของฉัน  จุ๊ฟ  ( โทโมะพูดเสร็จก็จุ๊ฟแก้วไปหนึ่งที อิอิ )

แก้ว // 0o0'  นะ นาย  (ฉันเอามือ จับแก้มตัวเอง โอ๊ยย ไอ้คนบ้า ไอ้คนฉวยโอกาศ  แล้วฉันจะเขินทำไมเนี่ย)

โทโมะ // หึ เขินหรอ

แก้ว // บ้า ใครเขิน  ไม่ได้เขินสักหน่อย นายอย่ามามั่ว

โทโมะ // ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ ทำไมต้องร้อนตัวขนาดนั้นล่ะ

แก้ว // นี่นาย โทโมะ ฉันไม่ได้ร้อนตัว  ( ไอ้บ้าเอ้ย ฉันเขินน่ะเว้ย)

โทโมะ // เธอนี่ก็น้่ารักดีน่ะ  ไม่แน่น่ะฉันอาจจะ หลงรักเธอจริงๆก็ได้ ใช้มะ 

แก้ว // ฉันไม่คุยกับนายแล้ว ฉันจะกลับบ้านแล้ว

โทโมะ // เดี๋ยวฉันไปส่ง 

แก้ว // ไม่ต้องฉันมาเองได้ฉันก็กลับเองได้ 

โทโมะ // แต่เธอเป็นแฟนฉัน จะให้ฉันปล่อยให้แฟนตัวเองกลับคนเดียวได้ไง  ฉันหวง 

แก้ว// 0//0   ตามใจนายซิ

 

แก้ว // ขอบใจน่ะที่มาส่ง ไปล่ะ

โทโมะ // เดี๋ยวซิ จะรีบไปไหนล่ะ บ้านก็อยู่ตรงหน้าแล้วนี่ 

แก้ว // นายมีอะไรอีกล่ะ 

โทโมะ // เอาเบอร์ เธอมา  

แก้ว // เออลืม 08xxxxxxxx

โทโมะ // อื้มม เข้าบ้านได้แล้ว 

แก้ว // อื้มม นายกลับบ้านดีๆน่ะ  ( พูดเสร็จฉันก็เดินเข้าบ้าน  นายนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันน่ะ นายโทโมะ )

โทโมะ // หึ ฉันรักเธอน่ะแก้วใจ ( ยืนพูดแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว แล้วก็ขับรถกลับบ้านไป )

 

ทางด้านแก้ว

กัน // ไง ไอ้น้องตัวแสบ

แก้ว // ก็ไม่ไง

กัน // ว่าที่น้องเขยมาส่งถึงบ้านเลยน่ะ

แก้ว // อื้มมม แก้วขึ้นห้องก่อนน่ะ

กัน // อย่าไปแอบเขินอยู่คนเดียวล่ะ

แก้ว // ไอ้พี่กันบ้า (วิ่งขึ้นห้องไป )

ในห้อง

แก้ว // ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย อย่าบอกน่ะว่าฉัน รัก นาย นายโทโมะ 

 คนไม่เข้าใจความรัก รักก็เลยหล่นหายไป ใจก็หาย  ( เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้น)

แก้ว // ฮัลโหล 

โทโมะ // ไงสาวน้อย นี่เบอร์ฉัน เมมไว้ด้วย 

แก้ว // นายโทรมามีไร 

โทโมะ // ทำไม แฟนโทรหาไม่ได้หรือไง

แก้ว // ไม่ได้ นี่มันเวลาส่วนตัว

โทโมะ // โถ่ ที่รักง่ะ โมะแค่คิดถึงเอง

แก้ว// ไอ้บ้า นายอย่ามาเลี่ยนใส่ฉันน่ะ  ห้ามเรียกฉันว่าที่รักด้วย

โทโมะ // ทำไม ก็เธอแฟนฉันอ่าฉันจะเรียกว่าไงก็ได้  ฉันพอใจ

แก้ว // มันก็แล้วแต่นายเถอะ

โทโมะ // แก้ว เธอต้องเรียกฉันว่า โมะ แล้วให้เรียกชื่อเธอแทนตัวเองด้วย นี่เป็นคำสั่ง ถ้าเธอไม่ทำฉันจะ บุกไปถึงบ้านเธอแน่ 

แก้ว // เออก็ได้ 

โทโมะ // ดีมาก  โมะรักแก้วน่ะ  ฝันดีคับที่รัก 

แก้ว // 0o0 (อึ่งๆ อึ่งค่ะอึ่ง ) เอ่อออ อิ้ม ฝันดีน่ะโมะ  ( อ๊ากกกกกกกกกกกกกกเขินเวอร์)(แล้วก็ว่างสายไป)

แก้ว // กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ๊ากกกกกกกกกกก  นายน่ารักจังเลยโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา