มาเฟีย(ที่รัก) ♥

8.3

เขียนโดย SunSand_AB

วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.34 น.

  20 ตอน
  164 วิจารณ์
  47.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 18.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มาเฟีย(ที่รัก) บทที่ 8

 

          ธามเลิกเต้นเอาแต่นั่งโทรศัพท์ โทรหาใครสักคนทำอย่างกับจะมีใครตายเลยนะเนี่ยอยากรู้จังว่าใครโทรมาตะกี้หรือว่าจะเป็นแฟนธาม เอ็ย งั้นเราก็ซวยสิเพราะเรารับเสียงผู้หญฺง เอ๊ะ แต่บอกว่าป็นพี่สาวนี่คงไม่เป็นไรหรอก

          "ตาย ตาย ตาย"ธามพูด จะเป็นจะตายอะไรขนาดนั้นเนี่ย

          "บอกมาสิว่าเกิดไรขึ้นใครโทรมา บอกหน่อยดิ"ซักถามไปตามประสาคนอยากรู้

          "ไม่ต้องรู้หรอกน่า ธามไปนะ"เอ้า เดินหนีกันเลยเก็บข้าวเก็บของแบบนี้แสดงว่าต้องไปหาใครสักคนแน่ เราตามไปดีมั้ย 

          "พี่แก้วธามไทจะไปไหนน่ะครับ"กวินถาม

          "ไม่รู้ งั้นพี่คงกลับก่อนนะ ไปละ"ขอตัวลาล่ะต้องตามไปดูให้ได้ว่าน้องเราจะไปไหน

  

ด้านโทโมะ

           โทโมะมาที่โรงพยาบาลชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยหญฺงสาวใบหน้าเรียว กำลังเม่อลอยเหมือนคอยใครสักคน

           "อาการเป็นไงบ้าง..."โทโมะถามเสียงเรียบ

           "ดีึขึ้นแล้ว ฉันอยากกลับบ้านพี่พาฉันกลับได้มั้ย"หญิงสาวเอ่ยถาม

           "ถ้าหมออนุญาติให้กลับพี่ก็จะพากลับเองนะ"โทโมะกุมมือหญิงสาวไว้

           "พี่โมะฟ้าเหงา ฟ้าอยากกลับไปหาเขาฟ้าคิดถึงเขา"ปลายฟ้าหรือฟ้าน้องสาวของโทโมะพูดขึ้น

           "อยากจะไปเคนตะใช่มั้ย..."โทโมะพูดขึ้น"เธอก็รู้ว่ามันไม่ได้รักเธอ ยังจะกลับไปหามันอีกทำไม"โทโมะกุมมือฟ้าแรงขึ้น

 

 

            เมื่อ 1 ปีที่ผ่านมาฟ้าได้มีโอกาสพบกับเคนตะเธอตกหลุมรักตั้งแต่พบหน้าเขาตลอดเวลาเธอพยายามบอกรักเคนตะมาโดยตลอด แต่เคนตะกลับปฎิเสธทำให้ฟ้าเสียถึงขั้นกรีดข้อมือตัวเอง จนต้องหามส่งโรงบาลตั้งแต่นั้นมาฟ้าก็กลายเป็นโรคซึมเศร้าทันที ถึงตอนนี้เธอก็ยังรักเคนตะอยู่เต็มหัวใจ จึงเป็นต้นเหตุทำให้โทโมะไม่นับเคนตะว่าเป็นเพื่อนนับตั้งแต่นั้นมา

            "ฟ้าอยากเจอเขาอีกครั้ง"ฟ้าพูดพร้อมน้ำคลอ

           "คงไม่ได้หรอก พี่คงพาฟ้ากลับไม่ได้จนกว่าฟ้าจะหายดี"โทโมะพูด

            สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดคือการเจอกับเคนตะอีกครั้งนึง

 

 

ด้านแก้ว

           เดินตามมาอย่างห่างๆ ธามไทไม่ได้สักเกตอะไรตลอดเส้นทางทั้งนั่งรถเมล์รถมอเตอร์ไซค์นับว่ากว่าจะมาถึงที่หมายของธามไทก็เสียเงินไปเยอะมาก และตอนนี้ฉันก็หลับตรงพุ่มไม้แอบดูธามไทน้องชายของฉัน ที่กำลังกดกริ่งเรียกคนในบ้านออกมา

            "มาทำไมที่นี่"เอพริลเดินออกด้วยความหงุดหงิด

            อั๊ยยะ น้องเอพริลสาวที่ป๊อปที่สุดในโรงเรียนธามไทนิ อย่าบอกนะว่าสองคนนี้เป็น...

            "โกรธหรอ"ธามไทถามเสียงอ่อย

            "นายไม่อยากรับโทรศัพท์ถึงขั้นให้พี่สาวมารับเลยหรอ เวลาก็ไม่เคยมีให้วันๆเอาแต่เต้นอยู่กับเพื่อน แบบนี้เราจะคบกันทำไม"เอพริลพูด

            ชัดล่ะแสดงว่าสองคนนี้คบกันงั้นหรอ

            "ธาม...."เอพริลน้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจ ตลอดเวลาที่คบกันธามไม่เคยดูแลเธอเลย"เราเลิกกันเถอะ"เอพริลวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน ปิดประตูเีสียงดัง

            "พริล ฟังธามก่อนสิธามอธิบายได้นะ"ธามตะโกน

            ทุกอย่างเงียบไปความตึงเครียดเข้ามาแทนที่

           ไม่รู้ยังไงแต่สงสัยจังว่าธามกับเอพริลมาคบกันได้ยังไงมีอะไรก่อนหน้านี้ อยากรู้จัง            

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา