มาเฟีย(ที่รัก) ♥

มาเฟีย(ที่รัก) บทที่ 12

          "เป็นพี่ชายงั้นหรอ. . . ."เคนตะพูดขึ้น

          "ใช่ อย่าลืมสิว่าเราเป็นแฟนกัน ถึงยังไงเคนตะก็คงไปเป็นแฟนของน้องสาวโมะไม่ได้หรอกใช่มั้ย"จินนี่พูด

          หลังจากที่โทโมะขู่บังคับให้เคนตะเป็นแฟนกับฟ้า เขาก็จึงต้องมาปรึกษากับจินนี่

          "แล้วถ้าโมะกับฟ้าเขาไม่โอเคล่ะ"เคนตะถอนหายใจออกช้าๆ จินนี่จึงกุมมือเขาไว้

          "เขาต้องเข้าใจสิ ไม่ลองแล้วจะรู้หรอจ๊ะ"จินนี่เอ่ยขึ้น เคนตะจึงตัดสินใจได้ทันที

ที่โรงบาล

          โอ๊ย ~ อากาศที่โรงบาลนี่ดีจังแอร์เย็นเว่อร์เลยเนอะ ว่าแต่น้องสาวโทโมะทำไรอยู่หว่าาาาา อ้อ กำลังเอามีดกรีดข้อมือจะฆ่าตายนี่เอง ตามสบายค่ะน้อง

          O.O เอ๊ะ ! เฮ้ยยยย กรีดข้อมือ !!

          "อย่านะน้อง จะทำไร"รีบเข้าไปขวางทันทีมีดให้มาปลอกแอปเปิ้ลจะเอามากรีดข้อมือทำไม

          "พี่ปล่อยหนู ปล่อย"โอ้โห้ ตัวเล็กแต่แรงเยอะจัง

          "ใจเย็นๆก่อนสิ น้องตายไปก็ใช่ว่าจะดีขึ้นหรอกคนที่น้องรักเขาอาจจะสมเพศน้องก็ได้นะ"พูดไปมั่วๆก่อน วุ้ย

          "ปล่อย หนูอยากตาย ปล่อย"เหนื่อยแล้วนะ ห้ามก็ไม่ฟัง เราจัดให้ตามคำขอล่ะค่ะคุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้

          "อ่ะ เอาเลยกรีดเลยสิกรีดข้อมือตัวเองให้ตายไปเลยเป็นผีเฝ้าโรงบาลเลยเอาดิ ทำสิ ทำ"เขาบอกว่าถ้าคนจะฆ่าตัวตายอย่าไปห้ามยิ่งห้ามยิ่งยุ จริงๆรู้นะว่าใจไม่ถึงพอหรอก

          ไม่นานน้องสาวมาเฟียก็วางมีดแล้วก้มหน้าร้องไห้ ท่าทางจะเศร้า

          "น้องทำไมถึงแบบนี้ล่ะ เล่าให้พี่ฟังสิว่าเกิดอะไรขึ้น"ต้องรู้สาเหตุก่อนแล้วเรา

          ผ่านไป 2 ชั่วโมง

          ฟังจากที่น้องเล่ามานี่เล่นเล่าซะนานเชียวนะเนี่ย แต่พอจะเข้าใจแล้วว่าน้องเขารักเคนตะข้างเดียวคนที่ดูใจดีแบบนั้นไม่น่าเชื่อว่าจะใจร้าย ไม่รับรักน้องสาวคนสวยคนนี้

          "ฟ้าใจเย็นๆก่อนนะ ถึงน้องเศร้าไปเคนตะก็ไม่มีวันมารักได้หรอกดวงคนมันจะไม่คู่กันยังไงก็บังคับกันไม่ได้"น่าสงสารจริงๆอายุแค่นี้น่าจะเอาเรืื่องเรียนก่อนนะเนี่ย

          "ฟ้าขอแค่ได้อยู่ใกล้ชิดเขา ความรักของฟ้าืคือการที่มีคนคอยปกป้องตลอดเวลา ให้กำลังใจเวลาที่เราเสร้าหรือเสียใจหรือท้อแท้ ฟ้าแค่อยากได้พี่ชายสักคนมาอยู่ใกล้ชิดกันคอยให้ความอบอุ่นฟ้า"พี่ชายหรอ ?

          "แล้วพี่ชายฟ้าล่ะ เอ่อ... หมายถึง โทโมะน่ะ"มันจะเกี่ยวกันมั้ยดูท่าทางโมะก็รักน้องมาก

          "ฟ้าก็เล่าแบบที่เล่าให้พี่ฟังเนี่ยแหละ หลังจากนั้นพี่โมะก็ปกป้องฟ้าจริงๆ แต่ไม่ใช่อย่างที่ฟ้าต้องการพี่โมะกลายเป็นมาเฟีย โหด ใจร้าย แต่ที่ฟ้าต้องการคือพี่ชายที่อบอุ่นพี่โทโมะก็เป็นแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เขาไม่ใช่พี่ชายของเลยด้วยซ้ำ"ฟ้าพูดก็กำผ้าห่มแน่น

          "เมื่อก่อนโทโมะเป็นยังไง ช่วยเล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ"บางทีโทโมะอาจจะมีส่วนดีอยู่บ้างสินะ

เมื่อ 1 ปีที่แล้ว

           ฟ้านั่งอยู่บนชิงช้าหน้าบ้านของเธอ เธอกำลังเหม่อมองดูฝูงนกโบยบินอย่างมีความสุขระหว่างที่เธอกำลังแต่งกลอนให้กับผู้ชายที่เธอรัก

          "ทำไรอยู่ครับน้องฟ้า"โทโมะเดินมาทักทาย

          "กำลังแต่งกลอนค่ะ พี่โมะว่าฟ้าแต่งโอเคมั้ย"ฟ้ายื่นสมุดให้กับโทโมะอ่าน ชายหนุ่มยิ้มออกเมื่ออ่านกลอนเล่านั้นที่ดูมีหมายยิ่งนัก

          "น่ารักจังน้องฟ้าพี่ว่าถ้าเข้าประกวดต้องได้ที่ 1 แน่ๆเลยครับ พี่ดูก็รู้นะว่าน้องฟ้าน่ะเขียนออกมาจากใจ"โทโมะพูด

          "ฟ้าแต่งให้พี่เคนตะน่ะค่ะ"ฟ้าส่งยิ้มให้โทโมะ

          "พี่ว่าเคนตะต้องชอบมากแน่ๆ"โทโมะพูด      

         "แสดงว่าเมื่อก่อนโทโมะก็เป็นคนที่นิสัยดีมากๆคนนึงเลยสิเนี่ย"แก้วพูด

          "พี่โมะดีจริงค่ะ แต่พี่โมะสามารถดูแลฟ้าได้ตลอดต้องคอยวิ่งทำงาน รายงาน วุ่นกับเรื่องเรียนหลากหลายวิชา นับตั้งแต่วันนั้นมา วันนั้นวันที่ฟ้าบอกรักกับพี่เคนตะ"ฟ้าพูดยังไม่จบ โทโมะก็เดินเข้ามาในห้อง

          "น้องฉันเป็นไงบ้าง"กำลังเพลินจะเดินเข้ามาทำไมเล่า -3-

          "เอ่อ... มานี่หน่อยสิ"ชักจะ งง ไรบางอย่างแล้วสิเรา

          ฉันลากโทโมะมาที่สวนของโรงบาลอากาศดีพอควรเลยทีเดียว

          "มีไรก็พูดมา ฉันจะได้ไปดูแลน้องสาวต่อ"โทโมะพูด แหม รักน้องสาวจังนะ

          "ฟ้าบอกว่าเมื่อก่อนนายเป็นพี่ชายที่แสนดี เรียนเก่ง แล้วทำไมตอนนี้ดูสภาพนายสิทำไมนายเป็นมาเฟียที่ร้ายกาจได้ละ เล่าให้ฉันฟังหน่อย"ตรงๆกันไปเลย

          "จะรู้ไปทำไม"ดูพูดก็อยากรู้อ่ะ

          "ฉันอยากรู้นายเล่าให้ฟังหน่อย"อยากรู้จริงๆเล่าสิว่าทำไมถึงมาเป็นมาเฟีย

          "ก็ได้. . . "โทโมะถอนหายใจและเริิ่มเล่าเรื่องต่อ

          คืนที่ฝนตกหนักฟ้าปั่นจักรยานไปที่บ้านเคนตะเด็กผู้หญฺงยืนตากฝนกดกริ่งเรียกจนเคนตะเดินออกมา หลังจากที่เธอบอกรักกับเคนตะที่โรงเรียนตอนเย็นวันนี้เคนตะก็รับไม่ได้ เพราะฟ้ายังเด็กเกินไปที่จะมีความรัก

          "พี่บอกแล้วไง ว่าฟ้าเป็นแฟนกับพี่ไม่ได้หรอก"เคนตะกางร่มเดินออกมาหาฟ้าที่ยืนตากฝน

          "ฟ้ารู้ค่ะ ฟ้าเข้าใจ แต่พี่ช่วยฟังกลอนที่ฟ้าแต่งขึ้นมาเพื่อนพี่หน่อยได้มั้ยค่ะ"ฟ้าพูดทั้งน้ำตา

          "พอเถอะฟ้า เราเป็นได้แค่พี้น้องเท่านั้นจริงๆกลับบ้านไปเถอะ"เคนตะพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้านไปไม่ชายตามองเด็กผู้หญิงที่ยืนตากฝนอยู่เลย

          ระหว่างนั้นโทโมะก็คอยจับตามองอยู่บนรถคันหรูเขาแอบติดตามน้องสาวมาตลอด

          "เคนตะ. . . ."โทโมะพูดกำมือแน่นกับพวงมาลัยรถ

          "ตั้งแต่นั้นมาฟ้าก็เลิกคืดที่จะเป้นแฟนกับเคนตะ แล้วก็อยากมองเคนตะว่าเป็นพี่ชายที่แสนดีแต่เคนตะไม่เคยไม่สนใจ ไม่นานฟ้าล้มป่วยเข้าโรงบาลอย่างที่เห็นเนี่ยแหละ หลังจากนั้นฉันจึงตัดสินใจมาเป้นมาเฟียเพื่อที่จะปกป้องฟ้าและคอยแก้แค้นเคนตะโดยที่หลอกให้มันมาเข้ากลุ่มแล้วใช้งานมันเหมือนคนรับใช้ มันต้องโดนบังคับ โดนขู่ โดนขัดใจ ให้สมกับที่มันทำกับน้องสาวฉัน"โทโมะพูด

           "แล้วรู้มั้ยว่าฟ้าเขามองนายยังไง เขาไม่โอเคเลยด้วยซ้ำที่นายมาเป็นมาเฟีียแบบนี้"รู้บ้างมั้ย ห๊ะ

           "ไม่จริง น้องสาวฉันทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไง"โทโมะเสียงแข็งดุดันขึ้น

           "บางทีที่น้องสาวต้องเป็นโรคซึมเศร้าอาจจะไม่เพราะเคนตะหรอก มันอาจจะเป็นเพราะพี่ชายที่รักมากกว่าเคนตะกลายเป็นมาเฟียไม่ใช่พี่ชายของเธอที่แสนดี อบอุ่น รักการเรียน"แก้วพูด

           "ทุกอย่างที่เธอพูดมามันไม่จริง"โทโมะโต้กลับ

           "ทำไมจะไม่จริงนายเคยถามน้องสาวนายบ้างมั้ยว่ารู้สึกยังไงที่ต้องมีพี่ชายเป็นมาเฟีย เธอแทบจะไม่นับถือนายเลยด้วยซ้ำรู้ไว้ซะด้วย"อีตาบ้าน่ากลัวแต่ต้องสู้กับนายนี่ ไม่งั้นนายอาจจะเป็นมาเฟียที่ร้ายกาจแบบนี้ไปอีกนาน

           "แล้วนายก็เลิกรังแกเคนตะสักที เขาเป็นเพื่อนนายไม่ใช่ทาส นายจะทรมานคนน้องสาวนายรักไปทำไมแบบนี้ฟ้าก็ยิ่งสะใจนักไปอีก โดยรวมแล้วที่ฟ้าต้องมาเป็นโรคซึมเศร้าก็เพราะนายนั่นแหละ"แก้วพูด

           "หยุดพูดสักที !"โทโมะผลักแก้ว

           โทโมะยืนมองแก้ว เขาเกิดความสงสารผู้หญิงตรงหน้าทันีเพราะอารมณ์โมโหแท้ๆ

           "แก้ว..... คือว่าฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"โทโมะยื่นมือจะช่วย

            อย่ามายุ่ง นายมันก็แค่มาเฟียใจร้ายคนนึงฉันไม่ได้อยากเป็นแฟนกับนายเลยด้วยซ้ำ เรื่องจูบวันนั้นนายก็เป็นคนจูบฉันเอง ทำไมฉันจะต้องรับผิดชอบทำไมฉันจะต้องมาเป็นแฟน คนที่เสียหายคือฉันไม่ใช่นาย พอเราเป็นแฟนกัน นายก็าฉันโดเรียนต้องโกหกอาจารย์กับพ่อแม่ พาให้จินนี่เสียไปด้วย แถมนายยังใจร้ายทำร้ายจิตใจทั้งเพื่อนนายแล้วก็น้องสาวนายอีก พอกันทีต่อจากนี้เราไม่ต้องมาเจอกันอีกแล้ว เราเลิกกัน"แก้วพูด เพิ่งรู้ตัวว่าน้ำตาไหลออกมา มันไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว ไม่ได้นะแก้วเธอต้องอดทนสิอย่าเสียน้ำตาให้ผู้ชายคนนี้

            "ฉันเกลียดนาย !!"พูดจบฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินหนี ปาดน้ำตา ฉันเสียน้ำตากับผู้ชายแบบนี้ไม่ได้