Friends มิตรภาพร้าย ผูกหัวใจให้มีปม

        ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอ เค้ารักเธอก่อนน้า˜ 'POP'

        "ฮัลโหล ว่าไงป๊อป มีไรรึเปล่า" เค้าเพิ่งกลับจากบ้านฉันเองนะ จะโทรมาอีกทำไมล่ะเนี่ย

        "แค่จะโทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว" 

        "แค่เนี้ยะ บ้านฟางกับบ้านป๊อปมันอยู่ไกลกันซะที่ไหนล่ะ"

        "ป๊อปอยากชวนไปเดินเล่นอ่ะ"

        "เวลานี้?"

        "อื้ม! ไปปั่นจักรยานเล่นกัน"

        "ตอนนี้มันจะทุ่มนึงแล้วน้า เอาเป็นพรุ่งนี้ละกัน ฟางต้องอ่านหนังสืออ่ะ" 

        "โอเคๆๆ งั้นพรุ่งนี้ก็ได้"

        "บายจ้า ฝันดีน้า"

        "คร้าบ ฝันดี"

        ติ๊ด! อ่านหนังสืออะไรกันล่ะ! แค่ยังไม่อยากเจอเท่านั้นเอง เค้าเพิ่งจูบที่... ไม่เอาๆๆ ไม่นึกถึง! อาบน้ำ นอน! ><

        ฉันเดินออกมารอป๊อปที่หน้าตึกเหมือนเดิมทุกวัน พลันสายตาก็ไปสะดุดกับร่างสูงของชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถ แล้วสายตาเราก็สบกัน โมะ...นายยังรักฉันเหมือนตอนนั้นไหมนะ เราจ้องตากันจนสุดท้ายฉันก็ละสายตาไปเพราะ...ป๊อปเดินมาจับไหล่ฉัน ฉันมองหน้าป๊อป ป๊อปมองฉันกลับด้วยแววตาเข้าใจ เค้าเห็นโมะสินะ

        ฉันเดินไปที่รถของป๊อปแล้วหันกลับไปมองคนในรถอีกครั้ง เค้ายังคงมองอยู่จริงๆ ตัดใจ! ฉันขึ้นรถป๊อปไปแล้วหลับตาแกล้งหลับไปตลอดทาง ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแหละ

        "ฟางๆๆ ถึงบ้านแล้ว"

        "อื้ม ขอบใจนะที่มาส่ง" ฉันหันไปยิ้มให้ป๊อปแล้วเดินเข้าบ้านไป เฮ้อ...ไม่น่าเจอกันเลย ว่าแต่...เค้ามาทำอะไรที่หน้าตึกคณะของฉันกันล่ะ เค้าอยู่คนละคณะกับฉันนี่นา

         ติ๊งต่องๆ

         ใครมากันละเนี่ย ออกไปดูหน่อยดีกว่า พอเดินออกมาฉันก็เจอพนักงานส่งจดหมายกำลังเอาจดหมายใส่ในตู้รับจดหมายหน้าบ้านแล้วขับรถออกไป จดหมายอะไรกัน

         ฉันค่อยๆเปิดจดหมายแล้วเดินเข้าบ้านไปด้วย นี่มันการ์ดนี่นา การ์ดเชิญไปงานเลี้ยงของดาวและเดือนประจำคณะต่างๆ เป็นงานเลี้ยงของมหาลัย และต้องมีคู่ไปด้วย! งานอีกสามวันข้างหน้าแล้วฉันจะไปหาคู่มาจากไหน!

          ติ๊งต่องๆ

          ใครมาอีกล่ะทีนี้ ถ้าเป็นคนส่งจดหมายจะฝากกลับซะเลย ฉันไม่มีคู่ T^T

          "อ้าวป๊อป มาหาฟางมีไรป่าว"

          "ฟางลืมรึไง วันนี้เราจะไปปั่นจักรยานเล่นกันไง"

          "อ๋อ" นี่เค้ายังจำได้อีกเหรอเนี่ย

          "ป่ะ! ไปกันเถอะ" ป๊อปพูดแล้วตบที่เบาะข้างหลังให้ฉันไปซ้อนท้าย แต่...

          "ได้นะ แต่ฟางขอไปเปลี่ยนชุดก่อนน้า ใส่ชุดนักศึกษาแล้วเป็นกระโปรงอีกไปปั่นจักรยานคงไม่เหมาะเท่าไหร่"

          "ได้สิ"

          ฉันเดินเข้าบ้านไป ไม่คิดว่าเค้าจะจำได้ ขนาดฉันยังจำไม่ได้เลยอ่ะ แต่ไปปั่นจักรยานรับลมบ้างก็ดีเหมือนกัน จะได้ลืมเรื่องอะไรไปบ้าง 

          แต่แปลกเนอะ โมะที่ฉันไม่ได้เจอมาเป็นอาทิตย์ แต่เรื่องทุกอย่างฉันยังจำได้ ฉันยังจำเค้าได้เสมอ...

          แต่กับเรื่องที่ป๊อปนัดฉันเมื่อวานฉันกลับลืมมันทั้งที่ยังไม่ข้ามวันดีด้วยซ้ำ...

 เม้น+โหวตเป็นกำลังใจด้วยน้า