ปะทะ

ภูตินรกสิงสู่มนุษย์ได้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ หากนานเกินไปจะทำให้มันสูญเสียพลังไปจนหมด เนื่องจากมนุษย์บางคนอาจจะมีจิตกล้าแข็งและกลับเป็นฝ่ายดูดพลังอำนาจของมันไป ภูตินรกจึงไม่สิงสู่มนุษย์หากไม่จำเป็น

..............................................................................................................................................................

ก่อนหน้านี้ ขณะที่เอลวิ่งเข้าขวางเอ็ทที่หน้าประตู

ในไม่กี่วินาทีที่เอลพุ่งเข้ามานั้น

เอ็ทเห็นนิมิตล่วงหน้า ภาพของเอลซึ่งกำลังปล่อยหมัดเข้าใส่ปรากฏขึ้นก่อนหน้าสามวินาทีพอดิบพอดี ทำให้เขาหลบหมัดของเอลได้ทัน และตอนที่เอลยกหมัดกระโดดตัวลอยเข้าหา หนึ่งวินาทีนั้นเขาก็เห็นร่างของเอลที่ลอยมาตรงหน้าจึงปล่อยหมัดสวนเข้าใส่คางแบบเต็มๆ

เอ็ทได้ความสามารถนี้มาจากพวกเหนือมนุษย์อีกคนหนึ่ง เขาฆ่าเจ้าของพลังและได้ครอบครองพลังนี้และเก็บมันเป็นไม้ตาย  

เอลรู้ว่าอาจจะแพ้ชั้นเชิงของเอ็ทซึ่งเหนือกว่า จะต่อสู้กับวายร้ายได้ต้องมีเล่ห์เหลี่ยม นี่คือการต่อสู้กับพวกเดียวกันเป็นครั้งแรก การหลอกล่อให้คู่ต่อสู้ขาดความเชื่อมั่นคือสิ่งที่เอ็ททำมาตลอด ในเมื่อเอ็ทมองเห็นอนาคตได้ คิดจะล้มเอ็ทก็ต้องมีเพิ่มความเร็วให้มากกว่านี้

“แกก็ไม่เท่าไหร่หร้อก ถ้าแกเจ๋งจริง หมัดของแกเมื่อครู่ก็ต้องน๊อคฉันไปแล้วสิ แต่นี่แค่เฉียดคางเท่านั้นเอง แสดงว่าแกตามฉันไม่ทัน” เอลใช้อุบายหลอกล่อบ้าง แต่เอ็ทกลับนิ่งเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเขา ทีท่ากระวนกระวายใจกลับมาอีกครั้ง

รอช้าไม่ได้...ต้องเอาพลังมันมาให้ได้ก่อนที่เจ้านั่นจะโผล่ออกมา...

แค่เสี้ยววินาทีที่ปีศาจฝ่ามิติออกมาก็สามารถพรากชีวิตของเขาได้แล้ว เอ็ทยอมไม่ได้เด็ดขาดถ้าไม่สามารถพิชิตเอลให้ได้ในเวลาอันสั้น โอกาสที่วาดหวังเอาไว้จะหลุดลอยไปอย่างน่าเสียดาย

จอมวายร้ายยกแขนทั้งสองเสมอหน้าอก พึมพำอะไรบางอย่างก่อนที่จะซัดพลังออกจากฝ่ามือติดๆกันหลายๆครั้งเข้าใส่เอล เอลถึงกับตาเหลือกเมื่อมองเห็นเส้นของพลังจิตที่เอ็ทซัดออกมาจากฝ่ามือเป็นเส้นแสงพุ่งมาเป็นสาย

“พลังของมันหรือนี่”

เขามองสายพลังที่ซัดออกไปอย่างสะเปะสะปะ รับรู้ว่าแสงนั้นไม่ได้ซัดมาที่ตนเองนี่นา มันพุ่งไปทางอื่นจนหมดแล้ว.. ทำแบบนี้ทำไม...

“แย่ล่ะ”

พริบตานั้นพลังที่เอ็ทซัดออกไปนั้นไม่ได้ไปไหนมันกำลังย้อนกลับมาหาเขาแล้ว

อยู่ไหน...

ข้างบนข้างล่าง ซ้าย ขวา ไม่เห็นมี..

เขาจะออกวิ่ง แต่สายไปเสียแล้วพลังนั้นซัดเข้าที่หน้าอกของเขา ที่แขน ที่ขาในทันทีนั้น

“อั๊คคคคคคคคคคคค”

ร่างของเขาล้มกลิ้งไปกับพื้น เขาเงยหน้าขึ้นมองเอ็ท

“ไม่ใช่ย่อยเลยนี่..แต่มันทำให้ฉันแค่เจ็บๆ เท่านั้น”

เขาแสร้งพูดไปทั้งที่พลาดท่า ไม่สามารถจับทิศทางการจู่โจมได้เลย

พริบตานั้นเขาก็เห็นแสงเรืองรองอีกสายหนึ่งซัดเข้ามาทางซ้ายมือ เขาพลิกตัวก็หลบได้ทัน แต่พลังอีกสายหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่กลางหลังของเขาอย่างจัง 

“โอ๊ย”

เอลกัดฟันทนความเจ็บปวด

“ไอ้บ้าโอ้ยยยยยย”

เขาเจ็บเหมือนโดนคนขว้างก้อนหินก้อนใหญ่เข้าใส่ เขากัดฟันทนความเจ็บปวดยืนชันเข่าจ้องเอ็ทอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

ถ้าโดนอีกสองสามทีต้องแย่แน่....

“แกยังควบคุมพลังไม่ได้ กล้าดียังไงจะมาเล่นงานฉันรึ แม้แต่การต่อสู้กับพวกเดียวกันยังไม่เคยด้วยซ้ำ”เอ็ทพูดพลางเดินเข้าหาเอล

แต่วายร้ายกลับพลาดท่า เพราะเอลใช้ความเร็ววิ่งไปที่ด้านข้างและเตะอัดเข้าที่ข้อพับเข่าจนเขาล้มคว่ำลงไปกับพื้น เขารีบสะบัดตัวขึ้นมายืน แต่กลับมองไม่เห็นเอลแล้ว  

“เจ้าบ้า เก่งจริงก็ออกมาสิวะ”

เขาไม่เห็นเอลที่ใช้ความเร็วได้ทุกครั้ง สามวินาทีข้างหน้าไม่มีเอลอยู่ เอ็ทรับรู้ถึงจุดอ่อนของพลังนี้มานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสทดสอบกับใคร สามวินาทีไม่มีประโยชน์ในสายตาของเขา แต่ก็ต้องใช้มัน เขาไม่มีไม้ตายอื่นที่จะสู้เอลได้อีกแล้ว 

“พลังของแกมีแค่นี้เหรอ...” เอลปรากฏตัว “ฉันจะให้แกได้รู้จักพลังความเร็วที่แท้จริงของฉันล่ะเจ้าโง่”

“แสดงออกมาสิวะพร่ำทำไม” เอ็ทยกแขนกำหมัดขึ้นสู้

เอลใช้พลังความเร็วสูงวิ่งวนอยู่รอบๆร่างของเอ็ท แต่เอ็ทสามารถเห็นเขาได้ทุกๆ สามวินาทีอีกครั้ง

“พลังกระจอกทำได้แค่นี้หรือไงวะ”

เอ็ทเหลียวซ้ายแลขวาพยายามมองหาร่างของเอล สามวินาทีที่เห็นภาพอนาคต ภาพซ้ำแล้วซ้ำอีกซ้ำไปซ้ำมาแบบเดิมทำให้เอ็ทซึ่งใช้พลังจิตกระแทกใส่ แต่ก็ไม่ถูกสักครั้งเดียว

พริบตานั้นรอบๆตัวเอ็ทก็เกิดเส้นของแสงม้วนไปรอบๆตัว ด้วยความเร็วสูงทำให้แสงนั้นกลายเป็นเกลียว แสงสีฟ้า เอลซึ่งเข้าใกล้จึงฟาดสันมือเข้าใส่เอ็ท แต่เอ็ทกลับรับได้ ตอบโต้กลับแต่ไม่ถูกตัวเอล

เอลฟาดออกไปหลายครั้ง ก็ฟาดเข้าที่ยอดอกของเอ็ทไปหลายครั้ง แม้เอ็ทจะเห็นความเร็วของเขาแต่กลับต้านรับไม่ทัน

นี่คือจุดอ่อนของเอ็ทซึ่งเอลเพิ่งรับรู้

“เก่งจริงก็โผล่หัวออกมาสิวะ”

จู่ๆ สองมือของเอลก็จับเข้าที่แขนขวาของเอ็ท

“แก”

เอ็ทตาเหลือกเมื่อถูกจับได้แบบนี้ เขาพยายามกระแทกหมัดเข้าใส่เอลสะเปะสะปะแต่กลับไม่ถูกเอลสักหมัด

“โอ๊ะ”

เอ็ทตกใจเมื่อถูกเอลจับไว้ทั้งสองมือ

“เตรียมตัวเดินทางได้แล้วเพื่อน”

เอลร้องอย่างได้ชัย ก่อนจะกระชากเอ็ทอย่างแรง

“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

..............................................................................................

เข้าสู่โลกต่างมิติ

“อ๊าคคคคคคคคคคคคค”

เอ็ทร้องลั่นไม่เป็นเสียง เมื่อร่างถูกดึงเข้าไปยังสถานที่หนึ่งซึ่งมีแสงวูบวาบสั่นไหวไปทั่ว

“ที่ไหน...” เขาร้องอย่างแปลกใจ

เอลทุ่มพลังทั้งหมดดึงเอ็ทให้เข้าสู่โลกต่างมิติอย่างไม่ปราณี เขารู้ว่าเอ็ทไม่สามารถเข้าสู่โลกต่างมิติได้ และหวังฆ่าเอ็ทให้ตาย เขาหารู้ไม่ว่าได้ถูกด้านมืดครอบงำอย่างรุนแรงแล้ว เขาขาดสติยั้งคิดแล้ว ที่จริงเขามาที่นี่ก็เพียงเพื่อจะสั่งสอนเอ็ทเท่านั้น ไม่ได้มาเพื่อฆ่า

วายร้ายเลิ่กลั่กมองไปรอบตัว เมื่อมองลงไปที่พื้นก็รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังยืนทรงตัวอยู่บนอากาศ พื้นซึ่งเหยียบอยู่ดูวูบไหวจนเหมือนจะยืนไม่ได้

“นี่หรือ โลกต่างมิติ...ฉันเข้ามาในโลกต่างมิติของแกได้แล้ว” ดูเหมือนเอ็ทกลับดีใจ

“แก..ทำไมไม่ตายไปซะ” เอลเสียงเข้มดวงตาน่ากลัว เมื่อครู่เขาต้องการฆ่าเอ็ทด้วยการลากเอ็ทเข้าโลกต่างมิติ เขาคิดว่าพวกเดียวกันซึ่งมีพลังแตกต่างจะเข้ามาในโลกต่างมิติไม่ได้

เอ็ทเพิ่งเคยเห็นโลกต่างมิตก็รู้สึกดีใจ

“ความเร็วทำให้แกเข้ามาในโลกต้องห้ามหรือนี่.ไม่น่าเชื่อ...ฉันจะชิงพลังของแกนี้.......”

“........”

เอลเริ่มได้สติกลับคืนมา

“พลังของแกมันช่างอัศจรรย์นัก  นี่แหละที่ฉันตามหามาตลอด...”

นี่คือครั้งแรกที่เอ็ทเข้ามาในโลกต่างมิติ เขาตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก คิดไม่ถึงว่าพลังที่เขาตามหามานานจะอยู่ที่เอลคนนี้

“ฉันสามารถพาพวกเหนือมนุษย์เข้ามาในนี้ได้ด้วยหรือนี่” เอทพึมพำ เขาจำเรื่องที่พาเอ็ทเข้ามาไม่ได้ เพราะนั่นคือการทำงานของด้านมืดของเขา

“การเร่งพลังความเร็วให้เหนือโลกนี่เองทำให้แกเข้ามาที่นี่ได้ และสถานที่นี้คือที่ซึ่งจะเชื่อมต่อไปยังโลกอื่นๆในจักรวาล..พลังอันแสนวิเศษจะทำให้ฉันทะลุไปยังโลกอื่นๆในจักรวาลนี้ได้ ไชโย” เอ็ทร้องลั่น

เอลมองเอ็ทพูดด้วยความแปลกใจ เขาเข้ามาในนี้ตั้งหลายปีมาแล้วแต่กลับไม่เข้าใจมันเลยสักนิด สิ่งที่เอ็ทพูดออกมานั่นทำให้เขามั่นใจว่านี่คือทางเชื่อมไปยังโลกอื่นอีกมากมายอย่างที่เขาเคยคิดมาแต่แรกได้ 

“พลังความเร็วทำให้แกทะลุมายังโลกซ่อนเร้นนี้ได้ โลกที่สามารถซ่อนตัวเอาไว้ได้อย่างน่าอัศจรรย์ ”

เอ็ทเด็กหนุ่มเหนือมนุษย์จอมแสบมองบรรยากาศรอบๆซึ่งมีสีฟ้าพริ้วไหวค่อยๆแปรเปลี่ยนกลับมาเป็นห้องนอนของเขาอีกครั้ง เขารู้ว่ายังไม่ได้ออกไป เขากำลังยืนดูห้องนอนจากโลกต่างมิติของเอล

“...ยกพลังนี้ให้ฉันเถอะ ฉันจะทะลุโลกไปยังโลกอื่นให้แกดู ฉันจะแก้ปริศนาทุกอย่างซึ่งแกแก้ไม่ได้ แกคงเข้ามาที่นี่ได้นานแล้วแต่แกยังไปไม่ถึงไหนเลย”

“หุบปากได้แล้ว” เอลทนฟังไม่ได้

“แค่ฉันปล่อยมือแกก็ตายแล้ว จะดีใจอะไรนักหนา”

คำพูดของเอลทำให้เอ็ทมองไปที่มือของเขา เอลยังจับมือเขาอยู่นี่นา 

“แกปล่อยฉันไม่ได้นะ”

เอ็ทตาเหลือกเพราะรู้แล้วว่าที่เขาเหยียบอยู่บนโลกนี้ได้ก็เพราะพลังของเอล ถ้าเอลปล่อยมือ เขาคงแย่แน่ ให้ตายสิ...

เอลชั่งใจแล้วว่าจะฆ่าเอ็ทให้ตายในนี้ นอกจากวิธีนี้แล้วไม่มีวิธีอื่นอีกที่จะสยบเอ็ทได้อีก ด้านมืดทำให้เขาโหดร้ายขึ้นอีกครั้งแล้ว

เมื่อตัดสินใจปล่อยมือ เขากลับพบว่าไม่สามารถปล่อยได้      

“อะไรกันนี่....”

“กฏแห่งพลังยังไงล่ะเจ้าโง่” เอ็ทร้องลั่นอย่างดีใจ “..นี่คือกฏแห่งพลัง พลังกำลังดึงดูดพลังเข้าหากัน สุดยอดพลังของแกจะต้องรวมมาเป็นของฉัน มันดึงดูดกันแล้ว”

เป็นไปไม่ได้... เอลพยายามแกะมือออกจากเอ็ทออกแต่ก็ทำไม่ได้ มันติดกันเสียยิ่งกว่ากาวช้าง  

แกะไม่ออก แกะไม่ออก..

เอลรู้แล้วว่าเอ็ทเข้าโลกต่างมิติได้เพราะร่างที่ติดกันนี้ วิธีเดียวจะฆ่าเอ็ทต้องปล่อยมือ แต่เขาไม่ได้คิดจะฆ่ามันนี่นา เขากำลังคิดได้ ด้านมืดของเขากำลังอ่อนแรงลง คิดมาถึงตอนนี้สมองของเขาก็ปั่นป่วนไปหมด เหมือนกับโลกทั้งโลกกำลังหมุนอยู่ตรงหน้า

สติของเอ็ทก็เริ่มวูบไหวเช่นกัน เขารู้ว่ากำลังควบคุมพลังตนเองไม่ได้เสียแล้ว เหมือนกับว่าพลังสองสายของเขากับเอลกำลังวิ่งเข้ามารวมกันเป็นหนึ่งจริงๆ

“พลังกำลังดูดพลัง…”เอ็ทแผดเสียงหัวเราะออกมาร่วน “…พลังสองสายกำลังจะรวมกันแล้ว พลังจะเป็นของฉัน ฉันคือผู้ชนะแล้วววววย๊ากกกกกกกกกกกกกก”

เอ็ทมั่นใจว่าพลังของเอลจะต้องรวมมาที่เขาเป็นแน่ เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นกับเขามาแล้วตอนที่เขาจัดการพวกเหนือมนุษย์คนหนึ่ง พลังของคนนั้นได้พุ่งมารวมกับพลังของเขาทำให้เกิดอาการเช่นนี้ และสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับเหตุการณ์นั้นก็คล้ายกับเวลานี้ สติของเขากำลังขาดการควบคุมเหมือนครั้งที่แล้ว

“โอ๊ยยยยยย”

เอลก็เช่นกัน เขาแผดเสียงร้องทั้งที่ดวงตาของเขากำลังจะปิด สติกำลังจะดับวูบ มองเอ็ทซึ่งหมดสติคอพับไปกับพื้นแล้วและมือยังปล่อยไม่ได้ เอ็ทหมดสติร่วงลงไปกับพื้นทำให้เขาทรุดตามลงไป ทั้งคู่ลงไปนอนแอ้งแม้งที่พื้น แต่เขายังมีสติเลือนลาง และรู้ตัวว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อน..ที่..จะ ทำไม่...ได้....

          พลังของทั้งคู่กำลังดึงดูดเข้าหากันอย่างรุนแรง

เวลานี้เอลรู้สึกว่าสมองของเขากำลังจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ แล้ว

“อาคคคคคคคค”

เอลอ้าปากแผดเสียงร้องลั่น 

ด้านมืดครอบงำทั้งคู่อย่างสมบูรณ์แบบ มันได้ปิดสติปัญญาของเอลจนหมดสิ้นแล้ว

.................................................................