Back Togeter

-------------------------------------------------------

เดินถึงหน้าห้อง มือเรียวของผู้เป็นแม่สามีเคาะประตูดังลั่น

“เจ้าโทโมะออกมานะ ไปกวนอะไรลูกแก้ว ออกมา”

ได้ยินเสียงหน้าห้องทำเอาหนุ่มหล่อถึงกับชะงัก จำต้องผละออกจากของหวานแสนรักด้วยความเสียดาย ก่อนจะส่งสายตาหวานฉ่ำให้สาวตรงหน้า

มือเรียวยกเช็ดริมฝีปากหนาที่เปลื้อนลิปสติกของตน ก่อนจะจัดทรงผมให้เบามือ

“พี่ไม่อยากออกไปเลย”

“คงไม่ได้คะ ไม่งั้นพี่โดนแม่ตีแน่” บอกเสียงหวานก่อนจะค่อยๆลงจากตักดึงมือแฟนหนุ่มให้ลุกขึ้นตาม แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อโดยกระตุกลงไปกองบนตักอีกครั้ง

“อะไรอีกคะ หึ”

“ขอกำลังใจหน่อยครับ” บอกเสียงเอาแต่ใจ กดจมูกโด่งสัมผัสคอขาวนวล ริมฝีปากหนาทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง

“อืม .... พอแล้วเดี๋ยวคะเป็นรอย” ฟาดเบาๆ บนไหล่แกร่ง คนอะไรทั้งดื้อทั้งเอาแต่ใจ

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เป็นรอยสิดีเค้าจะได้รู้ว่าตัวเล็กเป็นของพี่” บอกน้ำเสียงเอาแต่ใจ สายตาหวานฉ่ำ มือแกร่งค่อยๆรั้งลำคอระหงเพื่อดูผลงานของตน แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียงขัดจังหวะ

“เจ้าโทโมะ แกปล่อยลูกแก้วเดี๋ยวนี้เลย” เดินเข้าหาได้อยากตีเจ้าลูกชายตัวแสบให้ตาย แต่เห็นภาพตรงหน้าก็อดยิ้มไม่ได้ นึกถึงหลานชาย หลานสาวคงน่ารักน่าชัง ในเมื่อแม่ก็สวยพ่อก็หล่อขนาดนี้

“แม่เข้ามาได้ไงอ่ะ .... อุ่ย! แล้วนี่มากันหมดเลย” หันถามมารดาหน้างงๆ ก็ต้องรีบช้อนร่างบางลุกขึ้นยืน ยกมือลูบผมแก้อาการเขินอาย ในเมื่อบรรดาพ่อแม่ มากันครบ

“ก็ไขกุญแจเข้ามาไงไอ้ลูกบ้า นี่ยังไม่ถึงฤกษ์เลยเข้ามาหาน้องได้ไงหะ”

“ก็คิดถึงอ่ะ แล้วอีกกี่นาทีครับแม่” หันตอบแม่กวนๆ ก่อนจะชิงออดอ้อนแม่ของสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา

“อีก 5 นาทีลูก งั้นแม่ว่าเราลงไปข้างล่างเลยก็ดี ไปเถอะมากิอย่าไปดุลูกเลย”

“โทโมะเมื่อกี้พ่อเก็บรูปไม่ทันอ่ะ ขออีกทีได้รึป่าว” สิ้นเสียงแกร่งของคนเป็นพ่อทำเอาลูกสาวอ้าปากค้าง

“ป๊าให้ท้ายพี่เค้าเกินไปแล้วนะ แก้วไม่คุยด้วยแล้วไปกันเถอะคะคุณพ่อ” บอกเสียงงอน ก่อนจะคว้าแขนบิดาแฟนหนุ่มออกไป

“ครับป๊าเดี๋ยวโทโมะจัดให้ แต่ตอนนี้ป๊ามากับโทโมะทางนี้ดีกว่า”  ว่าแล้วดึงมือพ่อตาเดินลิ่วก่อนจะขวางหน้าบิดาของตน

“แก้วครับวันนี้แก้วเป็นของพี่ สำหรับคุณพ่อแม่อยู่ด้านหน้าครับ” ยิ้มกวนส่งให้ก่อนจะดึงแฟนสาวปะทะอกแกร่ง

“ไอ้ตัวแสบ แกนี่นะ” คนเป็นพ่อส่ายหัวกับเจ้าลูกชายตัวดี รู้อยู่ว่าเมียมันน่ะสวยขนาดไหน แต่นี่ฉันเป็นพ่อแกนะ รู้งี้ไม่ไปขอหนูแก้วให้มันก็ดี

“เอาน่าอย่าไปดุโทโมะเลยครับ ไปครับผมว่าเราไปรอลูกข้างล่างดีกว่า”

“เอางั้นก็ได้ แกโชคดีที่พ่อรังสีเขาขอไว้ ไม่งั้นน่ะน่าดูพาน้องลงไปดีๆ ลูกแก้วถ้ามันรังแกตะโกนดังๆนะลูก” บอกคาดโทษก่อนจะพากันเดินลงไปรอรับคู่บ่าวสาวด้านล่าง

---------------------------------------------------------

ใช้เวลาไม่นาน จากเสียงหัวเราะดังสนั่นก็เหลือเพียงความเงียบ ทุกสายตาจับจ้อง บ่าวสาว ตรงหน้า รอยยิ้ม หยดน้ำตาแห่งความปิติ ยินดี ปรากฏทุกใบหน้า พิธีการถูกดำเนินไปตามขนบธรรมเนียมไทย ทุกขั้นตอน แล้วเสียงฮือฮาแสดงความยินดีก็ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเจ้าสาวต้องกราบเจ้าบ่าวตามประเพณี ซึ่งเจ้าสาวกระทำด้วยความเต็มใจไม่เขินอาย แต่ที่เรียกเสียงฮือฮาก็เพราะหยดน้ำใสๆ ที่ไหลออกจากตาเจ้าบ่าวก่อนจะคว้าเจ้าสาวไปกอดดื้อๆ มือเรียวยกซับน้ำตาให้แฟนหนุ่ม ก่อนจะโผกอดคนตรงหน้าอีกครั้งในเมื่อตนเองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เช่นกัน

พิธีการสมรสถูกจัดขึ้นอย่างครบถ้วนสมบูรณ์กว่าจะเสร็จพิธีใช้เวลาเกือบครึ่งวัน ก่อนจะปล่อยตัวบ่าวสาวไปพักเพื่อรอพิธีฉลองสมรสในช่วงเย็น

ในห้องนอนที่ถูกประดับตบแต่งแบบเรียบง่ายเจ้าบ่าวนอนเอกเขนกสบายบนตักนิ่ม ไม่คิดแม้จะเปลี่ยนชุด นี่แหละเวลาพักผ่อนของผม มองหน้าเจ้าสาวแสนรัก นึกไม่ถึงว่าจะมีวันนี้ จนเสียงหวานเอ่ยถาม

“ร้องไห้ทำไม” มือเรียวยังคงเสยผมไปเรื่อย มองคนด้านล่างตาหวาน

“พี่ดีใจ แต่ไม่คิดว่าน้ำตาจะไหล พอเห็นตัวเล็กก้มลงกราบอยู่ๆก็ไหลออกมาเอง”

“ดีใจอะไรขนาดนั้น”

“ตื้นตันครับ ตอนนี้ตัวเล็กเป็นเมียพี่ที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะ”

“รู้แล้วคะ เดี๋ยวนี้พูดบ่อยจัง วันนี้เมื่อยไหม”

“ไม่เมื่อยคะ ตัวเล็กพี่รักตัวเล็กนะ รักมากเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะรักผู้หญิงคนนึงได้ แล้วตัวเล็กรักพี่ไหม”

“ยังไม่รู้คำตอบอีกเหรอ ขนาดแต่งงานแล้วนะ หึ”

“ตอบไม่ตรงคำถาม รักพี่ไหมคะ” เห็นหญิงสาวไม่มีท่าทีว่าจะพูดคำที่อยากได้ยิน รีบลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆดันร่างบางนอนราบกับโซฟาตัวใหญ่ สายตาหวานจับจ้องสาวตรงหน้า พี่ไม่ได้บังคับครับแต่ถ้าคำตอบไม่ถูกใจโดนแน่

“รักคะ รักมากเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้ชายคนนึงได้ การที่แก้วกราบพี่ไม่ใช่เพราะประเพณี แต่ที่กราบเพราะอยากกราบจริงๆ แก้วเลือกแล้วว่าจะฝากชีวิตไว้กับใคร”

“ขอบคุณครับ ขอบคุณที่รักกัน ”

-----------------------------------------------------------------

ชีวิตที่ผ่านมา นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่รอผู้หญิงคนหนึ่งจากเพื่อนสนิทไม่เคยคิดจะครอบครองรอให้เธอมีใจ รอจนท้อเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นเธออยู่กับใคร จนคิดว่าคงไม่มีวันแต่ในเมื่อเธอคือคนที่ใช่ ถ้าไม่ใช่เธอผมก็ไม่คิดมีใคร จนถึงวันนี้ วันที่เธอยอมเป็นคนที่มาเติมเต็มชีวิต พร้อมจะเดินเคียงคู่ ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอเลือกแล้วที่จะมอบชีวิตไว้กับผม .... ผมก็เลือกแล้วที่จะฝากชีวิตไว้กับเธอตั้งแต่นี้ไปจนนิรันดร์

-----------------------------------------------------------------