Back Togeter

------------------------------------------

ปลุกสาวคนรัก ก่อนจะเก็บสัมภาระลงกระเป๋าเพื่อเตรียมกับบ้าน คนสวยก็น่ารัก ลุกขึ้นได้ก็เก็บโน่นเก็นนี่

“พี่ กลับบ้านเถอะ” บอกแฟนหนุ่มก่อน ก่อนจะไปหยิบกระเป๋าของตนและแฟนหนุ่มขึ้นสะพาย

“พี่ถือให้ดีกว่า เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะครับตัวเล็ก” เดินโอบเอวคนสวยก่อนจะดึงกระเป๋าไปสะพายเสียเอง

“งั้นขอกุญแจรถคะ วันนี้แก้วขอขับนะ”

“ขับไหวเหรอเมื่อกี้ยังหลับอยู่เลย” บอกเสียงนุ่ม ยีผมคมสวยเล่น

“ขับไหว ให้พี่นอนบ้างไง แล้วพี่ตอบเฮียไปแล้วใช่ไหม” บอกเสียงหวานก่อนจะดึงกุญแจที่อยู่ในกระเป๋าสะพายแฟนหนุ่มออกมาถือเสียเอง

“ดื้อนะตัวเล็ก พี่บอกแล้วครับเฮียดีใจใหญ่เลย แล้วพี่ก็บอกเรื่องของเราด้วย” บอกเสียงหวาน สายตาหวานฉ่ำพร้อมจะกลืนกินสาวตรงหน้า

“เรื่องอะไรคะ”

“เรื่องที่เราจะแต่งงานกันไงครับ” ดึงคนตัวเล็กกอดแน่น กดจูบเบาๆบนขมับคนสวยแสนรัก

“แก้วบอกตอนไหนคะ แก้วจำได้ว่ายังไม่ได้ตอบตกลงกับพี่เลยนะ” เสียงหวานบอกปฏิเสธชายหนุ่ม แต่เมื่อดูจากสายตาแล้ว เค้าคงรู้ดีว่าใจเธอไม่ได้ปฏิเสธเช่นเสียงหวานกล่าว

“ก็ตัวเล็กบอกเองว่าให้พี่ตัดสินใจแทน พี่ก็ตัดสินใจให้ไงครับรวมถึงเรื่องนี้ด้วย แล้วอีกอย่างพี่ถือว่าตัวเล็กตกลงแล้วนะครับ”

“แก้วคงปฏิเสธไม่ได้แล้วใช่ไหม”

“ไม่ได้ครับ ไปเถอะวันนี้เรากลับบ้านดีกว่า พี่จะได้บอกพ่อกับแม่ให้ไปขอตัวเล็กด้วย”

“คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่บ้านคะ ไปเที่ยวอเมริกา”

“งั้นยิ่งดีใหญ่ พี่อยากแต่งแล้วครับ”

“เห้อพี่อ่ะ ไปคะรีบกลับเถอะเดี๋ยวจะดึก”

----------------------------------------------------------------------------------

ใช้เวลาไม่นาน รถคันโตคู่ใจก็ทยานเข้ามาจอดในอาคารจอดรถใต้คอนโดหรู ก่อนจะปลุกร่างสูงที่นอนหลับสนิทบนตัก

“ถึงแล้วเหรอครับ เมื่อยไหมตัวเล็ก” งัวเงียตื่น ก่อนชิงหอมแก้มคนสวยแสนรัก

“ไม่คะ พี่เข้าไปข้างในกันเถอะ”

“ครับ ง่วงแล้วสิตัวเล็ก”

เลือกที่จะเงียบ แต่ส่งยิ้มหวานให้เป็นคำตอบแทน

----------------------------------------------------

คงเหนื่อยจริงๆ เข้าห้องได้ คนสวยก็เลือกนั่งพักที่โซฟาหรูใจกลางห้อง ก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งน้ำหนักล้มตัวลงนอนบนตักเนียนนุ่มอีกครั้ง  ถึงจะเหนื่อยแต่ก็ยอมให้เค้านอนตามใจ ไล้มือเรียวขาวปัดผมยาวที่บดบังใบหน้าหล่อออก เผยให้สายตาหวานที่จับจ้องสาวตรงหน้า

“เหนื่อยไหมครับ”

“นิดหน่อยคะ”

“พี่ว่า พรุ่งนี้คงมีข่าวเราขึ้นหน้าหนึ่งแน่ๆ เมื่อก่อนพี่ไม่ชอบเป็นข่าวเลยแต่ตอนนี้พี่ชอบจัง”

“พี่ก็ แปลกนะชอบเป็นข่าว”

“ก็ข่าวของเราไงตัวเล็ก” บอกคนสวยน้ำเสียงดีใจเหมือนเด็กได้ขนม

“ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ” มือเรียวบีบจมูกโด่งเบาๆ กับความคิดไม่เข้าท่า

“ดีใจสิครับ พี่กอดได้แสดงความรักตัวเล็กตรงไหนก็ได้ เดินเข้าบริษัทกับตัวเล็กเมื่อไหร่ก็ได้ หึงหวงตัวเล็กตอนไหนเวลาไหนก็ได้”

“ตอนแรกๆ ก็ดีคะ แต่ตอนท้ายนี่แก้วว่าไม่ไหวนะ”

“ทำไมหล่ะครับ พี่มีเมียทั้งสวยทั้งเก่งไม่หวง ไม่หึงก็แปลกแล้ว แต่พี่สัญญานะครับว่าพี่จะพยายามไม่งี่เง่า”

น้ำเสียงหนักแน่น ผมจะพยายามครับ แต่ไม่รู้จะทำได้แค่ไหน

“แก้วเชื่อ .... ก็ได้คะ” ตอบเสียงหวาน ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กสีขาว ค่อยๆ เช็ดคราบเครื่องสำอางค์ออกให้ เพราะรู้อยู่ว่าคงรำคาญหน้าดู

“ตัวเล็ก ตัวเล็กรู้ได้ไงครับว่าพ่อกับแม่ไปอเมริกา” เพลินในสิ่งที่แฟนสาวทำแต่ก็ยังอย่างรู้ นี่พ่อกับแม่ลืมลูกรักคนนี้แล้วเหรอถึงไม่บอกสักคำว่าจะไปไหน คงหลงลูกสาวคนใหม่ แต่ผมไม่ว่ากันครับ เพราะผมทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งหวงลูกสาวคนใหม่ไปหมดแล้ว

“วันที่ม๊าโทรมาไงคะ ม๊าบอกว่าพ่อกับแม่อยู่ที่นั่น”

“ถ้าเดาไม่ผิด คงไปขอตัวเล็กให้พี่ ..... ใช่ไหมครับ” บอกเสียงทุ้ม แววตาเปี่ยมสุข ในที่สุดสิ่งที่รอมานานก็เป็นจริง

“ไม่รู้คะ” พี่อ่ะถามมาได้ ทั้งเขินทั้งอาย

“แต่งงานกับพี่นะที่รัก”

“พี่ตอบแทนแก้วไปแล้วนะ”

“พี่อยากได้ยินเสียงหวานๆ ให้พี่ได้ไหมครับที่รัก ตกลงไหม แต่งงานกับพี่นะครับ” ในเมื่อขอกันดีๆ ไม่ตอบผมคงต้องใช้วิธีนี้ กระเด้งตัวลุกขึ้นลงนั่นคุกเข่ากับพื้น ขอคนสวยตรงหน้าสายตาเว้าวอน

“.........”

“อย่าเงียบสิครับ แต่งงานกับพี่นะตัวเล็ก”ในเมื่อคนสวยไม่ตอบก็ต้องใช้วิธีคลานเข้าไปกอดเอวบางแน่น แนบใบหน้าหล่อบนหน้าท้องแทบราบ

“.......” เลือกที่จะไม่ตอบอีกครั้ง ยกมือเรียวไล้ผมหนาชายหนุ่มเล่น ไม่ชอบเลยที่เห็นเค้ายอมเธอขนาดนี้

“ไม่รักพี่เหรอครับตัวเล็ก พี่ยอมตัวเล็กคนเดียวนะ ยอมทุกอย่างแล้ว อย่าทรมานพี่เลยนะคะ” เงยหน้ามองคนสวย ค้นหาคำตอบจากตาคู่หวานตรงหน้า

“พี่รู้คำตอบไปแล้ว ถ้าแก้วไม่รักพี่ ชีวิตนี้แก้วก็คงไม่สามารถรักใครหรือแต่งงานกับใครได้อีก เพราะฉะนั้นอย่าถามอีกว่าแก้วรักพี่ไหม แล้วอย่าทำอย่างนี้ศักดิ์ศรีมีค่ามากกว่าแก้ว แก้วฝากชีวิตไว้กับพี่แล้วนะ” ค่อยๆทรุดตัวลงนั่งเสมอแฟนหนุ่ม ก่อนจะโผกอดเข้าหาร่างแกร่ง

“ขอบคุณครับ ขอบคุณเหลือเกินที่รัก”

--------------------------------------------------------